Handen

Een heel bijzondere Vaderdag

Je bent zo klein.
En toch zo volmaakt.
Die handjes.....

Bij je hoofdje een grote hand, waarin je bijna kunt verdwijnen.
Een hand die muren sloopt, maar ook weer opbouwt.
Die sleutelt, en met kracht weerbarstige moeren loswrikt.
Een hand die maakt, creëert.
Die stevig en krachtig aanvoelt in mijn hand.
Handen die stoeien met honden.
Ruw en uitgelaten, maar liefdevol.

Nu is het een hand die met ongelofelijke tederheid je haartjes streelt.
Een vinger, die je oorschelpje beroert.
Uit de beweging is de bewondering af te lezen.
Dat jij bestaat.
Dat jij er bent.
Onlosmakelijk deel van die handen, van die man, die vader.
Jouw pappa.

Zijn handen zullen je verzorgen, voeden, beschermen.
En soms misschien terecht wijzen.
Maar altijd met liefde.

Jouw armpjes bewegen nog zonder controle.
Je handjes grijpen nog zonder doel.
Minuscule vingertjes die zich strekken.
Maar die handjes zullen leren.....

Ze zullen je mondje zoeken, en vinden.
Voedsel naar je mondje brengen.
Ontdekken dat niet alles eetbaar is.
Je steekt ze in de lucht, als je het uitkraait.
Ze wrijven door je oogjes bij verdriet.
Of als je moe bent.

Je handjes leren aaien, strelen, graaien.
Je tederheid betonen.
Aan pappa en mamma.
Aan de poezen en de honden.
Soms zal een neus of staart het moeten ontgelden.

Je leert tekenen, schrijven.
Je schoenen strikken.
Misschien een muziekinstrument bespelen.
Je leert met je handen iets maken.
Creëren.
Net als pappa.....

Malu.
"Tevredenheid", is je naam.
De wereld krijgt met jou een nieuwe kans......