Over potten en ketels

Deze week sprak ik de heer Démoed.
Tijdens dat gesprek moest ik aan zijn vrouw denken.
Zij is vast Duitse van geboorte, zo schoot door mijn gedachten.
Ik kan er niet langer om heen.
Het optreden van dit soort associaties in mijn brein moet te maken hebben met het feit, dat er de laatste weken over bijna niets anders gesproken wordt.
Niet dat het iets is van de laatste tijd, o nee!
Het begon al in het Aards Paradijs, toen Eva de kluit belazerde.
Fraude moet.

Het zit in onze natuur.
Een primitieve drang om in dit leven zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen.
Een negatieve bijwerking van de Vrije Wil, die wij allen hebben meegekregen.
Een ondeugd, die we moeten erkennen, maar ook bestrijden.
En niet alleen bij de ander, ook bij onszelf.
Wij schromen niet de eerste steen te werpen, zonder aan de vereiste voorwaarden te voldoen.
Neen, ik beticht u niet van grootschalige fraude, maar denk eens goed na.
Hebt u nooit een beetje naar uzelf toegerekend?
Een dagje "ziek" thuisgebleven?
Nooit een kopietje gedraaid op uw werk voor privé doeleinden?
Ach, wie appelen vaart......, nietwaar?

Daarom zal de discussie over fraude altijd een wat hypocriet karakter dragen.
Mogen we dan helemaal niets zeggen over de grote fraudezaken, die ons land lijken te overspoelen?
Natuurlijk wel.
We zullen wel moeten.
Anders is binnen de kortste keren onze rechts- en verzorgingsstaat naar de ratsmodee.
Zeker als er personen bij betrokken zijn die door het volk gekozen zijn om haar belangen te behartigen of, afgeleid daarvan, door deze volksvertegenwoordigers op cruciale posten zijn benoemd.
Als zij hun posities misbruiken voor zelfverrijking of vriendjespolitiek, moeten ze hard worden aangepakt.
We moeten op hen kunnen vertrouwen, anders loopt de machine van de rechtsstaat volkomen vast.
De kleine frauduleuze handelingen, waar ook wij ons van tijd tot tijd toe laten verleiden, moeten we ze maar vergeven en deze zien als de smeerolie die het geheel draaiende houdt.
Als we dit niet toestaan, krijgen we die 150 stoelen in de Tweede Kamer nooit bezet en blijven de raadszalen in den lande leeg.
Het is aan hen om de gelegenheden tot fraude tot een minimum te beperken.
Want ook de particulier schroomt er niet voor om te graaien in de pot van overheidsgelden als hem daartoe de mogelijkheid geboden wordt.
We weten allemaal wat de gelegenheid maakt.

Trouwens.
In wat voor wereld zouden wij leven als er geen fraude bestond?
Fraude bestaat omdat er regeltjes zijn.
En het ontduiken van die regeltjes stimuleert juist de inventiviteit en creativiteit van de mens.
Daardoor is uit fraude ook veel moois voortgekomen.
Het frauduleus handelen van de mens, intriges, verduisteringszaken en andere malafide praktijken, echt gebeurt of verzonnen, hebben ons toch maar mooi een keur aan litteraire werken en prachtige toneelstukken en films gebracht!
En vermakelijke TV.
Niet in de laatste plaats op kanaal Politiek 24.
Het ontlokt mij toch een grimlachje als ik daar een dame, met op het oog vrij vettig haar, op het spreekgestoelte zie, die haar medekamerleden verwijt boter op het hoofd te hebben.

Sommige fraude is zelfs volledig geaccepteerd.
Verwijten we het de H.H. doktoren, dat zij door het toedienen van medicatie of door het toepassen van een ingreep de loop der natuur verstoren of er zelfs niet voor terug deinzen om de dood een loer te draaien?
Frauduleus kunnen handelen is eigenlijk een voorwaarde om een goede dokter te zijn.
Maar......
Tot op zekere hoogte.
Gerommel met valse declaraties kunnen we niet toestaan.

We moeten ons als mensheid natuurlijk niet àl te bezwaard voelen over deze negatieve eigenschap.
Ook de weergoden hielden zich het afgelopen voorjaar niet aan de regels en afspraken.
En wat te denken van God zelf?
Die verduistert toch af en toe ook de zon.........?