Mentale leeftijd

Het is een ritueel geworden wat velen zullen herkennen.
Voor het slapen gaan nog even door Facebook wandelen om te zien of vrienden en bekenden nog iets te melden hebben.
Soms iets dat ontroert, soms iets interessants of grappigs.
Hier en daar een "like" uitdelen, soms even een reactie geven.
Ach, er staat altijd wel iets tussen wat je een glimlach ontlokt.
En wat is een betere garantie voor een goede nachtrust dan met een glimlach in bed te stappen?

Vaak stuit je op filmpjes of berichten die je zonder dit medium jammerlijk gemist zou hebben.
En soms, heel soms vind je een verwijzing naar een site waar je een test kan doen.....

Nou ben ik niet zo van toetsen en testen.
40 Jaar rondlopen binnen het onderwijs zijn daar waarschijnlijk debet aan.
Natuurlijk was (en is) het onontkoombaar om af en toe te kijken of alle kennis welke je over je leerlingen hebt uitgestort, ook daadwerkelijk geland is.
Maar de wildgroei en de overschatting van het belang van toetsen en testen welke gedurende de laatste decennia in het onderwijs heeft plaats gevonden, heeft bij mij de nodige scepsis veroorzaakt.
Zeker nadat van regeringswege de Cito-toetsresultaten werden misbruikt als "keihard bewijs" dat scholen goed of slecht zouden zijn.
Niet het aantal verwijzingen naar HAVO/VWO zou bepalend moeten zijn, maar het feit of kinderen zich in een veilige en harmonieuze omgeving optimaal kunnen ontwikkelen.
Het een hoeft het ander natuurlijk niet uit te sluiten, maar waar legt men het accent.
Een toets is en blijft toch een momentopname.
De uitslag kan beïnvloed zijn door allerlei externe factoren.
Goed uitgeslapen, fysieke en/of geestelijke gesteldheid, geluk, fraude?
Een goede leerkracht weet na een jaar samenwerken met een leerling echt wel waar zijn of haar mogelijkheden en grenzen liggen.
Daar heeft hij of zij geen toets voor nodig.
Daarnaast zijn er meer factoren dan het cognitieve die bepalend zullen zijn of een leerling op de gekozen weg zal slagen of niet.
Voorts heb ik altijd gevonden (en vind nog steeds) dat het belangrijker is, dat je een goed mens bent, dan dat je foutloos kunt schrijven of de relativiteitstheorie van Einstein volledig doorgrondt.

De kwaliteit van een toets wordt door de getoetste meestal afgeleid van het behaalde resultaat.
Heb je een goede score, dan is het een prima toets.
Is de uitslag beneden het verwachtingspatroon, dan deugt ie niet.

De test welke ik deze week op Facebook langs zag komen (Wat is jouw mentale leeftijd? Doe de test!), en welke ik voor de gein maar eens heb gedaan, zou zich, gezien het boven omschrevene, mogen scharen onder de zéér, zéér goede testen.....
Gaandeweg het proces begreep ik al dat ik aan de uitslag geen al te hoge waarde mocht toedichten.
Dat men op grond van mijn keuzes uit slecht getekende plaatjes mijn mentale leeftijd zou kunnen afleiden, leek mij bij voorbaat al zeer twijfelachtig.
De toevoeging op de site: "Het resultaat is niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek dus neem het ook niet te serieus, het is gewoon voor de lol", sneed zeker hout.
Niettemin kan ik niet ontkennen dat de uitslag (26 jaar!) mij in eerste instantie een glimlach ontlokte.
In tweede instantie drong bij mij het besef door, dat een dusdanig lage leeftijd ook zou kunnen wijzen op het reeds intreden van beginnende kindsheid....., dat lichamelijke en mentale leeftijd niet langer gelijke tred houden, maar langzaam maar zeker steeds verder uit elkaar drijven.
Zou zo maar kunnen.....

De vermelde suggestie maar volgen.
Niet al te serieus nemen.....