Verlichting

Pasen ligt al weer achter ons.
Toch een beetje een feest van het Licht, zo na de donkere Goede Week.
Vandaar misschien dat veel licht-gerelateerde items deze week voorbij trokken.
Zo waren er de uitzendingen van De Rekenkamer, die gingen over de kosten van batterijen (herhaling) en lantaarnpalen.
De uitzending over batterijen bracht in ieder geval aan het licht, dat alle batterijen nagenoeg hetzelfde van samenstelling zijn en nauwelijks verschillen in prestatie.
De penlights van de Lidl (geproduceerd in de fabriek van Varta) kosten €0,95 per vier en die van Duracell (u weet wel, van de trommelende Paashaas) €7,99 per vier.
Je zou mogen verwachten dat de laatste dan ook acht keer zo lang mee gaat.
Onderzoek aan de TH Delft wees echter uit, dat ze in camera en afstandsbediening nagenoeg gelijk presteren. Ook andere merken ontlopen elkaar in levensduur nauwelijks.
Ook bleek, dat zo'n penlight, ongeacht het merk, €0,03 aan grondstoffen (zink, bruinkool, staal) kost.
Het enorme prijsverschil tussen de verschillende merken is dan ook uit niets te verklaren.
Of het zouden de marketing kosten moeten zijn die de prijs van de konijnenbatterij flink opdrijven.
Zo'n STER-spotje kost natuurlijk wel wat, en ja, dat moet ook weer terug verdiend worden.
Maar dan toch niet over mìjn rug....
Voorzichtig mag de conclusie getrokken worden dat de batterij-producenten met de vermeldingen "ultra" en "super" op de verpakking, geld trachten te kloppen uit de zakken van de argeloze, naar kwaliteit hunkerende, consument.
Hem wat "lichter" maken.
Het riekt naar oplichting.
Duistere praktijken....
U had gewaarschuwd kunnen zijn: Dure cel, de naam zegt het al.

De lantaarnpalen, in vakjargon lichtmasten geheten, kwamen niet alleen langs in het programma De Rekenkamer.
Ook de Twééde Kamer liet hier tijdens het vragenuurtje haar licht over schijnen.
In haar tomeloze bezuinigingsdrift dacht de regering weer een mogelijkheid gevonden te hebben om de uitgaven terug te dringen.
Besparen op de straatverlichting!
Nederland is een van de meest "bepaalde" landen ter wereld.
Een verlicht land zogezegd.
Dat kan toch wel een onsje minder?, zo dacht men in Den Haag.
Hier moet een fikse energiebesparing te behalen zijn.
Daarom dooft Rijkswaterstaat sinds september 2013 langs de helft van de snelwegen 's nachts de verlichting. Daarmee denkt men een besparing van 6 ton per jaar op de energierekening te bewerkstelligen.
Alle beetjes helpen, nietwaar?
Uit studies blijkt, dat het doven van de verlichting langs snelwegen de (on)veiligheid nauwelijks beïnvloed. Doordat bestuurders alerter zijn, meer afstand houden en hun snelheid matigen, gebeuren er op onverlichte snelwegen tijdens de nachtelijke uren niet significant meer ongelukken.
Goede zaak.
Verstandig besluit, denk je dan.
Maar.....
Er wordt vooral 's nachts aan de weg gewerkt.
En ook bij ongevallen is het wel prettig als de onheilsplaats 's nachts verlicht wordt.
In zulke gevallen worden peperdure aannemers ingezet om op bepaalde baanvakken de verlichting handmatig weer aan te zetten.
Kosten?
Twee miljoen euro op jaarbasis....
Daar werden vragen over gesteld.
Een aantal partijen wilde over deze kwestie hun licht opsteken.
Terecht.
Maar wederom, net als in de kwestie van de desastreuze accijnsverhoging op brandstof, die tankhouders in de grensstreek naar de ratsmodee helpt, geen sjoege van regeringskant.
Er gaat bij hen nog geen lichtje branden.
Geen erkennen van een gemaakte inschattingsfout.
Geen bijstellen van een genomen beslissing.
Nee, er wordt weer een studie op los gelaten.
Het motto van dit kabinet:
Liever ten hele gedwaald, dan ten halve gekeerd.....
Dwaallichten.
Ik maak mij lichtjes zorgen.

Mark.
Aardige jongen.
Opgeruimd karakter.
Maar als je het mij vraagt?...... Geen groot licht.....