Opstarten

De zomervakantie is voorbij.
Het gewone leven trekt zich weer op gang.
Brugpiepers sluiten zich aan bij de fietscolonnes die zich een weg zoeken in het verkeer.
Op jacht naar kennis.
Jonge kinderen, het fietsen net machtig, begeven zich naar hun basisschool.
In hun rugtasje een beker drinken, een appel, banaan of Ligakoek.
Banners in de berm of boven de weg waarschuwen en vragen ons rekening te houden met hun soms onvoorspelbare gedrag.
"De scholen zijn weer begonnen."

Maar niet alleen de scholen maken een nieuwe start.
Vele loonslaven mogen dagelijks weer aansluiten in de file en opdraven bij de baas na hun welverdiende vakantie.
Op naar de volgende.

Ook de Tweede Kamer heeft haar werkzaamheden weer opgepakt.
Na een respectvolle herdenking van de vliegtuigramp van 17 juli jl., ging men over tot de orde van de dag.
De messen werden geslepen en men hakte weer lustig op elkaar in.
Genoeg om over te debatteren.
De wereld staat in brand en niemand heeft een antwoord.
Binnenlandse problemen worden overschaduwd door zaken die zich om ons heen afspelen.
Oekraīne, Gaza, IS, Syrië, de ebola epidemie in Afrika.
Hoe om te gaan met deze zaken?
En hoe gaan we om met mensen die er iets van vinden en dat ook publiekelijk kenbaar maken?
Vrijheid van meningsuiting.
Waar ligt de grens? Wat is te tolereren en wat niet?
Er gaan stemmen op om in te grijpen als bepaalde lieden, zich beroepend op deze vrijheid, onze democratie ondergraven en zo diezelfde vrijheid in gevaar brengen.
Volgens mij zijn de grenzen van het toelaatbare al lang overschreden.
Het is de politiek in het algemeen en bepaalde politici in het bijzonder te verwijten dat in de laatste decennia de grenzen van het vrije woord almaar opgerekt werden.
Ja, vrijheid van meningsuiting is een groot goed.
Iedereen moet kunnen zeggen wat hij wil.
Maar zodra iemands uitlatingen de vrijheid van zijn medemens aantasten, moet hij terug gefloten worden.
En als hij dan halsstarrig vasthoudt aan zijn opvattingen en deze blijft ventileren, moet hij de consequenties van dit gedrag aanvaarden en aangepakt worden.

Tijdens de zomermaanden is in omroepland het "Nederland" geruisloos weg gegumd en vervangen door "NPO".
De televisieprogrammering is weer voorspelbaar geworden en reguliere programma's keren, op een enkele uitzondering na, terug op hun vertrouwde plekje.
Man Bijt Hond, De Wereld Draait Door.
Alleen Pauw en Witteman is even wennen zonder Witteman.

En ik?
Nee, ik hoef 's morgens de wekker niet te zetten en mij te haasten naar mijn werk.
Ik weet het: ik ben een bevoorrecht mens.
Maar toneel en muziek zijn ook weer begonnen en zorgen zo voor een zekere regelmaat in mijn leven.
Deze week de eerste bestuursvergadering van toneel.
Met z'n zessen rond de tafel en een lege stoel.
Moeilijk.
Het zal nog even duren voor we daadwerkelijk de dagelijkse gang van zaken kunnen oppakken en deze droeve periode kunnen afsluiten.
Maar... we werken er aan.
Dit najaar zullen we een speciale voorstelling maken, als eerbetoon aan Truike en Erik.
Het belooft heel mooi te worden....

De zomer heeft deze week een doorstart gemaakt.
Deden de laatste weken van augustus al wat herfstachtig aan, deze week was de zomer volop terug.
Laat nog maar lekker lang duren.....