Baasjes

Ja hoor.
Deze week kwam het bericht door dat de baas van de FIFA, Sepp Blatter (van 10 maart 1936!) graag nog een nieuwe periode van 4 jaar in deze functie herbenoemd wil worden.
Zijn aantreden in 1998 ging al gepaard met verhalen over corruptie en omkoping en ook tijdens zijn lange zittingsperiode verstomden deze geruchten nimmer, met als hoogtepunt de toewijzing van de Wereldkampioenschappen in Qatar in 2022,
Ondanks allerlei miskleunen en een ziekelijke halsstarrigheid als het gaat om het moderniseren van het voetbal, wil meneer Sepp graag nog een poosje blijven.
Zijn ideeën om het voetbal te vernieuwen (o.a. de golden goal) gingen al snel ter ziele.
Meneer denkt, dat de ideeën van anderen nooit beter kunnen zijn als die van hem en legt ze daarom bij voorbaat naast zich neer.
Vastgeroest in het verleden wil hij alles maar bij het oude laten.
Maar ach, de goeie man is intussen 78!
Dan denk je toch, ga toch vissen man, en geef de leiding in handen van een jongere generatie.

Wat is dat toch, die ziekelijke lust naar macht.
Ongetwijfeld is het baantje van Sepp uiterst lucratief en geeft het aanzien, status.
Maar hoe groot is het bord voor je kop, als je zonder blikken of blozen, na zoveel brevetten van onvermogen te hebben afgeleverd, nogmaals voor een zittingsperiode opteert?
Baasjes zijn het, die alle mogelijke middelen in de strijd werpen om hun apenrots te verdedigen.
Ze doen alle aantijgingen van corruptie en malafide praktijken af als lasterpraat en lulkoek maar weten ondanks alle kritiek toch op hun positie te blijven.
Een beter bewijs voor corruptie is er niet.

Meneer Sepp is niet de enige.
De wereld zit vol met zulke baasjes.
En dat leidt vaak tot hachelijke situaties in de wereld.
Want als deze lieden aan het hoofd komen te staan van een volk of staat of ideologie, dan is de ellende vaak niet te overzien.
Ze manipuleren, indoctrineren, corrumperen en vertellen de wereld met een stalen gezicht dat het welzijn van hun volk voor hen op de eerste plaats komt.
En wie het niet met ze eens is, die moet dat maar zeggen. Hardop graag.
Dan weten ze hem tenminste te vinden en kunnen hem op de een of andere manier de mond snoeren.
We kennen de voorbeelden uit het verleden.
De voorbeelden uit het heden zijn talrijk.
Het is niet het welzijn van het volk dat hen drijft.
Het gaat hen slechts om de macht en het vasthouden van die macht.
Waarom?
Omdat het status geeft en in veel gevallen de mogelijkheid om rijkdom bij elkaar te stelen..

Gelukkig komen niet alle baasjes in de situatie om hun machtswellust bot te vieren op een heel volk.
De meesten worden gewoon weggehoond om hun denkbeelden.
Anderen zijn niet in staat om een geraffineerd netwerk op te zetten om hen in de machtspositie te manoeuvreren.
In het gunstigste geval trouwen ze een dominante vrouw en krijgen ze de kans niet.
Soms komen ze aan het hoofd te staan van een organisatie.
Vervelend, maar niet echt gevaarlijk.
Zoals Sepp.
Als voorzitter van de Wereldvoetbalbond kan hij natuurlijk een hoop mensen frustreren, maar echt gevaarlijk? Nee...

Bestaan ze dan niet, integere leiders?
Jawel, maar je moet ze met een lantaarntje zoeken.
Volgens mij was Jaques Rogge er zo een.
De voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité van 2001 tot 2013.
Een man van onbesproken gedrag die vocht voor de zuiverheid in de sport en de corruptie in het Olympische wereldje grotendeels uitbande.
Na 12 jaar voorzitterschap en 70 jaar oud vond hij het genoeg.
Kan Sepp een voorbeeld aan nemen.