Daar gaan we weer...

Het is nog maar eind augustus en de discussies laaien al weer op.
Vrijdag verscheen het rapport van het antiracisme-comité CERD van de VN met onder anderen een aantal aanbevelingen aan de regering hoe om te gaan met het fenomeen Zwarte Piet, een essentieel onderdeel van het oer-Hollandse St. Nicolaasfeest.
Niet zo zeer de inhoud van het rapport, maar vooral de laconieke reactie van premier Rutte zorgde voor veel tumult.
Het rapport is door voor- en tegenstanders positief ontvangen.
De commissie vraagt om bepaalde eigenschappen te veranderen zodat eventuele racistische trekjes verdwijnen, maar pleit niet voor het afschaffen van Zwarte Piet.
Aanpassingen die de laatste jaren al geleidelijk plaats vinden, dus waar hebben we het over....

En het was verder eigenlijk zo'n prachtige vrijdag!
Jammer voor al die dames en meisjes die in stilte nog hoopten om aan het eind van het jaar uitgeroepen te worden tot sportvrouw van het jaar 2015.
Die titel is sinds afgelopen vrijdag wel vergeven.
Had u dat ook? Dat "we" gevoel?
"We" hebben gewonnen!
Na zilver op de 100 meter sprintte onze ranke hinde uit de polder op die dag naar het WK goud op de 200 meter in een wereldtijd.
Nee, het ging niet vanzelf. Ze werd tot het uiterste gedreven door de Jamaicaanse Thompson die zij op de meet met een neuslengte versloeg.
Wat een prachtige race!
Vrijdag ook behaalde Marhinde Verkerk voor het judoteam, op het tot nu toe voor Nederland teleurstellend verlopen WK in Astana, de eerste medaille.
De hockeydames versloegen tijdens het EK de Duitse vrouwen en mogen zich opmaken voor de finale tegen Engeland op zondag.
En aan het eind van de middag zagen we, als klap op de vuurpijl,  Bert-Jan Lindeman met een magistrale eindspurt de zevende etappe winnen in de Vuelta.
Wat een dag!

Mooi, zo'n WK atletiek, toch de moeder aller sporten.
De sprintnummers worden sinds jaar en dag gedomineerd door de Jamaicanen en de afro-Amerikanen, terwijl de beste lange afstandslopers uit Kenya of Ethiopië komen, zowel bij de mannen als bij de vrouwen.
Het zal ongetwijfeld voor een deel genetische bepaald zijn dat bevolkingsgroepen in bepaalde disciplines uitblinken.
Het basketbal is van de Amerikanen, het cricket van de Engelsen.
En wij Hollanders kijken verstoord op als een "buitenlander" het waagt om de snelste te zijn bij een schaatsevenement.
Toch is het het allermooiste, als er verrassingen gebeuren.
Dan is het prachtig als daar ineens zo'n blonde fee uit de Lage Landen de hegemonie van de heersende landen doorbreekt.
Overigens net zo onverwacht (en daarom net zo mooi) was de titel van de Kenyaan Yego bij het speerwerpen, toch altijd het terrein van Finnen en Duitsers.
En zo zien we dat iedereen kan winnen, ongeacht kleur, ras of afkomst. Dat het een kwestie is van talent, passie, gedrevenheid en doorzettingsvermogen.
Dat alle mensen gelijk zijn.

Dat is ook de mooie boodschap die zo'n kampioenschap ons kan leren.
Terwijl we in ons kleine landje jaar in jaar uit kleinzielig kissebissen over Zwarte Piet speelt kleur of ras in de sport al lang geen rol van betekenis meer. Het gaat om de prestaties die geleverd worden.
Het is mooi om te zien hoe respectvol de atleten tijdens zo'n toernooi met elkaar omgaan.
Een voorbeeld voor de wereld daarbuiten.
De sportwereld laat zien dat iedereen nodig is om mooie wedstrijden te maken.
Helder, zuiver wit licht krijg je alleen als alle kleuren meedoen......

Jammer voor Sintnicolaas, die op de 10-kamp, toch een van de mooiste onderdelen, moest afhaken vanwege een blessure.
Voor hem geen medaille.
Niet eens een Pieten-diploma.....

Veel beloven.....

De zomervakantie loopt weer ten einde.
En wat ik al voorspelde, wordt bewaarheid.
De economie trekt duidelijk aan en ook het werkloosheidscijfer begint te dalen.
Met de terugkeer van regering en Kamer zullen deze zaken wel weer snel stagneren, als zij zich weer overal tegenaan gaan bemoeien.
Ze moesten trouwens vervroegd terug keren van reces omdat er hoofdelijk gestemd moest worden over een kansloze motie van wantrouwen van Geert.
Kortom, de poppenkast is weer begonnen.

Geert maakt zich boos omdat Mark en consorten toch weer geld naar Griekenland willen overmaken.
En Rutte had nog zo beloofd dat niet te doen.
Wat ik niet begrijp is dat Geert zo krampachtig doet, als hij herinnerd wordt aan het feit dat hij destijds als kamerlid (nog voor de VVD) heeft ingestemd met de toetreding van Griekenland tot de EU.
Hij blijft hangen in: "Toen was ik lid van een andere partij en wij, als PVV, vinden dat Griekenland eruit moet."
Waarom niet gewoon zeggen: "Jongens, ik was toen nog jong en onervaren en heb daardoor inderdaad een fout gemaakt. Met de kennis van nu zou ik daar nooit mee hebben ingestemd."
Plausibel, geloofwaardig en volkomen legitiem.
En waarschijnlijk is het gewoon de waarheid.
Maar ja, de waarheid spreken lijkt voor politici "not done".

Terwijl het voor gewone mensen een teken van wijsheid is als men zijn standpunt bijstelt of wijzigt, als nieuwe informatie dat rechtvaardigt, lijkt dit in de wereld van de politiek een doodzonde.
Men wordt meteen beticht van draaien en keren en kiezersbedrog.
Mark Rutte wordt door vriend en vijand afgebrand omdat hij zijn zoveelste verkiezingsbelofte heeft gebroken. Kiezersbedrog, inderdaad.
Maar al die heren die nu zo hoog van de toren blazen zijn geen haar beter.
Was het niet Wilders die zijn belofte "vasthouden aan de AOW-leeftijd van 65", een dag na de verkiezingen van 2010 al brak? Over Samsom hebben we het al gehad.
Als we over het parlement spreken kunnen we het voortaan beter hebben over "Het Pinokkioleger".

Het lerend vermogen van politici lijkt mij van een zorgwekkend peil.
Immers, ze zouden zo langzamerhand toch in de gaten moeten hebben dat je als politicus geen keiharde beloften aan het volk kunt, moet doen?
Want als je dat doet en je er niet aan houdt, dan zul je (terecht!) uitgemaakt worden voor leugenaar.
Toch worden in verkiezingstijd telkens weer zulke beloften gedaan, louter en alleen om zoveel mogelijk zieltjes te winnen.
Want ze moeten toch wèten dat hun boude beweringen flinterdun zijn en de ontwikkelingen in de maatschappij en economie zullen bepalen of zij deze gestand kunnen doen of niet?
Omstandigheden kunnen immers wijzigen en dan is het verstandig om je doelen bij te stellen.
Dan moet je niet gehinderd worden door in het verleden gedane beloftes.
Daarom HH politici: geen beloften meer.
Je mag tijdens verkiezingsbijeenkomsten zeggen welke zaken belangrijk voor jouw partij zijn, waar je je hard voor wilt maken.
Maar stop met die volksverlakkerij van loze beloften.
Die zijn alleen vol te houden als je in de oppositie terecht komt.
Ja, lekker makkelijk.
Daarom kan Geert ook van alles roepen en beloven. Hij zal nooit regeringsverantwoordelijkheid dragen.
Ik zou bijna willen (God verhoede!) dat Geert het in ons land voor het zeggen krijgt. Eens kijken wat er dan overblijft van zíjn beloftes.
Het viel mij dan ook bitter tegen van de CDA-leden dat zij tegen de steunmaatregelen voor Griekenland stemden. Als zij regeringsverantwoordelijkheid hadden gedragen, hadden ze dat dan ook gedaan?
Zeg eens eerlijk, meneer Buma?
Kijk, dat Griekenland (en nog een paar zwakke landen) nooit hadden mogen toetreden tot de EU, voordat zij hun zaakjes op orde hadden, is nu wel duidelijk voor iedereen.
Achteraf kijk je een koe in de kont, nietwaar?
Maar die fout is toen gemaakt en het is te makkelijk om ze er nu maar gewoon uit te knikkeren.
Alle EU landen dragen daarin verantwoordelijkheid en moeten die ook nemen en dragen.
Het is gemakkelijk om in verkiezingstijd een grote broek aan te trekken en allerlei dingen te roepen over Griekenland, maar als je regeringsverantwoordelijkheid neemt, moet je ook incalculeren dat je daar een keer keihard op wordt afgerekend.
Mark weet er inmiddels alles van....

Mark Rutte zal de geschiedenis ingaan als de eeuwige vrijgezel.
Want dat zal hij ongetwijfeld blijven.
Geen vrouw die nog geloof zal hechten aan een trouwbelofte zijnerzijds....
Mark heeft zijn lesje wel geleerd. Die gaat nooit meer iets beloven.
Dat heeft hij mij beloofd......

Nog niet jarig

Vroeger was misschien niet alles beter, maar wel een stuk eenvoudiger en duidelijker.
Op het moment dat je 65 werd, werd je naast het arbeidsproces geplaatst en ging je trekken van Drees.
Aan het einde van de vorige eeuw werden VUT en prepensioen in het leven geroepen die deze heldere grens deden vervagen.
Deels om jongeren op de arbeidsmarkt meer kansen te geven, maar vooral om te voorkomen dat de toenmalige regering zou gaan graaien in de meer dan goedgevulde geldpotten van de diverse pensioenfondsen.
Het gevolg van dit beleid is, dat de fondsen heden ten dage niet langer bij machte zijn om de pensioenen op peil te houden.
De leeftijd van 65 is niet langer heilig.
De stijgende levensverwachting en het betaalbaar houden van de regeling nopen de regering om de leeftijd waarop men van de AOW mag gaan genieten steeds verder op te schuiven.

Toch lijkt die leeftijd van 65 jaar voor vele instanties binnen onze samenleving nog steeds een belangrijk markeringspunt.
Zo mocht ik afgelopen winter een uitnodiging ontvangen van het plaatselijk seniorencomité om deel te nemen aan het Midwinterfeest. Kon ik mij alvast warm lopen voor het moment dat ik ècht senior zou zijn (zie: Verwarde mannen).
Nog nauwelijks bekomen van de schrik die deze confrontatie met mijn voortschrijdende leeftijd teweeg bracht, mocht ik vorige week een schrijven ontvangen van de Gemeente Kaag en Braassem.
Altijd leuk, zo'n schrijven van de Gemeente.
Meestal een garantie voor ergernis, een besmuikt lachje of binnenpretje.
En ja hoor, ook deze keer stelden ze me niet teleur....

De brief kwam van het "Team Bejaardenbeleid" met als openingszin: "Binnenkort zult u de 65-jarige leeftijd bereiken...."
Het heeft er alle schijn van dat instanties er een zeker behagen in scheppen om het feit dat je 65 wordt jou nog eens stevig in te wrijven.
In deze brief word ik uitgenodigd om aan te geven in welk verzorgingstehuis ik opgenomen wil worden, als de tijd daar is.
Verzorgingstehuis!?!?!?
Het 65 worden wordt klaarblijkelijk geassocieerd met hulpeloos en zorgbehoevend zijn of althans zeer binnenkort worden.
Alarmbellen gaan rinkelen en waarschuwen voor gezwind naderende dementie, incontinentie, immobiliteit en andere ouderdomsverschijnselen.
De wachtlijsten zijn lang en vroegtijdig inschrijven is daarom een "must".
Hoewel er geen garanties worden gegeven, ademt de brief toch de sfeer uit van: "als u nu maar tijdig inschrijft, dan komt het t.z.t. allemaal wel goed".
Het is duidelijk dat enige seniliteit bij de lezers al verondersteld wordt.
Ik vraag mij namelijk af, gezien het huidige regeringsbeleid, of verzorgingstehuizen nog zullen bestaan tegen de tijd dat ik daar noodgedwongen gebruik van zal moeten maken.
Niettemin, wat voorkomend van onze bestuurders om zo met ons mee te denken over onze toekomst!
We staan er natuurlijk liever niet bij stil, maar de realiteit gebied ons soms toch om even over deze dingen na te denken. Zo'n brief is dan het noodzakelijke zetje in de rug. Prima!
Ik wil, net als u natuurlijk, liever gezond 103 worden en dan, op een mooie lentemorgen 's morgens niet meer wakker worden. Maar ja, liever-koekjes worden door het leven niet gebakken, dus....
Onze gemeente telt drie verzorgingstehuizen waaruit ik mag kiezen.
Wel, die keuze is snel gemaakt.
Maar dan....!!!

Dan volgt een "keuzelijstje" van activiteiten waarop ik kan aangeven waaraan ik wens deel te nemen op het moment dat ik in het verzorgingstehuis ben opgenomen.
Moet ik dat nù al invullen?
Ik weet toch niet wat ik over pak weg 20 (liever 30) jaar nog leuk vind?
Kijk, ik heb niks met punniken, maar als ik (wat God verhoede) zo dement als een deur ben, vind ik daarin misschien wel het ultieme genot.
Hetzelfde geldt voor eendjes voeren, fietsbanden plakken en klootschieten.
Ja, deze activiteiten staan ècht vermeld op het formulier.
Ik laat mijn blik verder gaan over het "aanbod" en begin mij af te vragen of dit serieus bedoeld, of als grap is toegevoegd.
Wat te denken van bingo, met de toevoeging dat ik slechts 2 x per week mag deelnemen i.v.m. de kans op gokverslaving.
En leven?
Dat staat niet bij de activiteiten.
Mag dat wel de hele week door of is dat helemaal niet toegestaan? Of mag dat ook slechts 2x in de week.
In verband met de kans om verslaafd te raken aan het leven.....
Sjoelen kan ook, maar dan moet ik wel zelf mijn stenen meenemen.
Of de mogelijkheid om paaseieren te beschilderen met Pasen èn met Kerst! Dat wil ik meemaken!
Ik kan mij ook inschrijven voor deelname aan het borreluurtje.
Dit kan echter alleen met toestemming van de nabestaanden.
Nabestaanden????
Ik ben toch nog niet kassie wijlen? Je wordt blijkbaar al min of meer doodverklaard op het moment dat je in zo'n tehuis wordt opgenomen.
Of wil men soms toestemming om mijn lijk vol te gieten met jenever als ik de pijp uit ben?
Tegen de tijd dat mijn geliefde familieleden gepromoveerd zijn tot nabestaanden is deze toestemming zinloos en niet meer relevant. Toch?
Overigens raad ik hen aan gewoon toestemming te verlenen voor dat borreluurtje als ze tenminste willen erven....

Het formulier eindigt met een opsomming van services waarvan gebruik gemaakt kan worden.
Kunstgebit chemisch reinigen (1x per week)
Gehoorapparaat afstellen ( 1x per half jaar)
Steunzolen controleren (1x per week)
Protheses reinigen (1x per jaar)
Rollator onderhoud (1x per jaar)
Èn, last but not least: Sokken stoppen (1x per maand)!
Sokken stoppen? Ik dacht dat dat alleen nog te bezichtigen was op braderieën waar oude ambachten gedemonstreerd worden....
Jammer.
Geen escortservice.....

Lieve mensen van Team Bejaardenbeleid.
Zou het niet veel zinvoller zijn om dit lijstje met activiteiten en services met cliënten (samen met een familielid) door te nemen bij de intake?
Misschien ook een goed idee om de lijst nog eens kritisch te bekijken en regelmatig te updaten.
Misschien moet ik maar een afspraakje maken met jullie om mijn formulier in te vullen ten gemeentehuize. Deze mogelijkheid wordt mij immers in de brief geboden.
O ja, wel vooraf een afspraak maken.
Dat maakt de verleiding wel extra groot.....
( zie: Paspoortperikelen, Paspoortperikelen 2 )
Even het digitaal loket van de gemeente raadplegen.
Bij opening van "een afspraak maken", krijg ik een lange lijst van zaken waarvoor ik een afspraak kan maken.
Maar.... hulp bij het invullen van door de gemeente verstrekte formulieren?
Om in Lingo-termen te spreken: staat niet op de kaart!
Shit, daar begint het gesodemieter al!

Hoe langer ik er over nadenk, hoe bespottelijker ik het vind.
Komt deze brief werkelijk van de gemeente?
Nee....., dat kan haast niet!
Ze hebben daar niet eens een "Team Bejaardenbeleid". Wel een "Team Ouderenbeleid".
En dan, de inhoud van de brief, vooral het lijstje met "activiteiten".
Ze zijn daar op het gemeentehuis toch niet helemaal achterlijk?
Daarbij maakte een buurman mij attent op het feit dat diep in de nacht een louche figuur was gesignaleerd die bij mijn brievenbus zat te rommelen. Toen ik daar ging kijken, vond ik "de brief".
Iemand probeert gewoon een "practical joke" met mij uit te halen, mij in het ootje te nemen, een oor aan te naaien, een poets te bakken, in de maling te nemen.....
Ik ken wel enkele lieden die daarvoor in aanmerking komen.
In dat geval, geslaagd!
Het heeft mij in ieder geval lekker bezig gehouden.....
Ik hoop nu alleen maar dat het gezonde wantrouwen dat ik jegens mijn "vrienden" koester, gerechtvaardigd is.
Wie heeft nog vijanden nodig met zulke vrienden.....

Mocht u binnenkort 65 worden, u bent gewaarschuwd.....
Overigens, fietsbanden laten plakken door ouderen, daar ben ik op tegen.
Het geeft geen pas dat bejaarden de rijwielhersteller het brood uit de mond stoten....

Alles rolt

Het voetbalseizoen is weer begonnen.
Hoewel, begonnen....
Door de acties van de politie zal dit weekend maar een schamel aantal partijtjes doorgang kunnen vinden.
Triest eigenlijk, dat een gewoon potje voetbal tegenwoordig niet meer gespeeld kan worden zonder aanwezigheid van de hermandad.
Maar..., dat is maar één van de problemen waarmee het moderne voetbal worstelt.

Voetbal ontstond (na vele voorlopers) als een spelletje ter verpozing onder de arbeidersklasse in het 19e eeuwse Engeland om zo de grauwe werkelijkheid eventjes te ontvluchten.
Gezellig, jongens onder elkaar.
Nog steeds het adagium van de vele bierteams die het amateurvoetbal vandaag de dag nog steeds kent.
Dààr speelt men het voetbal zoals het bedoeld is.
In de beginperiode wilden deze voetbalpotjes nogal eens ontaarden in complete veldslagen, omdat er toen nog geen uniforme regels bestonden. Het invoeren van spelregels heeft zo'n 200 jaar geleden de opstootjes wel verminderd, maar nooit helemaal uitgebannen.
Het enige verschil met vroeger is dat de veldslagen tegenwoordig op de tribunes en in de binnensteden plaats vinden en niet meer op het veld.

Het grote geld heeft echter bezit genomen van het hedendaagse voetbal.
Was er bij de invoering van het betaald voetbal nog sprake van "een leuk zakcentje" voor de spelers, sinds de commercie haar intrede deed, zijn de salarissen tot in het ridicule omhoog geschoten.
Wat dat betreft staan de profspelers van vandaag wel héél ver af van de armoedzaaiers die het spelletje hebben uitgevonden.
Dat vele geld heeft het voetbal (en de sport in het algemeen) veel goeds gebracht: betere accomodaties, trainingsfaciliteiten en materiaal, medische begeleiding enz.
Maar het heeft ook een keerzijde, nog afgezien van de belachelijke salarissen die de topspelers toegeschoven krijgen.
Waar veel geld omgaat, liggen fraude en corruptie op de loer.
Immers, de commerciële investeerders willen wel waar voor hun geld, dus er moet gewonnen worden.
Alleen winnaars komen, met logo en sponsornaam, breed in beeld.
Het betekende bijna de doodsteek voor het professionele wielrennen toen bleek dat bijna het hele profpeloton van de verboden pilletjes snoepte en grote sponsoren, geschrokken door deze negatieve publiciteit, in grote getale afhaakten.
Hoe lang nog voordat sponsoren het voetbal in de steek laten?
Want, laten we wel zijn, er is héél, héél veel mis in het huidige voetbal.
Nee, doping is niet het grootste probleem bij het voetbal.
Maar berichten over frauduleus handelen zoals matchfixing, steken regelmatig de kop op.
Clubs worden opgekocht door oliesheiks en gasbaronnen.
Het geld wordt gretig aangenomen en nooit wordt de vraag gesteld op welke wijze deze lieden hun miljarden bij elkaar hebben gegraaid. Ze komen uit landen waar de levensstandaard van het gewone volk nog steeds ondermaats is. Was dit geld niet beter besteed als het was aangewend voor de  bevolking in de eigen regio? Beter onderwijs, betere medische zorg, sociale voorzieningen en arbeidsvoorwaarden?
De clubs met het meeste geld kopen overal de beste spelers weg, met als gevolg dat competities steeds minder interessant worden. De laatste acht van de Champions leage kun je vooraf al invullen.
Voetbalmakelaars verdienen een meer dan dikke boterham in de spelershandel.
De term mensenhandel lijkt voorbehouden voor het handelen in sexslavinnen, maar hoe moet je deze koehandel met voetballers dan noemen? Dat is toch ook mensenhandel?
In ieder geval handel in mensen.
En dat vinden we allemaal heel gewoon.
Of die makelaars altijd het belang van de speler wensen te dienen, waag ik te betwijfelen. Bij de meesten zal de eigen portemonnee wel op de eerste plaats komen, zodat sommige handeltjes rieken naar uitbuiting.
Wat te denken van hen die jonge talentjes uit Zuid Amerika weglokken naar het rijke westen met het verleidelijke vooruitzicht dat zij een sterspeler zullen worden in de dikbetaalde Europese competitie?
Willen ze echt deze kinderen uit hun uitzichtloze situatie bevrijden?
Welnee! Ze hopen dik geld te verdienen aan deze kinderen.
Kinderhandel!
Sommigen stoten inderdaad door naar de top, zoals Messi en Suarez.
De succesverhalen worden breed uitgemeten.
Maar al die voetballertjes die het niet redden? Wat komt er van hen terecht?
Een journalistiek onderzoek in deze zou ik toejuichen.

Televisierechten leveren miljarden op.
En al die geldstromen lopen door de (plakkerige) handen van de UEFA en FIFA bonzen.
Dat de bestuurlijke top volledig gecorrumpeerd is lijkt evident.
Immers, hoe is het anders mogelijk dat een wereldkampioenschap wordt toegewezen aan Qatar?
Een land zonder voetbalhistorie en een klimaat waar gewoon ademhalen in de hitte al levensbedreigend kan zijn.
En dat wereldkampioenschap in Rusland is ook duidelijk ge(ver)kocht met gasroebels.
Blatter is dikke vriendjes met Poetin en dat zegt eigenlijk al genoeg.
Onlangs stelde Poetin in een vraaggesprek zelfs voor om Blatter te nomineren voor een Nobelprijs!
Het moet toch niet gekker worden.
Trouwens, volgens mij bestaat er niet eens een Nobelprijs voor corruptie.
En dan die farce om zich te laten herverkiezen als voorzitter van de FIFA en dan een maand later toch terug te treden.
Zijn gedoodverfde opvolger is Michel Platini, de voorzitter van de UEFA.
Maar is dat de man die de FIFA moet ontdoen van fraude en corruptie?
Hij stemde, tegen de afspraken in, voor Qatar en enige tijd later kreeg zijn zoon een dikbetaalde baan in het oliestaatje.
Zo iemand moeten we toch niet willen?
Als hij werkelijk wordt verkozen, is dat het bewijs dat corruptie en omkoping nog steeds welig tieren.

Jammer dat een stel geld- en machtsbeluste boeven het voetbal zo langzamerhand de nek omdraait.
Want op zich is het natuurlijk best een leuk spelletje.....

Boertjes

Je hebt ze in alle soorten en maten.
Je kunt ze laten, in de hand houden, maar ook een hand geven.
Sommige zijn op zoek naar een vrouw.
Boer Frans en Jan Stam uit Man Bijt Hond hebben daar geen behoefte aan.

Er zijn veeboeren, graanboeren, varkensboeren, kippenboeren, wijnboeren, bollenboeren.
Maar ook de groenteboer, de kaasboer en, in een grijs verleden, de melk- de olie- en de schillenboer.
En natuurlijk de harten-, ruiten-, klaveren- en schoppenboer.
Ook wij waren ooit boeren.
Toen we naar het middelbaar onderwijs in de stad gingen, werden wij door de "stadsen" als zodanig aangeduid.
Niet zozeer als scheldwoord, maar meer omdat wij van het platteland kwamen, waar immers naar het idee van stadskinderen, alleen maar boeren woonden, mensen, werkzaam in de landbouw of veeteelt.
Natuurlijk, boer was óók een scheldwoord met de betekenis van dom, lomp en onbeschaafd.
Maar zulke boeren kwamen in de stad zeker zo frequent voor als op het platteland.
De popgroep "Normaal" maakte het tot een geuzennaam die door de supporters van "De Graafschap" uit Doetinchem (superboeren) als zodanig werd omarmd.
Het bestaan van termen als "boerenslimheid" en "boerenverstand" maken wel duidelijk dat boeren absoluut niet per definitie dom zijn. Integendeel.
Het slimste boertje van allen is ongetwijfeld Boerke Naas, waarover Guido Gezelle dichtte.
Domme en slimme exemplaren kom je in elke beroepsgroep tegen.
Ook bij Zwarte Pieten.
In de spelletjesvariant speelt schoppenboer trouwens een belangrijke rol.....

Een boertje kan soms behoorlijk dwars zitten.
Vakantiegangers die naar het zonnige zuiden trekken weten er over mee te praten.
De Franse boeren zijn boos, omdat zij vinden dat ze te weinig voor hun producten betaald krijgen en blokkeren daarom de routes naar de zon.
Bovendien kunnen andere EU landen blijkbaar goedkoper produceren, wat de prijzen nog eens extra onder druk zet.
De reden zou heel goed kunnen liggen in het feit dat de riante EU landbouwsubsidies uit het verleden de Franse boeren de lust ontnam om te investeren en innoveren, zodat ze nu achter de feiten aanlopen.
Eigen schuld, dikke bult, zou ik zeggen.
Andere EU landen, waaronder Nederland, spreken schande van het slappe politieoptreden tegen de opstandige Franse boeren.
Terecht.
Waar Nederlandse boeren, zij het morrend, door de steeds verder aangescherpte regelgeving vanuit Den Haag gedwongen werden om steeds efficiënter te gaan werken en te innoveren, hebben de Fransen duidelijk een kans laten liggen.
Dan geeft het geen pas om vrachtwagens met Nederlandse landbouwproducten op de Franse wegen te overvallen en leeg te plunderen.
De Europese Unie is een mooi ideaal, maar als puntje bij paaltje komt lijkt ook hier het "Eigen volk eerst" belangrijker.
Een verenigd Europa lijkt verder weg dan ooit....

Dat boeren een eerlijke prijs voor hun producten moeten ontvangen, staat buiten kijf.
Zij zorgen immers voor de constante stroom van voedsel voor de bevolking en, laten we wel zijn, dat is wèl belangrijk.
Voedselschaarste kan leiden tot sociale onrust met alle nare gevolgen van dien.
Vandaar dat overheden deze sector gingen subsidiëren om toch vooral de voedselproductie zeker te stellen.
En, zoals zo vaak als de overheid zich ermee gaat bemoeien, toen ging het mis.
Er ontstond een boterberg, een melkplas en een wijnzee èn ook nog eens een gigantisch mestoverschot, waardoor een milieuramp dreigde.
Voorts werd de internationale markt volledig verstoord. Van eerlijke concurrentie was geen sprake.
Het invoeren van productiequota moest de productie terug brengen. Kleine boeren staakten hun bedrijf en werden opgekocht om het quotum, dat op zo'n bedrijf zat, in handen te krijgen.
Er ontstonden grotere bedrijven, waardoor de productie efficiënter kon plaats vinden en de productieoverschotten namen af.
In 2015 zijn de quota afgeschaft en de landbouwsubsidies nagenoeg verdwenen.
De markt kan haar werk weer doen.