Vuurwerk

Wij hadden vroeger nooit vuurwerk.
Ja, bij de gratie Gods mochten we een enkele keer een "sterretje" afsteken.
Mijn vader was de mening toegedaan: Het is gevaarlijk en zonde van het geld.
Een stelling waar niet zoveel tegen in te brengen is.
Dat het afsteken van vuurwerk niet geheel van gevaar ontbloot is, is een feit.
Het gegeven dat mijn vader zijn leven lang hard heeft moeten sappelen en elk dubbeltje drie keer omgedraaid moest worden voordat het werd uitgegeven, zal ongetwijfeld geleid hebben tot het tweede deel van zijn opvatting.
Wij kinderen (althans ik, ik weet natuurlijk niet wat mijn andere broers stiekem uitvraten) volgden hem braaf in deze stellingname.
Vooral omdat mijn vader in dit soort zaken zijn mening ventileerde op een manier die weinig tegenspraak duldde en geen ruimte liet voor onderhandeling.
Ook toen wij op latere leeftijd, langzaam het vaderlijk gezag ontworsteld, soms overgingen tot de aanschaf van wat rotjes en gillende keukenmeiden, bleef hij morrend zijn credo herhalen, onderwijl duidelijk twijfelend aan onze geestelijke vermogens.

Maar, hoe gaat dat.
Alles wat verboden is, heeft een ontzagwekkende aantrekkingskracht op kleine jongetjes.
Goed, de aanschaf en het afsteken was verboden.
Maar het verzamelen van afgestoken vuurwerk op Nieuwjaarsdag werd oogluikend toegestaan, mits ik ver weg bleef van "blindgangers".
Nee, die zocht ik ook niet! Veel te gevaarlijk! (had mijn vader immers gezegd, en wat je vader zegt....)
Ik zocht vuurwerk dat weliswaar was afgegaan, maar er toch nog redelijk gaaf uitzag.
Thuisgekomen werd het gedroogd en met wat lijm en zwart katoendraad uit moeders naaimandje lijmde ik er lontjes aan, zodat "mijn" vuurwerk er "net echt" uitzag.
Soort bij soort naaide ik ze met naald en draad op een stuk karton en stelde zo een prachtig vuurwerkpakket samen.
Mooi!
Al die gekleurde staafjes met geheimzinnige Chinese tekens netjes naast elkaar.
Rotjes, Kanonslagen, Gillende Keukenmeiden, Vuurpijlen.
Zo voelde ik mij de koning te rijk met mijn prachtige verzameling vuurwerk!
Een week te laat...... Dat wel natuurlijk.

Vuurwerk afsteken tijdens de jaarwisseling is een traditie.
Maar àlle tradities liggen onder vuur.
Nou is dat niet iets van de laatste jaren hoor.
Ook het katknuppelen en palingtrekken waren ooit diepgewortelde tradities in onze samenleving en zijn uiteindelijk verdwenen.
Niet dat ik pleit voor het afschaffen van langlopende tradities, zeker niet!
Maar aanpassingen aan nieuwe tijden is misschien onontkoombaar.
En wat het vuurwerk betreft, zolang er randdebielen blijven die over grenzen gaan en daardoor zichzelf, maar ook argeloze omstanders gruwelijk kunnen verwonden, is een strakke wetgeving noodzakelijk.
Maar ja, hoe gaat dat.
Alles wat verboden is, heeft een ontzagwekkende aantrekkingskracht.
En niet alleen op kleine jongetjes.....

Het aanscherpen van regelgeving heeft alleen nut als het ook handhaafbaar is en als er draagvlak voor is in de samenleving.
Als regelgeving als te beknellend en betuttelend wordt ervaren, zal het gevaar op excessen alleen maar toenemen.
Veranderen, maar wel in hele kleine stapjes.
Zij die pleiten voor een algeheel vuurwerkverbod en alleen nog door professionals ontstoken vuurwerkshows willen gedogen, gaan duidelijk veel te snel.

Vuurwerkvrije zones vind ik zo'n lastig iets.
Ik begrijp dat in de buurt van verzorgingstehuizen en asielzoekerscentra om verschillende redenen harde knallen tot overlast of onrust kunnen leiden.
Maar,.... hoe groot wil je die zones dan maken?
Het doffe geknal in de verte zal mijns inziens asielzoekers eerder aan de bombardementen van thuis doen denken dan kleurige knetterende vuurpotten op hun stoep.
En die oudjes in het verzorgingstehuis?
Ik zag een oude mevrouw op TV die het een waardeloos idee vindt.
Elk jaar zaten ze op oudejaarsnacht voor het raam op de hoogste verdieping om te genieten van het vuurwerk. En nu?
Vroeg naar bed, net als die andere 364 dagen van het jaar......

Misschien kunnen we beter al onze aandacht geven aan het afschaffen van het vuurwerk in Gaza, Syrië, Afghanistan, Soedan, Mali, Egypte, Oekraïne, Irak, Somalië, Colombia, Mexico, Libanon, Jemen, de Centraal Afrikaanse Republiek....
De lijst lijkt eindeloos.....
Wij maken ons zorgen omdat onze huisdieren door het vuurwerk op Oudejaars Avond gestrest kunnen raken.
Honden en katten in deze landen raken niet overstuur door een beetje geknal.
Ze zijn er aan gewend.
Dag in, dag uit.....

Ik wens u allen een gezellige, maar vooral een veilige jaarwisseling toe!