Wankelwinkel

Eerlijk gezegd is het nooit een van mijn favoriete bezigheden geweest.
Het geslenter, winkel in, winkel uit, waaraan sommigen (vooral vrouwen) veel plezier aan schijnen te beleven, is aan mij niet echt besteed.
Als ik iets nodig heb, ga ik naar de betreffende winkel, doe mijn aankoop en vertrek.
Dat ik door deze wijze van winkelen vele "koopjes" misloop, neem ik graag voor lief.
Niet dat ik mij erg principieel opstel in dit soort zaken.
Nee hoor, omwille van vriendschap of liefde is men immers al gauw bereid om eigen wensen terzijde te schuiven om de ander te plezieren.
Dus, met enige aandrang, ben ik best te verleiden tot een middagje "winkelen".
De vraag is alleen, hoe lang kan dat nog?
Nee, niet omdat ik minder meegaand ben geworden of slechter ter been.
Maar winkelstraten worden steeds minder bezocht.
De klandizie loopt terug en uitbaters van kleine winkels zien zich daardoor genoodzaakt om hun deuren te sluiten.
Ook de grote jongens beginnen om te vallen.
Eind vorig jaar ging V&D al op de fles en deze week was het de beurt aan de bedrijven van winkelbedrijf Macintosh.
Dolcis, Invito, Manfield, PRO Sport, Steve Madden en Scapino zijn officieel failliet.
En dit is nog maar het begin, voorspelt Cor Molenaar, hoogleraar e-marketing, in de Telegraaf.
Andere grote winkelketens bevinden zich reeds in de gevarenzone en zullen zich snel moeten aanpassen aan het veranderende koopgedrag van het publiek, willen ze overleven.

Winkelen doen we tegenwoordig steeds vaker vanuit onze luie stoel, met de laptop op schoot.
Of het nu gaat om kleding, schoenen, reizen, audio- of videoapparatuur, we struinen het internet af, op zoek naar de beste deal en laten het lekker thuis bezorgen.
Ik tenminste wel.
Onlangs nog heb ik een dag stad en land afgereden op zoek naar een paar bolhoedjes voor toneel.
De winkels waar ik zaken wilde doen, waren verdwenen, bestonden niet meer (of waren verhuisd zonder mij daarvan in kennis te stellen).
Uiteindelijk thuisgekomen via het internet besteld.
De volgende dag werden de hoedjes keurig thuisbezorgd voor de prijs van een scheet en drie knikkers.
Zulke ervaringen doen een mens snel leren.
Sinterklaasinkopen en kerstcadeautjes voor de kleinkinderen?
Niet dagenlang door weer en wind winkels afstruinen, maar vanuit mijn warme huisje is het via het internet binnen een mum van tijd gepiept!

Nu heeft dat winkelen op het internet natuurlijk ook wel nadelen.
Zo kun je vooraf niet je aankoop zien, voelen, ruiken en dat kan soms tot teleurstellingen leiden. (al is mij dat tot op heden nog niet overkomen)
Ook word je geacht op een bepaalde tijd thuis te zijn om je pakketje in ontvangst te nemen en dat is natuurlijk wel een zekere beknotting van je vrijheid. Maar men leert steeds preciezer het tijdstip van afgifte aan te geven, ook al klopt dit in de praktijk niet altijd.
Het grootste nadeel is misschien wel al die bestelbusjes die vooral de binnensteden verstoppen als ze van deur tot deur gaan om hun pakketjes af te leveren.
Zou het niet handiger zijn om per rayon (postcodegebied) een pand (een leegstaande winkel?) in te richten als "afhaalpunt"?
De chauffeurs kunnen dan hun pakketten voor dat gebied daar in een keer afgeven en de klant kan het daar dan na een berichtje via e-mail op het tijdstip dat hem uitkomt, ophalen.
Geen verstopte binnensteden meer en geen gedwongen huisarrest meer voor de klant!
Ook het eventueel retourneren van goederen zou via deze afhaalpunten veel soepeler kunnen verlopen.
Èn werkgelegenheid voor een deel van het winkelpersoneel dat nu op straat staat....

Maar die koelkast en die wasmachine moeten ze natuurlijk wel netjes aan huis blijven bezorgen!