A question of time

We gaan hem missen....
Dat hij ontslagen ging worden, was slechts een kwestie van tijd.
De resultaten van het eens zo machtige Manchester United bleven ver achter bij de hooggespannen verwachtingen.
De op de valreep binnen gehaalde FA Cup werd gezien als slechts een troostprijs.
Vooruitlopend op het Brexit was het.... Lexit.

Als middelmatige voetballer wist hij het in het trainersvak ver te schoppen.
De cijfers liegen er niet om.
Met Ajax 3x landskampioen, 3x de Nederlandse supercup en 1x de Beker, en winnaar van de Champions Leage, de UEFA Cup, de UEFA Super Cup en de Wereldbeker.
Als trainer van Barcelona haalde hij twee maal het landskampioenschap binnen, won 1x de Spaanse beker en de UEFA Super Cup.
In 2009 bracht hij AZ, na een paar moeizame jaren, tòch het landskampioenschap.
Met FC Bayern won hij in 2010 het landskampioenschap, de Duitse beker èn de DFB-Supercup en strandde in de finale van de Champions Leage.
Zijn meest tot de verbeelding sprekende prestatie blijft echter zijn tweede optreden als bondscoach van het Nederlands Elftal tijdens het WK 2014 in Brazilië, die "wij" als derde, zònder verliespartij, afsloten.
Niemand gaf op voorhand een cent voor de kansen van Oranje, maar onder de bezielende leiding van Louis stegen de spelers boven zichzelf uit.
De Engelsen dachten een wondercoach binnen te halen, gezien deze onverwachte resultaten van het Nederlands elftal onder de leiding van Louis, maar werden zwaar teleurgesteld.
Nooit kreeg hij in de twee jaar dat hij de scepter zwaaide bij de Mancunians het elftal goed aan de praat, ondanks grote investeringen in nieuwe spelers.
Het spel had vele overeenkomsten met Louis' worsteling met de Engelse taal.

Toch is Louis niet befaamd vanwege zijn prestaties op en rond het veld, al spreekt zijn karatetrap aan de zijlijn tijdens Ajax-Milaan in 1995 nog altijd tot de verbeelding.
Een controversieel man.
Òf je haatte hem, òf je liep met hem weg.
Het zijn vooral de relletjes die zich altijd rond zijn persoon afspeelden waardoor hij een veelbesproken man werd.
De diepe controverse tussen hem en Johan Cruyff, die zijn hoogtepunt kende in 2011, toen Louis bijna algemeen directeur bij Ajax werd, maar door JC werd getackeld.
Er brak een soort paleisrevolutie uit waarin de twee Amsterdamse ego's knetterend botsten.
Uiteindelijk trok Van Gaal aan het kortste eind.

Vooral de persconferenties waarin Louis optrad, waren altijd spraakmakend.
Konden we hem in zijn Nederlandse, Spaanse en Duitse perioden vooral betrappen op stevige aanvaringen met het nationale journaille, zijn Engelse tijd werd toch vooral gekenmerkt door zijn onnavolgbare "Engelse" uitspraken.
"That's another cook".
"We are running after the facts".
"It's again the same song"
en, last but not least, "It's a question of time".

Bij Louis moet ik dan altijd denken aan de Nederlandse dichter Johan van der Meulen, beter bekend als John O'Mill, die, als leraar Engels nonsens gedichten schreef, vaak gebaseerd op letterlijke vertalingen van het Nederlands in het Engels, geïnspireerd door de blunders van zijn leerlingen.
Één gedichtje wil ik u niet onthouden.
Het zou zo maar uitgesproken kunnen zijn door een furieuze Louis, als antwoord aan een Engelse journalist (een soort Engelse Johan Derksen), op de vraag of zijn ontslag misschien aanstaande was.

     If, with all your grand decorum
     you hope to fool me, piece of scorum,
     you must be badly in the lorum
     or, if sober, plain crank yorum.

     With music blaring from your car,
     in the keelsog of your great cigar,
     I know you snob for what you are
     a loud-mouthed, vulgar poon-barbar.

                                                  (John O'Mill)

Of Louis ooit nog zijn cursus conversatie-Engels gaat afmaken?

Toch jammer van Steven Kruijswijk.

We hadden het die bescheiden hardfietser zo gegund.

Drie dagen voor het einde, in gewonnen positie, onderuit.

Maar, wees gerust Steven, volgend jaar, nieuwe Giro, nieuwe kansen.

Jouw tijd komt nog.

Gewoon een "question of time"......

Een vier

Ik weet waar ik was op 15 mei 2016.
In de auto, op weg naar Hillegom.
Op de radio hoorde ik het ongelofelijke nieuws.
Max Verstappen, wonderkind, wint de Grand Prix Formule 1 race van Barcelona.

Op 2 maart 2016 ontmoetten ze elkaar op het racecircuit van Catalunya.
De jonge hond Max, supertalent, en de oude meester Johan Cruyff, gelouterd sportheld.
Er is groot wederzijds respect.
Op 24 maart overlijdt de oude meester, nummer 14.
Een vier.

Is het toeval?
In Barcelona, de stad waar JC zijn grootste triomfen vierde, eindigt Max in de race als nummer 1, startend vanaf plek 4.
Een vier.
Hij eindigt in een tijd van 1 uur, 41 minuten en 4 seconden.
Een vier, een vier........
Soms is het toeval wel èrg toevallig.

Je zou bijna gaan geloven dat JC met een paar onnavolgbare uitspraken het management daarboven heeft weten te overtuigen om Max een handje te helpen.
Misschien heeft het geholpen dat hij dezelfde initialen draagt als die andere grootheid.
Hup, de twee Mercedes bolides in de eerste ronde de grindbak in.
En dan gecontroleerd de race uitrijden.
Wel eindigen in een tijd van 1:41:4.
De hand van de meester moet wel zichtbaar zijn.
Dank je wel, Johan.

Nee, hoewel ik vele sporten volg, moet ik erkennen dat autoraces mij nooit echt hebben kunnen bekoren.
En met mij velen.
Het hebben van het beste materiaal is tè bepalend of je de top zult bereiken of niet en dat maakt de sport voor mij minder interessant.
Schumacher werd meerdere malen wereldkampioen omdat hij gewoon over de snelste wagen kon beschikken (en daarnaast natuurlijk een uitstekend coureur was).
Daar komt nog bij dat Nederland tot op heden niks voorstelde op autosport gebied.
Jan Lammers en Jos Verstappen reden in het verleden in de kantlijn mee, maar konden nooit echt potten breken. En de gebroeders Coronel zijn toch meer bekend van de sterreclames dan van hun prestaties op het circuit.
Het uitvallen van de beide Mercedes bolides, by far de snelste wagens, creëerde de kans voor Max Verstappen om als eerste te eindigen.
Dat hij de in principe snellere Ferrari's achter zich wist te houden is een bewijs van zijn ongekende talent.

De jongste winnaar van een Grand Prix ooit.
De eerste Nederlander die zoiets presteert.
Op vrijdag voor het eerst in een nieuwe, onbekende auto stappen en dan op zondag de wedstrijd als winnaar afsluiten.
Het is onvoorstelbaar, ongekend.
Als deze jongen de beschikking krijgt over het beste materiaal, zal hij de eerstkomende jaren een onverslaanbare wereldkampioen zijn!

Kiki Bertens wint het WTA toernooi in Neurenberg.
De volleybaldames plaatsen zich voor de Olympische Spelen in Rio.
Geweldige prestaties van onze zwemmers en zwemsters in Londen.
Stefan Kruiswijk pakt de rosé leiderstrui in de Giro d'Italia.
Het was een prachtige sportweek.
Wat een geweldige sportzomer gaat dat worden.
Alleen, Europees kampioen voetbal....., dat gaat niet lukken.
Toch jammer.

Doe alsof je thuis bent

Kent u die mop van die noorderling die na een stevig avondje stappen tijdens het Carnaval met een enorme kater wakker wordt?
Het enige dat hij zich nog kan herinneren is, dat hij in een café naar het toilet is geweest en dat ze daar een prachtige koperen wc pot hadden. Zijn eigen herinnering niet helemaal vertrouwend, besluit hij op zoek te gaan naar dat café.
Op de Grote Markt aangekomen en staande voor café "Het Neutje" begint hem iets te dagen.
Hij stapt binnen en vraagt de kasteleinsvrouw, die achter de toog glazen staat te spoelen, of het kan kloppen dat hij de vorige avond gebruik heeft gemaakt van hun koperen wc.
De vrouw draait zich om en roept naar achteren: "Sjef, hier is die'en vent die gisteraovond in oew tuba heeft zitten schijten!"

Sjef heeft hem waarschijnlijk op de bek geslagen en daarna buiten gegooid.
Terecht natuurlijk. Zulks doet men niet.

Hoe zou u zelf reageren?
Als een bezoeker uw woning betreedt en zich niet aan de meest basale fatsoensnormen wenst te houden? U zet hem buiten.
En als in uw woning bepaalde regels gelden, dan verwacht u van uw bezoeker dat hij deze regels zal respecteren.
Zelfs als u uw gast uitnodigt om "te doen alsof hij thuis is", zult u het niet appreciëren als hij direct een aanval doet op uw drankvoorraad, zijn schoenen uitschopt en zijn zweetvoeten op de salontafel deponeert terwijl hij een groen bolletje uit zijn neus onder dit meubelstuk smeert.
De gast weet dat dit slechts een gemeenplaats is, misschien zelfs een reminder om juist nièt te doen alsof hij thuis is.
De meeste mensen zullen zich keurig gedragen, weten hoe het hoort.
En er is echt niets mis mee om je een beetje aan te passen aan de wensen van je gastheer.
De heer Wilders bekritiseerde de koningin ooit omdat ze een sjaal om het hoofd droeg bij het bezoeken van een moskee in het buitenland.
Maar hij zet zelf wèl een keppeltje op als hij een synagoge bezoekt.
Meten met twee maten?

Ik begreep dan ook niet zo veel van de commotie die ontstond na het buitenzetten van een ploeg van de BBC uit Noord Korea.
Je weet op voorhand dat je bewegingsruimte in dit dictatoriale land zeer beperkt is, dat er andere wetten en regels gelden dan in het vrije westen. Ja, en als je deze wetten en regels, hoe onzinnig ook in onze ogen, niet wenst te volgen, als je willens en wetens in de tuba poept, dan loop je het risico om het land uit geknikkerd te worden.
In Engeland en "bij ons thuis", in Nederland, hebben wij het recht om te zeggen en te denken wat we willen, maar we moeten beseffen dat deze frase in de meeste landen in de wereld niet in de grondwet is opgenomen. Als wij in zulke landen op bezoek gaan, dienen we daar gewoon rekening mee te houden.
Nu wil ik niet beweren dat we maar lijdzaam moeten toezien hoe de mensenrechten in sommige landen worden geschonden, zeker niet. Een constant bestoken van dit soort regimes via diplomatieke weg of via sancties zal op de lange termijn zijn vruchten afwerpen.
Provocaties, zoals door de BBC ploeg, kunnen daar zelfs toe bijdragen.
Maar dat dit tijd zal vergen, staat buiten kijf.

Een heel ander verhaal is dat van Ebru Umar, de columniste die door Turkije werd vastgehouden om vermeende belediging van premier Erdogan. Zij heeft haar uitlatingen hier, in Nederland gedaan.
En dat mag hier. Wij zijn een vrij land.
Erdogan hoeft dat niet leuk te vinden, mag zich daar zelfs aan ergeren, maar het geeft geen pas om dan zo iemand maar op te pakken op het moment dat zij in Turkije is.
Het meest laakbaar is misschien wel het feit dat ze waarschijnlijk is verraden door Nederlanders van Turkse afkomst.
Ebru is terug in Nederland, maar moet onderduiken vanwege bedreigingen.
Wie doen dat, wat zijn dat voor mensen?
Mensen die geen flauw benul hebben van wat vrijheid van meningsuiting behelst.
Zelfs de vrijheid van meningsuiting kent grenzen. En deze grenzen worden overschreden als de vrijheid van een ander in woord of gebaar wordt bedreigd of aangetast.
Kijk, ik heb niets tegen Turken. Ik heb ze ontmoet in Turkije èn ik ken Nederlanders van Turkse afkomst. Prima mensen. Niks mis mee.
En als je er als Turk voor gekozen hebt om hier in Nederland aan je toekomst te bouwen, dan mogen wij van jou verwachten dat je de regels en wetten van ons land respecteert.
Zo mag je hier roepen dat je Erdogan een toffe peer vindt, maar ook moet je accepteren dat een ander daar heel anders over kan en mag denken.
Op het moment dat je die andersdenkende gaat bedreigen, dan hoor je hier niet thuis.
En als je Erdogan werkelijk zo geweldig vindt, dan vraag ik je: "Wat doe je dan nog hier."
Dit is een vrij land. Het staat je volkomen vrij om naar dat land terug te keren waarvan jij denkt dat het zo geweldig is.

Het is wel duidelijk dat door het afgesloten vluchtelingenverdrag met Turkije Europa chantabel is geworden.
Erdogan heeft schijt aan alle voorwaarden waaraan Turkije moet voldoen om te komen tot visum vrij reizen voor de Turken. Vluchtelingen worden aan de grenzen als honden afgeschoten, hij weigert wetgeving aan te passen.
Als Turkije op termijn echt bij Europa wil horen, dan zal het zich moeten aanpassen.
We kunnen en mogen niet tolereren dat Erdogan in onze tuba schijt....
Als Europa toch overgaat tot het tekenen van een verdrag dat vrij reizen voor de Turkse bevolking mogelijk maakt, tekent zij haar failliet en zal de EU op termijn uiteen vallen.
De geloofwaardigheid van de Europese droom zal als een zeepbel uiteen spatten.....

Elk land heeft zijn eigen regels en wetten.
Als je een staatshoofd wilt beledigen, dan zit je in Nederland goed.
Als je een beetje te hard wilt rijden, dan kun je dat beter in een ander land doen.

Jojo effect

Het is slecht gesteld met onze privacy.

Hoe is het anders te verklaren dat ik regelmatig bestookt word met advertenties tijdens mijn webwandelingen en zelfs persoonsgerichte e-mails ontvang met het oogmerk mij te verleiden tot het aanschaffen van afslank producten?

Hoewel ik zeker niet tot de zwaargewichten gerekend mag worden, kan ik niet ontkennen dat "een onsje minder" wel zou mogen.

Maar, hoe weet men dat?

Men vertelt mij dat dit is af te leiden uit mijn internetgedrag.

Maar ik google nòòit op afslank producten of zo iets.

Of zou het misschien zo zijn dat men denkt: "Nou, iemand die zoveel tijd achter zijn computer doorbrengt, moèt wel een overgewicht probleem hebben. Laten we daar maar eens wat advertenties op loslaten."

Deze week nog, een mail van "Ellen" (Who the f*ck is Ellen?), persoonlijk aan mij gericht, met de mededeling: "Hoi Piet, ik ben 11 kilo kwijt, nu jij nog!"

Wat is dit voor intimiderende mail. Mij wordt geen keus gelaten. Ik word voor het blok gezet en min of meer afgeschilderd als een loser als ik niet op dit "prachtige" aanbod inga!

De lange arm der farmaceutische industrie vertoont Erdoganistische proporties, zoals zij inbreuk maakt op mijn privé leven!

Ik wens daarvan verschoond te blijven!

En tegen Ellen zou ik willen zeggen: "Ach, ben je 11 kilo kwijt? Wees gerust, voor je het weet heb je ze weer gevonden....."

Ik geloof namelijk niet in afslank producten.

Bij overgewicht een streng dieet volgen? Oké, dat kan helpen, mits men ook bereid is voor de rest van het leven eet- en leefgewoonten drastisch aan te passen. 

En dat is vaak het probleem. Het vraagt een sterk karakter en doorzettingsvermogen.

Mensen met deze eigenschappen laten het meestal niet zo ver komen dat de weegschaal in het rood komt.

En personen die deze deugden ontberen zullen al snel vervallen in oude gewoonten en de kilo's er weer zien aanvliegen.

Meestal zwicht men na korte tijd toch weer voor de lekkernijen die de smaakpapillen ultiem stimuleren en het leven zo aangenaam maken. En het motto "yolo" indachtig accepteert men de overtollige kilo's met de wetenschap dat men morgen immers toch gaat lijnen.

Het jojo-effect.

De farmacie maakt dankbaar gebruik van deze zwakte en biedt afslank producten aan en probeert ze je zelfs via agressieve reclame letterlijk en figuurlijk door de strot te duwen.

Succes verzekerd!, stellen ze.

Misschien dat de producten op korte termijn enig effect sorteren, maar zodra het streefgewicht is bereikt en men weer overgaat tot de oude levenswijze, zal ook hier het oude gewicht weer in no-time bereikt zijn.

Het jojo-effect. 

Het enige dat afslankt bij deze producten is de portemonnee......

Ik heb eens gegoogeld op "afslank pillen" (met het risico dat ik in de toekomst nog meer advertenties langs zie komen) en het aanbod is werkelijk gigantisch!

Op de site "Leuk afvallen" (bestaat dat?) lees ik als eerste dat de meeste afslankpillen slecht zijn voor je lichaam en vaak averechts werken.

Toch weet men nog een hele rist aan pillen op te noemen, die wèl zouden werken, met de (eerlijke) toevoeging dat ook het eetpatroon bij gebruik van deze pillen moet worden aangepast.

Capsiplex, Carbuloss, Groene Thee Capsules, Dr. Vital Afslankpillen, Kilokiller (!), etc.

Vreemd.

De enige pil, waarvan ik zeker weet dat je er van af valt, staat er niet bij.

De pil van Drion......

Een levend fossiel

Heel soms verschijnt er zo'n berichtje in het nieuws.
Dat een reeds lang uitgestorven gewaand specimen, toch nog levend opduikt.
Het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld is wel de vangst van een vis in 1938 in Zuid-Afrika, die na uitvoerige bestudering in 1988 werd herkend als de Coelacant, een vis die na het Perm tijdperk (ca. 0,2 tot 0,5 miljoen jaar geleden) geacht werd te zijn uitgestorven.

Wij Nederlanders wanen ons te leven in een modern land en doen soms neerbuigend naar landen die nog niet zo ver zijn.
Bijvoorbeeld de achterstelling van vrouwen is in onze westerse wereld, en zeker in ons landje, nagenoeg uitgestorven.
Goed, er zijn in de kantlijn nog wel wat schermutselingen en de strijd is nog niet volledig gestreden, maar de totale overwinning gloort.
Het was een lange strijd. Vrouwen hebben in de afgelopen 150 jaar hun plek van gelijkwaardigheid hartstochtelijk moeten bevechten.
Aletta Jacobs (1854-1929), onze eerste feministe.
De Dolle Mina beweging uit de 70'er jaren van de vorige eeuw.
Schoorvoetende aanpassingen in de Nederlandse Grondwet hebben uiteindelijk geleid tot het huidige Artikel 1: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Dat vrouwen deelnemen aan alle vormen van sport vinden we vanzelfsprekend. Toch was dat in het verleden wel anders. Maar zelfs typische "mannensporten" zoals voetbal, rugby, boksen e.d. worden heden ten dage door vrouwen beoefend.
Met de uiteindelijke knieval (zij het morrend) van de SGP in 2013, waardoor het vrouwen niet langer verboden was om op een kieslijst te gaan staan, leek het laatste bastion van achterstelling van de vrouw geslecht.
Uitgestorven, althans in Nederland.
Een fossiel.....

Uitgestorven?
Ik meen de afgelopen week op een levend fossiel te zijn gestuit......

Ik mocht deze week op Koningsdag tezamen met mijn vrienden van "De Liefde" een aubade brengen bij het gemeentehuis om deze heugelijke dag in te luiden.
Ondanks de kou was de publieke belangstelling groot te noemen.
Onder het publiek de vers en oud-geridderden en natuurlijk het Oranjecomité Juliana, een zeer actieve groep mannen die zich onbaatzuchtig inzet om bij feestelijke aangelegenheden zoals deze Koningsdag, maar vooral tijdens de kermisweek in september, activiteiten te organiseren voor de burgers van Roelofarendsveen.
Wij werden na ons optreden door onze Burgemeester uitgenodigd om een kopje koffie en oranjebitter te nuttigen ten gemeentehuize.
Een uitnodiging, niet aan dovemansoren gericht.
Onder het genot van mijn tweede oranjebittertje raakte ik in gesprek met een oud voorzitter van het Oranjecomité en stelde hem de vraag of het gerucht, wat mij ter ore was gekomen, dat slechts mannen in het comité zitting mogen nemen, op waarheid berustte.
Hij schoot gelijk in de verdediging met de mededeling: "Ik heb het nooit tegengehouden, hoor!"
Doorvragend moest hij erkennen dat sinds de oprichting in 1913 het comité louter is bemand (letterlijk en figuurlijk) door heren. Hij vertelde ook dat in het verleden enkele dames hem daar al eens over hadden aangesproken. Een langslopende oude Veender, die blijkbaar het gesprek gevolgd had, tikte hem op de schouder en sprak de historische woorden: "Azzie gekloot wil, mot je d'r waive bai neme."
(Voor de niet-Veender voeg ik er even aan toe dat de "oo" in "gekloot" moet worden uitgesproken als de "oo" in "noor".)

Ik weet niet of het comité over statuten o.i.d. beschikt waarin het buiten de deur houden van vrouwen is vastgelegd, maar ik lees wèl op hun site de zin: "Het comité bestaat uit circa 14 personen van het mannelijk geslacht. Verder kent de vereniging geen leden."
Kijk, dit heeft toch een beetje de schijn van SGP toestanden, hoewel ik bijna zeker weet dat het niet "De Here" is die onze mannen tot deze stellingname heeft gebracht.
Het zal meer het gevoel zijn van: gezellig, jongens onder elkaar, en de wetenschap dat men in ongedwongen vrijheid in de groep eens een lekkere schuine bak kan vertellen.
Niettemin vraag ik mij af of dit anno 2016 nog wel kàn.
Niet dat de werkzaamheden van het comité te lijden hebben onder het ontbreken van vrouwelijke inbreng. Zeker niet. Ik ben, en met mij velen, vol lof over hun nimmer aflatende enthousiasme en inzet.
Maar ik ben er van overtuigd dat het toelaten van vrouwen een verrijking voor het comité zou kunnen betekenen.
Oké, jullie mogen de voorwaarde stellen dat ze een goede schuine bak weten te waarderen en een biertje lusten.
Maar zulke vrouwen hoef je in de Veen echt niet met een lantaarntje te zoeken.....

Het is trouwens wel erg gemakkelijk om af te geven op landen die onze "hoge standaard van emancipatie" nog niet bereikt hebben.
Hallo, wij hebben er eeuwen over gedaan om zover te komen.
Gun die mensen ook een beetje tijd....

Het ware te wensen dat iedere Nederlander zich eens goed zou vergewissen van de inhoud van Artikel 1 van onze Grondwet.
Nee, iedereen heeft alleen de mond vol van Artikel 7, waarin de vrijheid van meningsuiting is geregeld. Maar ook hier blijkt de kennis vaak selectief.
In dit artikel wordt inderdaad gezegd dat iedereen, zonder verlof vooraf, meningen of gevoelens mag uiten. De bijzin die volgt wordt meestal achterwege gelaten: "behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet".
Volgens mij wil dat zoveel zeggen als: "Je mag zeggen wat je wilt, maar als dat in strijd is met andere wetsartikelen (bijv. Artikel 1) dan kun je daarvoor aangepakt worden."
Dat geldt voor alle Nederlanders.
Óók voor politici.....