"Hoop" doet leven

Vele Nederlanders die de huldiging in Milaan bijwoonden van Tom Dumoulin, bij zijn zege in de 100ste Giro d'Italia, besloten om op de terugweg naar huis de flanken aan te doen van de Giogo di S. Maria. Ze willen bloemen leggen op de plek waar de renner van Sunweb tijdens de memorabele 16e etappe op 23 mei een offer bracht aan de aardgodin.
Tijdens de rit voelde Dumoulin al enige aandrang. We zagen al dat hij, met het verstrijken van de kilometers, steeds hoger op zijn zadel kwam te zitten. Tom wist echter, dat de politici in Brussel al eerder een wet hadden aangenomen die het wildpoepen en wildplassen in de vrije natuur in alle EU lidstaten ten strengste hadden verboden (waar die jongens zich al niet mee bezig houden). Gelukkig voor hem liep de etappe een klein stukje over Zwitsers grondgebied. Het was daar dat Tom een deel uit het diepste van zijn innerlijk aan de aarde schonk. Van zijn last verlost moet hij toch even het Zwitserleven gevoel hebben ervaren.
De supporters zijn er van overtuigd dat deze gift aan moeder aarde uiteindelijk heeft geleid tot de glorieuze overwinning van Dumoulin.
Verscheidene reisbureau's in Nederland lieten al weten dat zij een grote vraag verwachten van Dumoulin fans naar georganiseerde busreizen, om hen zo in staat te stellen deze heilige plek, waar Tom zijn broek liet zakken, te bezoeken.
Het is bekend: wielrenners zijn een nogal bijgelovig volkje. Het is daarom dat organisatoren van wielerrondes zich ernstig zorgen maken, dat tijdens komende wedstrijden de renners te pas en te onpas de bermen in zullen duiken om een offer aan de aardgodin te brengen in de "hoop" dat zij hen de overwinning zal schenken.

Denk daar maar eens over na, meneer Trump.....

De liefde voor het wielrennen zat er al vroeg in.
Mijn vader was een fervent volger van de Tour de France en in de Blauwe Polder werd dan ook 's middags thee gedronken rond de tijd dat de etappe finishte. Geen transistorradiootje, maar een klein opengewerkt apparaatje met geheimzinnig opgloeiende lampjes, gevoed door twee platte Witte Kat batterijen, waar met behulp van bakelieten koptelefoons de radio uitzendingen beluisterd konden worden. Het was de tijd van Jan Janssen, Anquetil en Poulidor.
Vader vertelde over wielerhelden van weleer, Wout Wagtmans, Ab Geldermans, Fausto Coppi.
Als ik naar school fietste, was in Jan Janssen of Anquetil en even Fausto Coppi als ik een hoge brug over moest.....

Ons dorpje, Rijpwetering, herbergde een jonge hardfietser. Joop Zoetemelk, die al vroeg blijk gaf van een uitzonderlijk talent. De jongeren van het dorp vereenzelvigden zich met hun idool en waren "Joop" als ze dagelijks van en naar school op hun fietsje de kilometers wegtrapten.
Ik herinner mij de inhuldigingen in 1968, na het behalen van de Olympische medaille in Mexico op de 100 km ploegentijdrit, in 1980 na zijn zege in de Tour en in 1985 bij het behalen van de wereldtitel.
Het waren altijd prachtige zomerse dagen, net zoals vandaag.....

Daarna werd het stil.
Het wielrennen in Nederland stelde weinig meer voor. Er waren af en toe wel renners die veelbelovend waren en de wereldtop benaderden. Erik Breukink leek in 1988 de Giro op zijn naam te schrijven, maar eindigde, als gevolg van een hongerklop in een van de laatste etappe's, als tweede.
Als reden werd vaak opgegeven, dat de buitenlandse renners listig de dopingregels wisten te ontduiken en dat daardoor de Nederlanders eigenlijk geen schijn van kans hadden.
Bij het totale doping demasqué van het wielerpeloton bleken de Nederlanders echter net zo goed verboden middelen te hebben gebruikt.
Het dopingmonster in het peloton lijkt getemd. Maar.... laten we niet naïef zijn.
De laatste jaren klopt echter een nieuwe generatie Nederlandse wielrenners aan de poort.
Kruiswijk was er vorig jaar al heel erg dichtbij....

Maar nu, 37 jaar na dato hebben we weer een overwinnaar in een van de grote rondes!
Chapeau Tom Dumoulin en gefeliciteerd Maastricht met deze godenzoon!

Als ik straks weer kinderen voorover gebogen op hun fietsje op weg van of naar school zie rijden, dan weet ik hoe zij zich voelen.
Dan weet ik, wie ze zijn......