Einde van een tijdperk

Juni 1971.
Geslaagd voor mijn examens op de Pedagogische Academie Mariahoeve in Den Haag! Ik was onderwijzer, wat mijn vader de uitspraak ontlokte dat hij hoopte, dat ik nu ook boven wat wijzer zou worden.
Ook toen was er sprake van een nijpend tekort aan onderwijzend personeel, wat er toe leidde dat ik al een aantal telefoontjes had ontvangen van "hoofden der school" (zoals dat toen heette), of ik alsjeblieft na de vakantie hun schoolteam wilde komen versterken.
Ik heb nooit een sollicitatiebrief hoeven schrijven.....
Ik arriveerde eind juni, rond een uur of elf, op mijn fietsje bij de Gerardusschool in Oude Wetering, gebouwd in 1966, dus een hartstikke "modern" gebouw.
Ook "meester" Koot, die daar als hoofd de scepter zwaaide, had mij gebeld. Een oude bekende. Tijdens mijn jeugd in Rijpwetering heb ik in de 5e klas nog onderwijs van hem genoten. Ik heb toen zelfs nog een keer bij hem over de knie gelegen en een pak slaag in ontvangst mogen nemen (volgens mij volkomen onterecht overigens). Mijn ouders hebben dat nooit geweten. Thuis vertelde je zulke dingen niet, omdat je wist dat je er dan nog een pak slaag overheen kreeg.
De tijden zijn veranderd.....

Meester Koot was bij mijn aankomst bezig om met zijn leerlingen uit de 6e klas de grote waterplassen in het grasveld voor het gebouw te bestrijden. Emmers werden volgeschept en in de kolken op de speelplaats leeggegoten. Hij begroette mij hartelijk, gaf enkele aanwijzingen aan de kinderen en ging met mij naar binnen. De jeugd ging, ook zonder toezicht, onverdroten voort aan haar waterbouwkundig project.
Dat vechten tegen het overtollige water was trouwens een steeds terugkerend fenomeen. Als er 's nachts een hevige plensbui was gevallen, dan wisten we al wat ons te wachten stond: een kelder vol water. Aangezien in die kelder ook de verwarmingsketel stond, betekende dat dat we voor aanvang van de school de kelder moesten leeghozen. Eerst met emmers, later met een dompelpomp. Het heeft echt jàren geduurd voor doeltreffende maatregelen getroffen werden en de wateroverlast definitief was uitgebannen.

Onder het genot van een kopje koffie vertelde Dhr. Koot dat ik natuurlijk voor zijn school ging kiezen. Daarna leidde hij mij rond door het gebouw en werd ik aan de aanwezige leerkrachten voorgesteld als nieuwe collega. Ook toonde hij vol trots het nieuwste snufje van techniek waarover "zijn" school reeds beschikte: een stencil inbrandapparaat!
Een paar uur later fietste ik huiswaarts met een vaste baan op zak. Niks proeftijd, niks moeilijke gesprekken voor een sollicitatiecommissie.
Het begin van een 40-jarige carrière op de Gerardusschool.
Begonnen in de 1ste klas (huidige groep 3) heb ik in de loop der jaren alle klassen gehad, inclusief twee jaar een kleutergroep.
Vooral aan die beginjaren bewaar ik mijn beste herinneringen. Geen ellenlange vergaderingen, geen cito toetsen, geen leerlingvolgsystemen en andere administratieve rompslomp. En toch een uitstekend presterende school waarvan de leerlingen zich in het vervolgonderwijs uitstekend staande wisten te houden.

Afgelopen donderdag was ik er weer.
Om afscheid te nemen.
Nee, niet van het onderwijs. Al in 2011 heb ik mijn loopbaan beëindigd en sindsdien breng ik mijn tijd als pensionado op prettige wijze door met de vele hobby's die ik heb.
Het waren 40 mooie jaren die vele dierbare herinneringen herbergen.
De Gerardusschool gaat dicht en zal ten prooi vallen aan de sloopkogel. Het reeds jaren teruglopende aantal leerlingen heeft het niveau bereikt dat het vallen van het doek voor de school onvermijdelijk maakt.
Een verdrietige gebeurtenis? Ach, het is natuurlijk niet niks als de instelling waar je je volledige werkzame leven hebt doorgebracht, waar je kinderen op school zaten, ophoudt te bestaan. En, hoewel enige sentimentaliteit mij niet vreemd is, kan ik er wel vrede mee hebben. De tijd schrijdt voort en vraagt toekomstgerichte aanpassingen.
Daarbij, een school wordt niet gemaakt door het gebouw, maar door de mensen die het bevolken.

Het was dan ook zeker geen trieste bijeenkomst van oud leerlingen en oud leerkrachten die weemoedig nog eenmaal het gebouw doorstruinden. Integendeel. Het was een hartelijk weerzien met oud collega's en vele oud leerlingen. De verhalen van "vroeger" kwamen al snel los en tal van herinneringen werden opgehaald.
De schaaklessen, mijn oorverdovend genies, wat leidde tot grote uitschieters in de schriftjes tijdens de schrijflessen. De sportdagen, de musicals. En natuurlijk het schoolkamp mèt griezelverhaal: "Mien arm!... mien arm!.... waar is mien arm!!!......". En niet te vergeten de supergriezeltocht tijdens het kamp in Hoeven. Na de tocht hadden we zòveel kinderen die totaal overstuur waren, dat we die tocht in de daarop volgende jaren maar van het programma geschrapt hebben.

Mijn dag kon helemaal niet meer stuk toen ik bij een begin veertiger enige herkenning in de ogen bespeurde en hij mij aansprak met: "Heb jij soms bij mij in de klas gezeten?" Hij stelde zich voor, ik noemde mijn naam. Zijn ogen werden groot van ongeloof. Nee! Dat kon niet waar zijn.
Wij hadden dus inderdaad bij elkaar in de klas gezeten.....

De leerlingen van de Gerardus worden na de vakantie opgenomen door de Schakel, ooit ontstaan als Gerardus II als afsplitsing van de huidige Gerardusschool. Een hereniging na 51 jaar. Samen gaan ze verder als "De Klimboom".
"De Reünie" had ook een mooie naam geweest.....

Wensdenken

Vandaag is het vaderdag.
Een dag waarop wij vroeger als kind een wensje opzegden voor onze pappa, op school ingestudeerd.
Grappig, want juist de wens is óók een vader.
Het spreekwoord zegt: "De wens is de vader van de gedachte."
Wat we graag willen, maken we tot waarheid......

Verhalen over "De fontein van de eeuwige jeugd", een legendarische waterbron, zijn bijna net zo oud als de mensheid zelf en circuleren al eeuwen in vele culturen tot in de verste uithoeken van deze wereld.
Herodotus (ca. 485 v. Chr.) schreef er al over en ook in de Alexanderromans, verhalen over Alexander de Grote, welke geschreven werden vanaf de 3e eeuw voor Chr. tot in de 13e eeuw, wordt zij regelmatig genoemd. De Spaanse conquistadores dachten haar te vinden in de Nieuwe Wereld. Ook in de moderne literatuur en in hedendaagse films duikt zij regelmatig op.......

We willen allemaal graag oud worden, maar het niet zijn. Velen frequenteren de sportschool om het lichamelijk verval zo lang mogelijk uit te stellen, velen slikken allerlei pilletjes, gebruiken smeerseltjes, laten zich opspuiten met botox of laten zich liften om de onvermijdelijke teloorgang te verbloemen.
Allemaal lapmiddelen die weinig tot geen effect hebben.
Onze wens, om de ouderdom te ontlopen heeft daarom in ons brein de gedachte vastgezet van zo'n bron van eeuwige jeugd. Tegen beter weten in, blijven we zoeken.

En nu is daar het bericht: "Ze is gevonden!" Eureka!
Verouderingsbioloog Peter de Keizer, verbonden aan het Erasmus MC, maakte in maart van dit jaar bekend dat zijn team een stof heeft ontwikkeld (Proxofim), dat in staat is het verouderingsproces niet alleen te stoppen, maar zelfs terug te draaien. Proeven op muizen laten zien dat na toediening van de stof de muizen weer energieker worden, dat hun verouderde organen beter gaan werken en dat zelfs de haargroei terug keert.
Terwijl De Keizer aangeeft dat nog veel onderzoek nodig is om na te gaan of ook de mens baat kan hebben bij dit stofje, wordt het inmiddels op internet al aangeboden.
Een gevaarlijke ontwikkeling vindt hijzelf.
Hij noemt het uiterst riskant om het middel op jezelf uit te proberen, terwijl nog niet is onderzocht of er bijwerkingen zijn en wat de effecten zijn van gebruik op langere termijn.
Tóch heeft hij er voor gekozen om zijn bevindingen wereldkundig te maken.
Waarom?
Is het de overtuiging dat hij werkelijk iets bijzonders heeft ontdekt of is het de wetenschap dat publicatie zal leiden tot een enorme geldstroom voor zijn onderzoek. Kan natuurlijk ook beide waar zijn.
Enige scepsis lijkt gerechtvaardigd. In het verleden zijn wel meer aankondigingen gedaan van baanbrekend onderzoek op het gebied van medicatie, wat later toch behoorlijk bleek tegen te vallen.
Natuurlijk zou het geweldig zijn als dit middel werkelijk doet wat het belooft.
Al zou het maar in staat zijn om ons in ieder geval gezonder oud te laten worden.
Dat het ons "de eeuwige jeugd" gaat brengen lijkt mij echter wishful thinking.
Maar ook bij wetenschappers is de wens vaak de vader van de gedachte......

Ooit speelden we met Vios tijdens een eenakterfestival "Pierlala" van Jan Naaijkens, waarin Jan Klaassen de dood op een zijspoor weet te zetten. Na de eerste euforie komen de klachten. De generaal, de beul en de doodbidder zijn brodeloos geworden, de directrice van het bejaardentehuis kan de toestroom van bejaarden niet meer aan, de politieofficier klaagt over het onverantwoorde gedrag van de burgers, nu de angst voor de dood verdwenen is. De arts klaagt over een overvol ziekenhuis waar niemand meer de pijp uit wenst te gaan en de wapenfabrikant zit met overvolle magazijnen en moet met lede ogen toezien dat zijn voorraad staat weg te roesten.
Uiteindelijk is het toch de dood die oplossing moet brengen....

Zoals een van de getuigen deze week tijdens het Tweede Kamer onderzoek aangaande de Panama Papers terecht verwoordde: "Het leven kent twee zekerheden: we gaan allemaal dood en we moeten allemaal belasting betalen....."

Er wordt op het raam getikt.
Niet zijn verschijning verbaast mij, maar de vraag hoe hij in godsnaam op die vensterbank geklommen is.
"Je kan het nestkastje schoon maken, hoor. De koolmeesjes zijn uitgevlogen!", roept het kleine mannetje met zijn hand boven de ogen en zijn neus tegen de ruit gedrukt.
Joris.
Gelukkig biedt het leven nog zekerheden waar je houvast in kunt vinden......

Tunnelvisie

Wat moet ik er van denken.....
Terwijl deze week het bericht langs komt dat een vrouw uit Hoorn zelf achter haar aanrander aan moet gaan omdat de politie uit laksheid, ongeïnteresseerdheid, onderbezetting, of wat dan ook, weigert adequaat op te treden, zien we diezelfde politie binnen enkele dagen de vermoedelijke daders arresteren die de twee tienermeisjes uit Hoevelaken en Bunschoten zouden hebben vermoord.
Bij het Philips stadion wordt bij een concert van Guus Meeuwis een geradicaliseerde moslim opgepakt die zich daar verdacht ophoudt.
Hoe goed is de Nederlandse politie georganiseerd?

Dat er bij het eerste voorbeeld onvergeeflijke fouten zijn gemaakt, is evident en de verantwoordelijken dienen dan ook keihard te worden aangepakt. Koren op de molen van de PVV als ook nog blijkt dat de aanrander een Somalische asielzoeker blijkt te zijn. Geert tweet er weer op los.
Maar in de andere twee gevallen lijkt de politie toch uiterst doortastend te hebben gehandeld.
Geen tweet van Geert, waarin hij de hermandad een pluim geeft voor hun optreden in deze zaken.
Daarom doe ik het maar.... Bij deze.

Naar aanleiding van de aanslagen in Manchester en Londen vraagt Geert Wilders deze week een debat aan om het te hebben over de terreurdreiging in Nederland. Hij krijgt daarbij brede steun van de Kamer.
Natuurlijk is het goed om regelmatig de genomen maatregelen tegen het licht te houden om te zien of bepaalde zaken nog aangescherpt kunnen worden. Die dreiging is nou eenmaal een realiteit waarvoor we de ogen niet moeten sluiten. Of het debat zal leiden tot grote aanpassingen binnen het gevoerde beleid is echter twijfelachtig. Het optreden van de politie bij het Philips stadion doet vermoeden dat het korps alert is. Of er werkelijk sprake was van dreiging, of dat we te maken hebben met een overreactie van het politieapparaat zullen we (gelukkig) nooit weten.....

Tussen 1950 en 2009 vonden in Nederland 70 aanslagen plaats, waarbij 30 doden vielen.
In de afgelopen 20 jaar viel er één dode bij een politieke aanslag (Pim Fortuyn) en één dode bij een islamitisch terroristische aanslag (Theo van Gogh).
Zonder de dreiging van terroristische aanslagen te willen bagatelliseren, vraag ik mij voorzichtig af of we niet een beetje doorslaan. Terroristische aanslagen worden breed uitgemeten in de media en beheersen de politieke en maatschappelijke discussie. Het ontstaan van tunnelvisie is niet denkbeeldig, waardoor andere (nijpender?) problemen dreigen buiten het gezichtsveld te raken.

Jaarlijks vallen er in Nederland 1700 slachtoffers door medische fouten in ziekenhuizen, plegen 1800 in psychische nood verkerende landgenoten zelfmoord en vinden er ruim 100 de dood door een overdosis. Het aantal verkeersdoden loopt, na een jarenlange daling, de laatste jaren weer op tot ruim 600.
Zaken die volgens mij óók aandacht behoeven, maar dreigen onder te sneeuwen door de algemeen heersende terrorisme fobie......

Een fobie die trouwens niet alleen heerst in Nederland, maar wereldwijd lijkt te zijn.
De VS ontketende haar oorlog tegen het terrorisme na de rampzalige gebeurtenissen op 9/11, waarbij 2977 slachtoffers vielen.
Toch blijkt het aandeel van moslims in de terreuraanslagen die gepleegd worden binnen de VS uiterst gering. Uit cijfers van de FBI blijkt, dat sinds 1980 94% van de aanslagen werd gepleegd door niet-moslims, een percentage dat overigens ongeveer ook geldt voor Europa.
Sinds 9/11 zijn er 37 Amerikanen overleden door terrorisme dat aan de islam valt te linken. In dezelfde periode werden 190.000 Amerikanen vermoord.....
Ook de VS heeft m.i. binnenlands grotere problemen dan het terrorisme.
En dan heb ik het deze keer niet eens over hun president.....
Deze week meldde de New York Times dat bij Amerikanen onder de 50 een overdosis doodsoorzaak nummer één is..... Volgens de krant overleden in 2016 tussen de 59- en 65 duizend personen nadat ze teveel drugs hadden gebruikt......
Een oorlog tegen drugs lijkt meer op zijn plaats.......

Overigens, nog een wrang feitje: 15 van de 19 kapers die verantwoordelijk worden gehouden voor de aanslagen van 9/11 waren afkomstig uit Saoedie-Arabië, het "bevriende" land, waarmee Trump onlangs een wapendeal van 110 miljard afsloot....

Vogelbrein

Vanavond (vrijdag) lekker in mijn tuintje gezeten om mijn wekelijkse blog te schrijven. Het is een prachtige zomeravond. De hitte van de dag heeft plaats gemaakt voor een zoele, aangename temperatuur. Van hieruit kan ik ook het koolmezen paar in de gaten houden, dat af en aan vliegt met dikke spinnen en aanverwante hapjes voor hun opgroeiend kroost. Het kan nooit lang meer duren, voor ze uitvliegen.
Het nestkastje aan mijn schuur wordt grotendeels aan het oog onttrokken door de uitgebotte essen die ik dit voorjaar op 3 meter hoogte heb afgezaagd. Het lover zorgt in ieder geval voor enige schaduw en zal de temperatuur in de kraamkamer overdag enigszins dragelijk houden.
Vanmiddag had ik ook een paar jonge putters op bezoek in mijn achtertuintje. Prachtige vogeltjes.....

Deze kleine vogeltjes doen mij denken aan een krantenkop die ik een tijdje geleden las, en die mij toen de wenkbrauwen deed fronsen.
"Vogels met grote hersenen worden minder vaak doodgeschoten"
De eerste vraag die ik voelde opborrelen was: Je kunt, ook als vogel, toch maar één keer doodgeschoten worden? Hoezo: minder vaak.....

Deense wetenschappers kwamen tot deze conclusie na een onderzoek van bijna 4000 vogels, welke tussen 1960 en 2015 door jagers waren geschoten, en daarna opgezet.
Zij wilden weten welke factoren van invloed waren op het ten prooi vallen van vogels aan jagers en richtten zich bij hun onderzoek op zaken als kleur, grootte, gewicht en geslacht en bestudeerden ook de hersengrootte van deze onfortuinlijke "pech"vogels.
Zij durfden hieruit concluderen, dat vogels met een groter brein hun jagers beter weten te ontwijken, wat een gevolg zou zijn van evolutionaire ontwikkelingen.

Nou ben ik zeker geen wetenschapper, doch slechts een kritische krantenlezer en op het gevaar af een betweter genoemd te worden, durf ik toch enige vraagtekens te plaatsen bij deze conclusie.
Als ik de koolmeesjes en de puttertjes in mijn achtertuintje bezie, geloof ik niet dat deze gevederde vriendjes over een enorm brein beschikken. In zo'n piepklein koppie kunnen nooit erg grote hersenen zitten (wàt ze hebben, lijken ze echter zeer effectief te gebruiken). Daarom denk ik dat het voor een jager toch een hele toer zal zijn om zo'n minuscuul vogeltje te raken. Trouwens, afgezien van het feit dat het volkomen zinloos, barbaars en nutteloos is, zal bij een doeltreffend schot waarschijnlijk weinig overschieten om op te zetten.
Ik durf zelfs te stellen dat het juist de vogels zijn met gròte hersenen die vaker ten prooi vallen aan het jagersgilde. Ze zijn doorgaans groter, gemakkelijker te raken, en lopen dus meer kans op een voltreffer.
Van alle vogels denk ik dat eend en gans toch het felst bejaagd worden. Hun hersenen zullen waarschijnlijk groter zijn dan van een koolmees of een putter, nietwaar? Maar of zij met hun grotere hersenen ook slimmer zijn, waag ik te betwijfelen. Kwalificaties als "domme gans" en "stomme eend" ontstaan niet zomaar.
Zelfs Disney koos in zijn tekenfilms voor een gans (Gijs Gans) en een eend (Donald Duck) om ultieme stupiditeit uit te beelden.
Overigens, de geschiedenis leert, dat ouders, die het aandurven om hun kind te vernoemen naar zo'n stripfiguur, het risico lopen dat zo'n kind ook de eigenschappen van dat figuurtje gaat aannemen en opgroeit tot een lompe, ruziezoekende betweter.....
Ook mensen die zeggen fan te zijn van Donald Duck lijken zijn karaktertrekjes ongemerkt over te nemen.
Ik zou mijn koolmezen paartje dan ook willen aanraden om een van hun kinderen géén Donald te noemen.....

Ik denk dat de Deense onderzoekers geen rekening hebben gehouden met de oorzaak van het ontbreken van vogels met grote hersenen in hun onderzoeksmateriaal.
Zulke vogels worden niet opgezet, die worden opgegeten......

Over hersenen gesproken, het schijnt dat Amerikaanse wetenschappers grote interesse hebben in het brein van Donald Trump en de president dan ook hebben gevraagd of hij bij zijn overlijden zijn hersenen ter beschikking wil stellen voor transplantatie. Donald reageerde blij verrast. Hij zei te begrijpen dat men wilde voorkomen dat zo'n geweldig stel hersenen verloren zou gaan, "the best", zoals hijzelf omschreef.
Een wetenschapper antwoordde schuchter dat dàt niet echt de reden was.
"Wat dan wel?", was Donalds vraag, waarop hij als antwoord kreeg:
"Nou, gewoon, weinig tot niet gebruikt....., zo goed als nieuw....."