Wensdenken

Vandaag is het vaderdag.
Een dag waarop wij vroeger als kind een wensje opzegden voor onze pappa, op school ingestudeerd.
Grappig, want juist de wens is óók een vader.
Het spreekwoord zegt: "De wens is de vader van de gedachte."
Wat we graag willen, maken we tot waarheid......

Verhalen over "De fontein van de eeuwige jeugd", een legendarische waterbron, zijn bijna net zo oud als de mensheid zelf en circuleren al eeuwen in vele culturen tot in de verste uithoeken van deze wereld.
Herodotus (ca. 485 v. Chr.) schreef er al over en ook in de Alexanderromans, verhalen over Alexander de Grote, welke geschreven werden vanaf de 3e eeuw voor Chr. tot in de 13e eeuw, wordt zij regelmatig genoemd. De Spaanse conquistadores dachten haar te vinden in de Nieuwe Wereld. Ook in de moderne literatuur en in hedendaagse films duikt zij regelmatig op.......

We willen allemaal graag oud worden, maar het niet zijn. Velen frequenteren de sportschool om het lichamelijk verval zo lang mogelijk uit te stellen, velen slikken allerlei pilletjes, gebruiken smeerseltjes, laten zich opspuiten met botox of laten zich liften om de onvermijdelijke teloorgang te verbloemen.
Allemaal lapmiddelen die weinig tot geen effect hebben.
Onze wens, om de ouderdom te ontlopen heeft daarom in ons brein de gedachte vastgezet van zo'n bron van eeuwige jeugd. Tegen beter weten in, blijven we zoeken.

En nu is daar het bericht: "Ze is gevonden!" Eureka!
Verouderingsbioloog Peter de Keizer, verbonden aan het Erasmus MC, maakte in maart van dit jaar bekend dat zijn team een stof heeft ontwikkeld (Proxofim), dat in staat is het verouderingsproces niet alleen te stoppen, maar zelfs terug te draaien. Proeven op muizen laten zien dat na toediening van de stof de muizen weer energieker worden, dat hun verouderde organen beter gaan werken en dat zelfs de haargroei terug keert.
Terwijl De Keizer aangeeft dat nog veel onderzoek nodig is om na te gaan of ook de mens baat kan hebben bij dit stofje, wordt het inmiddels op internet al aangeboden.
Een gevaarlijke ontwikkeling vindt hijzelf.
Hij noemt het uiterst riskant om het middel op jezelf uit te proberen, terwijl nog niet is onderzocht of er bijwerkingen zijn en wat de effecten zijn van gebruik op langere termijn.
Tóch heeft hij er voor gekozen om zijn bevindingen wereldkundig te maken.
Waarom?
Is het de overtuiging dat hij werkelijk iets bijzonders heeft ontdekt of is het de wetenschap dat publicatie zal leiden tot een enorme geldstroom voor zijn onderzoek. Kan natuurlijk ook beide waar zijn.
Enige scepsis lijkt gerechtvaardigd. In het verleden zijn wel meer aankondigingen gedaan van baanbrekend onderzoek op het gebied van medicatie, wat later toch behoorlijk bleek tegen te vallen.
Natuurlijk zou het geweldig zijn als dit middel werkelijk doet wat het belooft.
Al zou het maar in staat zijn om ons in ieder geval gezonder oud te laten worden.
Dat het ons "de eeuwige jeugd" gaat brengen lijkt mij echter wishful thinking.
Maar ook bij wetenschappers is de wens vaak de vader van de gedachte......

Ooit speelden we met Vios tijdens een eenakterfestival "Pierlala" van Jan Naaijkens, waarin Jan Klaassen de dood op een zijspoor weet te zetten. Na de eerste euforie komen de klachten. De generaal, de beul en de doodbidder zijn brodeloos geworden, de directrice van het bejaardentehuis kan de toestroom van bejaarden niet meer aan, de politieofficier klaagt over het onverantwoorde gedrag van de burgers, nu de angst voor de dood verdwenen is. De arts klaagt over een overvol ziekenhuis waar niemand meer de pijp uit wenst te gaan en de wapenfabrikant zit met overvolle magazijnen en moet met lede ogen toezien dat zijn voorraad staat weg te roesten.
Uiteindelijk is het toch de dood die oplossing moet brengen....

Zoals een van de getuigen deze week tijdens het Tweede Kamer onderzoek aangaande de Panama Papers terecht verwoordde: "Het leven kent twee zekerheden: we gaan allemaal dood en we moeten allemaal belasting betalen....."

Er wordt op het raam getikt.
Niet zijn verschijning verbaast mij, maar de vraag hoe hij in godsnaam op die vensterbank geklommen is.
"Je kan het nestkastje schoon maken, hoor. De koolmeesjes zijn uitgevlogen!", roept het kleine mannetje met zijn hand boven de ogen en zijn neus tegen de ruit gedrukt.
Joris.
Gelukkig biedt het leven nog zekerheden waar je houvast in kunt vinden......