Na een wasje in de droogtrommel gedaan te hebben, stapte ik deze week de kamer in. De TV stond aan en ik hoorde en zag een wat triestige mevrouw, gekleed in zwarte robe met witte bef, zeggen: "Ik heb daar maar een antwoord op: Ik zal mij niet verschonen."Geert Wilders kwam in beeld.
Ah, het proces over zijn "minder, minder Marokkanen" uitspraak.
Wat was er gebeurd?
Had Geert de rechter gevraagd om zich te verschonen?
Waarom?
Had mevrouw misschien een natte wind gelaten en was de penetrante geur die daarna de rechtszaal vulde dusdanig dat ome Geert van zijn stokje dreigde te gaan? Wenste hij daarom dat mevrouw zich terug zou trekken om een schone broek aan te trekken?
De uitzending even volgend begreep ik al gauw dat dit niet aan de orde was.
Een bewijs te meer dat wij vaak en veel te snel onze conclusies trekken, gebaseerd op onvolledige informatie......
Nee, het was niet eens op maandag. Traditioneel toch bestempeld als "wasdag".
Waarom eigenlijk?
Waarschijnlijk omdat alle gezinsleden vroeger op zaterdag in de tobbe gingen en dan "een verschoninkje" aantrokken. De vuile was werd niet buiten gehangen, maar moest de zondag, de dag des Heren, in rust doorbrengen en wachten op de maandag. Op die dag gingen alle huismoeders de vuile kleding te lijf met groene zeep, borstel en "poppetje blauw". Verstoken van moderne apparatuur als wasmachines en wasdrogers èn gezien de grote gezinnen die een behoorlijke berg wasgoed produceerden, was dit inderdaad een bezigheid die een groot deel van de dag opslokte, zodat met recht van een "wasdag" gesproken mocht worden.
Ook wij gingen thuis op zaterdagmiddag in de teil en kregen dan een vers setje ondergoed aan. Later gingen wij gedrieën naar het badhuis, met ons verschoninkje onder de arm.
Aangezien na mij nòg vier kinderen geboren werden, hoorde ik in mijn kinderjaren ook meerdere malen "dat de baby verschoond moest worden". Een bezigheid die alle veranderingen en ontwikkelingen van de afgelopen decennia glansrijk heeft doorstaan. Baby's moeten nog steeds verschoond worden, zij het dat de katoenen luiers plaats hebben moeten maken voor slimme luierbroekjes.
Ook de bedden werden (en worden) met een zekere regelmaat "verschoond", van schone lakens voorzien.
Het is dan ook te verklaren dat mijn eerste associatie met het woord "verschonen" ligt bij deze herinneringen uit mijn jeugd.
De eerste keer dat ik werd geconfronteerd met de andere betekenis van het woord "verschoning" was waarschijnlijk in 1965, toen Wim Sonneveld als Frater Venantius om "verschoning" vroeg in het lied "Zeg maar ja tegen het leven". Ik was intussen intellectueel zover ontwikkeld dat ik uit de context van het lied wel kon opmaken dat de frater geen natte wind gelaten had en dat "verschoning" hier min of meer betekende dat de frater op voorhand om excuses vroeg voor een gedane uitlating, namelijk dat wij hem zouden verwarren met andere kwelende religieuzen.
"Ik vraag om verschoning."
Het klinkt nogal deftig, vindt u niet?
Voor taalpuristen misschien een prachtig alternatief voor het Franse "excuus" of het Engelse "sorry", wat wij in het dagelijks taalgebruik toch meer geneigd zijn te bezigen.
Maar nee, laten we het toch maar niet omarmen en gaan gebruiken in onze spreektaal.
Het zou in verpleegtehuizen alleen maar tot communicatiestoornissen leiden.
Het is zo'n typische uitdrukking vanuit de rechtszaal. Het justitieel jargon is doorspekt met moeilijke, verwarrende woorden, zodat de gewone man het nauwelijks kan volgen.
Brammetje maakte ons al min of meer vertrouwd met woorden als "infaam en abject".
En sinds Witte Willy met de regelmaat van de klok voor de rechter mag verschijnen, zijn we ook gewend geraakt aan een term als "wraking".
Komt het misschien door dat rare taaltje, dat rechtszaken zoveel tijd in beslag nemen?
Ik heb het idee dat we een prima rechtssysteem hebben (ook al gaat er wel eens iets mis), maar ik vind het allemaal wel erg lang duren. U niet? Wanneer deed Wilders die uitspraak?
In maart 2014! We zijn ruim drie en een half jaar verder en nòg zijn ze er over aan het kissebissen!
Deze week verschijnt het boek "Dagboek van een getuige" van Astrid Holleeder, haar tweede boek al sinds zij te kennen heeft gegeven te willen getuigen tegen haar broertje! Deo Volente zal de strafzaak tegen Willem Holleeder in 2018 een aanvang nemen.....
Terwijl hun daden al in de geschiedenisboekjes staan vermeld, zijn de processen tegen hen nòg niet afgerond.
Kijk, zorgvuldigheid is één ding, maar wat meer tempo zou toch wel fijn zijn.....
Balthasar Gerards schoot op 10 juli 1584 Willem van Oranje dood.
Op 13 juli werd hij berecht en de dag daarop gevierendeeld.
Kijk, ik wil zeker niet terug naar die tijd en dat soort praktijken, maar enige doortastendheid kan men de rechtspraak uit het verleden niet ontzeggen.
We hebben weer een nieuw kabinet!
Ben benieuwd.
Ik begrijp wel dat Buma en Pechtold in de Kamer blijven en geen ministerspost willen bezetten. In de Kamer kunnen zij zich beter profileren en hopen zo, na de val van Rutte III (wat toch niet zo erg lang zal duren), opnieuw een gooi te doen naar het mooie ambt van minister-president!
Mocht ik u met deze boude bewering ontrieven, ik vraag u om verschoning.......
Zijn we op weg naar een nieuw record? Na de langste formatie nu ook de kortste zittingsperiode?
Leuke schoenen trouwens......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten