Knoppen

Terwijl de temperaturen afgelopen week anders deden vermoeden, is de herfst voorzeker begonnen.
Dat realiseerde ik mij toen ik vanmiddag naar buiten keek en in mijn voortuintje de tempelboom aanschouwde, waarvan de groene blaadjes getooid zijn met een geel randje dat in het zonlicht tot goud wordt opgewaardeerd.
De natuur laat zich niet foppen.....
Het boompje, dat ik al snel aanplantte toen ik mijn huisje betrok. Ik trof haar toevallig in een tuincentrum en was direct vol verwondering door de heel specifieke bladvorm van het boompje, een dunne staak met wat takjes van zo'n twee meter hoog. "Een tempelboom", wist de man die het tuincentrum bestierde mij te vertellen. "Komt uit Japan".
Ik ben niet zo van de impuls aankopen, omdat ik uit ervaring weet dat die meestentijds op een teleurstelling uitdraaien, maar dit boompje heb ik toen direct gekocht en in mijn voortuintje gezet.
Bij het eerste voorjaarsstormpje waaide het iele ding zowat plat, zodat ik snel een paar palen naast het boompje heb geslagen en met banden het boompje daartussen heb opgevangen om haar in verticale positie te laten opgroeien.
De palen zijn verdwenen. In 20 jaar tijd is zij uitgegroeid tot een stevige boom van zo'n zes meter hoog en heeft zij al menig stormpje glansrijk doorstaan.
Een impuls aankoop waar ik nooit spijt van heb gekregen......
Later leerde ik haar ware naam kennen: de Ginkgo biloba.
Een heel bijzondere boom, want zij wordt gezien als een levend fossiel. In de tijd van de dinosauriërs, zo'n 150 miljoen jaar geleden, was de Ginkgoales een belangrijke plantenfamilie met een groot verspreidingsgebied en kwamen variëteiten ook in Europa voor. Gedurende de laatste IJstijd verdwenen ze en alleen de Ginkgo biloba wist in Zuidoost China te overleven, waar hij als "boom der kennis" werd vereerd en gecultiveerd. Vanuit China vond de boom zijn weg naar Korea en Japan, waar hij veel op tempelpleinen werd aangeplant en daar de naam "tempelboom" aan ontleent.
Het gezegde: "Boompje groot, plantertje dood", gaat zeker op voor mijn tempelboompje. Zij kan een leeftijd bereiken van 4000 jaar en zo'n 30 tot 40 meter hoog worden......

Ik ben naar buiten gelopen en heb even staan genieten van het prachtige kleurenspel van de ritselende bladeren. Alsof ze, bewust van hun naderend einde, fluisterden: "Adieu, vaarwel...."
Nee, ik ben niet het gesprek aangegaan met de boom. Dat laat ik aan prinses Irene over. Daarbij, mijn Japans is niet zo geweldig en het feit dat ik regelmatig met een kabouter converseer doet al voldoende mensen bevreemd naar mij kijken.

Langzaam trekt het bladgroen zich terug uit het blad en wordt het goudgele pigment zichtbaar. Het bladgroen wordt opgeslagen in de knoppen, al zichtbaar aan de takken tussen de verkleurende bladeren. Straks vallen de blaadjes, maar de knoppen houden de belofte in van het voorjaar, van nieuw leven. Dan breken de knoppen open en tooit mijn tempelboom zich wederom in een frisgroen gewaad. Lentegroen......

Over knoppen gesproken.
Het mooie weer heeft mij wel in staat gesteld om mijn laatste timmerklus vlot af te werken.
Twee weken terug vroeg mijn dochter of ik voor haar een manicure meubeltje kon maken, zoals ik ook al eens voor de dochter van Yolanda gemaakt heb. Een klein kastje met uitklapbaar tafelblad.
Ach, en wat zeg je dan als vader? "Natuurlijk, mijn kind! Gaan we doen!"
Zo rol ik van de ene timmerklus in de andere. Net klaar met het maken van twee Japanse lampen voor mijn broertje, het afwerken van een schatkistje en hopla, ik kan weer vooruit!
Nee, je hoort mij niet klagen. Ik vind het gewoon hartstikke leuk om dingen te maken waar een ander dan weer blij van wordt.
En.... een prachtig excuus om niet te hoeven strijken!
Vrijdagmiddag was-ie klaar. Even een fotootje gemaakt en via WhatsApp aan mijn dochter toegezonden. Haar enthousiaste, bewonderende, getikte kreten deden mij een weinig blozen en ik appte haar terug dat het maar gewoon een kastje was, hoor.
Niettemin antwoordde ze dat ze hem toch wel heel "cool" vond.
Zij liet mij ook nog weten dat ze blij is met haar knopjes.
Een volstrekt overbodige mededeling.
Daar is elke vrouw toch blij mee?....... Toch....?

Nu maar hopen dat ze die spullen snel op komen halen. Mijn woonkamer begint zo langzamerhand op een meubelwinkel te lijken. Heeft ook wel weer een voordeel. Weinig vloerruimte om te stofzuigen.....

Oud premier Wim Kok is op 20 oktober 2018 overleden.
Als minister van financiën in het kabinet Lubbers III verhoogde hij in 1991 "tijdelijk" de benzineaccijnzen met een kwartje om de Rijksbegroting op orde te krijgen. We hebben het kwartje nooit teruggekregen......