Week van het wantrouwen

Mark zal deze week in eerste instantie opgelucht adem hebben gehaald.
Gelukkig! Nu eens géén VVD'ers die in opspraak raakten vanwege vermeende malversaties.

Eerst was daar het bericht dat PVV'er Dion Graus onterecht jaarlijks een slordige 24000 euro opstrijkt als vergoeding voor zijn woon-werk verkeer. Dion staat namelijk ingeschreven in Heerlen terwijl hij meestentijds (volgens partijgenoten) in Voorburg verblijft.
Arme Dion. Hij heeft het al zo zwaar. Vorig jaar gescheiden van zijn vrouw, die ook nog eens aangifte tegen hem heeft gedaan vanwege psychische mishandeling en gedwongen seks. Dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Vandaar dat Dion een aantal weken niet in de Kamer is verschenen om "thuis" weer een beetje tot zichzelf te komen. Of gedurende dat thuis zitten zijn vergoeding woon-werk verkeer gewoon is doorbetaald en of dat "thuis" in Heerlen was of in Voorburg, wordt niet vermeld....

Die vergoeding woon-werk verkeer blijkt zeer ruimhartig. Als je verder dan 150 km van Den Haag woont, kan dit oplopen tot zo'n 2000 euro netto per maand! De kamerleden geven hun woonadres op en daarop wordt hun vergoeding gebaseerd. Controle is er niet. Ze worden gewoon geloofd op hun blauwe ogen. Kwestie van vertrouwen.
Riskante zaak bij politici......

Prompt verschijnt het bericht dat ook Theo Hiddema van FvD iets te genereus behandeld is. Ingeschreven in Maastricht, maar meestentijds verblijvend in Amsterdam heeft hij de afgelopen twee jaar zo'n 15000 euro te veel ontvangen aan onkostenvergoeding. Bij Pauw beweert Theo dat hij nooit op de hoogte is geweest van deze verblijfskostenregeling en zegt hij toe het te veel betaalde terug te zullen storten als inderdaad blijkt dat men te gul voor hem is geweest.
Theo komt heel geloofwaardig over en ik gun hem het voordeel van de twijfel. Maar ja, het is wel een advocaat hè........?
Aan de andere kant, met een "schadeloosstelling" van €7813,14 bruto per maand, 8 % vakantiegeld, een eindejaarsuitkering van 8,3%, een maandelijkse vergoeding van €590 voor "secundaire voorzieningen", plùs die vergoeding woon-werk verkeer, zou ik het ook wel geloven. Als er maandelijks zo'n bak geld binnenstroomt, ontbreekt de noodzaak om je financiële situatie nauwlettend in het oog te houden.

Het was trouwens een druk weekje voor onze Theo.
Als "goede vriend" van Thierry Baudet èn Henk Otten, die beiden aan de wieg stonden van het Forum voor Democratie, moest hij lijdzaam toezien hoe deze twee bekvechtend over straat rolden.
Via Twitter liet Thierry weten dat Otten per direct uit het bestuur werd verbannen. Wat de werkelijke reden daarvoor was blijft speculeren. Was het de vermeende greep uit de kas die Otten gedaan zou hebben of was het de kritiek die Henk in een interview in de NRC had gespuid over het optreden van Baudet?
Feit is, dat Henk Otten zich de laatste jaren enorm heeft ingespannen om FvD een gedegen structuur te geven, dit om "LPF-toestanden" te voorkomen. Lijkt niet helemaal gelukt.
Als lijsttrekker tijdens de laatste Provinciale Staten verkiezingen en beoogd fractievoorzitter van de Senaatsfractie in de binnenkort te kiezen Eerste Kamer, is de positie van Henk Otten wel een zeer vreemde. In hoeverre zal hij steun krijgen van zijn mede FvD senatoren? En zo ja, hoe zullen zich de verhoudingen ontwikkelen tussen Baudet en Otten als hij een grotere fractie gaat leiden dan Baudet in de Tweede Kamer?
Kortom, stront aan de knikker.
Henk Otten was voor commentaar onbereikbaar en Thierry Baudet lag ziek te bed met een voedselvergiftiging, dan wel een griepje.
Arme Theo. Moest hij alle rotzooi opknappen.

Shit!
zal Mark gedacht hebben......
Afgelopen vrijdag zet VVD fractievoorzitter in de Eerste Kamer Annemarie Jorritsma senator Anne-Wil Duthler de wacht aan en knikkert haar uit de fractie, een maand voordat haar zittingsperiode zou aflopen. Aanleiding een door Quote aangekaarte mogelijke belangenverstrengeling. Duthler zou haar politieke positie misbruikt hebben voor zakelijke belangen......

Als je dit allemaal op een rijtje ziet is het niet verwonderlijk dat het vertrouwen in de politiek zo langzamerhand tot onder het vriespunt is gedaald.....

Intussen gaat de Tweede Kamer maar weer eens op reces.
Twee weken! Nee, dat is geen vakantie. Tijdens deze periode kunnen de Kamerleden de volgende vergaderperiodes voorbereiden en allerlei stukken en dossiers bestuderen, werkbezoeken afleggen en spreken met hun achterban in het land.
Om het vertrouwen in de politiek te herstellen........
Lieve parlementsleden, als je nog een momentje vinden kunt in je ongetwijfeld drukke agenda de komende twee weken, ga op een zen-matje zitten, staar naar je navel en vraag je af:
Waar zijn we in godsnaam mee bezig.......

Un moment s'il vous plait

Ja, ik weet het, ik ben een dagje te laat.
Maar zoals ik eerder al meldde, heeft het klussen in Frankrijk een funeste uitwerking op mijn biologisch uurwerk.
Woensdag, eind van de middag, vertrok ik met Rob, de vader van Roeland richting Melay om daar verder te werken aan mijn projectje.
Ik had er zin in!
De komende dagen zou ik mij vooral storten op het afwerken van de bovenbladen van bar en pass, die ik tijdens de vorige sessie heb samengesteld van sloophout. De eerste dag werd de pass afgelakt en was het wachten op het arriveren van broer Paul en Roeland. Roeland had immers, naast het gevelbord, ook de hardhouten latten aan boord voor de afwerking van het bar- en passblad. Ze arriveerden diep in de nacht en na het uitladen van de auto's werd snel het bed opgezocht zodat we er vrijdag stevig tegenaan konden gaan.

Mijn eerste vraag die ochtend was aan Roeland: "Waar zijn de hardhouten latten?" Hij keek even om naar de uitgeladen inventaris van zijn automobiel en kwam niet veel verder dan: "Uh....".
Nadat een zoektocht tussen alle uitgeladen spullen en ook het herhaald checken van de laadruimte van zijn mobiel niets had opgeleverd, werd het thuisfront gebeld. De latten stonden nog in Oud Ade. Bij het systematisch inladen van de bus waren de latten, die al een week in de wagen lagen te slingeren, "even" terzijde gezet en later vergeten in te laden.
Het mysterie was opgelost en de hypothetische gedachte die in mij opkwam, dat ze onderweg tijdens de rit van 7 uur door houtworm totaal waren verorberd, kon opzij worden gezet.
Op mijn suggestie om maar even terug te rijden en ze alsnog op te halen werd niet gereageerd......

Dan maar verder met de pass. Die was afgelakt en kon dus definitief op zijn plaats gezet worden. Terwijl ik de lijstdelen, die de haardplaat op zijn plaats moeten houden, nog een laatste laklaagje gaf, zou Paul in de keuken muur en vloer netjes afkitten. Hij was bìjna bij het stuk waar de pass moest komen....... Kitspuit leeg en geen witte siliconenkit meer voorhanden!!!
Maar.... morgen moest hij toch naar de bouwmarkt en dan zouden we de pass zaterdagmiddag of zondag alsnog kunnen plaatsen.
Rob timmerde koofjes, creëerde een compleet meubel (inclusief mahoniehouten deur!) rond het elctragebeuren in de spoelkeuken en repareerde grote en kleine scheuren. Paul bracht als een volleerd elektriciën de bedrading in het restaurantgedeelte keurig op orde. Roeland zette de eerste voorzichtige  schreden op het pad van stukadoor. De progressie die hij daarin maakte was verbluffend en na enkele uren had hij het volledig onder de knie, wat doet vermoeden dat hij Poolse voorouders moet hebben.
Ik ging, verstoord in mijn planning, dan maar aan de slag met de bar. Voor de zijkant was al een mooi deurtje gevonden om die kant van de bar te "bekleden". Dan het passend maken van een sluitstuk op de muur, het bevestigen van een plank op de muur waartegen de bar zou komen en het maken van het frame voor het bargedeelte waar de koffiemachine moet komen, afgewisseld met het een aantal keren aflakken van het pass- en barblad in de schuur, die lagen te wachten op hun hardhouten randje. Ze moeten nog even geduld hebben.....

In de loop van zaterdagochtend was het lijstje van goederen, die in de bouwmarkt aangeschaft moesten worden, gestaag gegroeid. Scharnieren voor Rob's mahoniehouten deurtje, schroeven en pluggen voor het gevelbord en nog een aantal zaken.
Terwijl Roeland ging netwerken door het bezoeken van een vergadering van het plaatselijke buurtcomité, vertrok Paul richting bouwmarkt.
Een uurtje later keerde hij terug. Mèt scharnieren, schroeven, pluggen, stekkertjes en aanverwante artikelen en..... Ik zag hem wit wegtrekken. De kleur van de siliconenkit die hij vergeten was......
Ook de pass moet nog even geduld hebben.....
Lastig als je afhankelijk bent van anderen......
Maar, toen Roeland teruggekeerd was van zijn bijeenkomst (waarover hij een toneelstuk gaat schrijven!), hebben we gezamenlijk het gevelbord geplaatst en daarop een goed glas wijn gedronken!
We hebben het feestje in de avond voortgezet met een heerlijke gourmet in de tuin, gezeten bij een knappend houtvuurtje......

Op zondagochtend hebben we Rob uitgezwaaid en hervatte eenieder zijn werkzaamheden. Samen met Paul en Roeland plaatsten we het IKEA aanrechtblad in de bar. Paste precies, waardoor de keurig afgewerkte kanten intact konden blijven! Dan bepalen waar de spoelbak moet komen. Wikken wegen, passen meten, want ja, dat luistert nauwkeurig. Als je boor, en later decoupeerzaag in zo'n prachtig blad zet, geeft dat toch even de kriebels. Maar, de bak paste perfect! De zaagrand goed dichtsmeren met siliconenkit (transparante, die hadden we nog wèl) zodat eventueel vocht geen vat kan krijgen op de kern van het blad.
Toppie!
En dan op zoek in schuren, hokken, kamers en andere ruimten naar afgedankte deuren en panelen om de voorkant van de bar te gaan bekleden. Een zoektocht die uiteindelijk voldoende materiaal opleverde! Maar ja, de dag was om en vanmorgen (maandagochtend) stond de terugreis gepland.
Ook de bar moet nog even geduld hebben.....

Ach......
Krijgt Paul zondagmorgen een Appje van zijn verdrietige jongste dochter:
"Nou is er niemand die mij een "Vrolijk Paashaas" heeft gewenst....."
De schat.....

Oude dames

Een oude dame is geen gewone oude vrouw.
Over een oude dame wordt met respect gesproken, ze wordt met alle egards behandeld.
Oude dames zijn fragiel, kwetsbaar.....

Ik heb oog in oog met haar gestaan, toen ik 18 jaar geleden op een druilerige zondagmorgen Parijs wandelend doorkruiste van het Gare du Nord naar het Gare de Lyon, vanwaar ik mijn vakantiereis naar Zuid-Frankrijk zou voortzetten. Het was vroeg. Parijs sliep nog. Maar op het plein voor de Notre Dame had zich reeds een grote schare toeristen verzameld, wachtend op het moment dat zij de kathedraal zouden mogen betreden.
Imposant, groots.
Met recht een oude dame......

Deze week, 15 april, werd de wereld opgeschrikt door het bericht dat de majestueuze kathedraal Notre Dame in Parijs in brand stond. Ik kon mij de pijn en het verdriet van de Parijzenaars voorstellen.
De Notre Dame, stammend uit de 12e eeuw, gebouwd op het Île de la Cité in het hart van Parijs.
Wereldberoemd geworden door het boek van Victor Hugo, "De klokkenluider van de Notre Dame".
Zij kan verhalen over de opkomst, grootsheid en het verval van de Franse koningshuizen, over het keizerrijk van Napoleon, over de Franse Revolutie die zij niet ongeschonden doorstond.
Cultureel erfgoed dat eeuwenlang mede het stadsbeeld bepaalde is zwaar beschadigd. Het moet voelen alsof je gefaald hebt om dit erfstuk ongeschonden door te geven aan volgende generaties.
Frankrijk is geschokt en van overal ter wereld wordt hulp aangeboden om te trachten het eeuwenoude bouwwerk in haar oude glorie te herstellen. Voor de restauratie is door bedrijven en welgestelden al een bedrag van ruim 800 miljoen euro toegezegd.
Gelukkig zijn vele kunstschatten gered en restauratie lijkt mogelijk, maar zal vele jaren in beslag nemen.

Het was ook geen fijne week voor die andere oude dame.
De bijnaam "La Vecchia Signora" voor het Turijnse Juventus stamt uit de 20er en 30er jaren van de vorige eeuw. "Signora" was het koosnaampje van de eigen supporters voor hun club. Het "oud" is toegevoegd door de tegenstanders toen in de dertiger jaren Juventus met een steeds ouder wordende ploeg 5 jaar achtereen kampioen werd.
De glorietijd van de club in Europese competities lag in de 80er en 90er jaren van de vorige eeuw, met als hoogtepunt het winnen van de Europacup I in 1996. De tegenstander in die finale....... Ajax Amsterdam!
In 1998 kwamen berichten naar buiten dat de spelers van Juventus tijdens deze finale doping gebruikt zouden hebben. De titel werd hen echter niet ontnomen.....
Hunkerend naar die glorietijden van welleer dacht Juventus het afgelopen jaar de Champions League titel "te kopen" door het binnenhalen van sterspeler Christiano Ronaldo van Real Madrid voor een slordige 120 miljoen euro. De landstitel kan hen al niet meer ontgaan want de voorsprong in de nationale competitie is nu al een straatlengte. Maar landstitels interesseert Juventus niet zo veel meer. Ze haalden er de afgelopen jaren al zes op rij. Ze willen het hoogste, het allerhoogste, en dat is, met Ronaldo in de gelederen, toch een zeer reële optie? Men keek al uit naar de clash tussen de giganten Ronaldo en Messi die tijdens de Champions League finale tussen Juventus en Barcelona het pleit zouden beslechten......
Moest in de kwartfinale nog wel even afgerekend worden met Ajax.....
Maar ach, bij Juventus gaat 4 maal zoveel geld om als bij Ajax. Financieel gezien verreweg het meest bescheiden clubje onder de toppers in Europa.
Manchester United is de rijkste club met een begroting van 676,3 miljoen euro. Op de 10e plaats staat Juventus met 405,7 miljoen. Ajax komt met een begroting van 90 miljoen in de top 20 niet eens voor......

Dinsdagavond werd "La Vecchia Signora" ten val gebracht. Na de wedstrijd in de Johan Cruyff Arena  die eindigde in 1-1, bleef Ajax geloven in zichzelf. De uitwedstrijd tegen Real Madrid had hen in dit geloof gesterkt. Één keer ontsnapte Ronaldo aan zijn bewakers en het was gelijk raak. Maar Ajax bleef rustig en maakte met een beetje geluk via Van de Beek snel gelijk. In de tweede helft tikten de Ajacieden de "bianconeri" volkomen van de mat. Het had zo maar 1-4, 1-5 kunnen worden.
Van Ronaldo niets meer gezien, behalve een smerige overtreding in de slotminuten. Frustratie.....
De "oude dame" droop af. Vernederd, te kijk gezet door de jonge honden van Ajax.
De nederlaag uit 1996 was gerevancheerd.....

We leven in De Goede Week, de week voor Pasen.
Geen goede week voor oude dames.
Wel voor Ajax!

Gat

Je kunt er op zitten of er een in je hand hebben.
Je kunt het in je pensioen hebben of er, na je pensioen, in vallen.
Ze zitten in kaas.
Tandartsen vullen ze niet met praatjes maar met amalgaam en verdienen er zo een dik belegde boterham aan.
Ze blijven achter waar houtworm en mottenlarve hebben gedineerd.
Soms biedt het een uitweg.

Gaten bestaan in allerlei soorten en maten. Letterlijke en figuurlijke gaten.
Maar wat is een gat nou eigenlijk?
Figuurlijke gaten zijn meestal synoniemen: een gat (tekort) in de begroting, wonen in een gat (kleine plaats).
Een letterlijk gat is.... niets.
Zo is een gat in de weg eigenlijk een kuil en geen gat.
Een echt gat bestaat slechts bij de gratie van zijn omgeving. Als de kaas is opgegeten, zijn de gaten verdwenen. En een koekje met een gat? Eet de koek rond het gat maar eens op. Wat hou je dan over? Het gat? Nee.... niets!

Sterrenkundigen gingen deze week volledig uit hun bol. Het is hen gelukt om een foto te maken van een zwart gat! Een gebeurtenis, vergelijkbaar met de eerste mens op de maan! De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn; er is een wereld van vóór en van nà de foto!
Drukte om "niets" dus.

Het klinkt ook wat overdreven, want het maken van foto's is, zeker sinds dat zelfs met een mobieltje kan, zo'n kunst niet meer. Slechts de uitvoering, de artistieke waarde of het zeldzame beeld kan ons nog in vervoering brengen. Oké, we hebben te maken met een zeldzaam beeld, maar verder.....
Kijk naar die foto. Wazig, onscherp. Als wij zo'n foto gemaakt zouden hebben, zouden we hem direct deleten. Een foto van een volledige zonsverduistering ziet er heel wat indrukwekkender uit en toont ongeveer hetzelfde beeld, zij het veel scherper. Misschien hebben ze wel een foto gemaakt van een zonsverduistering in een ver weg gelegen melkwegstelsel.....
Ook nog een ouwe foto, want wat op het plaatje te zien is, is een situatie die zo'n 53 miljoen jaar geleden bestond. Zo lang heeft het licht rond dat zwarte gat erover gedaan om de aarde te bereiken. Dat wil zeggen, dat als een "Zwarte Gat bewoner" (als die bestaan) op dezelfde tijd een foto van ònze wereld zou hebben genomen, hij een foto krijgt van de aarde waarop dinosauriërs rondlopen. Het is dus zeer aannemelijk dat de huidige situatie rond het gefotografeerde zwarte gat nu heel anders zal zijn. Misschien bestaat het niet eens meer, is het groter of kleiner geworden of veranderd in een toverbal of een levensgrote marshmallow.

Als je een beetje gaat rond lezen, blijkt dat men een foto heeft gemaakt van iets, waarvan niemand eigenlijk weet wat het is. Er zijn verschillende hypothesen, veronderstellingen die gemakshalve als waarheden worden verkondigd, maar bewèzen..... is er niets. De scenario's zijn opgebouwd rond waarnemingen die in het heelal gedaan zijn met grote telescopen. Op grond van die waarnemingen gaat men er vanuit dat een zwart gat ontstaat als een ster al zijn brandstof heeft verbruikt en implodeert. De massa van de ster wordt dan zò dicht dat de zwaartekracht van het overgebleven lichaam enorm groot wordt en dat alles wordt aangetrokken. Zelfs licht, met een snelheid van 300 000 km per seconde, kan er niet aan ontsnappen en wordt naar "binnen" gezogen.
De foto zou een bewijs kunnen zijn dat zwarte gaten bestaan, maar dat is dan ook alles.
Overigens meldde De Speld dat het zou gaan om een mislukte foto, omdat de telescoop nog op selfiemodus stond en dat de foto het oog toont van astronoom Flemmo te Gader.
Klinkt ook plausibel.

Het mysterieuze van zo'n zwart gat roept natuurlijk allerlei vragen op.
Niet weten is voor de mens onverdraaglijk en zijn creatieve geest stelt hem in staat om allerlei ideeën en theorieën te ontwikkelen en zo een "waarheid" te bedenken. Wetenschappers veronderstellen dat ook de tijd vertraagt naarmate men dichter bij een zwart gat komt en in de kern zelfs tot stilstand komt.
Logisch dat creatieve schrijvers en fantasten met dit soort veronderstellingen aan de haal gaan en voortborduren op deze ideeën. Zo gaat de wetenschap via een groot grijs gebied langzaam over in de wereld van Science Fiction. In hun verhalen kan de mens reizen in de tijd, sprongen maken in de ruimte van het ene naar het andere melkwegstelsel en zelfs reizen door zwarte gaten heen.....
Want ja, dat is misschien wel de meest intrigerende vraag. Wat zit er àchter..... Een parallelle wereld?
Of gewoon een muur?
Het heeft in ieder geval een keur aan spannende SF-romans, films en TV-series opgeleverd.....

Maar..... als een zwart gat echt alles opslokt en die massa zich in de kern enorm verdicht..... dan is er dus wèl "iets", hoe klein ook. Zwart, omdat er geen licht uit kan ontsnappen, maar een gat....?
Het lìjkt een gat.....

Don Quichot

In 1605 verscheen van de hand van Miguel Cervantes het eerste deel van de roman "De vernuftige
edelman Don Quichot van La Mancha".
Don Quichot, een idealist, maar ook een dwaze held die zich ondanks goede bedoelingen, maar vooral door onpraktisch handelen toch min of meer belachelijk maakt.
Een van de meest bekende daden van Don Quichot is ongetwijfeld zijn ten strijde trekken tegen een aantal windmolens, die door de dwaze ridder worden aangezien voor reuzen.
Het heeft de Nederlandse taal zelfs het spreekwoord "Tegen windmolens vechten" opgeleverd, wat zoveel zeggen wil als: denkbeeldig gevaar bestrijden, of willen veranderen wat toch niet te veranderen is.

Het gezegde straalt een zekere gelatenheid uit, het op voorhand maar accepteren van een verandering die toch niet te stoppen is (lijkt?). Toch zal pas naderhand, als men de moed heeft opgevat om desalniettemin de strijd aan te gaan, blijken of dit gevecht werkelijk een strijd tegen windmolens is geweest.
Het veelbesproken citaat van de Duitse filosoof Hegel is hier meer op zijn plaats.....

De discussie over de energietransitie wordt al vele jaren gevoerd. Terecht want, afgezien van de CO2 uitstoot die het gebruik van fossiele brandstoffen nu eenmaal met zich meebrengt en in het midden latend of dit nu wel of niet enige invloed heeft op het klimaat, we móeten wel! De voorraad fossiele brandstoffen is eindig en in het tempo waarin de mens deze momenteel consumeert, komt het moment dat er schaarste zal ontstaan met rasse schreden dichterbij. Zo is het verbruik van ruwe olie de laatste vijftig jaar verdrievoudigd en nog jaarlijks stijgende.
Niets doen is geen optie. Als er niet ingegrepen wordt, roepen we de ellende zelf over ons (of over komende generaties) af.
De eerste symptomen zijn al waarneembaar. Na de euforie die heerste aan het einde van de vorige eeuw, toen wereldvrede onder handbereik leek, zien we grote mogendheden zich terug trekken uit overleg situaties. Het onderling wantrouwen is groeiende. Men vreest dat het bereikte welvaartsniveau niet gehandhaafd kan worden, laat staan kan groeien, als de economie niet constant wordt aangejaagd. En dat kan alleen..... als er voldoende energie voor handen is en blijft.....
De bemoeienis van grootmachten als Rusland en Amerika en ook Europa met de steeds oplaaiende onlusten in het Midden Oosten hebben daar alles mee te maken. Als daar geen olie in de grond zat, zou men zich zo druk niet maken. Milieuschandalen, veroorzaakt door multinationals die grondstoffen winnen in de Derde Wereld, die de leefomgeving van de plaatselijke bevolking verpesten, komen regelmatig in het nieuws. De veroorzaakte oorlogen en uitzichtloosheid van mensen doet vluchtelingenstromen op gang komen. Een doodlopende straat......
We kunnen de kop in het zand steken en denken: "Na ons de zondvloed" en deze uitzichtloze weg vervolgen, of..... de strijd aangaan!

Nee, ik vind die moderne windturbines ook niet mooi. Toch denk ik, net als vele Nederlanders, dat ze misschien noodzakelijk zijn om (voorlopig?) een bijdrage te leveren aan onze energiebehoefte, om ons onafhankelijk te maken van fossiele brandstoffen. Ik voorzie dat er in de toekomst betere en effectievere methoden zullen worden gevonden om energie op te wekken. Overal ter wereld spannen technici en wetenschappers zich in om oplossingen te vinden. Die zùllen gevonden worden, zìjn al gevonden, maar korte termijn denken (de keuze voor snelle winsten) van beleidsbepalers en spelers op de energiemarkt lijken een echte doorbraak nog in de weg te staan. Maar kunnen we het ons veroorloven te wachten op die doorbraak? Zo lang zullen we misschien toch mede afhankelijk zijn van die windmolens. Maar, als het even kan, liever niet in mijn achtertuin......

Want ja, zo zijn we ook wel weer. Oplossingen, prima, maar we moeten er geen last van hebben. Ik heb dan ook ten volle begrip voor de weerstand in Drenthe en Oost-Groningen, waar men letterlijk tegen windmolens vecht. De Groningers, waar eerst de gasbel is leeggezogen, met alle ellende van dien, dreigen nu opgezadeld te worden met grote windparken. Evenals de Drentenaren, die vrezen voor de aantasting van leefomgeving en natuurschoon. Begrijpelijke en terechte zorgen.
Dat een aantal actievoerders zijn toevlucht neemt tot ontoelaatbare middelen om hun doel te bereiken is niet goed te praten. Bedreigingen, intimidatie en vernielingen brengen een oplossing niet naderbij, vertroebelen de discussie en werken polariserend.
Maar,.....  er moet wel met respect worden geluisterd naar de verontruste burgers. Als zij door de gevestigde orde niet serieus genomen worden, mag diezelfde gevestigde orde het uitlokken van deze excessen verweten worden.
Democratie is niet alleen de meerderheid die beslist, maar ook respectvol omgaan en rekening houden met de standpunten van minderheden.
Dat 70 % van de Nederlanders de klimaatdoelstellingen onderschrijft (volgens Klaver deze week bij Jinek), is geen vrijbrief om dan alles er maar doorheen te drammen. 30 % Denkt er blijkbaar anders over. Een minderheid, maar wel een respectabele minderheid. Daar heb je respectvol naar te luisteren, als je samen tot een redelijke oplossing wilt komen. Maar dan kan en mag deze minderheid óók niet eisen dat de rest van Nederland naar hààr pijpen danst.

Zaterdagmiddag de herhaling bekeken van de uitzending van maandag 1 april van "Door andere ogen". (kijken!!!) De strijd van Marjan Minnesma die met Stichting Urgenda de Nederlandse Staat voor de rechter sleepte en zo afdwong dat de Staat haar inspanningen tot terugdringing van de CO2 uitstoot moet verhogen.
Een strijd die door iedereen vooraf gezien werd als een gevecht tegen windmolens.
Een strijd die gewonnen werd met open vizier, op grond van argumenten.
Kunnen we Wiebes niet inruilen voor Minnesma?