In 1605 verscheen van de hand van Miguel Cervantes het eerste deel van de roman "De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha".
Don Quichot, een idealist, maar ook een dwaze held die zich ondanks goede bedoelingen, maar vooral door onpraktisch handelen toch min of meer belachelijk maakt.
Een van de meest bekende daden van Don Quichot is ongetwijfeld zijn ten strijde trekken tegen een aantal windmolens, die door de dwaze ridder worden aangezien voor reuzen.
Het heeft de Nederlandse taal zelfs het spreekwoord "Tegen windmolens vechten" opgeleverd, wat zoveel zeggen wil als: denkbeeldig gevaar bestrijden, of willen veranderen wat toch niet te veranderen is.
Het gezegde straalt een zekere gelatenheid uit, het op voorhand maar accepteren van een verandering die toch niet te stoppen is (lijkt?). Toch zal pas naderhand, als men de moed heeft opgevat om desalniettemin de strijd aan te gaan, blijken of dit gevecht werkelijk een strijd tegen windmolens is geweest.
Het veelbesproken citaat van de Duitse filosoof Hegel is hier meer op zijn plaats.....
De discussie over de energietransitie wordt al vele jaren gevoerd. Terecht want, afgezien van de CO2 uitstoot die het gebruik van fossiele brandstoffen nu eenmaal met zich meebrengt en in het midden latend of dit nu wel of niet enige invloed heeft op het klimaat, we móeten wel! De voorraad fossiele brandstoffen is eindig en in het tempo waarin de mens deze momenteel consumeert, komt het moment dat er schaarste zal ontstaan met rasse schreden dichterbij. Zo is het verbruik van ruwe olie de laatste vijftig jaar verdrievoudigd en nog jaarlijks stijgende.
Niets doen is geen optie. Als er niet ingegrepen wordt, roepen we de ellende zelf over ons (of over komende generaties) af.
De eerste symptomen zijn al waarneembaar. Na de euforie die heerste aan het einde van de vorige eeuw, toen wereldvrede onder handbereik leek, zien we grote mogendheden zich terug trekken uit overleg situaties. Het onderling wantrouwen is groeiende. Men vreest dat het bereikte welvaartsniveau niet gehandhaafd kan worden, laat staan kan groeien, als de economie niet constant wordt aangejaagd. En dat kan alleen..... als er voldoende energie voor handen is en blijft.....
De bemoeienis van grootmachten als Rusland en Amerika en ook Europa met de steeds oplaaiende onlusten in het Midden Oosten hebben daar alles mee te maken. Als daar geen olie in de grond zat, zou men zich zo druk niet maken. Milieuschandalen, veroorzaakt door multinationals die grondstoffen winnen in de Derde Wereld, die de leefomgeving van de plaatselijke bevolking verpesten, komen regelmatig in het nieuws. De veroorzaakte oorlogen en uitzichtloosheid van mensen doet vluchtelingenstromen op gang komen. Een doodlopende straat......
We kunnen de kop in het zand steken en denken: "Na ons de zondvloed" en deze uitzichtloze weg vervolgen, of..... de strijd aangaan!
Nee, ik vind die moderne windturbines ook niet mooi. Toch denk ik, net als vele Nederlanders, dat ze misschien noodzakelijk zijn om (voorlopig?) een bijdrage te leveren aan onze energiebehoefte, om ons onafhankelijk te maken van fossiele brandstoffen. Ik voorzie dat er in de toekomst betere en effectievere methoden zullen worden gevonden om energie op te wekken. Overal ter wereld spannen technici en wetenschappers zich in om oplossingen te vinden. Die zùllen gevonden worden, zìjn al gevonden, maar korte termijn denken (de keuze voor snelle winsten) van beleidsbepalers en spelers op de energiemarkt lijken een echte doorbraak nog in de weg te staan. Maar kunnen we het ons veroorloven te wachten op die doorbraak? Zo lang zullen we misschien toch mede afhankelijk zijn van die windmolens. Maar, als het even kan, liever niet in mijn achtertuin......
Want ja, zo zijn we ook wel weer. Oplossingen, prima, maar we moeten er geen last van hebben. Ik heb dan ook ten volle begrip voor de weerstand in Drenthe en Oost-Groningen, waar men letterlijk tegen windmolens vecht. De Groningers, waar eerst de gasbel is leeggezogen, met alle ellende van dien, dreigen nu opgezadeld te worden met grote windparken. Evenals de Drentenaren, die vrezen voor de aantasting van leefomgeving en natuurschoon. Begrijpelijke en terechte zorgen.
Dat een aantal actievoerders zijn toevlucht neemt tot ontoelaatbare middelen om hun doel te bereiken is niet goed te praten. Bedreigingen, intimidatie en vernielingen brengen een oplossing niet naderbij, vertroebelen de discussie en werken polariserend.
Maar,..... er moet wel met respect worden geluisterd naar de verontruste burgers. Als zij door de gevestigde orde niet serieus genomen worden, mag diezelfde gevestigde orde het uitlokken van deze excessen verweten worden.
Democratie is niet alleen de meerderheid die beslist, maar ook respectvol omgaan en rekening houden met de standpunten van minderheden.
Dat 70 % van de Nederlanders de klimaatdoelstellingen onderschrijft (volgens Klaver deze week bij Jinek), is geen vrijbrief om dan alles er maar doorheen te drammen. 30 % Denkt er blijkbaar anders over. Een minderheid, maar wel een respectabele minderheid. Daar heb je respectvol naar te luisteren, als je samen tot een redelijke oplossing wilt komen. Maar dan kan en mag deze minderheid óók niet eisen dat de rest van Nederland naar hààr pijpen danst.
Een strijd die door iedereen vooraf gezien werd als een gevecht tegen windmolens.
Een strijd die gewonnen werd met open vizier, op grond van argumenten.
Kunnen we Wiebes niet inruilen voor Minnesma?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten