Thee drinken

Geert doet er altijd wat lacherig over en hij heeft Job Cohen in het verleden meerdere malen belachelijk gemaakt vanwege deze bezigheid, maar......
Thee drinken kan werkelijk tot grote, onverwachte, bizarre, verbazingwekkende veranderingen leiden.
Ik vraag me af, wat zat er in die thee?

Voetbal, het is en blijft een raar spelletje. Of het nu door mannen of door vrouwen wordt gespeeld.
Sinds de halve finale van de Champions League tussen Ajax en Tottenham Hotspur weten we al, dat niet altijd het beste team wint, een stelling die bevestigd werd tijdens het WK voor vrouwen in Frankrijk bij de wedstrijd Nederland - Japan.

Gelukkig heb ik geen verstand van voetbal. Dat stelt mij wel in de gelegenheid om pretentieloos een volkomen niet terzake doende analyse te geven van hetgeen zich momenteel in Frankrijk afspeelt. Een analyse die, naar mijn bescheiden mening, niet veel onderdoet voor de lulverhalen die de zogenaamde "kenners" aan de diverse tafeltjes ophangen.
Het oordeel is aan u.

In 2017 behaalden "onze" Leeuwinnen, tegen alle verwachtingen in, het Europees kampioenschap. Het hele land stond op zijn kop en de dames werden terecht de hemel ingeprezen en onder superlatieven bedolven. Dat een team dat in een "flow" raakt tot een ongekende hoogte kan stijgen in haar prestaties, zagen we ook al gebeuren met de voetballende mannen tijdens het WK van 2014 in Brazilië. De geschiedenis kent u: in de jaren daarna zakte het Nederlands elftal als een plumpudding in elkaar en ontbrak in 2016 en 2018 op de grote toernooien. Ze hadden in Brazilië duidelijk boven hun stand gevoetbald.
We zagen het ook een beetje gebeuren met het dameselftal dat na het gewonnen EK tijdens toernooien die daarop volgden maar matig presteerde. Toch waren de verwachtingen, het EK van 2017 indachtig, hoog gespannen voor het huidige WK.
Maar laten we wel zijn, het spel van onze leeuwinnen was tot op heden matig, zo niet slecht te noemen. Ik kreeg er tenminste geen jeuk van. Goed, ze wonnen al hun partijtjes tot nu toe, maar vaak met meer geluk dan door voetballend vermogen.
Uitgerekend in de onterecht gewonnen wedstrijd tegen Japan werd Lieke Martens uitgeroepen tot speelster van de avond. Omdat ze een lucky goal maakte en een discutabele strafschop binnenschoot. Verder heb ik haar die avond eigenlijk niet gezien en werd zij, samen met haar teamgenoten, op het gebied van techniek en accuratesse op alle fronten overvleugeld door de Japanse speelsters.
Ook Shanice van der Zanden, de wervelwind van het EK 2017, heeft, afgezien van één goede voorzet waaruit Miedema scoorde, nog geen pepernoot geraakt en ik vraag mij, mèt Pierre af waarom coach Wiegman steeds weer voor haar kiest in de basis en niet voor Lyneth Beerensteyn, waar toch veel meer dreiging vanuit gaat, zoals ze tijdens haar invalbeurten laat zien.

Tot.......
zaterdagmiddag, 3 uur. De wedstrijd Nederland - Italië. Ik had mij na de eerste helft al verzoend met de gedachte dat het Nederlands elftal hier roemloos haar Waterloo zou vinden tegen de fris en fruitig spelende Italiaanse dames.
Na de thee stond er echter een heel ander Nederlands elftal op het veld. Plotseling kon men elkaar wèl blindelings vinden, vond men de ruimten en kwamen de passes aan. Ineens dartelde Martens weer als van ouds over de groene grasmat en straalde het elftal fanatisme en de wil om te winnen uit!
Uiteindelijk werd het een dik verdiende 2-0 zege....

Nederland mag de halve finale spelen tegen de Zweden die Duitsland aan de kant schoven. En, àls ze dat winnen mogen ze waarschijnlijk in de finale aantreden tegen de VS, verreweg het sterkste elftal tijdens dit WK, dat in de "voorfinale" het eveneens sterke Frankrijk versloeg. Ik vrees dat de Nederlandse dames dan tegen een behoorlijke zeperd aanlopen. Ik gun het die Amerikanen ook. Al was het alleen maar omdat sterspeelster Megan Rapinoe dan een dikke middelvinger kan opsteken naar die l* in het Witte Huis.
Natuurlijk ben ik wel zo chauvinistisch dat ik in stilte hoop dat de Oranje Leeuwinnen met de titel aan de haal gaan en dat kàn. Het is tenslotte niet altijd het beste team dat wint.
En dan, vrouwenvoetbal. Alles is mogelijk. Je weet maar nooit.

Vrouwen.
Onberekenbaar, onvoorspelbaar. Ik zal ze nooit begrijpen......
Maar ja, dat maakt ze juist zo leuk en interessant.

Terwijl ik zo nog wat na zat te mijmeren, stapte Joris binnen.
Hij was gekleed in een rood zwembroekje, waardoor mij een blik gegund werd op zijn kromme beentjes en zijn knokige knietjes. Het viel mij ook meteen op dat kabouters in verhouding eigenlijk hele grote voeten hebben. Èn zijn bolle buikje, hoewel ik niet weet of dat voor elke kabouter standaard is. Hij had een blauw-wit gestreept handdoekje om zijn nek hangen wat hij met zijn twee handjes vasthield.
"Zo? Lekker voetbal gekeken?", vroeg hij glimlachend.
"Zo? Lekker gezwommen?", was mijn wedervraag.
"Ja jochie, ik ben even lekker de sloot in gedoken. Even opfrissen. Zou jij ook moeten doen met die warmte".
"Ik ben niet zo'n zwemmer, Joris", antwoordde ik hem.
"Wil je koffie? Of heb je liever iets fris?"
"Doe maar thee", zei hij en gaf me een vette knipoog......

Soixante, le nouveau quarante

Ja, wij waren nog een weekendje in "La douce France" om onze klusjes af te maken.
Het zinde mij al niet dat ik tijdens ons vorige bezoek het blad voor de koffiemachine door tijdgebrek ongeverfd achter had moeten laten (Mission accomplie et chapeau!) en ik was dan ook blij dat Paul nog een ritje die kant uit ging maken. Zeker toen Milou mij heel voorzichtig trachtte te vertellen hoe een kleine lekkage het (ongeverfde!) blad danig had aangetast. Dat betekende dat er een nieuw blad gemaakt moest worden. Mijn voorstel om een nieuwe plaat mee te nemen en ter plekke weer passend te maken werd direct door broer Paul verworpen. Ten eerste zou het passend maken, het in de grondverf zetten èn aflakken van de plaat èn het plaatsen van de koffiemachine, die ook nog aangesloten moest worden, nooit lukken binnen de tijdsspanne van twee dagen die we tot onze beschikking hadden, ten tweede moest de plaat vervoerd worden in zijn auto waarin ook nog drie inzittenden een plekje moesten vinden. Hij had de plaat opgemeten en als ik hem thuis op maat zou maken, zou het allemaal precies passen. Mooi verhaal, maar aan een lengte- en breedtemaat had ik niet zoveel omdat ik wist dat het behoorlijk wat tijd had gevergd om het blad passend te maken vanwege hol lopende muren en niet haakse hoeken. Dus, de eenzaam in Frankrijk verblijvende Roeland gebeld met de opdracht om de plaat op een aantal kritieke punten opnieuw op te meten. Met deze gegevens ging ik dan maar aan de slag. Vorige week in mijn achtertuintje een nieuw blad gefabriceerd, geschuurd, gegrond, geplamuurd, gegrond, geschuurd en aan de onderkant afgelakt. Het aflakken van de bovenkant zou in Frankrijk gebeuren. Daar stond de pot met de juiste kleur verf.....

Drie inzittenden?
Ja, broertje Chris zag ook zijn kans schoon om het ritje nog een keer mee te maken. Er lag tenslotte nog een boomstronk op hem te wachten die moest worden afgevlakt. De kettingzaag en een nieuw blik olie en benzine waren klaar gezet! De vorige voorraad olie en benzine was hij bij zijn vorige bezoek vergeten mee terug te nemen vanuit Frankrijk en was intussen op onverklaarbare wijze zoek geraakt.
De schoffel hoefde niet mee. Hoewel hij de rest van zijn tijd zou doorbrengen met het verder op orde brengen van de tuin wist hij dat schoffelen voorlopig nog niet aan de orde zou zijn.....

Woensdagavond reed Paul voor met zijn nieuwe auto, want hij was er toch niet helemaal gerust op dat het door mij gefabriceerde blad er wel in zou passen. Maar, het paste nèt aan en niets stond ons afreizen dus meer in de weg. Gezien de beperkte overgebleven laadruimte besloot ik in overleg met Paul al mijn gereedschap maar thuis te laten. Hij verzekerde mij, dat al de benodigde zaken (ook de decoupeerzaag) in Frankrijk aanwezig waren. Deze had hij achtergelaten na zijn laatste klusbezoek tijdens de Pinksterdagen.
Op die heenreis had Paul ook de katten (Louis en Marie) van Milou en Roeland verhuisd. Zwaar gedrogeerd en liggend in een bench waren de dieren vervoerd. Kort voor aankomst had een van de katten blijkbaar toch een ongelofelijke aandrang gekregen en heeft in de auto een sterk geurende bolus zitten draaien. De raampjes zullen ongetwijfeld open gedraaid zijn.....
"Die lucht krijg ik nooit meer uit mijn auto", zal Paul gedacht hebben en hij heeft waarschijnlijk daarom zijn Volkswagen snel ingeruild tegen een nieuwe Ford. Een inruilactie die Chris en ik, als meerijdende passagiers ten volle toejuichten. De achterstoelen van de Ford zitten prima, terwijl die in zijn Polo gewoon k* zaten......
Dank je wel, Louis of Marie!

Donderdag in de vooravond vertrokken, arriveerden we rond half twee bij "Le Voilà", waar wij werden opgewacht door Roeland. Eerst even bijkletsen.
Roeland had een mooi kastje gescoord voor de laatste badkamer, zodat Paul de volgende dag zou kunnen beginnen met het afronden van dit project.
Ik kon het toch niet laten......
Ik móest even proberen of het blad paste, en.... het paste! Goed, hier en daar was er iets meer kier (max. 4mm), maar aangezien het blad toch afgekit ging worden, was dit meer dan acceptabel.
Ik kon lekker gaan slapen!
En.... dat lukte! Niet meer op een luchtbed maar in mijn slaapzak op een echt bed! Voortreffelijke matrassen!!!!

De volgende morgen, na een heerlijk ontbijtje, aan de slag!
Chris schrok wel een beetje van de aanblik van de tuin. Roeland had weliswaar het gras keurig bijgehouden en zelfs wat border randen in ere hersteld, maar bomen en struiken waren in zeven weken tijd aardig gegroeid! De kettingzaag opgepakt om eerst de boomstronk te lijf te gaan, maar...... waar waren de blikken olie en benzine?
Zijn vrouw Lucien appte al snel: "Kom ik buiten, zie ik bij de poortdeur een snoeischaar en de blikken olie en benzine staan! Vergeten?"
"Ik dacht dat zìj die in de auto had gezet", pruttelde Chris, zo de verantwoordelijkheid voor deze miskleun van zich af schuivend.
Geen nood. Roeland moest toch nog wat inkopen gaan doen en zou ook nieuwe olie en benzine aanschaffen. Intussen kon Chris zijn hart alvast ophalen met het uitdunnen van bossages. Natuurlijk werd er met wat droog hout uit de schuur eerst een vuurtje gemaakt, want.......

Al het gesnoeide hout werd rijp en groen op het vuurtje geflikkerd en direct weggestookt!

Nadat in het blad voor de koffiemachine gaten waren gemaakt voor wateraanvoer en elektriciteit, kon het worden afgelakt. Tussendoor de bladen van pass en bar van enkele lagen parketlak voorzien en het schot wat de bar "af" ging maken aflakken en plaatsen.
Terwijl ik zo lekker bezig was, kwam Paul enigszins mismoedig naar beneden. "Wat is er?"
Bleek dat het (overigens schitterende) kastje qua indeling het plaatsen van de waskom wat lastig maakte, maar zijn treurige blik werd vooral veroorzaakt door het feit dat Roeland, in al zijn ijver, keurig plintjes in de badkamers had gelijmd, waardoor het kastje nu niet strak tegen de achtermuur was te monteren. Er moesten stukjes uit plint gezaagd worden..... Onze gedachten gingen uit naar de voor dit klusje uitstekende gereedschappen die wij beiden ergens thuis in ons schuurtje hadden staan....
Roeland kwam binnen, terug van zijn olie- en benzinemissie en, geconfronteerd met dit probleem stamelde hij: "O, ja.... daar had ik even geen rekening mee gehouden", wat Paul deed verzuchten:

Niettemin werd de klus, zij het met iets minder geschikt gereedschap, alsnog geklaard.....

De zaterdag was een heugelijke dag!
Ons jongste broertje trad toe tot het elitekorps van de sixties!
Ja, die Pouwen beginnen zo langzamerhand toch te verworden tot een verzameling antiquiteiten.
Paul bleef dan wel volhouden dat zestig het nieuwe veertig is, en natuurlijk, je bent zo jong als je je voelt, maar af en toe wordt je toch keihard geconfronteerd met de realiteit. Als je bijvoorbeeld op je knietjes, in een onmogelijke houding een poosje bent bezig geweest en overeind moet komen.....

Na het ontbijt zetten we ons werk voort.
Paul, mét feesthoed ging aan de slag met het aanleggen van de bedrading voor de lampen boven de tafeltjes in het restaurant, Chris sloopte de boomstronk en ging verder met het snoeien in de tuin om zo zijn vuurtje brandend te houden en ik plaatste het blad voor de koffiemachine die later op de dag werd aangesloten. Het blad van pass en bar kregen nog een laatste laklaagje. Daarna kreeg ik de opdracht om een paar in het oog springende kieren in de restaurantvloer, waar een muurtje was weggesloopt, netjes dicht te knutselen.
Aan het einde van de middag werd gevieren nog even een "uitlaatplank" voor de katten aan de gevel bevestigd. Ja, met zijn vieren, want hiervoor moesten echt halsbrekende toeren worden uitgehaald. Een ladder, die min of meer half in een hulststruik hing, moest met drie man op zijn plaats gehouden worden, terwijl de vierde gaten moest boren in de keiharde muur en uiteindelijk de dragers voor de planken moest bevestigen.

De dag werd feestelijk afgesloten met champagne en een heerlijke barbecue in de weer mooier geworden tuin. Twee kleine meisjes, die even kwamen buurten werden door "le patron" himself getrakteerd op een dolle rit in de kruiwagen door de tuin. Kan zó opgenomen worden in het blokje "entertainment" van "Le Voilà".
Wij, zestigers, keken glimlachend toe, ieder voor zich waarschijnlijk met enige weemoed beseffend dat wij ons aan deze bezigheid maar niet meer moeten wagen.
Une station passee........

Zondagmorgen vertrokken we richting huis, genietend van de prachtige omgeving van glooiende heuvels en prachtige natuur.
Drie zestigers in een Fordje. Waar spraken zij over?
Chris poneerde de stelling dat men bij het ouder worden, ook wat milder wordt.
Wij konden dit slechts beamen.
Hoe dat komt? Misschien omdat de mens, naarmate hij ouder wordt steeds vaker geconfronteerd wordt met zijn eigen falen.
Je gaat wel eens dingen vergeten......

Plan A en Plan B

In februari 2017 lanceerde de Partij voor de Dieren haar verkiezingsprogramma: Plan B.
Een afwijzen van de politiek van de gevestigde orde welke zich vooral laat leiden door het najagen van economische groei en verdere toename van de welvaart. Een politiek die volgens de PvdD onafwendbaar leidt tot de verwoesting van natuur en milieu en daardoor uiteindelijk de mensheid in de misère zal storten.
Plan A deugt niet, vandaar Plan B.
Nou staan partijprogramma's doorgaans bol van de retoriek en ook in de politiek wordt de soep vaak niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Het door Marianne Thieme c.s. aangekondigde armageddon mag wat doemdenkerig aandoen, haar waarschuwende stem lijkt toch wel door te sijpelen tot de gevestigde partijen.

De termen Plan A en Plan B kwamen deze week in verschillende contexten langs.
In het programma van Margriet van der Linden ("M") werd, naar aanleiding van het terughalen van twee IS weeskinderen, deze week gediscussieerd over hoe de overheid zou moeten handelen bij het al dan niet repatriëren van kinderen van Nederlandse IS strijders, die onder erbarmelijke toestanden verblijven in opvangkampen onder Koerdisch toezicht.
Een duivels dilemma.
De regering, bij monde van minister Stef Blok, lijkt onvermurwbaar en houdt halsstarrig vast aan plan A: de deur blijft dicht, we halen ze niet terug. Gedurende de discussie blijkt wel dat dit "plan A" niet vol te houden is. De Koerden zijn niet in staat om deze kampen in stand te houden en zullen te zijner tijd de deuren openzetten. Zowel geharde IS strijders als spijtoptanten zullen ongecontroleerd uitzwermen en waarschijnlijk terug keren naar hun land van herkomst. Hoe zal de houding zijn van de (nu nog) kinderen als ze opgroeien met de wetenschap dat Nederland ze gewoon heeft laten stikken? Creëren we hiermee niet zelf een bron van toekomstig terrorisme?
Is het niet beter deze mensen gecontroleerd terug te halen, de volwassenen te berechten en de kinderen liefdevol op te vangen? Natuurlijk zullen kinderen zwaar getraumatiseerd zijn en zal er veel inspanning nodig zijn, maar moeten zij dan boeten voor de foute keuzes van hun ouders?
En dan, jonge meisjes die dolverliefd hun geliefde zijn gevolgd naar het kalifaat. Liefde maakt blind....
Ik ben er van overtuigd dat velen nog te redden zijn als we hen eerlijk en oprecht behandelen. Dié houding zal hen hopelijk doen inzien dat ze inderdaad een foute keuze gemaakt hebben. Nee, we moeten niet naïef zijn. Natuurlijk is een goed monitoren van deze personen, na hun vrijlating, van het grootste belang.

Je bent jong en je wilt wat.
Hebben we niet allemaal in onze jonge jaren foute keuzes gemaakt, zij het misschien niet met deze afgrijselijke gevolgen?
Wie zonder zonden is, werpt de eerste steen.....

Premier Rutte meldde dat er geen plan B was, mocht de vakbeweging het gesloten principeakkoord over de pensioenen verwerpen. Gelukkig voor hem ging men met de overeenkomst akkoord. Hij zal ongetwijfeld de vlag hebben uitgestoken, want eindelijk heeft zijn kabinet iets bereikt. Dat de kar in deze vooral getrokken werd door een minister van D66 huize en dat de bewindslieden met een VVD signatuur uit zijn kabinet slechts het nieuws halen als ze gedwongen worden om af te treden of als er eentje 'n boude uitspraak doet in de media, zal hij glimlachend wegwuiven en het behaalde succes afschilderen als een prestatie van "het hele kabinet".
En toch.....
Is onze "Tefal Mark" aan enige sleet onderhevig?
Ik meen enige haarscheurtjes te zien in het pantser van onze premier. Zo noemde hij de door zijn kabinet genomen beslissing om de AOW leeftijd gelijkelijk mee te laten stijgen met de te verwachten levensduur "hysterisch" en tijdens het "bier en bitterballen feestje" van de VVD van afgelopen zaterdag zegde hij de multinationals en grote bedrijven de wacht aan om hun werknemers mee te laten delen in hun giga winsten omdat hij anders de belastingvoordeeltjes voor die bedrijven zou schrappen.
De man die nog niet zo lang geleden te vuur en te zwaard de afschaffing van de dividendbelasting verdedigde?
Wat is er gebeurd? Heeft hij uiteindelijk toch het licht gezien?
We hebben hem al zien omturnen van klimaatscepticus tot voorvechter van de klimaatdoelstellingen.
Is hij eindelijk tot het inzicht gekomen dat geld alleen niet gelukkig maakt?
Het zou mooi zijn als dit inderdaad het geval zou zijn en het zou hem sieren als hij toegeeft dat Marianne op bepaalde punten misschien toch een beetje gelijk heeft. Aan de andere kant zou het een erkennen zijn van gemaakte inschattingsfouten in het verleden en tja, dat is in het politieke metier een soort ondertekenen van een euthanasieverklaring voor je politieke leven.....

Ik weet het uit ondervinding......

Blinde liefde

Ik was deze week blij verrast.
Integere, fatsoenlijke politici, ze bestaan nog!
Nee, ik heb het niet over Mark Rutte die de uitkomsten van de eerste doorrekening door de diverse planbureaus van het klimaatakkoord onder de pet hield tot nà Prinsjesdag en zo terecht werd verweten de Kamer onvolledig te hebben ingelicht.

Afgelopen donderdag vond, in aanloop naar het verantwoordingsdebat, een debat plaats over de betrekkingen met Turkije. Nadat meerdere woordvoerders hun zorg hadden uitgesproken over de ontwikkelingen in dat land op het gebied van mensenrechten, vrije pers en de afkalving van de democratie die daar plaats vindt, was het de beurt aan de woordvoerder van Denk, Selçuk Öztürk.
In zijn betoog hield hij een warm pleidooi om de handelsbetrekkingen met Turkije uit te breiden en te verstevigen. Dat zou goed zijn voor de Nederlandse economie. Hij klonk bijna als een VVD'er!
Volkomen legitiem natuurlijk. We kennen de blinde liefde die de partij Denk koestert voor het oude moederland en het staat hen vrij om dit standpunt in onze vrije samenleving uit te dragen, zij het dat het ware toe te juichen als zij ook oog zouden hebben voor de donkere kanten van hun geliefde. Maar ach, u weet hoe dat werkt met blinde liefdes.
Toen Sadet Karabulut (SP) hem vroeg of het aanhalen van die handelsbetrekkingen hand in hand moest gaan met een kritisch aanspreken van de Turkse regering op het gebied van de mensenrechten, barstte de bom.....
Geen antwoord gevend op haar vraag beschuldigde Öztürk in zijn weerwood het kamerlid banden te hebben met de terroristische beweging PKK, waarna kamervoorzitter Khadija Arib ingreep en hem vroeg met bewijzen te komen voor zijn bewering en anders deze beschuldiging terug te nemen.
Öztürk weigerde en lapte alle regels en fatsoensnormen aan zijn laars door constant door de woorden van de voorzitter heen te kakelen en haar tussen neus en lippen door te betichten van partijdigheid.
Uiteindelijk ontnam zij hem het woord, waarop Öztürk verbolgen reageerde dat hij "monddood" werd gemaakt omdat zijn spreektijd nog niet om was.....

Nee, ik heb het zéker niet over Selçuk Öztürk die door zijn misdragingen al meerdere malen het bewijs heeft geleverd dat hij de titel van volksvertegenwoordiger onwaardig is. Hij heeft de mond vol over vrijheid van meningsuiting maar beschimpt en schoffeert mensen die zijn mening niet zijn toegedaan en steunt openlijk een regime waar de vrijheid van meningsuiting ver te zoeken is. Hij spreekt mensen aan om zich aan de regels en de fatsoensnormen te houden, terwijl hij deze zelf keer op keer aan zijn laars lapt. Een man die zich in woord inzet voor de vrijheid maar in werkelijkheid zichzelf heeft verlaagd tot slaafje, hielenlikker en bruinwerker van Erdogan......

Nee ik heb het over de woordvoerders van de andere partijen die als één man opstonden en zich schaarden achter Karabulut na de aantijgingen aan haar adres. De manier waarop zij Öztürk (ik laat "de heer" bewust achterwege) te woord stonden dwong respect af. Rustig en in fatsoenlijke bewoordingen dienden zij hem van repliek. Zelfs de woordvoerder van de PVV Raymond van Roon liet zich niet verleiden tot het zichzelf verlagen tot het niveau van Öztürk.
Zelfs nadat Karabulut had aangegeven geen enkele moeite te hebben om de PKK te kwalificeren als een terroristische organisatie, bleef Öztürk als een verongelijkt kind volharden in zijn beweringen.
Bram van Ojik (Groen Links) probeerde nog met scherpe, ter zake doende vragen om Öztürk weer in het gareel te krijgen, maar het bleek tevergeefs.
Het onbeschofte gedrag van Öztürk meer dan zat, gaf Arib het woord aan de volgende spreker, Pieter Omtzigt van het CDA. Öztürk bleef demonstratief achter de microfoon staan en leek niet van zins zijn plaats af te staan. Persoonlijk had het mij niet verbaasd als op dit moment iemand was opgestaan en Öztürk met een paar ferme klappen achter het katheder vandaan had geslagen. Hij solliciteerde daar duidelijk naar.
Uiteindelijk droop hij mokkend af.
Bram van Ojik ving hem op en praatte nog een poosje op hem in. Waarschijnlijk trachtte hij Öztürk enige realiteitszin bij te brengen en hem aan het verstand te brengen dat zijn gedrag ècht niet kon, maar het mocht niet baten.
Paarlen voor de zwijnen. Letterlijk en figuurlijk....

Wat had hij met zijn optreden bereikt?
In ieder geval zette het mij tot nadenken......
Als een minderheid wordt achtergesteld en onderdrukt en de democratische weg om daar tegen te protesteren wordt afgesneden, is het begrijpelijk dat zij andere wegen zoekt om haar stem te laten horen.
De achterstelling en onderdrukking van de Koerden in Turkije dateert al van na de afloop van de onafhankelijkheidsoorlog (1919-1923) welke in de nasleep van WOI tussen Koerden en Turken werd uitgevochten. Deze stelselmatige onderdrukking leidde uiteindelijk tot het ontstaan van de afscheidingsbeweging PKK in 1978 welke een gewapende strijd voert tegen het Turkse regime en streeft naar onafhankelijkheid voor de Koerden.
Een terroristische beweging? In de ogen van de Turkse overheersers ongetwijfeld, maar......

Deze week was ook de herdenking van D-Day, de invasie op de Normandische stranden, 75 jaar geleden, die uiteindelijk een einde maakte aan de Duitse overheersing van ons land. Tijdens de oorlogsjaren trachtte de Nederlandse verzetsbeweging de bezetters te treffen door het plegen van sabotage en aanslagen.
Een terroristische beweging? In de ogen van de Duitse overheersers ongetwijfeld.
Zij zou in ieder geval als zodanig in de geschiedenisboekjes terecht gekomen zijn als de Duitsers de oorlog hadden gewonnen......
De vraag is te stellen: Wat is het meest legitiem?
Een regime dat stelselmatig een deel van de bevolking achterstelt en onderdrukt, de mensenrechten aan de laars lapt en de vrije pers monddood maakt, of een minderheid die opkomt voor haar rechten van vrijheid en gelijkheid en bereid is daarvoor te vechten?
Met andere woorden: wie is hier eigenlijk de terrorist?

Het had partijleider Tunahan Kuzu gesierd als hij afstand had genomen van het onbeschofte optreden van zijn partijgenoot. Maar nee, hij schaarde zich woedend achter Öztürk en verweet kamervoorzitter Arib een wrok te koesteren jegens Denk. Nou denk ik niet dat Khadija warme gevoelens heeft voor deze partij, zeker niet na de herhaalde aanvallen op haar als persoon, maar het is gewoon haar taak om in te grijpen als kamerleden de grenzen van het toelaatbare overschrijden. En feit is dat de heren dat keer op keer doen. Als kamerleden hebben de heren zich te houden aan de regels en afspraken die in de Kamer gelden. En als ze dat niet doen, is een reprimande op zijn plaats.
De democratische regels nopen ons deze partij binnen ons parlement te tolereren, maar het zou een zegen zijn voor diezelfde democratie als deze paladijnen van Erdogan na volgende verkiezingen niet terug zouden keren in de Kamer.....

Het is zaterdagmorgen.......
De wereld ligt onder een muisgrijze deken en de regen klettert tegen de ramen.
Goed voor de natuur, maar......
Ik verlang toch een beetje naar het weer van afgelopen zomer.
U ook?

Verwachting

Sinds een week ben ik de gelukkige bezitter van een aantal zonnepanelen op mijn dak.
De aanbieding van de Woningbouwvereniging om tegen een kleine maandelijkse vergoeding deze op mijn dak te laten plaatsen, was een kans die ik niet mocht laten lopen. Niet alleen vanwege de belofte dat de korting die ik hiermee op mijn energierekening zou bereiken deze vergoeding ruim zou compenseren, maar ook omdat ik op die manier een heel klein steentje kan bijdragen aan het terugdringen van de CO2 uitstoot. Een druppel op een gloeiende plaat? Misschien. Maar als ik de enorme toename zie van het toepassen van zonnepanelen op allerlei gebouwen, zouden deze vele druppels uiteindelijk toch wel eens een emmer kunnen vullen....

Ach, die hele energietransitie zal de gemoederen (en de politiek!) de komende jaren voorlopig nog wel bezig houden. Zeker als er zo nu en dan weer eens een "bevinkje" (de woorden van Wiebes) plaats vindt in het Groningse land, of actievoerders tegen windmolens de grenzen van het toelaatbare overschrijden. Intussen dendert de technologie voort en het zou mij niet verbazen als de ontwikkelingen op zeker moment de discussie inhalen en dat de antwoorden op gestelde vragen en opgeworpen problemen al gevonden zijn nog voor ze zijn uitgesproken.
Intussen volg ik via de computer de door "mijn" zonnepanelen hoeveelheid opgewekte zonne-energie en, naar het zich laat aanzien, moet dit straks inderdaad op mijn energierekening terug te vinden zijn.
Leuk om wat te doen voor het milieu, maar vooral als het ook nog eens scheelt in mijn portemonnee, denk ik dan als rechtgeaarde Nederlander......
Maar.... laat ik mij maar niet rijk rekenen. Teleurstelling ligt op de loer. Deze week een artikel in het AD waarin ik lees dat Cyclus, het bedrijf dat de afvalverwerking in onze gemeente regelt, een hogere rekening aanbiedt dan was voorzien. De gemeente zet vraagtekens bij de transparantie en de controleerbaarheid van de aangeleverde cijfers van Cyclus. Een zoveelste gevalletje "marktwerking" waarbij slimme lieden hun zakken trachten te vullen over de rug van de burger? In ieder geval een tegenvaller van 55.000 euro die ongetwijfeld zal worden doorberekend aan de inwoners.
Daar gààt je winst...

Zaterdagavond de apotheose, het magistrale slotstuk van de Champions League: de finale tussen Tottenham en Liverpool. Tenminste, dat was de verwachting.
Ja, het was spannend, maar toch, ik miste iets..... het frivole, de brilliance die deze jaargang van de CL zo kenmerkte. Eerlijk gezegd heb ik meer genoten van de wedstrijd die de Nederlandse Leeuwinnen in de vooravond speelden tegen Australië. Misschien omdat "we" wonnen met 3-0? In ieder geval was het qua voetbal meer het aankijken waard dan die Europa Cup finale.
Ajax had werkelijk een hele, héle grote kans gemaakt op het winnen van de cup, als.....

Het valt trouwens toch een beetje tegen, die sportzomer van 2019. Tom Dumoulin al vroeg uit de Giro, Max die maar niet kan winnen en deze week moest Kiki Bertens wegens ziekte voortijdig Roland Garos verlaten.
We zijn wel weer toe aan een juichmomentje, vindt u niet?
Misschien dat de voetbaldames daarvoor kunnen zorgen tijdens het WK dat komende week begint. Of de voetbalheren tijdens de ontknoping van de UEFA Nations League?
Maar, laten we onze verwachtingen niet te hoog stellen. De recente geschiedenis heeft ons wel geleerd, dat dit slechts leidt tot teleurstelling....

Deze week mocht ik aanwezig zijn op de bruiloft van mijn nichtje en petekind Milou en haar geliefde Roeland. Het was een prachtig feest met heel veel mooie mensen, lieve woorden en schitterende optredens.
Tijdens de plechtigheid beweerde de Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand in zijn speech dat de man, na de huwelijksvoltrekking, zijn vrouw graag aan zijn linkerzijde heeft, omdat zij dan het dichtst bij zijn hart is....
Volgens mij zou het ook zomaar kunnen zijn, dat hij haar het liefst aan die kant heeft, omdat ze dan het verst verwijderd is van zijn rechter kontzak......