Twee voor twaalf

Is het u ook opgevallen?
Er is nauwelijks nog gesproken over de mogelijkheid van een "Witte Kerst", er wordt nauwelijks gerept over een misschien op handen zijnde Elfstedentocht. Alsof we de moed een beetje hebben verloren. Alsof we ons er bij neerleggen dat ze toch nooit meer zullen komen.
Klimaatverandering. Toch een beetje het woord van 2019.
Nee, het woord van het jaar werd "boomer". Een woord, door jongeren gebruikt om ouderen terecht te wijzen en de mond te snoeren, als zijnde oorzaak van en schuld hebbend aan veel van de ellende in de wereld.
Het woord ging in november viraal nadat een jonge Nieuw-Zeelandse politica een oudere collega in de parlementszaal antwoordde met: "Oké boomer", nadat zij een opmerking maakte over haar jeugdige leeftijd.
Het was nog een "vers" woordje. Woorden als "klimaatdrammer" en "klimaatspijbelaar" waren ook in de race, maar haalden het niet. Zij hadden het nadeel dat ze het licht reeds zagen in het begin van het jaar. Het nieuwe was er een beetje af.
Je zag het ook gebeuren bij de verkiezing van de Sportploeg van het Jaar. De deadline werd er zelfs voor opgerekt. Zo werden de handbal dames met hun wereldkampioenschap de winnaars. Lastig om zo'n titel binnen te halen als jouw sportprestatie in januari of februari heeft plaats gevonden......

Toch heeft dat woordje "boomer" óók te maken met de zorgelijke ontwikkelingen betreffende het klimaat op onze planeet. De 25-jarige Chlöe Swarbrick sprak in het parlement in een debat over klimaatverandering. Ze hield een warm pleidooi om te zoeken naar oplossingen, zeker voor haar generatie.
2019 Is het jaar geworden waarin een soort van omslag plaats vond in het denken over klimaat en milieu. Het werd al jaren geroepen, maar de boodschap landde slechts bij enkelen. Nu lijkt bij de grote menigte het besef te zijn doorgedrongen dat ongebreidelde welvaartsgroei op gespannen voet staat met zorg voor de planeet. Dat kun je ook afleiden aan een aantal andere woorden die voorkwamen op de groslijst van "woord van het jaar", zoals vleeswroeging en vliegschaamte.
Natuurlijk is er ook nog steeds een grote groep "klimaatontkenners", maar ik heb het idee dat zij toch aan de verliezende hand zijn en door de meerderheid gezien worden als lieden die struisvogelpolitiek bedrijven. Hun ontkennen wordt, denk ik, vooral ingegeven door de angst dat ze wat van hun welvaart in zullen moeten leveren om komende generaties een kans te bieden. Het "dikke-ikke"-denken. De "na-ons-de-zondvloed"-mentaliteit. Inderdaad, de èchte boomers.
Hoe de toekomst eruit gaat zien? Ik weet het niet. Veel zal in ieder geval duidelijk worden in het derde decennium van de 21ste eeuw........
Maar.....

Ach, zo'n laatste blogje van het jaar is natuurlijk dè gelegenheid om vooral even achterom te kijken naar het jaar dat achter je ligt. En ieder van ons zal even stilstaan bij de momenten die je geroerd hebben en die je meedraagt in je hart.
Het is bijzonder prettig dat ik door de verhaaltjes kan bladeren die ik in de loop van het jaar heb opgetekend. Zo kan ik mijn geheugen een beetje opfrissen.
Voor mij persoonlijk is de "rode draad" van 2019 denk ik toch "Le Voilà". Ik denk met ongelofelijk veel plezier en dankbaarheid terug aan de prachtige dagen die ik al klussend mocht doorbrengen met mijn broertjes in "La douce France", tijdens de verbouwing van "Le Voilà" bij Roeland en Milou, hun huwelijk en een fantastische vakantieweek, eind augustus.
Maar ook de hernieuwde confrontatie met de ramp van MH17 heeft vijf jaar na dato bij mij een diepe indruk achter gelaten. Het bewust terug halen van de herinnering heeft helend gewerkt en het mogen meewerken aan de documentaire heeft mij het pad doen kruisen van fantastische mensen.
Het toppunt van 2019 was voor mij toch het samen met zoon Pieter op de planken zetten van het stuk "Op bezoek bij meneer Green". Ik vond het geweldig om te doen en ben hartstikke trots. Een herinnering met een gouden randje!

Het is vrijdag.
Het is een stralende dag en de winter lijkt mijlen ver weg. Ik zoek mijn decoupeerzaag op en wat plaatmateriaal om lekker in mijn achtertuintje een beginnetje te maken met de nestkastjes die ik beloofd heb om voor mijn broertje te maken.
Heerlijk! De winter moet eigenlijk nog beginnen (we hebben tot nu toe nog weinig van hem gezien), maar wij kijken uit naar het voorjaar! Als het weer een beetje mee zit, wil hij de nestkastjes eind februari in de volière hangen zodat zijn parkietjes voor nieuw leven kunnen gaan zorgen. Het moge duidelijk zijn dat wij naar de lente verlangen!
Als de temperaturen wereldwijd nog een beetje stijgen, kunnen we binnenkort de winter overslaan.....

Als ik aan het eind van de middag mijn spullen aan het opruimen ben, komt Joris uit de struiken tevoorschijn en hij nodigt zichzelf uit om bij mij Oudejaarsavond te vieren.
We gaan dan Claudia de Breij kijken in haar Oudejaarsconference en daarna ongetwijfeld nog een flinke boom opzetten over de klimaatverandering.
Gezellig!

Mede namens Joris wens ik u allen een heel prettige jaarwisseling en heel veel liefde, geluk en wijsheid in 2020!