Crash

Als er enige waarheid schuilt in het spreekwoord "Door schade en schande wordt men wijs", dan ben ik de afgelopen week een heel stuk wijzer geworden.
Negen jaar geleden (2011) kocht ik mijn eerste iMac. Niet alleen qua vormgeving, maar ook qua prestaties een wereldmachine. Na altijd met Windows computers gewerkt te hebben, was het wel even een omschakeling, maar eenmaal gewend wil en wilde ik nooit meer iets anders. Was het vastlopen van de Windows besturingssystemen een regelmatig optredend euvel, in die negen jaar is mijn iMac niet één keer vastgelopen. Slechts één keer heb ik er een reparatie aan gehad (grafische kaart). Mijn Mac was in die dagen een zeer geavanceerde machine en uitgerust met een opslagcapaciteit van één terabyte, 9 jaar geleden schandalig groot. Toch is het mij gelukt om in de loop der jaren genoeg te produceren en te verzamelen om deze schijf aardig gevuld te krijgen. Een aantal jaren geleden had ik daarom al besloten om het besturingssysteem niet langer te upgraden, gezien de beperkte ruimte die ik nog ter beschikking had. Daarnaast functioneerde alles prima en hoefde ik nu ook geen programma's meer bij te werken. In de loop der jaren wel iets trager geworden, functioneerde mijn ouwe trouwe Mac nog volledig naar wens.
Maar..... ik wist dat hij op leeftijd geraakte en ik had mij al voorgenomen om bij een volgend falen geen reparatie meer te laten plaats vinden, maar over te gaan tot de aanschaf van een nieuwe Mac......

Vorige week berichtte ik over zijn verscheiden en over de aanschaf van z'n opvolger.
Omdat ik geen zin had om alle bestanden van mijn oude computer uit te zoeken, heb ik in overleg met de computerdokter besloten om de volgende Mac uit te laten rusten met een opslagcapaciteit van twee terabyte en alle data van de oude Mac naar de nieuwe te laten kopiëren. Verreweg de gemakkelijkste manier om weer lekker snel aan de slag te kunnen gaan.
Deze week zou mijn nieuwe Mac binnenkomen en worden gereed gemaakt.
Woensdag belde de computerdokter.....
Met verontrustend nieuws......

Ik ging er van uit dat bij mijn oude Mac wederom de grafische kaart het had begeven. Toen de computerdokter echter probeerde toegang te krijgen tot de harde schijf van "ouwe Mac" bleek deze niet meer uit te lezen....... defect! Gecrasht!
Dat betekende dat het overzetten van de data niet ging lukken. Kortom...... negen jaar computeren "down the drain". Ik wist wat hij ging vragen..........
"Heb je back-ups gemaakt? Heb je zaken weggeschreven naar de Cloud?"
"Eh,..... nee....", moest ik bekennen.
Ik voelde langzaam het bloed uit mijn gezicht wegtrekken en ik geloof dat ik er even bij ben gaan zitten. Ineens is een heleboel persoonlijke informatie ontoegankelijk geworden; werkstukken, herinneringen. Het voelde als een soort geestelijke amputatie.
Ik zag ze aan mijn geestesoog voorbij trekken..... onvervangbare bestanden die voorgoed verloren waren gegaan. Maar ook de personen die mij in het verleden voor dit doemscenario hadden gewaarschuwd. En allemaal met diezelfde arrogante, betweterige blik in de ogen van: "Zie je nou wel? Ik heb het nog zò gezegd!"
De computerdokter vertelde mij dat er gespecialiseerde bedrijven zijn die in staat zijn om de data van zo'n defecte harddrive toch nog geheel of gedeeltelijk te achterhalen. Maar ja, daar hangt wel een aardig kostenplaatje aan. Zo'n 900 euri......
Dat gaan we dus maar niet doen.

Nou ben ik gelukkig een pragmatisch mens. De dingen zijn zoals ze zijn en stil in een hoekje gaan zitten mokken lost uiteindelijk niets op. Dus de situatie accepteren en van daaruit een nieuwe start maken.
Donderdag de nieuwe computer opgehaald en aangesloten.
Supersnel, superdun en een werkelijk briljant, superscherp beeld. Èn geluidloos, dankzij de SSD (Solid Sate Drive, een harde schijf zonder draaiende delen), waardoor ook de kans op een nieuwe crash nagenoeg nihil is geworden.
De computer vindt zelf zijn internetverbinding en synchroniseert met m'n iPad en iPhone, zodat agenda en adresgegevens op de nieuwe iMac worden overgezet. Het is een hele geruststelling dat ik die gegevens niet kwijt ben.
Maar dan begint de ellende. Geen toegang tot mijn mail. Het wachtwoord was automatisch ingesteld en dat moet ik nu invoeren. Werkelijk geen flauw idee wat mijn wachtwoord was. Contact gezocht met mijn provider en die laat weten dat ik per post een nieuw wachtwoord krijg toegestuurd.
Tja, als dat alles zou zijn......
Behalve het wachtwoord van mijn mailaccount ben ik ook alle wachtwoorden kwijt van de websites waarmee ik soms of regelmatig bemoeienis had. En ik kan (voorlopig) geen nieuw wachtwoord aanvragen. Deze worden immers toegestuurd per mail.....

Gelukkig ken ik nog een paar inloggegevens uit mijn hoofd, waaronder die van mijn weblog, zodat ik dit verhaal in ieder geval weer fatsoenlijk achter mijn computer kan intikken en niet hoef te knoeien op mijn iPad, zoals de afgelopen weken.
Niettemin zal ik de komende week nog heel wat uurtjes kwijt zijn met het herinstalleren van programma's, het opdiepen van gegevens en mogelijke bestanden die ik misschien toch op DVD o.i.d. heb opgeslagen.
Nee, daar word je bepaald niet vrolijk van.

Natuurlijk had ik dit beschamende verhaal stilletjes voor mij kunnen houden.....
Ik vertel u dit verhaal echter niet omdat ik trots ben op mijn gemakzuchtig handelen. Ook niet opdat u zich vergenoegd kunt wentelen in leedvermaak. Bezie dit relaas als een goede raad, een waarschuwing, een beschouwing ter leering ende vermaeck.
Misschien hebt u uw computerzaakjes wèl op orde. Maar zo niet, ga dan uw bestanden eens zorgvuldig na en zorg ervoor dat de zaken die u dierbaar zijn en die u beslist niet kwijt wilt raken in ieder geval op meerdere plaatsen veilig zijn opgeslagen......
Zo'n computercrash, het kan iedereen overkomen......

De crash van mijn computer heeft er wel voor gezorgd dat ik nu weer een heleboel ruimte heb en in ieder geval verlost ben van een heleboel meuk..... Cruyff zei het al: "Elk nadeel heb ze voordeel."

Maar... al met al toch een teleurstellend weekje.
En dan zijn er deze week ook nog elke dag verontrustende berichten over dat oprukkende Coronavirus, is het elke dag nat, guur, winderig chagrijnig weer en is, tot overmaat van ramp,
Ajax ook nog eens uit de Europese voetbalcompetitie geknikkerd........
Bredero zei het al: "Het kan verkeren....."