't Is moeilijk......

Dat het Amerikaanse volk in november een keuze moet maken tussen twee hoogbejaarde en uiterst zwakke kandidaten is een zorgwekkende situatie. Vooral gezien het feit dat Amerika lang een belangrijke, leidende rol speelde in de wereld, maar dat deze positie langzamerhand wordt overgenomen door andere mogendheden wier bedoelingen toch minimaal dubieus geacht mogen worden. De huidige leiders van China, Rusland en Turkije staan niet bepaald te boek als voorvechters van de democratische vrijheden. In woord misschien, maar zeker niet in daad. Maar ook de leiders van kleinere landen, zoals o.a. Polen en Hongarije gaan zich steeds meer als dictatortjes gedragen en zijn veel drukker met het verzamelen van macht dan met het welbevinden van hun landgenoten. Al deze "leiders" hebben één ding gemeen: het volkomen ontbreken van ook maar enige vorm van bescheidenheid......

In 1981 had Peter Blanker een onverwachte hit met het nummer: "'t Is moeilijk bescheiden te blijven", een vertaling van het nummer "It's hard to be humble" van de Amerikaanse countryzanger Mac Davis. Het liedje schoot door mijn hoofd toen ik deze week op Tv een interview zag met Donald Trump, de huidige president van de VS, die er graag nog een termijn van vier jaar aan vast wil knopen.

In het interview trachtte de 74-jarige Trump zijn toehoorders te overtuigen van zijn ongekende geestelijke fitheid, dit in tegenstelling tot de geestelijke vermogens van zijn tegenstander in de presidentiële race, de 77-jarige Joe Biden. Biden wordt door Trump bij herhaling afgeschilderd als een seniele ouwe zak en heel eerlijk gezegd, ik heb òòk niet zo'n hoge pet van hem op.

Nou moet je in deze tijd, waarin "discriminatie" zeer gevoelig ligt, uiterst voorzichtig zijn in je uitlatingen en ik hoed mij dus om uit te spreken dat zulke ouwe zakken zich niet meer moeten bemoeien met de toekomst van de wereld. Dit kan zomaar uitgelegd worden als leeftijdsdiscriminatie en voor je het weet heb je Henk Krol in je nek.

Maar het is zò gênant, zò zielig, lachwekkend en tenenkrommend, dat je overvallen wordt door plaatsvervangende schaamte als je ziet hoe een volwassen, oudere man (iemand uit jouw leeftijdscategorie dus) tegenover een journalist staat op te scheppen over zijn prestaties op een geheugentestje.

En niet het even zijdelings benoemen, nee, het uitgebreid en beeldend beschrijven als ware het een wereldwonder!

Donald vertelde dat hij de laatste keer dat hij in het ziekenhuis was, ongeveer een jaar geleden, de dokter gevraagd had of er een test bestond om zijn geestelijke fitheid te meten. Ja, die was er wel volgens Dr. Ronny Jackson die vervolgens een cognitieve test bij Donald afnam.

"Het waren 30 tot 35 vragen.", vertelde de president. De eerste vragen waren heel eenvoudig, de laatste vragen veel moeilijker. Een van de eerste vragen ging zo: Persoon. Vrouw. Man. Camera. TV., met de vraag of hij de woorden kon herhalen. Nou, dat kon meneer de president wel en hij herhaalde: persoon, vrouw, man, camera, TV..... Trump wist ook nog te vertellen dat hij extra punten kreeg omdat hij ze ook nog in de goede volgorde had genoemd!

Daarna kwamen andere vragen en toen, 10 minuten, 15 tot 20 minuten later werd hem gevraagd of hij de vijf woorden nog wist. Donald lepelde op: persoon, vrouw, man, camera, TV!

Als we Trump mogen geloven vielen de HH dokteren van verbazing haast van hun stoelen terwijl zij zich stamelend afvroegen hoe meneer de president dàt in Godsnaam voor elkaar had gekregen.

Volgens eigen zeggen heeft Donald toen de historische woorden uitgesproken: "Omdat ik een heel goed geheugen heb. Voor mij was het gemakkelijk."

Vooral omdat hij dit verhaal in meerdere interviews vertelde, werd het steeds meer een sneue vertoning. Dit werd nog eens onderstreept door de commentaren die ik later las.

De test welke bij Donald Trump werd afgenomen was de MoCA (Montreal Cognitive Assessment), welke gebruikt wordt om bij oudere mensen dementie aan te tonen.

Nou, fijn voor Donald. Hoewel zijn handelen soms anders doet vermoeden is het door de test in ieder geval (nog?) niet aangetoond.

Hoewel......

Trump noemt de naam van Dr. Ronny Jackson die de test zou hebben afgenomen.

Jackson was de Witte Huis arts, die moest waken over de gezondheid van de president. Ik bedoel natuurlijk dat hij als arts vast verbonden was aan het Witte Huis, en niet.....

Nou ja, Trump kennende en door Biden genoemd als de eerste racistische president van de VS (wat trouwens niet klopt, want hij is de zoveelste in een lange rij), zal Jackson hoogstwaarschijnlijk óók een wìtte huisarts geweest zijn. (Een klein uitstapje naar internet bevestigt dit vermoeden.)

Want...... Jackson is ruim twee jaar geleden (maart 2018) al vertrokken om op verzoek van Trump het Department of Veterans Affairs te gaan leiden.

Òf het is langer dan twee jaar geleden dat die test is afgenomen, òf het is door een andere dokter gedaan.

Ergo,....... het geheugen van Donald is misschien toch niet zo geweldig als hij ons wil doen geloven?

Voorts schrijft het protocol behorende bij de test voor, dat de herhaalvraag na vijf minuten gesteld moet worden en niet na 10 minuten, 15-20 minuten zoals Trump beweerde.

Geheugendipje?

Het begint zo langzamerhand toch een beetje gênant te worden en ook de Amerikanen beginnen het in de gaten te krijgen. Het filmpje van het interview waarin Donald Trump zijn verhaal deed over zijn "geweldige prestatie" ging viraal en leidde al snel tot een lawine van spottende reacties op social media. Commercieel ingestelde slimmeriken doken erop en brachten in no time T-shirts, petjes, bekers, mondkapjes, muismatten, etc. op de markt met de opdruk: "person, woman, man, camera, TV."

Als bescheidenheid een virale infectieziekte zou zijn, dan was Donald Trump beslist immuun.

Er zijn meer mensen die bij Trumps optreden moesten denken aan het lied "It's hard to be humble".....

Bron: YouTube

Bobby BlueBoy

191 abonnees

ABONNEREN

If ever a song fitted a person to a T it is that classic "Hard to be humble" by Mac Davis. The ever Narcissistic Donald Trump really should re-record this song as his theme tune instead of 'Hail to the Chief'

Bijenbijeenkomst

Sta ik dinsdagmorgen lekker in mijn tuintje aan mijn werktafel te knutselen aan een paar broedkooien voor mijn broertje, hoor ik in de verte een heel zacht, zoemend geluid, wat snel in sterkte toeneemt. Als ik opkijk van mijn werk zie ik, dat ik in een wolk van vliegende insecten sta. Een wolk die snel groter wordt. Het gezoem mag niet oorverdovend genoemd worden, maar overheerst in ieder geval alle andere achtergrondgeluiden.

Ik doe een stapje terug tot in het gat van de schuurdeur......

Een bijenvolk op trektocht, op zoek naar een nieuwe woonplaats. Hoe bijzonder.....

Vroeger op de middelbare school ooit een excursie afgelegd bij een imker. Een hoogst interessant uitstapje dat mijn volle aandacht kreeg. De toen opgedane kennis borrelt omhoog. 

In het voorjaar, in mei, juni, kan de koningin van een bijenvolk dat te groot wordt voor de korf/kast uitvliegen, op zoek naar een nieuw onderkomen, om daar een nieuwe kolonie te stichten. Zij wordt op haar vlucht vergezeld door een deel van haar volk, dat haar zal helpen de nieuwe kolonie op te bouwen.

De achtergebleven bijen zullen een nieuwe koningin "maken", door een aantal larven te gaan voeden met koninginnegelei. Deze larven zullen uitgroeien tot nieuwe koninginnen en elkaar dan bevechten om uit te maken wie de nieuwe koningin mag zijn.

Het bijenvolk "op drift" blijft intussen boven mijn achtertuintje rondvliegen. Er ontstaat een lichte concentratie van insecten in de top van een struik welke is vergroeid met het hek dat in het verleden als tuinafscheiding is geplaatst. Meer en meer verzamelen de bijen zich bovenin de struik en vormen na verloop van tijd een eivormige bol van krioelende insecten.
Langzaam wordt het gezoem minder. Hier en daar nog een enkele "losvliegende" bij.
Gek eigenlijk, dat je nooit losbijende vliegen ziet......
Na verloop van tijd keert de rust in mijn tuintje terug. Ik keer terug naar mijn werkzaamheden, zonder ook maar enige hinder te ondervinden van die bijen in de nabijheid. Tegen de avond is er nagenoeg geen activiteit meer te zien in en rond de bol. Alles rustig.
Alle bijen bijeen.

Nou vertelde mijn broertje onlangs dat hij sinds kort een bijenkast op zijn volkstuin heeft staan, geplaatst door een hobby imker. Toen hij de volgende dag, toen hij toch in de buurt was voor een klusje even poolshoogte kwam nemen om te kijken hoever het project broedkooien gevorderd was, liet ik hem het opeen gepakte bijenvolk boven in de struik zien en vroeg hem of die imker misschien interesse zou hebben.
Nou, hij dacht van wel! Hij ging gelijk bellen, maar kreeg de goede man niet te pakken. Hij zou hem in ieder geval informeren! Later appte hij dat hij de volgende dag (donderdag) als het volk er nog hing, waarschijnlijk langs zou komen.
Donderdag was een sombere, best frisse dag. Het bijenvolk boven in de struik was in volkomen rust.
Broertje en meneer de imker lieten zich niet zien. Ik vroeg me af hoe lang de bijen dit vol konden houden. Ze zouden onderhand toch wel honger hebben? Maar het bijenvolk hing volkomen apathisch bijeen en ik kreeg stellig de indruk dat er gèèn boodschappen gedaan werden...... Misschien waren ze met z'n allen in quarantaine gegaan.......?

Vrijdagmorgen eerst even kijken.
Ja hoor, de bijenbol hing er nog steeds.
Op weg naar de Veen om wat boodschappen te doen even aangewipt bij broertje op de tuin. Hij was bezig in zijn volière, waarin een van de broedkooien reeds een plaatsje had gekregen. De keurig, hagelwit afgelakte bovenkant van de kooi was intussen door de rondvliegende parkieten al aardig ondergescheten. Daar doe je nou je best voor.....
Ik zei hem dat het bijenvolk nog steeds bovenin de struik hing en ik vroeg hem of hij al contact had gehad met zijn imker-vriend. Jazeker en hij had absoluut interesse! Hij ging meteen weer bellen en vertelde na het telefoontje dat ze rond de middag langs zouden komen om het volk te "oogsten".

Na de middag arriveerden ze, drie man sterk. De imker, zijn neef en mijn broer.
Nadat imker en neef zich in het pak hadden gehesen, werden wat takken boven uit de struik geknipt, zodat de cluster bijen min of meer vrij kwam te hangen.
Mandje eronder houden, een paar flinke stoten tegen de struik en het bijenvolk plofte naar beneden, in de mand. Natuurlijk gingen er wat bijen rondvliegen, maar dat waren er eigenlijk opmerkelijk weinig, in aanmerking genomen dat het toch een behoorlijke verstoring was voor het bijenvolk.
De mand werd met een stukje fijn gaas afgedekt en omgekeerd op de grond geplaatst, zodanig dat er genoeg kieren waren waar de bijen nog door naar binnen en naar buiten konden. Wat later op de avond, toen de schemering inviel en de bijen allemaal "thuis" waren, kwam de imker met neef en vriend om de mand met het bijenvolk op te halen. Voorzichtig werd de mand (met geschat zo'n 5000 bijen) achter in de auto geplaatst. Nu maar hopen dat ze tijdens de thuisreis geen noodstop hoefden te maken......

        

Ik werd uitgebreid bedankt, terwijl ik het alleen maar ontzettend leuk vond dat "mijn" bijenvolk gehuisvest ging worden in een mooie bijenkast en verzorgd ging worden door iemand met liefde en passie voor deze o zo belangrijke insecten.

"Honing is een bijproduct"

Op de volkstuin van mijn broertje heb ik ook nog even gekeken bij de bijenkast die daar stond. Een prachtig gezicht om die nijvere bijtjes af- en aan- te zien vliegen. Één ding was mij wel duidelijk: bijen hebben er totaal geen moeite mee om uit de kast te komen......

welk woord staat hier?

De belangrijkste bijzaak

2020. Het beloofde nog wel zo'n mooi sportjaar te worden......

Kiki Bertens op Roland Garos, Wimbledon......

Onze Max op Zandvoort......

Het Nederlands elftal op het EK.......

en al die Nederlandse sporters op de Olympische Spelen in Tokio.

Dumoulin en Kruijswijk in de Tour. 

En wat zou die gekke Matthieu van der Poel niet allemaal gaan winnen!

Het mocht niet zo zijn..... Half maart ging er een dikke streep door......

Ja, en als naast de door corona opgelegde beperkingen ook nog de belangrijkste bijzaak in het leven wegvalt, dan schiet er wel héél weinig over. Voor mij persoonlijk was het sluiten van de sportschool en het stoppen van sportverenigingen niet zo heel dramatisch. Ik heb er, eerlijk gezegd, weinig van gemerkt.

Maar door het stilvallen van de sport was er ook op Tv weinig te beleven en dat kwam voor een fervent sportconsument als ik toch behoorlijk hard aan. Ook de jongens en meisjes die wekelijks de sportprogramma's maken wisten zich kennelijk geen raad. Kijk, er wordt in die programma's toch al te veel gepraat, maar nu er geen sport meer bedreven werd, werd er alléén nog maar gepraat. Over de sport die er niet was.......

Elke dag, na Een Vandaag, een sportjournaal......

Elke zondag om 7 uur een uur Studio Sport.......

Geneuzel over randverschijnselen. Een beetje sneue bedoening.

Het voetbalpraatprogramma op de late zondagavond werd geskipt en de reguliere sportuitzendingen op de zondagmiddag werden gevuld met uitzendingen uit de Oude Doos. Maar ja, sportwedstrijden waarvan je het verloop en de afloop al kent, zijn, op een enkele uitzondering na, meestal het aangluren niet waard.

En als in een voetbalpraatprogramma niet meer over voetbal gepraat kan worden en men gaat het hebben over andere zaken, nou, dan zijn binnen de kortste keren de rapen helemààl gaar!

Gelukkig kenden we een uitermate zonnig voorjaar, zodat we, voor zover de opgelegde beperkingen dat toelieten, lekker naar buiten konden. Dan zelf maar de fiets gepakt en ik moet zeggen, dat is eigenlijk uitstekend bevallen.

Terwijl bij ons het voetbal tot de start van het nieuwe seizoen stilligt, worden de competities in ons omringende landen, onder druk van economische motieven, opgestart. Wedstrijden en samenvattingen zijn weer op Tv te volgen. Maar zo'n potje voetbal zonder publiek kan mij niet bekoren, zelfs niet als er op de achtergrond een geluidsbandje met gejuich wordt afgespeeld.

Misschien wel een optie voor als straks de Nederlandse competitie weer wordt opgestart: in het schaars bezette stadion het gejuich uit de luidsprekers laten klinken, want van Mark Rutte mag er bij een doelpunt slechts "hoera" gefluisterd worden. Dansen en zwaaien mag, mits men de lippen stijf op elkaar houdt.

Dan is het zondag, 5 juli!

Eindelijk weer een sportevenement van kaliber op TV met kansrijke Nederlandse inbreng. Oké, ook zonder publiek, maar dat is bij een Formule-I wedstrijd van ondergeschikt belang, omdat de beleving van het publiek normaal gesproken tòch nauwelijks in beeld komt. Ik ben er goed voor gaan zitten!

Na een paar rondjes volgt de deceptie: Max valt uit met een pruttelende bolide.....

Ik heb de Tv uitgezet en ben maar een rondje gaan fietsen. Om dat katterige gevoel een beetje kwijt te raken.....

Maar, zondag 12 juli, nieuwe ronde, nieuwe kansen!

En dan.....

Vrijdag wordt de Nederlandse sportwereld opgeschrikt door het bericht dat shorttrackster Lara van Ruijven op 27-jarige leeftijd aan een auto-immuunziekte is overleden in een Frans ziekenhuis. Eind juni diende de ziekte zich aan toen de shorttrackploeg in de Pyreneeën op trainingskamp was. De eerste berichten waren al verontrustend, maar ja, dan denk je toch......

Ongeloof.

Ik ken het meisje nauwelijks. Ze opereerde altijd in de schaduw van coryfeeën als Sjinkie Knegt en stuiterbal Suzanne Schulting. Rustig en onopvallend. Maar vorig jaar wel wereldkampioen op de 500 meter. Het bericht van haar overlijden raakt mij bovenmatig.

Misschien omdat het bijna weer 17 juli is en ik meteen moest denken aan Truike, ook een jonge vrouw, in de bloei van haar leven weggerukt. Er was weer dat gevoel van woede en onmacht.

Misschien heeft haar dood zoveel impact omdat we allemaal de geweldige spirit binnen het hechte shorttrackteam hebben leren kennen na het ongeluk dat Sjinkie Knegt overkwam. Nu het besef dat de groep, samen met coach Jeroen Otter wederom een enorm verdriet te verwerken krijgt. Hoe gaan ze dit te boven komen?

Hoe groot is hun veerkracht? Hoeveel kan een mens hebben?

Ze hebben in ieder geval elkaar. En ze zullen elkaar meer dan ooit nodig hebben.

Tegen de achtergrond van dit verdriet leren we relativeren en verschrompelt ook de belangrijkste bijzaak in het leven tot een futiliteit.....

Toch kunnen we van Lara leren.

Dat je niet bij de pakken neer moet gaan zitten. Dat heeft zij ook nooit gedaan. Vallen en opstaan, het leven van een schaatser kent niet anders.

Dat je bij tegenslag jezelf bij elkaar raapt en het leven weer oppakt. 

Daarom verwacht ze dat, van allen die heel dicht bij haar stonden.

Dat verwacht ze eigenlijk van iedereen.

Pluk de dag.

You only live once.

Ik hoop dat Max wint. Voor Lara.......

De nieuwe kleren van de keizer

De laatste dagen doen vermoeden dat we zo'n ouderwetse Hollandse zomer tegemoet gaan. Winderig, af en toe een zonnetje, dan weer een bui en over het algemeen aan de frisse kant. Misschien maar goed ook. Kunnen de verhitte gemoederen wat afkoelen.

Het is in ieder geval geen terrasweer. Dat scheelt. Het 'social distance' houden moet voor die enkele die-hard terrasbezoeker nu wel lukken. En ook het niet doorgaan van de diverse openlucht concerten en festivals zal, als ik nu zo naar buiten kijk, op dit moment toch als iets minder pijnlijk worden ervaren.

In ieder geval lijkt het Covid-19 virus (voorlopig?) onder controle en nadat alle Johans, Youpen, Aries en al die andere BN'ers elkaar in het discriminatiedebat hartstochtelijk voor nazi of voor rotte vis hebben uitgemaakt, lijkt ook in die hoek de rust enigszins terug te keren. Het was allemaal weinig verheffend. Ze hadden allemaal een beetje gelijk en een beetje ongelijk en het minder fraaie woordgebruik in de hele discussie was vooral te wijten aan gebrek aan respect, argumenten en empatisch vermogen.

O ja, en als er mensen zijn die spijt hebben van hun uitlatingen, dan moeten ze dat nù zeggen. Je kunt tenslotte niet verwachten dat je kinderen of kleinkinderen in de toekomst spijt gaan betuigen voor iets dat jij hebt gedaan of gezegd en waarvoor zij dus niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden.

Wereldwijd krijgen we steeds meer grip op het Covid-19 virus. Naarmate de tijd vordert, lijkt het erop dat men leert de ziekte beter te bestrijden waardoor er steeds minder slachtoffers vallen.

In West-Europa weet men in de meeste landen ook het aantal nieuwe besmettingen terug te dringen. Hoe anders is het aan de overkant van de grote plas, waar vooral Brazilië en de Verenigde Staten dagelijks geconfronteerd worden met nieuwe records in aantallen nieuwe besmettingen. 

Het heeft er alle schijn van dat het vooral de lankmoedige houding is van de leiders van beide landen die hiervan de oorzaak is. Waar Bolsonaro van Brazilie het virus blijft bagatelliseren, oefende Donald Trump, met het oog op een dreigende economische ramp, druk uit op de verschillende Staten om lock down maatregelen te versoepelen. Tevens weigert hij het goede voorbeeld te geven en blijft hij verkondigen dat hij en 'zijn' regering geweldig werk doen in de bestrijding van het virus.

Afgelopen donderdag telde de VS ruim 55.000 nieuwe Covid-19 gevallen op één dag. In dit tempo zal komende week een totaal van ruim 3 miljoen besmette personen in de USA bereikt worden, terwijl inmiddels het aantal doden de 130.000 is gepasseerd.

En zaterdag, 4 juli, was het Independence Day. De dag waarop herdacht wordt dat in 1776 dertien koloniën in de Nieuwe Wereld zich ten tijde van de Amerikaanse revolutie onafhankelijk verklaarden van Groot-Brittannië. De belangrijkste feestdag in de VS. Een dag van feesten, massale bijeenkomsten.......

Vrijdagavond, op de vooravond van die nationale feestdag bracht Trump een bezoek aan het bergmonument Mount Rushmore in South Dakota. U weet wel, waar die vier gezichten van voormalige Amerikaanse presidenten in het graniet van de berg zijn uitgehouwen. Er was vanwege zijn komst en de festiviteiten rond 4 juli een groots vuurwerk, omstreden omdat het plaats vond op voor de Lakota bevolking heilige grond en vanwege het grote gevaar voor natuurbranden. Sinds 2009 was vuurwerk om die reden (tot afgelopen vrijdag dus) verboden! 

De Republikeinse gouverneur van South Dakota, Kristi Noem, een bondgenoot van Trump, had aangegeven dat sociale afstandelijkheid tijdens het evenement niet vereist was en dat gezichtsmaskers optioneel zouden zijn.

Leiders van verschillende Native American-stammen in de regio uitten hun bezorgdheid omdat het massale evenement zou kunnen leiden tot virusuitbraken onder hun leden, die bijzonder kwetsbaar zijn vanwege een gebrekkig gezondheidszorgsysteem en chronische gezondheidsproblemen.

De regio Black Hills, waarin Mount Rushmore zich bevindt, is afgenomen van de Lakota-bevolking, in strijd met 19e eeuwse verdragsovereenkomsten. Inheemse Amerikanen die om die reden wilden protesteren, werden opgepakt......

In een toespraak trok Trump fel van leer tegen zijn tegenstanders die als "linkse fascisten" werden weggezet. Over de corona pandemie die het land in een ijzeren wurggreep houdt, werd nauwelijks gerept.....

Het evenement trok zo'n 7000 bezoekers. Er werd geen afstand gehouden, er werden nauwelijks mondkapjes gedragen.

"Er staan hier straks duizenden mensen, schouder aan schouder, om de president en het vuurwerk te zien. En geloof maar niet dat ze zich laten weerhouden omdat ze gisteren of vandaag een vervelend hoestje voelden opkomen....", verzuchtte voor aanvang Steve Allender, de burgemeester van Rapid City, de grootste stad in de nabijheid van het monument.

Deze week een uitspraak van Abraham Lincoln, Amerikaans staatsman en president (16e)
(1809-1865), en in graniet geportretteerd op Mount Rushmore. 

Hij had vast iemand voor ogen als Donald Trump toen hij deze uitspraak deed......

Het doet mij een beetje denken aan dat verhaal over die keizer die nieuwe kleren laat maken. Hele bijzondere kleren, die alleen maar zichtbaar zijn voor heel intelligente mensen. En iedereen, de keizer incluis roemt tegenover de kleermaker de schoonheid van de kledingstukken. 

Iedereen die het niet met de keizer eens is wordt gekleineerd, beschimpt en beschuldigd van het verspreiden van fake news…….

Tot tijdens een parade een klein jongetje in het publiek uitroept: "Hé, kijk! De keizer hep geen kleren an!"

Wanneer staat dat jongetje op? Wanneer wordt hij eindelijk gehoord?

Voorlopig staat heel Amerika in z'n hemd.......