Bij het doorbladeren van mijn digitale bibliotheek, om mijn e-reader weer eens van wat nieuwe titels te voorzien, stuitte ik op het boekje "Vrijmoedige vrouwen" van Brigitte Blobel. Niet de naam van de schrijfster, noch de omslagfoto trokken mijn aandacht. Van Brigitte Blobel heb ik nog nooit gehoord en elke opmerking over de foto op de kaft zou kunnen leiden tot een veroordeling vanwege seksistisch gedrag aan mijn adres en laat ik daarom veiligheidshalve maar achterwege. Nee, het was vooral het woord "vrijmoedig" in de titel dat mij aansprak.
Wederom realiseerde ik mij hoe verwarrend taal kan zijn als we de gesproken en de geschreven variant met elkaar vergelijken.
Vrijmoedig wordt in de encyclopedie omschreven als: brutaal, onbeschroomd, ongedwongen, openhartig, ronduit, stoutmoedig, frank en onbevangen.
Vrij moedig is toch nèt iets anders.....
Zo in fel rode letters afgedrukt op een gele achtergrond kan er hier geen twijfel bestaan over de betekenis van de woorden "vrijmoedige vrouwen". De foto onderstreept nog eens dat we hier hoogstwaarschijnlijk te maken hebben met proza dat verhaalt over vrouwen die in alle vrijheid hun gemoed laten spreken, die in alle openheid vertellen over zaken die hen bezig houdt. In dit geval mag, gezien de foto, verondersteld worden dat de inhoud van dit boekje min of meer pikante verhalen bevat, die zouden kunnen leiden tot rooie oortjes bij de lezer.
Hoe anders zou mijn reactie kunnen zijn indien deze titel alleen via mijn gehoor tot mij gekomen was. Ik zou dan misschien kunnen denken dat het boekje bijvoorbeeld de verhalen zou bevatten van vrouwen die tijdens de #metoo beweging uit de anonimiteit zijn getreden om hun verhaal te doen.... of over Kenau Hasselaer, Aletta Jacobs of over Jeanne d'Arc..... Of over de Belarussische Tichanovskaja.....
Vrij moedige vrouwen.....
Want een zekere moed kan deze vrouwen niet ontzegd worden.
De Belarussische Tichanovskaja weerstaat, met gevaar voor eigen leven, de nietsontziende dictator Loekasjenko. Daar is moed voor nodig. Net zoals er moed vereist was (en is) om uit de schaduw te treden en te vertellen over hoe mannen hun macht misbruiken tegenover vrouwen, wat leidt en leidde tot seksueel misbruik, wat een halt toegeroepen moet worden.
Vrijmoedig klinkt positief maar pas op, uitspraken in een "vrijmoedige" bui gedaan, kunnen zich ook tègen je keren. Zo ondervond Akwasi die op De Dam "brutaal en onbeschroomd" opriep om Zwarte Pieten in het gezicht te trappen. En wat te denken van Donald Trump die vrijmoedig tegen een vriend vertelde dat je vrouwen gerust "by the pussy" mocht grijpen. Dit voorjaar vertelde hij in een interview met Bob Woodward ongedwongen en openhartig over het gevaar en de dreiging van het coronavirus om dit later, ten overstaan van het volk, af te doen als een "onschuldig griepje".
Johan Derksen is ook zo'n man die alles ronduit zegt en van zijn hart geen moordkuil maakt, zich vrijmoedig uitspreekt, zal ik maar zeggen.....
Ja,ja, ze zijn er weer! De mannen van Veronica Inside pakten afgelopen vrijdagavond de draad gewoon weer op. Ondanks alle ferme taal die gesproken werd na de laatste uitzending voor de zomerstop. Hypocriet? Zeker. Al moet gezegd worden dat Johan Derksen een plausibele verklaring had voor het feit dat hij daar toch aan tafel zat, namelijk dat hij geen zin had om zich financieel uit te laten kleden door John de Mol vanwege contractbreuk.
Verder ging hij gewoon weer op de oude voet voort met het "vrijmoedig" uiten van zijn mening door Wilfred Genee van verraad te beschuldigen en zijn onvrede en onbegrip uit te spreken over het feit dat hij in de media zò was aangevallen over zijn Akwasi-grapje, terwijl de rapper zelf nìet vervolgd wordt door het OM vanwege zijn opruiende teksten op De Dam, omdat hij "sorry" heeft gezegd.
Kijk, en nou kun je van Johan Derksen zeggen en denken wat je wilt, maar daar heeft hij toch wel een punt.
Johan Derksen blijft achter zijn gedane uitspraken staan en da's best "vrij moedig". Misschien een beetje dom, kortzichtig en blijk gevend van een bord voor de kop, maar..... vrij moedig.
Dit in tegenstelling tot Trump die, nu er een boek uitkomt van Bob Woodward waarin zijn misleiding van het Amerikaanse volk aan de kaak gesteld wordt, zich verschuilt achter excuses en durft beweren dat hij niet gelogen heeft tegen de Amerikaanse bevolking. Zijn zovéélste leugen.....
Èn Akwasi, die eerst na zijn gedane uitlatingen beweerde dat hij als taalkunstenaar (zo noemt hij zichzelf althans) gebruik had gemaakt van beeldspraak en het nooit letterlijk zo bedoeld had en daarom niets van zijn uitlatingen wenste terug te nemen, maar nu, nu veroordeling dreigt, zijn keutel intrekt en snel sorry zegt. Terwijl eerder door hem gedane uitspraken op twitter, die deze week opdoken, wel degelijk duidelijk maken dat zijn uitingen slechts voor één uitleg vatbaar zijn. Dat sorry van hem stelt dan ook geen reet voor.
Da's niet vrij moedig, da's ronduit lafhartig......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten