Een week die sinds jaar en dag gekenmerkt wordt door meestentijds prachtig nazomerweer en in de loop der jaren is uitgegroeid tot een volledige feestweek in Roelofarendsveen, die zijn hoogtepunt kent in het laatste weekend met het Bloemencorso en de attracties op het kermisterrein. Een kermis, die ik al sinds mijn zeer jonge jeugd jaarlijks placht te bezoeken, zoals bijgaande foto toont waarop ik, gezeten in mijn superbolide met mijn ouders en broertjes Ger en Appie richting kermis ga.
Niet dat ik mij van die eerste kermisbezoeken nog veel herinner, hoor. Alleen de ballon! Een kermisbezoek werd afgesloten met de aankoop van een ballon! Zo'n wonderlijk gekleurde bal aan een touwtje die op mysterieuze wijze almaar hoger en hoger wilde zweven, terwijl ik als kind net het besef had en er ook nog maar net aan gewend was, dat alles wat ik losliet gewoon op de grond viel. Niet een ballon dus.....
Het touwtje werd door pappa rond mijn pols gebonden opdat de ballon niet zou ontsnappen. Terug wandelend bleef ik gebiologeerd en bewonderend kijken naar die kleurige, licht doorschijnende bol. Thuis gekomen werd de ballon "los" gelaten in de kamer, waar hij nog een aantal dagen schijnbaar vastgeplakt aan het plafond bleef hangen, soms vluchtig dansend bij het openen of sluiten van de kamerdeur. Onvermijdelijk kwam de dag dat ik 's morgens mijn ballon terugvond op de grond, gereduceerd tot een flubberig velletje en ik in stil verdriet afscheid nam van mijn overleden ballon.
Ik herinner mij één keer dat mijn ballon tijdens de thuiswandeling wist te ontsnappen. Pappa had waarschijnlijk geen zorgvuldig knoopje in het touwtje gelegd. Ik was ontroostbaar en heb de hele terugweg gehuild. Mamma trachtte mij te troosten: dat het toch wel fijn was voor de ballon dat hij nu naar de hemel kon vliegen.....
Nee, ik kreeg geen nieuwe ballon. Zo zat mijn vader niet in elkaar.
Later mocht ik alleen naar de kermis en werd smoorverliefd op het gebeuren, de kleuren, de geuren en de geluiden. Ik vergaapte mij aan de onbereikbare prijzen in de schiet- en bussie-gooi-tent en bewonderde de prachtige draaimolenpaarden waarop ik soms een ritje mocht maken. Nee, geen swingbob, polyp of ander misselijkmakend technisch hoogstandje. De zweefmolen en de schommelschuitjes waren in die jaren de topattracties op de kermis. Voor mij als kind voorlopig nog niet interessant maar ik kon voldoende vreugde vergaren uit het vangen van een eendje uit de eendenvijver of met de prijs die omhoog kwam bij het touwtje trekken. Ach, ik schreef al eerder over mijn liefde voor de kermis (Blij met een dode mus).
Zelfs toen we naar Rijpwetering verhuisden bleven we samen met moeder (wier Veense roots toch iets dieper zaten dan die van pa) de Veense Kermis bezoeken. Ook al had Rijpwetering zijn eigen kermis, zoals trouwens elk dorp in de wijde omgeving eind 50er, begin 60er jaren. Dat waren maar kleine evenementen die langzaam verdwenen, en na verloop van tijd bleef alleen de Veense kermis in de toenmalige gemeente Alkemade over.
Maar helaas..... Dit jaar geen Veense Kermis vanwege de corona crisis.
Dit wordt trouwens het tweede jaar op rij dat ik geen Veense Kermis vier.Vorig jaar moest ik verstek laten gaan vanwege een zware keelontsteking, die mij alle zin in kermisvieren ontnam. Trouwens een gebeurtenis die onverwacht toch ook positieve gevolgen kende. Het was na een week van diep ellendig voelen en ontzettend veel zelfmedelijden dat ik uiteindelijk kon besluiten, na toch al vijf dagen niet meer gerookt te hebben, om maar helemaal met roken te stoppen. Iets wat ik mij begin 2012, bij het begin van het schrijven van dit blog al had voorgenomen.
Ja, ja, eind september één jaar rookvrij! Da's toch iets om te vieren, niet? Je zou er bijna een feestsigaar bij opsteken. (doen we dus niet, hè?)
En dan vraagt iedereen: "Je voelt je nou zeker een stuk beter, hè?" Nou, nee.....
Of ze zeggen: " Ja, je huid ziet er veel beter uit." Pffff.... me zolen.
Kijk, ik ben blij dat ik er (tot nu toe) vanaf ben, hoor, want roken is gewoon smerig, ongezond en bovendien hartstikke duur. Maar dat je je ineens veel beter zou gaan voelen is absolute flauwe kul. Ja, mijn hoestje is wat minder geworden, maar ik heb wel veel meer lekkere trek waar ik mij actief tegen moet verzetten om niet helemaal dicht te groeien. En zo af en toe kan ik best nog wel ontzettend verlangen naar een shaggie, hoor.....
Deze week viel er een flyer op de mat, waarschijnlijk samengesteld door wat gefrustreerde Veenders die maar moeilijk kunnen verkroppen dat de Veense Kermis vanwege de corona maatregelen dit jaar geen doorgang kan vinden. Ik zeg "waarschijnlijk", omdat op de flyer nergens te lezen is vanuit welke hoek dit bericht komt. Kijk, dat vind ik een beetje slap. Ik begrijp de frustratie en respecteer het recht om je mening te uiten, maar maak jezelf wel bekend en kom er rond voor uit. Dat anoniem moddergooien naar RIVM en regering, daar heb ik een beetje moeite mee. Daarnaast vind ik het uiten van ongefundeerde meningen als feiten ("de vaccins in de maak zijn niet veilig", op welk onderzoek is deze stellige bewering gebaseerd?) een typisch gevalletje fakenews.
O, ik zet ook mijn vraagtekens bij bepaalde maatregelen van regering en RIVM, maar we moeten wel in ogenschouw nemen dat zij het nooit goed zullen doen: voor sommigen gaan de maatregelen te ver en voor anderen niet ver genoeg. Feit is dat het aantal besmettingen en daarmee het aantal ziekenhuisopnames de laatste dagen in snel tempo toeneemt en het is logisch dat zij zich genoodzaakt zien om in te grijpen. Niet de afgekondigde maatregelen zijn het probleem, maar het feit dat onvoldoende mensen zich daaraan wensen te houden.
Gewoon je gezonde verstand gebruiken en je niet gek laten maken door allerlei onheilsprofeten en complotdenkers.
Als straks toch besloten moet worden om over te gaan tot een algehele lock down om de toename van het aantal besmettingen te keren, is dat nìet de schuld van regering of RIVM......
Dit laatste regel is goud!
BeantwoordenVerwijderen