Cadeautje

De herfst is nou eenmaal niet het meest opbeurende jaargetijde.

Zeker niet als, zoals deze week, de grijze dagen zich aaneenrijgen en de zon zich nauwelijks laat zien.

Als we dan ook nog min of meer gedwongen worden om maar zoveel mogelijk thuis te blijven en contacten met anderen te vermijden en het nieuws vooral beheerst wordt door terroristische aanslagen en andere ellende, dan valt het niet mee om opgewekt door het leven te stappen.

Dan heb je soms een afleidende, verkwikkende mededeling nodig.

Een telefoontje bijvoorbeeld: "He pa, je bent weer opa geworden!"

Kijk, dat helpt. Op zo'n moment ben je in staat om alles los te laten, om alle kou en kilte terzijde te schuiven.

Dan ontstaat ineens de ruimte om je te realiseren, dat het najaar óók het seizoen is waarin de kiem gelegd wordt voor een nieuw begin, een mooiere wereld. Ik moest denken aan mijn vader, die in de herfstperiode zijn narcissenbollen weer in de grond stopte. Maar ook het graan en veel andere gewassen worden in het najaar gezaaid en vormen zo de belofte voor een uitbundige lente.

Een verwachtingsvolle gedachte: Nog even wachten...... Maar het komt goed..... 

Nee, het bericht kwam niet onverwacht. Je komst was mij reeds aangekondigd.

Eerlijk gezegd, had ik jou niet meer verwacht, maar je bent natuurlijk meer dan welkom.

Een soort verlaat cadeautje. En je weet wat ze van zulke presentjes zeggen.

Die maken extra nieuwsgierig.

Wie jij worden zal.

Dat denk ik toch vaak als ik jullie zie.

Evi, Zara, Ryan, Malu, Pem, Morris en nu ook jij, kleine Louca.

Wie en wat gaan jullie worden? Hoe komen jullie straks in die wereld te staan?

En hoe zal die wereld eruit zien als jullie groot zijn. Als jullie zo oud zijn als ik nu ben.

Zijn alle problemen van vandaag dan opgelost? Zijn alle windturbines verdwenen omdat het hele energievraagstuk op een veel simpeler manier is opgelost? En is de wereldvrede al in zicht of gaat dat toch nog iets langer duren?

Zoveel vragen.

Ik heb, sinds ik kind was, de wereld zò zien veranderen en ik heb de indruk dat die veranderingen steeds sneller gaan. Maar dat kan natuurlijk ook inbeelding zijn.

Misschien draait de wereld helemaal niet sneller. Misschien draai ik gewoon wat langzamer....

Ik hoop dat je zult kunnen bijdragen aan een mooiere, betere wereld waarin mensen naast en niet tegenover elkaar staan en waarin diversiteit gekoppeld is aan respect voor elkaar.

Ik wens voor jou in ieder geval dat je mag opgroeien in rustiger en vredelievender tijden dan die we momenteel doormaken. Nog even wachten...... Maar het komt goed..... 

Weet jezelf in ieder geval omringd door heel veel lieve mensen die je daarin zullen en willen helpen en steunen.

Je lieve pappa en mamma.

Die twee kanjers van zussen van jou.

Je neefjes en nichtjes, ooms en tantes en alle andere familie en vrienden.

En ik wil er ook voor je zijn. Altijd.

In voor- en tegenspoed.