Taalvoutjes

Op vrijdagavond werd in het programma "De Vooravond" melding gemaakt van het feit dat een aanpassing van de grammaticaregels in de nieuwste versie van de Algemene Nederlandse Spraakkunst er voor heeft gezorgd dat onder andere 'groter als' (in een informele context) niet langer als 'onjuist' bestempeld mag worden.

Dat zal voor de echte taalpuristen (en ik ken er een paar!) hoogstwaarschijnlijk geleid hebben tot een door nachtmerries verstoorde nachtrust welke uiteindelijk eindigde in een gillend wakker worden, dan wel een badend in het zweet ontwaken.

Het betekent in ieder geval dat de leden van de 'taalpolitie' in het vervolg tandenknarsend moeten accepteren dat zij niet langer deze grammaticale 'fouten' mogen corrigeren: het klinkt hen als een gruwel in de oren, maar ze mogen er niks meer van zeggen......

Na 24 jaar zijn er wat aanpassingen gedaan aan sommige vastgeroeste grammaticale regeltjes. Naast het 'groter als' is ook de dubbele negatie (dubbele ontkenning: "Hij heeft nooit geen geld") niet langer onjuist. Ook 'een hele grote auto' en 'een heel grote auto' rekenen we voortaan allebei goed en het gebruik van 'hun' en 'hen' wordt ook een stuk soepeler gehanteerd.

Let wel, dit geldt voor de spreektaal. In de geschreven taal zullen in de meeste gevallen deze grammaticale uitspattingen nog steeds als 'fout' beoordeeld worden.

Deze aanpassingen zijn gedaan omdat in het dagelijks taalgebruik deze (voorheen) fouten zó vaak gemaakt worden, dat ze geaccepteerd moeten worden als 'algemeen' taalgebruik en daarom 'dus' niet langer foutief. Het lijkt (en is misschien ook wel) een zwak argument en voelt een beetje als buigen voor halsstarrige taaldelinquenten. Aan de andere kant: taal is nou eenmaal een levend fenomeen dat meebeweegt met de tijd. Wat dat betreft mag de volgende vergelijking in deze coronatijd wel gemaakt worden:

Oké, kleine aanpassingen moeten kunnen, maar laten we niet àl te toeschietelijk worden richting taalverloederaars. We moeten zuinig zijn op onze mooie taal!

Zelf tracht ik de regels op het gebied van de taal stringent na te volgen, al gaat mijn fanatisme niet zóver als bij menig taalpurist die ik ken. Dat komt waarschijnlijk, omdat ik besef dat ik, ondanks mijn streven, soms nog wel eens een steekje laat vallen. Zo schiet mijn taalgevoel tekort om het gebruik van 'als' en 'dan' feilloos toe te passen, zeker in de spreektaal, en ben ik aangewezen op bestaande ezelsbruggetjes om fouten te voorkomen (wat dus niet altijd lukt).

De taal is een oerwoud vol strikken, klemmen en 

valkuilen en het omzeilen van deze klippen is voor de één een sport en voor de ander een nachtmerrie. Het juist spellen van woorden lukt meestal nog wel als we de afspraken naleven of een ezelsbruggetje gebruiken. Het juist hanteren van 'kunnen' en 'kennen', 'liggen' of 'leggen' of het gebruik van 'dt' is vaak al wat lastiger. Dan zijn er de instinkers als 'monniken' en 'valstrikken' en, altijd lastig: onmiddellijk en bagatelliseren......

Dat is best een beetje saai, maar als we ons focussen op 'verkeerd' taalgebruik, vaak voortkomend uit meerdere betekenissen van een woord of 'verschrijffoutjes', komen we soms hilarische dingen tegen.

Zoals de uitspraak van burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen, die namens alle Nederlandse burgemeesters beloofde: "Bij illegale feesten treden we op".

Of de reclame van tuincentrum Het Oosten die een Solar eekhoorn aanbiedt met verlichte eikel.

Maar ook een simpele mededeling van een ziekenhuisdirectie kan soms bevreemdend overkomen.

Maar zo'n 'voutje' als op de foto rechtsboven kan eigenlijk echt niet......

Ach, taal.......

Wat is goed en wat is fout. In essentie is de functie van taal slechts het kenbaar kunnen maken aan een ander van een wens, een gevoel, een mening, een vraag of een antwoord of een heel verhaal. En als die ander precies begrijpt wat jij bedoelt, dan zijn die taalfoutjes in jouw relaas eigenlijk toch van ondergeschikt belang?

Ik herinner mij nog uit mijn onderwijsperiode een gesprek met een moeder over het hopeloze presteren van haar dochter op spellinggebied. Zij maakte zich grote zorgen omtrent de toekomst van haar kind.

Ik kon slechts antwoorden: "Maar.... het is verder toch een lieve meid?"

Vaccin geneuzel

"Ik krijg er een kind van!"

Hoewel niet terug te vinden in de officiële verzamellijsten van Nederlandse spreekwoorden en gezegden, wordt deze uitdrukking bij herhaling gebezigd door mensen die het met deze of gene zaak hé-le-maal hebben gehad.

Zeker in deze tijden, nu een corona pandemie het mensenras wereldwijd al meer dan een jaar in haar greep houdt, een veel gehoorde verzuchting.
Ook mij brandt de uitspraak op de lippen, maar niet eens zozeer vanwege die pandemie. Da's een feit waarmee we hebben te dealen. Waar ik een kind van dreig te krijgen is het oeverloze geneuzel omtrent de aangeboden vaccins.

Het knipperlichtbeleid (doorgaan met prikken, stoppen met prikken, doorgaan met prikken, stoppen enz.) van de Nederlandse regering zorgt voor heel veel onrust en angst onder de bevolking en ondergraaft zo een adequaat vaccinatieprogramma, wat nodig is om het Covid-19 virus een halt toe te roepen. Als Hugo de Jonge roept dat hij geen risico's wil nemen en dat de vaccins àbsoluut veilig moeten zijn, dan kan hij wel stoppen met het hele vaccinatieprogramma. Vaccins zullen immers nooit "absoluut veilig" zijn, zoals trouwens niets in het leven volledig veilig is.

Het aanwakkeren van de angst is volgens mij ook een mentale kwestie. Niet de vraag: "Hoe gróót is de kans op trombose bij het gebruik van Astra-Zeneca?" moet gesteld worden, maar juist: "Hoe klèin is die kans?" Het antwoord: ontzettend, ongelofelijk, minuscuul klein......

Het beste onderzoek is gedaan in het UK waar intussen 20 miljoen mensen met Astra-Zeneca zijn gevaccineerd. 79 Mensen kregen de zeldzame trombose variant. De kans dat je getroffen wordt door deze vorm van trombose is dus 1 op 253.164....

President Biden heeft het prikken met het Janssen vaccin opgeschort na 6 gevallen van trombose op 7 miljoen vaccinaties. Als hij er één misgeteld heeft, betekent dat een kans van 1 op een miljoen.....

Trombose, eigenlijk geen "echte" ziekte maar meer een falen van ons organisme, is een serieuze zaak en een van de belangrijkste doodsoorzaken in ons land. Één op de vier mensen in Nederland komt door de directe of indirecte gevolgen ervan te overlijden. Hart- en herseninfarct, maar ook longembolie zijn in de meeste gevallen een gevolg van trombose (een bloedpropje in een slagader dat de bloedtoevoer naar deze vitale organen belemmert). Geen wonder dat jaarlijks vele mensen in Nederland door trombose worden getroffen (ieder uur elf personen!, volgens Trombosestichting Nederland)

Gelukkig is trombose niet altijd fataal en kan bij tijdig ingrijpen en gerichte medicatie ernstige schade worden voorkomen.

Het kan iedereen overkomen. Ik kom op het internet verschillende getallen tegen die liggen tussen een kans van 1 op 200 tot 1 op 500.

Dan is een kans van 1 op 253.164 wel een héél kleine "vergroting" van het risico.....

Roep niet te snel: "Ik krijg er een kind van!", want ook dàt is geen risicovrije gebeurtenis; 2 op de 1000 zwangere vrouwen krijgen trombose ten gevolge van hun zwangerschap, wat dus ongeveer een verdubbeling van "hun kans" betekent.

"Dan maar geen kinderen" en de pil gaan slikken biedt ook geen soelaas. Het slikken van de pil (de combinatiepil) verhoogt uw kans op trombose met 1 op 2500......

Uw levensstijl is trouwens ook van grote invloed op het verkleinen, dan wel vergroten van de kans om door trombose getroffen te worden. Roken, alcohol, te veel koffie, langdurige bedrust bij ziekte, operaties, onvoldoende bewegen, lange autoritten en vliegreizen vergroten de kans op trombose aanmerkelijk. U ziet, we kunnen er zelf veel aan doen al hebben we niet alles zelf in de hand......

Hebt u hoofdpijn gekregen van mijn verhaaltje? Neem een paracetamolletje.

Hoewel.......

U hebt het vast wel in huis en ik daag u uit om de bijsluiter eens te lezen.

Ik lees bij "mogelijke bijwerkingen" o.a.:

    Zelden (bij meer dan 1 op de 10.000, maar bij minder dan 1 op de 1000 patiënten komen voor (o.a.):

-bloeduitstortingen als gevolg van een verlaagd aantal bloedplaatjes (trombocytopenische purpura) en bloedarmoede.

De kans op trombose is bij het slikken van een paracetamolletje minimaal 25 keer groter dan bij een vaccinatie met het Astra-Zeneca vaccin.....

Kortom: prikken, prikken, prikken. Als de sodemieter!

Natuurlijk is iedereen vrij in de keuze om zich wel of niet te laten vaccineren, maar laat deze keuze wel gestoeld zijn op de juiste informatie. Geloof niet voetstoots mijn verhaal, noch dat van anderen, maar onderzoek zelf, lees erover en gebruik je gezonde verstand.

Het is waar dat jongeren weinig kans lopen om in het ziekenhuis te belanden tengevolge van Covid-19 en daarom overwegen zich niet te laten vaccineren. Maar, ze moeten wel beseffen dat het virus alleen te verslaan is als de vaccinatiegraad hoog genoeg is, zodat het virus niet langer kan rondgaan. En niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Zo lang dit niet het geval is, zullen ook steeds nieuwe varianten kunnen ontstaan, die misschien nog een veel grotere impact kunnen hebben, óók voor jongeren. De Braziliaanse variant, die ook al in Nederland is gesignaleerd lijkt hiervan een dreigend voorbeeld.

Brazilië, dat eerdaags de Verenigde Staten voorbij zal streven in het aantal geregistreerde corona doden.

Het trieste resultaat van het consequent bagatelliseren van het gevaar van het Covid-19 virus.....

Gelukkig dat Thierry "Bolsenaro" Baudet het (nog) niet voor het zeggen heeft in Nederland....

Joris 15

 

Framing

 

Er wordt op het raam getikt.

Ik draai me om van achter mijn computer en zie een kleine gestalte staan, buiten op de vensterbank van het achterraam. Hij gluurt naar binnen en steekt grijnzend een hand op als hij ziet dat ik hem heb ontdekt. Ik sta op om mijn kleine vriend binnen te laten. Als ik opkijk is hij verdwenen. Waarschijnlijk naar beneden gesprongen, op weg naar de achterdeur.

Ik groet hem met een "Goeiesmorgens, Joris", als ik hem binnenlaat.

"Van hetzelfde, van hetzelfde", zegt hij vrolijk, hangt zijn wandelstokje in het achterwiel van mijn fiets en stapt via de schuur mijn huiskamer binnen. Ik loop achter hem aan, op weg naar de keuken om koffie te zetten.

"Lekker.... vergeet de suiker niet....", zegt Joris, nog voor ik de keuken bereikt heb.

Hoe dóet-ie dat toch!

"En? Wat voert jou hierheen, goede vrind? Of kom je zo maar weer eens aanwaaien", vraag ik hem, wachtend bij het koffiezetapparaat. Hij is intussen op de salontafel geklommen en vindt een zitplaats op een boek dat daar ligt. Daar zal hij in ieder geval niet doorheen zakken, denk ik nog.....

"Wij moeten eens ernstig praten....", zegt Joris en probeert mij doordringend aan te kijken, al kan hij een lichte twinkeling in zijn ogen niet onderdrukken.

"Zo, dat klinkt nogal serieus", lach ik schamper en schenk de intussen doorgelopen koffie in.

Ik reik hem zijn koffie aan en vraag hem wat hem dwars zit.

"Die plaatjes van die plassende kabouter die jouw vrienden via Facebook en WhatsApp rondsturen! Dàt zit me dwars, dat heb ik je al eens verteld!", zegt hij, quasi boos.

"Ach, man, da's gewoon een grapje", lach ik weg.

"Kan wel zijn, maar door steeds maar weer die foto door te sturen ontstaat het beeld dat wij kabouters niets anders doen dan de hele dag tegen bomen aan plassen! Dat is framing! Dat is kabouters demoniseren!"

Ik schiet hard in de lach. "Nou overdrijf je!"

"Natuurlijk overdrijf ik.", zegt hij glimlachend. "Dat lijkt trouwens een nieuwe nationale hobby. Iedereen overdrijft. Al die ophef vorige week bijvoorbeeld over Mark Rutte, 'omdat ie een leugen had verteld'! Iedereen liegt wel eens."

"Ja, maar dit was wel èrg doorzichtig en daarbij, politici behoren eerlijk en integer te zijn. Ik begrijp die ophef wel", antwoord ik.

"Nou is het mijn beurt om te lachen", zegt Joris. "Erg doorzichtig? Ik noem het oerstom om met volle mond, de kruimels op je lippen en je hand in de koekjestrommel met een stalen gezicht te beweren dat je géén koekje gepikt hebt. Daarbij, we weten onderhand toch wel dat Mark Rutte àlles bij elkaar liegt? En àls hij dan een keer de waarheid spreekt en vóór de verkiezingen zegt dat hij niet van plan is om met Geert Wilders in één regering te gaan zitten, dan krijgt hij het verwijt naar zijn hoofd dat hij niet democratisch is."

"Misschien niet democratisch, maar wèl eerlijk en in ieder geval duidelijk naar de kiezer. Mij zul je dat verwijt niet horen maken", zeg ik.

Joris schudt meewarig zijn hoofd. "Dat heeft toch helemaal niks met ondemocratisch te maken, jochie".

"O nee? Iedereen zegt het."

"Is dat zo? En wie is die iedereen?"

"Nou, eh.... Geert Wilders zegt bij herhaling dat het ondemocratisch is om de op een na grootste partij van Nederland op voorhand uit te sluiten. En verder...."

"En verder?", Joris kijkt me, het hoofd een beetje schuin, glimlachend aan.

"Nou, gewoon.... iedereen!", zeg ik.

"Juist! En wat al die anderen doen, is niets anders dan Geert Wilders na papegaaien. Door de boodschap 'dat het ondemocratisch is' steeds maar weer te herhalen, gaan de mensen geloven dat dat ook werkelijk zo is en gaan ze het als waarheid verkondigen. Het is framing. Het is hetzelfde als steeds maar weer vertellen dat kabouters tegen bomen aan plassen......."

Joris nipt aan zijn koffie.

"Geert Wilders wil nieuwe verkiezingen. Als we hem zouden vragen of hij vóór die verkiezingen een partij uitsluit om mee te regeren als de PVV de grootste wordt, wat zal hij dan zeggen?", vraagt Joris.

"Ik denk dat hij zal zeggen 'geen partijen' uit te sluiten. Hij kan moeilijk iets anders zeggen, toch? Maar dat hij "niemand" uitsluit kan hij nauwelijks beweren, want hij zet zelf al jàren hele bevolkingsgroepen buiten spel.", antwoord ik aan Joris.

"En stel, ik zeg stèl dat de PVV de grootste wordt...... Denk jij werkelijk dat D66 of DENK of Bij1 door ome Geert voor een gesprek zullen worden uitgenodigd?"

"Weinig kans", beaam ik.

"Heeft-ie dan, àls hij die bewering zou doen om geen partijen uit te sluiten, niet gewoon keihard zitten liegen?........"

"Tja...... Dus het is ondemocratisch om de waarheid te spreken, maar liegen omwille van de democratie mag wèl?"

"Ach jochie, ze roepen allemaal verbolgen ach en wee omdat Markie een leugen heeft verteld, maar ze zijn allemaal geen hààr beter. Het is als die mijnheer die in een overvolle lift met stemverheffing vraagt: "Wie heeft er hier een windje gelaten?" Niemand zal z'n vinger opsteken. Tien tegen één dat hij hem zelf heeft laten vliegen.....

Politici, het zijn allemaal leugenaars...... Het zijn net mensen........"

"Dus jij vindt dat liegen moet kunnen?", vraag ik verwonderd.

"Nee, zeker niet", zegt Joris, "maar niet elke leugen weegt even zwaar. Een leugentje om bestwil mag soms wel. Een leugentje om te voorkomen dat je iemand kwetst, is dat zo erg? Maar een leugen om iemand expres te benadelen, om jezelf schoon te praten van dubieuze handelingen of om jezelf te verrijken zijn natuurlijk verwerpelijk."

"En die leugen van Mark Rutte dan? Vind jij dat we daar maar gewoon overheen moeten stappen?"

"Nee, dat was gewoon stom en het is bij hem ook nog eens 'vlek op vlek'. Hij heeft zich door die laatste actie volkomen ongeloofwaardig gemaakt en als hij echt meent dat hij het vertrouwen van de burgers in de politiek wil herstellen, dan is het eerste wat hij moet doen de politiek verlaten en wat anders gaan doen."

Ik glimlach. "Functie elders...."

"Tja, zoiets", zegt Joris grinnikend en klimt ondertussen van de tafel af.

"En kabouters....?", vraag ik.

"Wat: en kabouters....?" Joris kijkt me niet begrijpend aan.

"Liegen jullie nooit? Ik bedoel: heb jij nog nooit een leugen verteld?"

Joris toont mij een big smile. "Nog nooit."

"Dus jij durft te beweren dat je nog nooit tegen een boom aan hebt staan plassen?"

Hij stapt de schuur in, pakt zijn wandelstokje en draait zich naar mij om. "Nee, nog nooit..... tenminste,..... ik heb daar in ieder geval geen actieve herinneringen aan......"

Ik krijg een vette knipoog en dan stapt mijn vriend fluitend naar buiten..........

La douce France

Vorige week reisden wij welgemoed nog een keertje af naar Frankrijk om bij Milou en Roeland in "Le Voila" nog enige kluswerkzaamheden te verrichten en tegelijkertijd een paar gezellige Paasdagen met elkaar door te brengen. Maandag hadden we alle vier (broertje Paul en zijn Corien, broer Chris en ik) een PCR test ondergaan en waren negatief bevonden, zodat we de toekomst positief tegemoet konden treden en niets ons afreizen in de weg stond. 

In Frankrijk zouden we, samen met de ouders van Roeland, die donderdag getest en wel zouden arriveren, ons eigen bubbeltje vormen, dus zonder gevaar voor corona besmetting. Kortom: "insouciant en France"!

Paul had thuis al wat voorwerk verricht voor terrastafeltjes welke vast aan de voorgevel van "Le Voila" bevestigd konden worden. Daarnaast waren achter in de tuin de restanten van (waarschijnlijk) een vijver tevoorschijn gekomen (een kuil met wat restanten plastic) en Roeland en Milou wilden deze in oude glorie herstellen en dachten dat dat een mooi klusje was voor onze Hendrik-Jan de tuinman: Chris.

Enige maanden geleden had Milou mij al eens gevraagd of ik een plank boven de bar kon maken. U weet wel, zo'n plank boven het bargedeelte waarop flessen een plaatsje kunnen vinden en waar aan de onderkant glazen kunnen worden weggehangen. Ze vond dat de bar deze "finishing touch" nog behoefde.

Dankzij het mooie voorjaarsweer van eind maart had ik in mijn achtertuintje de plank gefabriceerd, al was het nog wel wat lastig om de benodigde materialen te verzamelen door gesloten winkels en vertragingen bij bestelde onderdelen. Tussendoor was Paul al even wezen kijken of de plank (2,50 m lang) wel op zijn autootje vervoerd kon worden, maar dat zou moeten lukken.

Dinsdagavond de plank vastgesjord op de lastdragers op het dak, zodat we woensdagmorgen vroeg konden vertrekken.....

Het was werkelijk stralend weer en na een vlotte reis arriveerden we halverwege de middag in Melay. Het was een genoegzaam weerzien met Roeland en Milou, maar ook met "Le Voila". Wat was er enorm veel veranderd sinds mijn laatste bezoek! Een prachtig toegangshek, in de tuin mooi gemetselde borders en smaakvolle en uitnodigende tuinterrassen!

In het gebouw zelf was de eigen woonruimte aangepakt. Een prachtige vloer, een keuken een slaapkamer, een sfeervol ingerichte woonkamer en een volledig gerenoveerde badkamer! De ketelruimte was aangepakt, een nieuwe ketel. De schuur was uitgeruimd en was met stellingen langs de muren omgetoverd tot een geweldige voorraadruimte. Wat een werk was er verzet. Tja, het gedwongen gesloten zijn vanwege Covid-19 is voor deze jonge ondernemers natuurlijk een hard gelag, maar ze zijn duidelijk niet bij de pakken gaan neerzitten en hebben van de nood een deugd gemaakt!

Na de rondgang en bezichtiging streken we neer in de tuin voor koffie en verfrissingen. 

Terwijl wij ons verzamelden rond de picknicktafel had Chris alvast een zitplaats gevonden op de kussenkist die daar vlakbij stond. Nou bieden dit soort kisten doorgaans een uitstekende zitplaats, behalve..... als ze van de Action komen en slechts als taak hebben om stoelkussens tijdens een regenbui droog te houden. De kist bood nauwelijks weerstand en zeeg met licht gekraak ineen, Chris met beide beentjes in de lucht.

Paul verzuchtte: "Is vijf minuten binnen en heeft alweer wat gesloopt. Wat zijn ogen zien kunnen zijn handen kapot maken....."

Die woensdagnacht heb ik de plank boven de bar wel vijf keer opgehangen, wat resulteerde in een matige nachtrust. Toen ik donderdagmorgen beneden kwam hing de plank er nog steeds niet, maar het monteren boven de bar vlotte met de hulp van Paul wonderwel, zodat rond het middaguur deze klus geklaard was. Om de rest van de dagen ook nog wat te doen te hebben stelde ik voor de palen, waaraan het hekwerk was bevestigd en waarvan de verf gedeeltelijk afbladderde, onder handen te nemen. Vrijdag kwam Roeland tijdens zijn "inkopentocht" toch langs een bouwmarkt en dan zou hij verf meenemen. De rest van de donderdag vermaakte ik mij, gehuld in korte broek, want het was gewoon warm, met het schuren van de palen.

Intussen waren Paul en Chris al flink gevorderd met de aanleg van de vijver zodat Roeland de opdracht kreeg om ook alvast wat vijverplanten mee te nemen. 

In de namiddag, arriveerden Vronie en Rob en met hen de onderdelen voor de terrastafels, zodat ook Paul de volgende dag aan zijn project kon beginnen.

Vrijdag werden de werkzaamheden voortgezet. Rob vermaakte zich met het op maat zagen van sierlijstwerk rond de deuren van de gastenkamers terwijl wij ons bezig hielden met vijver en tafeltjes. Vrijdagmiddag kwam een Franse buurman alvast een paar koikarpertjes schenken voor de vijver.....

Dagelijks keerde hij terug met zijn emmertje en zette weer wat vis uit in de vijver. Bij ons vertrek waren het er al drieëntwintig.....

Roeland en Vronie deden intussen wat voorbereidend werk in de keuken voor de Paasmaaltijden welke op zaterdagmiddag bezorgd moesten worden. Want ja, ook in deze barre tijden tracht onze restaurateur een paar pegeltjes te verdienen en werkt zo ook aan goodwill binnen de dorpsgemeenschap, in afwachting van betere tijden.

Ja, zaterdag was een drukke dag voor Le Patron en zijn personeel. De door de inwoners van Melay bestelde Paasdiners werden uiterst secuur en zorgvuldig voorbereid en samengesteld en daarna door Le Patron himself, samen met Marie, bij de clientèle thuisbezorgd.

De Paasmorgen begon met een heerlijk ontbijt, waarna wij gezessen (Milou en Corien bleven achter om het fort te bewaken) de heuvels introkken voor een stevige wandeling. Dan kom je erachter dat je eigenlijk te weinig beweegt en dat je conditie vergelijkbaar is met die van een schuurdeur. Menigmaal werd gestopt om botanisch onderzoek te doen naar een plantje en via een app de naam daarvan te achterhalen. In hoeverre dit een tactiek was van sommige van mijn medewandelaars om eveneens hun gebrekkige conditie te verhullen, weet ik niet, maar het kwam mij goed uit.

's Middags vermaakten wij ons met lezen, luieren, puzzelen en een potje klaverjassen om 's avonds te genieten van het geweldige 4-gangen Paasdiner, dat ook de inwoners van Melay voorgeschoteld hadden gekregen. Het smaakte meer dan voortreffelijk!

Tweede Paasdag was aanmerkelijk kouder en de werkzaamheden verplaatsten zich dan ook meer naar binnen. Zo kon ik in "mijn schuur" nog een paar nestkastjes in elkaar prutsen van wat resthout. Die moet ik thuis nog afmaken omdat het vereiste gereedschap ontbrak.....

Dinsdagmorgen namen we afscheid van Roeland en Milou en bedankten hen voor een aantal fantastische dagen en spraken de hoop uit dat de coronaperikelen snel achter de rug zullen zijn zodat ze eerdaags kunnen gaan beginnen aan het draaien van een geweldig seizoen. 

"Le Voila" is er meer dan klaar voor!

Het was nog fris toen we vertrokken vanuit Melay.

De zon stond stralend aan de blauwe hemel, maar naarmate de reis vorderde werd het weer langzaam minder om tenslotte over te gaan in flinke hagel- en sneeuwbuien. Ter hoogte van Brussel menen we nog twee ijsberen gezien te hebben......