Framing
Ik draai me om van achter mijn computer en zie een kleine gestalte staan, buiten op de vensterbank van het achterraam. Hij gluurt naar binnen en steekt grijnzend een hand op als hij ziet dat ik hem heb ontdekt. Ik sta op om mijn kleine vriend binnen te laten. Als ik opkijk is hij verdwenen. Waarschijnlijk naar beneden gesprongen, op weg naar de achterdeur.
Ik groet hem met een "Goeiesmorgens, Joris", als ik hem binnenlaat.
"Van hetzelfde, van hetzelfde", zegt hij vrolijk, hangt zijn wandelstokje in het achterwiel van mijn fiets en stapt via de schuur mijn huiskamer binnen. Ik loop achter hem aan, op weg naar de keuken om koffie te zetten.
"Lekker.... vergeet de suiker niet....", zegt Joris, nog voor ik de keuken bereikt heb.
Hoe dóet-ie dat toch!
"En? Wat voert jou hierheen, goede vrind? Of kom je zo maar weer eens aanwaaien", vraag ik hem, wachtend bij het koffiezetapparaat. Hij is intussen op de salontafel geklommen en vindt een zitplaats op een boek dat daar ligt. Daar zal hij in ieder geval niet doorheen zakken, denk ik nog.....
"Wij moeten eens ernstig praten....", zegt Joris en probeert mij doordringend aan te kijken, al kan hij een lichte twinkeling in zijn ogen niet onderdrukken.
"Zo, dat klinkt nogal serieus", lach ik schamper en schenk de intussen doorgelopen koffie in.
Ik reik hem zijn koffie aan en vraag hem wat hem dwars zit.
"Die plaatjes van die plassende kabouter die jouw vrienden via Facebook en WhatsApp rondsturen! Dàt zit me dwars, dat heb ik je al eens verteld!", zegt hij, quasi boos.
"Ach, man, da's gewoon een grapje", lach ik weg.
"Kan wel zijn, maar door steeds maar weer die foto door te sturen ontstaat het beeld dat wij kabouters niets anders doen dan de hele dag tegen bomen aan plassen! Dat is framing! Dat is kabouters demoniseren!"
Ik schiet hard in de lach. "Nou overdrijf je!"
"Natuurlijk overdrijf ik.", zegt hij glimlachend. "Dat lijkt trouwens een nieuwe nationale hobby. Iedereen overdrijft. Al die ophef vorige week bijvoorbeeld over Mark Rutte, 'omdat ie een leugen had verteld'! Iedereen liegt wel eens."
"Ja, maar dit was wel èrg doorzichtig en daarbij, politici behoren eerlijk en integer te zijn. Ik begrijp die ophef wel", antwoord ik.
"Nou is het mijn beurt om te lachen", zegt Joris. "Erg doorzichtig? Ik noem het oerstom om met volle mond, de kruimels op je lippen en je hand in de koekjestrommel met een stalen gezicht te beweren dat je géén koekje gepikt hebt. Daarbij, we weten onderhand toch wel dat Mark Rutte àlles bij elkaar liegt? En àls hij dan een keer de waarheid spreekt en vóór de verkiezingen zegt dat hij niet van plan is om met Geert Wilders in één regering te gaan zitten, dan krijgt hij het verwijt naar zijn hoofd dat hij niet democratisch is."
"Misschien niet democratisch, maar wèl eerlijk en in ieder geval duidelijk naar de kiezer. Mij zul je dat verwijt niet horen maken", zeg ik.
Joris schudt meewarig zijn hoofd. "Dat heeft toch helemaal niks met ondemocratisch te maken, jochie".
"O nee? Iedereen zegt het."
"Is dat zo? En wie is die iedereen?"
"Nou, eh.... Geert Wilders zegt bij herhaling dat het ondemocratisch is om de op een na grootste partij van Nederland op voorhand uit te sluiten. En verder...."
"En verder?", Joris kijkt me, het hoofd een beetje schuin, glimlachend aan.
"Nou, gewoon.... iedereen!", zeg ik.
"Juist! En wat al die anderen doen, is niets anders dan Geert Wilders na papegaaien. Door de boodschap 'dat het ondemocratisch is' steeds maar weer te herhalen, gaan de mensen geloven dat dat ook werkelijk zo is en gaan ze het als waarheid verkondigen. Het is framing. Het is hetzelfde als steeds maar weer vertellen dat kabouters tegen bomen aan plassen......."
Joris nipt aan zijn koffie.
"Geert Wilders wil nieuwe verkiezingen. Als we hem zouden vragen of hij vóór die verkiezingen een partij uitsluit om mee te regeren als de PVV de grootste wordt, wat zal hij dan zeggen?", vraagt Joris.
"Ik denk dat hij zal zeggen 'geen partijen' uit te sluiten. Hij kan moeilijk iets anders zeggen, toch? Maar dat hij "niemand" uitsluit kan hij nauwelijks beweren, want hij zet zelf al jàren hele bevolkingsgroepen buiten spel.", antwoord ik aan Joris.
"En stel, ik zeg stèl dat de PVV de grootste wordt...... Denk jij werkelijk dat D66 of DENK of Bij1 door ome Geert voor een gesprek zullen worden uitgenodigd?"
"Weinig kans", beaam ik.
"Heeft-ie dan, àls hij die bewering zou doen om geen partijen uit te sluiten, niet gewoon keihard zitten liegen?........"
"Tja...... Dus het is ondemocratisch om de waarheid te spreken, maar liegen omwille van de democratie mag wèl?"
"Ach jochie, ze roepen allemaal verbolgen ach en wee omdat Markie een leugen heeft verteld, maar ze zijn allemaal geen hààr beter. Het is als die mijnheer die in een overvolle lift met stemverheffing vraagt: "Wie heeft er hier een windje gelaten?" Niemand zal z'n vinger opsteken. Tien tegen één dat hij hem zelf heeft laten vliegen.....
Politici, het zijn allemaal leugenaars...... Het zijn net mensen........"
"Dus jij vindt dat liegen moet kunnen?", vraag ik verwonderd.
"Nee, zeker niet", zegt Joris, "maar niet elke leugen weegt even zwaar. Een leugentje om bestwil mag soms wel. Een leugentje om te voorkomen dat je iemand kwetst, is dat zo erg? Maar een leugen om iemand expres te benadelen, om jezelf schoon te praten van dubieuze handelingen of om jezelf te verrijken zijn natuurlijk verwerpelijk."
"En die leugen van Mark Rutte dan? Vind jij dat we daar maar gewoon overheen moeten stappen?"
"Nee, dat was gewoon stom en het is bij hem ook nog eens 'vlek op vlek'. Hij heeft zich door die laatste actie volkomen ongeloofwaardig gemaakt en als hij echt meent dat hij het vertrouwen van de burgers in de politiek wil herstellen, dan is het eerste wat hij moet doen de politiek verlaten en wat anders gaan doen."
Ik glimlach. "Functie elders...."
"Tja, zoiets", zegt Joris grinnikend en klimt ondertussen van de tafel af.
"En kabouters....?", vraag ik.
"Wat: en kabouters....?" Joris kijkt me niet begrijpend aan.
"Liegen jullie nooit? Ik bedoel: heb jij nog nooit een leugen verteld?"
Joris toont mij een big smile. "Nog nooit."
"Dus jij durft te beweren dat je nog nooit tegen een boom aan hebt staan plassen?"
Hij stapt de schuur in, pakt zijn wandelstokje en draait zich naar mij om. "Nee, nog nooit..... tenminste,..... ik heb daar in ieder geval geen actieve herinneringen aan......"
Ik krijg een vette knipoog en dan stapt mijn vriend fluitend naar buiten..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten