Narcostaat

 

Als je bijna tien jaar wekelijks een verhaaltje schrijft, ontkom je er haast niet aan dat je in herhalingen vervalt. Bepaalde zaken komen nou eenmaal jaarlijks terug en zijn uitnodigend om over te schrijven. De seizoenen, bepaalde feestdagen, de Zwarte Pieten discussie, het geheugen van Mark.....

Zo realiseerde ik me afgelopen dinsdag dat ik, gelukkig niet jaarlijks maar toch al een aantal malen, heb geschreven over een aanslag. Het neemt langzaam de vorm aan van een vervelend, onvermijdelijk natuurgebeuren, zoals een overstroming of verwoestende wervelstorm. Het gebeurt bij tijd en wijle en je kunt er schijnbaar weinig tot niets tegen doen.

Aanslagen.

Als we ons beperken tot ons eigen landje herinneren wij ons na de aanslag op misdaadverslaggever Peter R. de Vries van afgelopen dinsdag vooral de aanslagen op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Aanslagen gepleegd door fanatici en specifiek gericht tegen de persoon omdat zijn ideeën en handelen in de ogen van de dader zo'n daad rechtvaardigde. Een aantal aanslagen, zoals op Els Borst en de aanslag op Koninginnedag 2009 werden gepleegd door gestoorde gekken, soms ging een zwaar getraumatiseerde asielzoeker of godsdienstwaanzinnige door het lint.

In het geval van Peter R. de Vries mag betwijfeld worden of de dader daadwerkelijk uit overtuiging handelde. Hier is waarschijnlijk sprake van een zwakbegaafde loser die zich voor het karretje heeft laten spannen van de georganiseerde misdaad. Het ligt voor de hand dat we te maken hebben met een vergeldingsactie vanwege de betrokkenheid van De Vries in het Marengo proces, wat ook advocaat Derk Wiersum en de broer van kroongetuige Nabil B. al noodlottig werd. Het lijkt er op dat de macht van verdachte en kopstuk van de Mocro-maffia Ridouan Taghi, die met nog 17 verdachten in het Marengo proces terechtstaat, ver reikt. Het bericht doet de ronde dat hij zelfs al tientallen miljoenen euro's beschikbaar heeft gesteld om hem te bevrijden uit de Extra Beveiligde Inrichting in Vucht.

Nou vind ik dat eenieder recht heeft op een eerlijk proces, maar als zijn betrokkenheid zò overduidelijk is, dan vraag ik me zo langzamerhand af of aan deze persoon nog zoveel tijd en energie verspild moet worden. Ik zou zeggen: opsluiten in een diep, donker hok en de sleutel weggooien......

Af en toe vinden afrekeningen plaats in het criminele circuit. De maatschappelijke impact bij dit soort aanslagen is vele malen kleiner. Tenminste, als de heren elkaar liquideren op plaatsen en tijdstippen waar onschuldige burgers geen gevaar lopen. Waarschijnlijk is dan het overheersende gevoel: "Opgeruimd staat netjes" en is er opluchting omdat we gevrijwaard blijven van jarenlange, geldverslindende rechtszaken.

Hoe anders is onze reactie als het leven wordt bedreigd van iemand die zich juist verzet tegen onrecht en het gevecht durft aan te gaan tegen de georganiseerde misdaad.

Peter R. de Vries straalt een zekere zelfgenoegzaamheid uit, een eigenschap die een groot deel van Nederland slecht verteert. Maar zijn staat van dienst geeft hem wel recht van spreken. Al vele malen heeft hij door onverzettelijkheid gerechtelijke dwalingen aan het licht gebracht en cold case of vastgelopen zaken uiteindelijk vlot getrokken.

Hij kende de gevaren van zijn kruistocht tegen de georganiseerde misdaad.....

Die georganiseerde misdaad lijkt steeds meer grip te krijgen op de Nederlandse maatschappij. Het lijkt vooral een gevolg van het lankmoedige drugsbeleid dat decennia lang in de Lage Landen gehanteerd is. Het gedogen van softdrugs zou een einde maken aan de drugsgerelateerde criminaliteit. Helaas is dit niet bewaarheid. Criminelen gingen het grote geld vinden in de handel in heroïne, cocaïne en synthetische drugs. Het vrijgeven van softdrugs bleek voor menigeen een gemakkelijk opstapje naar het gebruik van harddrugs. Via wereldhavens Rotterdam, Amsterdam en Antwerpen komt het spul binnen en ons land blijkt een prachtige uitvalsbasis naar de rest van Europa. Als je de coulante behandeling van drugscriminelen in onze rechtstaat beziet, mag je niet verwonderd zijn dat het platteland vergeven lijkt van de drugslabs. Geen wonder dat Nederland langzaam verworden is tot een narcostaat waar het voor drugscriminelen goed toeven is.

Er wordt verwijtend gewezen naar de politiek en gedeeltelijk is deze kritiek terecht. Verkeerde keuzes in het verleden hebben geleid tot de huidige situatie.

Aan de andere kant heeft het in het leven roepen van de NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid) naar aanleiding van de aanslagen van 11 september 2001 in de VS en de aanslagen van 11 maart 2004 in Spanje, geleid tot het voorkomen van een significant aantal aanslagen in de Nederlandse samenleving.

Maar het is niet genoeg.

In ieder geval lijkt de overheid tamelijk machteloos tegenover de geweldsgolf die de georganiseerde misdaad momenteel veroorzaakt binnen onze samenleving.

De huidige strategie is onvoldoende en zal niet leiden tot een oplossing. Met een keiharde aanpak en veel zwaardere straffen zullen we de drugsgerelateerde misdaad niet kunnen verslaan, maar misschien zijn we in staat om deze criminaliteit in ieder geval grotendeels uit ons land te verdrijven.

De werkelijke oplossing is het stoppen van het drugsgebruik wereldwijd. Maar ja, hoe realistisch is dat......

De vraag is: Hoe trots zijn we nog op Nederland als "handelsnatie".......