Het ziet er een beetje raar uit, de grote borden in stadions en sporthallen met "Tokyo 2020", terwijl we toch al aan de tweede helft van 2021 zijn begonnen. Alleen Wereldoorlogen konden de Spelen in het verleden in de wielen rijden. In 1916, 1940 en 1944 werd er niet in stadions, maar op slagvelden strijd geleverd. De corona pandemie zorgde er vorig jaar voor dat voor het eerst sinds het begin van de Moderne Olympische Spelen deze uitgesteld moesten worden in vredestijd. Al moet gezegd dat we het begrip "vredestijd" wel flink op moeten rekken want er wordt momenteel nogal wat afgekibbeld tussen diverse naties op deze aardkloot. En niet alleen tussen landen onderling. Zelfs binnen landsgrenzen staan groepen met verhitte koppen tegenover elkaar, voert mondiaal de bovenwereld een verbeten strijd tegen de onderwereld en jutten religieuze leiders hun volgelingen op tot vervolging van "ongelovigen" of in ieder geval om hun denkbeelden door de strot van de overige mensheid te duwen.
Maar.... nu even niet! Nu de volle focus op het sportgebeuren in Tokio!
Een kwestie van de kop in het zand steken? Misschien, maar we zijn wel even toe aan wat verstrooiing.
En daarbij, zowel sport als al die andere triviale zaken waar mensen zich druk om maken zijn grotendeels gebaseerd op fantasie, aannames en afspraken en niet op onweerlegbare natuurkundige wetmatigheden.
Ach, sportieve prestaties, zeker op Olympische Spelen, kunnen leiden tot euforische vreugde, maar ook tot diepe droefenis. "Himmelhoch jauchzend, zum Tode Betrübt" schreef Goethe, al sprak hij in zijn gedicht Freudvoll und leidvoll over de gemoedstoestanden die de liefde bij een mens kan oproepen. Wel, sport kan ook deze uitwerking hebben. Het gedicht van Goethe laat zich dan ook gemakkelijk in een vertaling met een knipoog bewerken tot een overdenking op het sportgebeuren....
vol vreugde
en blijheid
tot tranen geroerd
door tegenslag
en verlies
uiteindelijk gevloerd
van hemelhoog juichend
tot dodelijk bedroefd
gelukkig degene
die van de strijd heeft geproefd
Ik heb vooral begrip voor de tranen van de sporters die zich vijf lange jaren het schompes trainden en nu, op de vooravond van hun optreden te horen krijgen dat ze niet mogen deelnemen omdat ze besmet zijn met het Covid-19 virus. Da's immers nog erger dan strijdend ten onder gaan. Al zullen de tranen in beide gevallen even zout smaken.
Maar er zullen ook tranen van geluk vloeien als eindelijk een lang gekoesterde droom in vervulling gaat. En we zullen vooral juichen als landgenoten medailles binnenhalen. Want meneer De Coubertin mag dan wel beweerd hebben dat deelnemen belangrijker is dan winnen, daar denken (althans de meeste) sporters en toeschouwers heel anders over. Ach, wij zijn zo'n heerlijk kinderlijk sportvolkje. Het debacle van het EK Voetbal schuiven we achteloos aan de kant en we zetten net zo makkelijk onze oranje pet weer op om nieuwe idolen toe te juichen......
Vandaag (zaterdag) ging het dan echt los!
Bauke 4e op de wielerwegwedstrijd. (Jammer, net niet!) Zilver voor Gabriele Schoesser-Bayardo en Steve Wijler als team bij het gemengd handboogschieten. Top! We hebben Epke Zonderland voor het laatst zien vliegen en voordat de eerste Nederlandse zwemmers en zwemsters in het Olympische bad lagen, was Kiki Bertens al afgedroogd.....
Af- en uitgeserveerd.
Voorlopig twee weken volop genieten van de sport en even geen besmettingscijfers en geneuzel over wel of geen versoepelingsmaatregelen.......
En wij als toeschouwers? Wij mogen genieten van de manieren waarop de sporters voor het oog van de camera en de wereld hun overwinningen vieren en hun teleurstellingen verwerken.
Dat vinden we mooi. Dat raakt ons.
Eigenlijk geldt dat niet alleen voor topprestaties in de sport maar ook voor al die kleine momenten waarop een mens overwint of faalt.
Een kind dat zijn zwemdiploma heeft behaald.
Een jochie dat zittend op de stoeprand sniffend de schaafwond op zijn knie beziet na een kleine valpartij.
Empatisch vermogen stelt ons in staat om ons in te leven in de gemoedstoestand van de ander. Daardoor kunnen we met hem of haar vieren, maar ook troosten als dat nodig is.
Sommige mensen ontberen empatisch vermogen.
Beklagenswaardige mensen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten