Als een kaartenhuis

 

Sinds de Netflix-serie House of Cards weten we het allemaal: de politieke arena is een jungle, een slangenkuil en het begint er steeds meer op te lijken dat politici in de veronderstelling leven dat zij zo goed mogelijk moeten voldoen aan het beeld dat in de serie wordt geschetst. We zagen het gebeuren in de Verenigde Staten tijdens de Trump regering waar de politiek verwerd tot een potsierlijke soapserie die zelfs de meest briljante scriptschrijvers van Hollywood nooit hadden kunnen verzinnen.

Maar ook in het Haagse weet men van wanten. Na de val van Rutte III, de Tweede Kamer-verkiezingen van maart en het doormodderen van het demissionaire kabinet tijdens de voortslepende corona crisis en de volledig vastgelopen formatiebesprekingen, mogen we vaststellen dat er wat betreft het regeren van ons land sprake is van totale wanorde. Van de oorspronkelijke bezetting van het kabinet is nog maar weinig over. Diverse ministers en staatssecretarissen moesten al snel het veld ruimen vanwege leugens, incapabiliteit of gezondheidsredenen gedurende het missionaire tijdvak van het kabinet en er was sprake van een constante stoelendans om alle posten bezet te houden. Tijdens de demissionaire periode werd het helemaal een duiventil. Mensen traden terug om gezondheidsredenen of hielden het voor gezien en verlieten als ratten het zinkende schip..... 

Deze week een midscheepse voltreffer: de desastreus verlopen evacuatie van Afghaanse tolken uit oorlogsgebied waarvoor demissionair minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Kaag de volle verantwoording nam en na een motie van afkeuring de enig zuivere en juiste beslissing nam. Zij diende haar ontslag in bij de koning. Ank Bijleveld als minister van Defensie dacht nog even wel verder te kunnen, maar besefte dat dit een illusie was en trad een dag later ook terug als minister.

Het kabinet Rutte III dondert als een kaartenhuis in elkaar.....

Waar Mark Rutte na een motie van afkeuring naar aanleiding van de toeslagenaffaire het lef ontbeerde (of gewoon in de illusie leeft dat hij "als groot staatsman" werkelijk àlles kan maken) om de enig juiste consequentie te trekken, toonden deze vrouwen wèl ballen. Als Rutte toen was opgestapt, was er waarschijnlijk allang een nieuw kabinet geweest en was er een begin gemaakt aan de gigantisch grote problemen waarvoor ons land zich gesteld ziet: de milieuproblematiek, de woningnood, de energietransitie en het imploderen van de publieke sector door een schrijnend gebrek aan arbeidskrachten.

En terwijl Mark Rutte, alleen al door zijn aanwezigheid, het formatieproces volledig blokkeert omdat hij koste wat kost nou eenmaal een kabinet Rutte IV wil gaan leiden opdat hij de geschiedenisboekjes in zal gaan als langstzittende minister president (als meest succesvolle gaat in ieder geval niet lukken), is Nederland intussen verworden tot de belangrijkste narcostaat van Europa en krijgt de georganiseerde misdaad steeds meer grip op de samenleving.

Wat ik niet begrijp en waar ik mij eerlijk gezegd wel een beetje aan stoor is de ongelofelijke berg shit die Sigrid Kaag de laatste tijd over zich heen krijgt, terwijl zij juist door haar verkozen ontslag de geloofwaardigheid van de politiek nog énigszins in stand houdt. 

Dat Geert Wilders zich daarin niet onbetuigd laat is niet zo vreemd. Die heeft een aversie voor alles wat D66 ademt sinds hij regelmatig Alexander Pechtold tegenover zich vond. Daarnaast heeft Geert ook nog eens een aangeboren angst voor sterke vrouwen die hij ziet als een bedreiging voor zijn positie als alfamannetje. Deze angst is begrijpelijk als je de cv's van Kaag en Wilders naast elkaar legt. Waar Kaag kan bogen op een indrukwekkende lijst van internationaal beklede posities waarin zij hoge achting en waardering verdiende, kan witte Willy slechts een karig lijstje overleggen. Niet zo verwonderlijk dus dat hij zijn uiterste best doet om haar te kleineren en vooral in een kwaad daglicht te stellen om haar zo reputatieschade te berokkenen.

Vooral op social media zie ik een groot leger van Kaaghaters (ik vermoed voor een groot deel Geert-adepten), die elkaar de loef trachten af te steken door zo krachtig en minachtend mogelijk hun vernietigende mening over haar uit te braken. Vooral....., nee, alleen maar mannen......

Ik denk dat het vooral mannen zijn met een volkomen misplaatst superioriteitsgevoel, die zich bedreigd voelen door sterke vrouwen. Gefrustreerde mannen die een klein piemeltje trachten te compenseren met een grote bek en de rest van de mensheid met minachting tegemoet treden. Die status denken te verwerven over de ruggen en ten koste van anderen en er niet voor schromen groeperingen als minderwaardig weg te zetten om zo hun eigen voortreffelijkheid meer glans te geven.....

De kritiek op Sigrid Kaag betreft niet eens zozeer de standpunten van D66. Ook ik onderschrijf lang niet alle stellingen in hun partijprogramma. Nee, daar kun je het mee oneens zijn, maar dat is toch geen reden om de uitdragers van die ideologie te kleineren of aan te vallen op volkomen irrelevante persoonlijke eigenschappen?

Zo wordt er neerbuigend gedaan over de manier waarop Sigrid Kaag spreekt. Niet over de inhoud van haar uitlatingen, maar vooral over de manier waaróp. Ja, ze spreekt Algemeen Beschaafd Nederlands en dat blijkt voor een deel van het volk aanstootgevend. 

Als ik alle reacties zo lees, denk ik dat het vooral met dat "beschaafd" te maken heeft......

'Bijschaven' kan niet (zie: Een beetje bijknippen), 'afschaven' is mogelijk, maar 'beschaven' lijkt bittere noodzaak.....