Paspoortperikelen 2

Ik had er al een beetje rekening mee gehouden.
Dat mijn relaas van vorige week een vervolg zou krijgen....

Donderdagmorgen ben ik er goed voor gaan zitten en heb vanachter de computer een afspraak gemaakt (zoals mij was verzocht) met de Gemeente Kaag en Braassem om mijn paspoort op te halen.
Ook nu kreeg ik per ommegaande antwoord, dat men mij, op het door mij aangegeven tijdstip, graag van dienst zou zijn.
Ik was benieuwd!

Om 5 over half twaalf betrad ik de stoepen van het gemeentehuis, ruim op tijd voor mijn afspraak van 11.45 uur.
Mijn "goedemorgen" werd deze keer door de medewerkster achter de receptiebalie niet alleen beantwoord, maar ging ook nog vergezeld van een vriendelijk knikje, een glimlach en een welgemeend "welkom".
In ieder geval wèl iemand die zich bewust was in de dienstverlenende sector werkzaam te zijn.
Een opmerkelijke verbetering.

Mijn blik dwaalde naar de wachtruimte.
Nog steeds die lange tafel met 20 lege stoelen.
Ik had de indruk dat er zowel voor als achter de 5 beschikbare balies geen sprake was van enige activiteit.
Alleen voor balie 5 zaten twee heren gezellig, onder het genot van een kopje koffie, ontspannen te converseren.

De digitale ambtenaar op zijn chromen poot stelde mij dezelfde vraag als de week ervoor.
"Hebt u een afspraak?"
Ik gaf hem via een vingertip te verstaan dat ik die had.
Wederom mocht ik mijn geboortedatum invoeren.
"Geen afspraak gevonden."

Hé, ik meende toch dat ik vorige week het antwoord kreeg: "U hebt geen afspraak".
Was dit geavanceerde systeem zelfs in staat, omwille van de broodnodige variatie, om linguïstisch verschillende, doch inhoudelijk min of meer gelijkwaardige antwoorden op zijn zelf gestelde vraag te genereren?
Of was sinds mijn laatste bezoek de software misschien aangepast en deze boude bewering ingeruild voor het wat meer genuanceerde "Geen afspraak gevonden", waarbij de schuld niet direct bij mij werd gelegd doch ook de mogelijkheid werd opengehouden dat het systeem gewoon stront in de ogen had.
Maar, ik kan mij vergissen.
Ik mag dat.
Ik ben immers menselijk.
Van zo'n digitaal systeem hoeven we dat niet te tolereren.
Dat behoort gewoon feilloos te werken.

Waarom was ik niet verrast? Grinnikend bekeek ik het stomme scherm.
"Hebt u een afspraak", vroeg de vriendelijke mevrouw vanachter haar balie.
"Ja, ja, ik heb een afspraak om 11.45 uur, maar meneer hier kan hem niet vinden."
"Nou, wat raar."
"Ik heb via de site een afspraak gemaakt en ook een bevestiging gekregen dat ik hier op dit tijdstip werd verwacht."
"Hebt u die bevestiging bij u?"
"Nee, die heb ik niet bij me.", sprak ik een weinig onthutst.
Ik had niet voorzien dat ik harde bewijzen zou moeten overleggen betreffende de gemaakte afspraak.
"Wat jammer nou. Want dan had ik dat aan de jongens van de ICT kunnen geven. Er moet dan toch een foutje in het systeem zitten."
Ik kon het niet meer dan hartgrondig met haar eens zijn.
"Ik wil hem u wel toe mailen, als u dat op prijs stelt?"
Dat werd zeker op prijs gesteld en ik kreeg haar persoonlijk mailadres.
"Vorige week overkwam mij precies hetzelfde."
"O ja? Wat vreemd.....!"
"Gebeurt dit wel vaker?", vroeg ik haar, enigszins ongerust, daar ik uit haar antwoord concludeerde dat het blijkbaar mìjn fysieke aanwezigheid was die het digitale systeem volledig ontregelde, iets wat bij andere burgers nooit voorkwam.
Zou ik misschien een magnetische straling uitzenden, of iets anders engs?
Haar antwoord was echter geruststellend: "O ja, zo vaak."
Het was dus niet zo raar en vreemd als zij in eerste instantie beweerde......

"Zou u, als u thuis bent, nog een nieuwe afspraak willen maken, laten we zeggen voor morgen? Ik hou hem dan in de gaten en kan dan misschien achterhalen wat er is mis gegaan.", vroeg ze mij.
Natuurlijk wilde ik dat en zegde het haar toe.
Ik wilde alles toezeggen om aan deze ridicule poppenkast een einde te maken en zo mijn medeburgers te vrijwaren van dit soort ergerlijke toestanden.
Ik begon mij af te vragen of het systeem misschien geleverd was door een dochteronderneming van AnsaldoBreda.......
"Waar komt u eigenlijk voor?"
"Ik kom mijn paspoort ophalen."
"O, nou, dat regelen we dan toch even."
Na mijn naam genoemd te hebben draaide zij zich af en haalde uit een laatje mijn nieuwe paspoort.
"Kijkt u eens. Als u hier nog even voor ontvangst wilt tekenen?", zei ze vriendelijk en schoof mij een papier onder de neus.
Dat was alles? Dit was "it"?
De suggestie van mijn broer dat het heel begrijpelijk was, dat er voor het ophalen van een paspoort een afspraak gemaakt moest worden, daar deze in de kluis zou liggen en dat het, uit het oogpunt van efficiëntie, daarom van belang was voor een snelle afhandeling, dat de medewerkers ten gemeentehuize  tijdig van mijn komst op de hoogte zouden zijn, bleek dus geen hout te snijden.
Waarvoor in godsnaam al die moeilijk doenerij met afspraken maken via het internet die toch niet doorkomen?
Terwijl de praktijk nu uitwees, dat het zonder al die flauwekul veel vlotter, menselijker en een stuk prettiger en klantvriendelijker verliep?

De aardige mevrouw wenste mij nog een fijne voortzetting van de dag.
Verbouwereerd verliet ik met mijn nieuwe paspoort het gemeentehuis, na nog een blik achterom geworpen te hebben en zo nog een glimp opving van de twee heren voor balie 5.
Ze zaten er nog steeds, achter hun kopje koffie.
Ze lachten, hard en uitgelaten.
Bespraken ze misschien het digitale afsprakensysteem van de gemeente?
Ik kan hun schaterlach plaatsen.
Hoewel, het plengen van een overvloedige tranenplas zou dan, naar mijn mening, meer gepast zijn.

Thuisgekomen heb ik mijn bevestiging naar de aardige mevrouw gemaild en, zoals beloofd, een nieuwe afspraak gemaakt voor de volgende dag om 9.00 uur. In het vakje "beschrijving" heb ik gemeld dat dit een afspraak was, alleen maar verstuurd om het systeem te testen en dat ik dus niet van plan was op het aangegeven tijdstip te verschijnen, daar ik mijn paspoort reeds had opgehaald.
De bevestiging van ontvangst liet niet lang op zich wachten:

Stompzinnige automatisch gegenereerde antwoorden.......
Ik heb toch al aangegeven dat ik niet kom?
Zal ik nog even bellen om de afspraak te annuleren?
Ja, ik ben belazerd, ze zoeken het maar uit!
Daar pas ik voor!

De gemeente wil toch het contact tussen burgerij en gemeente verbeteren?

Ik heb wel een suggestie.

Flikker die digitale nitwit de tent uit en, als het dan toch zo nodig moet, laat dan telefonisch de afspraken maken. 

Gewoon, met een mens aan de andere kant van de lijn.

Ik ben er van overtuigd dat, als ik de afspraak had gemaakt dat ik om 11.45 uur ten gemeentehuize een bom tot ontploffing wilde brengen, ik hetzelfde antwoord had gekregen: 

"Wij zijn u, op het door u aangegeven tijdstip, graag van dienst."

Èn natuurlijk het verzoek om even te bellen als ik de afspraak wilde annuleren.....

Paspoortperikelen

De tijd vliegt.
Enkele weken geleden mocht ik een brief ontvangen van het "Team Burgerzaken" van onze Gemeente. Hierin werd mij kond gedaan van het feit dat mijn paspoort binnen afzienbare tijd zou verlopen.
Hoe voorkomend!
Wat netjes en attent!
In de brief werd uitgebreid uiteen gezet hoe te handelen, mocht ik overwegen een nieuw reisdocument aan te schaffen.
Paspoort wel of paspoort niet?
Pa spoort wel of pa spoort niet?
Toch maar doen.
Maar gewoon even langs gaan met een recente pasfoto, dat kan tegenwoordig niet meer.
Nee!
Er moet eerst een "afspraak" gemaakt worden.

Nu is het maken van een afspraak niet vreemd bij instanties waar continue een grote stroom bezoekers mag worden verwacht, zoals tandarts, huisarts, ziekenhuis.
Dit om lange wachttijden te voorkomen.
Maar een gemeentehuis?
De enkele keer dat ik er kwam werd ik steeds weer overvallen door de serene rust die er heerste en die willekeurig rusthuis niet zou misstaan.
Was de toeloop sedert de gemeentelijke herindeling, of vanwege de economische crisis, dermate toegenomen, dat een beroep gedaan moest worden op een geavanceerd electronisch systeem om de aanzwellende stroom van burgers met vragen en problemen in goede banen te leiden en adequaat te verwerken?
Zou zo maar kunnen.

Dat wij in een moderne gemeente wonen die met zijn tijd mee gaat moge blijken uit het feit dat de afspraak niet alleen telefonisch, maar ook via internet gemaakt kan worden.
Dus dinsdag om half 10 achter de computer gekropen en via de website een afspraak gemaakt voor 11.15 uur.
Per ommegaande ontving ik een mail dat "het kon" en op de aangegeven tijd verwacht werd.
Kijk, dat noem ik nog eens een vlotte service!
Bij verhindering werd mij verzocht dit nog even telefonisch te melden.
Waarschijnlijk omdat een onverhoopt onaangekondigd wegblijven de planning ten gemeentehuize volledig in het honderd zou doen lopen.

Om 5 over 11 stapte ik binnen.
Wederom werd ik de rust en stilte gewaar.
Achter de balie een medewerkster die mijn "goedemorgen" beantwoordde, zonder op te zien van haar, ongetwijfeld alle concentratie opeisende, werkzaamheden.
Midden voor de balie een scherm op een chromen paal.
De digitale ambtenaar.
Op de bovenkant van het scherm zat met plakband een oranje papiertje geplakt, waarop vermeld dat ik eerst een pasfoto moest laten maken, indien ik die nodig had.
Blijkbaar een opmerking die de digitale ambtenaar niet zelf kon plaatsen daar dit niet in zijn (of haar?) software was opgenomen.
Op het scherm de vraag: "Hebt u een afspraak?"
Ja, ik heb een afspraak.
Na het aantippen van dit antwoord op het touch screen mocht ik mijn geboortedatum intoetsen.
"U hebt geen afspraak".
Zeker een foutje gemaakt bij het intoetsen van mijn geboortedatum.
Nog eens proberen.
"U hebt geen afspraak".
"Ik heb wel een afspraak!"
"Is er iets?", vroeg de balie medewerkster, opkijkend van haar bezigheden.
"Hij zegt, dat ik geen afspraak heb en die heb ik wel!"
Ik meen dat ik iets geagiteerd klonk.
"O, hoe laat?"
"Kwart over 11."
De dame rommelde wat achter haar computer.
"O ja", zei ze, en overhandigde mij even later een papiertje met volgnummer.
"U kunt plaats nemen in de wachtruimte en op het bord kunt u zien wanneer u aan de beurt bent".
Ik meende een minzame glimlach te zien, voorbehouden voor de wat oudere burger die misschien wat moeite zou kunnen hebben met al die digitale nieuwigheden.

In de wachtruimte een lange tafel waaraan een 20-tal burgers plaats zou kunnen nemen.
Ze waren er niet.
2 van de 5 balies waren open.
Bij een daarvan was een man in gesprek met een medewerkster.
Ik nam plaats en bekeek mijn volgnummer: 255.
Ik had niet het idee, de drukte in de wachtkamer overziend, dat men elke dag met "1" begon.
Misschien elke maand?
Of was men op 1 januari 2013 met "1" begonnen.
"255?", klonk het van achter de vrije balie.
Opgeschrikt uit mijn overpeinzingen zag ik dat nummer 255 oplichtte op het grote bord aan de wand.
Ik realiseerde me dat het er al stond bij mijn binnenkomst.
De medewerkster zal ongetwijfeld gedacht hebben dat ik kwam voor de aanvraag van een blinde-geleide-hond.

De aanvraag voor het nieuwe paspoort was zo geregeld.
Alle informatie uit het oude werd gewoon overgenomen.
Er moesten deze keer ook vingerafdrukken genomen worden.
Niet met een ouderwets stempelkussen, zodat ik het pand met vieze vingers zou moeten verlaten, maar met een ingenieuze "vingerlezer", uiteraard gekoppeld aan een computer.
"Geen irisscan?", vroeg ik de vriendelijke juffrouw, om te laten blijken dat ik echt wel een man van de wereld was die weet had van de nieuwste ontwikkelingen.
"Wie weet, een volgende keer", antwoordde ze glimlachend.

Inderdaad.
Over 5 jaar moet ik, naast de irisscan, waarschijnlijk ook wat wangslijm afstaan.
Misschien wordt er dan ook een chip onderhuids achter mijn oor ingebracht of wordt mijn burgerservicenummer als barcode op mijn onderarm getatoeëerd.
Hoewel, dat laatste zal voorlopig nog wat gevoelig liggen omdat de Duitsers tijdens WOII een soortgelijk systeem hanteerden.

Volgende week dinsdag kan ik mijn nieuwe paspoort ophalen.
Wel eerst even via het internet een nieuwe afspraak maken, werd mij te verstaan gegeven.
Bellen mag ook........
Wat een poespas.........

Benieuwd of die digitale ambtenaar dan wèl toegeeft dat ik een afspraak heb.
Nieuwsgierig ook naar zijn vervolgvragen.
Wat wil hij nog meer van mij weten?
Of ik goed slaap?
Mijn lievelingstoetje?
Mijn seksuele voorkeur?
Ach, hij mag alles van mij weten.
Behalve mijn pincode.......

Die had ik trouwens wel nodig......

Handen

Een heel bijzondere Vaderdag

Je bent zo klein.
En toch zo volmaakt.
Die handjes.....

Bij je hoofdje een grote hand, waarin je bijna kunt verdwijnen.
Een hand die muren sloopt, maar ook weer opbouwt.
Die sleutelt, en met kracht weerbarstige moeren loswrikt.
Een hand die maakt, creëert.
Die stevig en krachtig aanvoelt in mijn hand.
Handen die stoeien met honden.
Ruw en uitgelaten, maar liefdevol.

Nu is het een hand die met ongelofelijke tederheid je haartjes streelt.
Een vinger, die je oorschelpje beroert.
Uit de beweging is de bewondering af te lezen.
Dat jij bestaat.
Dat jij er bent.
Onlosmakelijk deel van die handen, van die man, die vader.
Jouw pappa.

Zijn handen zullen je verzorgen, voeden, beschermen.
En soms misschien terecht wijzen.
Maar altijd met liefde.

Jouw armpjes bewegen nog zonder controle.
Je handjes grijpen nog zonder doel.
Minuscule vingertjes die zich strekken.
Maar die handjes zullen leren.....

Ze zullen je mondje zoeken, en vinden.
Voedsel naar je mondje brengen.
Ontdekken dat niet alles eetbaar is.
Je steekt ze in de lucht, als je het uitkraait.
Ze wrijven door je oogjes bij verdriet.
Of als je moe bent.

Je handjes leren aaien, strelen, graaien.
Je tederheid betonen.
Aan pappa en mamma.
Aan de poezen en de honden.
Soms zal een neus of staart het moeten ontgelden.

Je leert tekenen, schrijven.
Je schoenen strikken.
Misschien een muziekinstrument bespelen.
Je leert met je handen iets maken.
Creëren.
Net als pappa.....

Malu.
"Tevredenheid", is je naam.
De wereld krijgt met jou een nieuwe kans......

Rare kwasten

Deze week heeft een schildersbedrijf de buitenboel van mijn huisje weer strak in de lak gezet.
Keurig!
Op zo'n moment besef je, dat een huurwoning toch ook z'n voordelen heeft.
Mooi vak, dat schilderen.
De kwast is het belangrijkste stuk gereedschap van de schilder.
Maar ook de barbier kan niet zonder.
Kwasten zijn er in allerlei soorten en maten.
Platte kwasten, ronde kwasten, penselen, de bokkenpoot (niet te verwarren met het koekje), de radiatorkwast etc.
Voor het beschilderen van het gelaat staat ook dames een groot arsenaal kwasten en penselen ter beschikking.
Daarnaast heb je gordijnkwasten, tepelkwastjes, kwasten in hout en de bekende citroenlimonade die ook deze naam draagt.
En je hebt...... rare kwasten......

Ik ben tegenwoordig in de gelegenheid om het nieuws en de politiek wat nauwlettender te volgen.
En geloof me, daar word je lang niet altijd vrolijk van.
Ik waan mij zo langzamerhand in het land van Willy Vandersteen.
Het land van de Kwade Kwasten, de Falende Fyra en de Schutterende Staatssecretaris.
Het zouden zo maar drie nieuwe titels kunnen zijn, uitgegeven door Studio Vandersteen.
Een land, geregeerd door stripfiguren.
De overeenkomsten met burgemeester Dickerdack en onze Ivo zijn al meerdere mensen opgevallen.
Maar Mark doet het aardig als Lolsmurf en Jeroen Dijsselbloem als Oom Dagobert.
Wie voor moppersmurf in de wieg is gelegd, laat zich raden.
Voor Guust Flater zijn meerdere politici in de race......

Het was deze week weer goed raak.
De Kwade Kwasten.
Een groepering die het nodig acht om het huis van de directeur van de IND onder te kladden, uit protest tegen de behandeling van illegalen in de opvangcentra.
Dat men een geluid van protest laat horen aangaande de praktijken in deze centra is terecht en volkomen legitiem.
Om echter het huis van een ambtenaar, die gewoon zijn werk doet, onder te kliederen is echter belachelijk en verwerpelijk.
Niet alleen dat het indruist tegen alle regels van democratie, maar beseffen deze "kwasten" niet, dat ze door dit soort acties het publiek tegen zich in het harnas jagen en zo het stemvolk in de armen drijven van de partij van Witte Willy?
En geloof me, als die het voor het zeggen krijgt, zijn de illegalen helemaal aan de duivel overgeleverd.

De Falende Fyra.
De zoveelste zeperd van de overheid, waarvoor de belastingbetaler mag bloeden.
Een geldverslindende enquête zal uitwijzen dat er fouten zijn gemaakt, dat men heeft zitten slapen en dat onverantwoorde beslissingen zijn genomen. Er wordt een dik rapport geschreven waarna instemmend wordt geknikt, en dan wordt weer gewoon overgegaan tot de orde van de dag.
Tijd en geld kunnen volgens mij beter besteedt worden.
Mijn broek zakte werkelijk af toen ik via het RTL nieuws op vrijdagmorgen vernam, dat de NS (met de Staat als grootste aandeelhouder!) de zaken met AnsaldoBreda liet lopen via de in Ierland gevestigde NS Financial Services Company (speciaal hiervoor opgericht), omdat dat belastingtechnisch lucratiever was!
Als wij zoiets doen, heet dat gewoon belastingontduiking.

En dan hadden we ook nog Falende Fredje.
Een man, die na de tragische dood van de Russische dissident Dermatov toch al als aangeschoten wild rondloopt in Den Haag.
Zijn "Master"plan voor het gevangeniswezen bleek weinig meesterlijk, en werd door vriend en vijand onderuit geschoffeld.
Broddelwerk.
Je zou bijna denken dat hij eigengereid zijn ideeën op papier heeft gezet, zonder ook maar enige ruggenspraak te houden of te luisteren naar de geluiden uit het veld.
Tijdens het debat bleken immers wel degelijk goede alternatieven te zijn aangedragen.
En dan aan het einde beweren dat je plan nog overeind staat......
Rare kwast.

Deze week kwam ook het bericht dat er strenger zal worden opgetreden tegen gedwongen huwelijken.
Grappig.
Ik krijg steeds meer de indruk dat het huwelijk van PvdA en VVD ook in deze categorie kan worden bijgeschreven.
De innige omstrengeling van weleer gaat steeds meer op een wurggreep lijken.
De PvdA laat knarsetandend falende VVD bewindslieden zitten, terwijl de VVD een veel rechtser geluid laat horen dan men in het hart zou willen, uit angst om stemmen aan Witte Willy te verliezen.
Doodsbang voor nieuwe verkiezingen houden ze elkaar angstvallig en krampachtig in het zadel, met als gevolg dat ze aan echt regeren niet toekomen.
En dat is toch eigenlijk wat dit land nodig heeft.
Kortom, deze crisis gaat nog lang duren.....

Laten we maar gewoon van het mooie weer gaan genieten.
De crisis in de natuur lijkt gelukkig voorbij.......


En wat vond ik nog op het internet?

Over potten en ketels

Deze week sprak ik de heer Démoed.
Tijdens dat gesprek moest ik aan zijn vrouw denken.
Zij is vast Duitse van geboorte, zo schoot door mijn gedachten.
Ik kan er niet langer om heen.
Het optreden van dit soort associaties in mijn brein moet te maken hebben met het feit, dat er de laatste weken over bijna niets anders gesproken wordt.
Niet dat het iets is van de laatste tijd, o nee!
Het begon al in het Aards Paradijs, toen Eva de kluit belazerde.
Fraude moet.

Het zit in onze natuur.
Een primitieve drang om in dit leven zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen.
Een negatieve bijwerking van de Vrije Wil, die wij allen hebben meegekregen.
Een ondeugd, die we moeten erkennen, maar ook bestrijden.
En niet alleen bij de ander, ook bij onszelf.
Wij schromen niet de eerste steen te werpen, zonder aan de vereiste voorwaarden te voldoen.
Neen, ik beticht u niet van grootschalige fraude, maar denk eens goed na.
Hebt u nooit een beetje naar uzelf toegerekend?
Een dagje "ziek" thuisgebleven?
Nooit een kopietje gedraaid op uw werk voor privé doeleinden?
Ach, wie appelen vaart......, nietwaar?

Daarom zal de discussie over fraude altijd een wat hypocriet karakter dragen.
Mogen we dan helemaal niets zeggen over de grote fraudezaken, die ons land lijken te overspoelen?
Natuurlijk wel.
We zullen wel moeten.
Anders is binnen de kortste keren onze rechts- en verzorgingsstaat naar de ratsmodee.
Zeker als er personen bij betrokken zijn die door het volk gekozen zijn om haar belangen te behartigen of, afgeleid daarvan, door deze volksvertegenwoordigers op cruciale posten zijn benoemd.
Als zij hun posities misbruiken voor zelfverrijking of vriendjespolitiek, moeten ze hard worden aangepakt.
We moeten op hen kunnen vertrouwen, anders loopt de machine van de rechtsstaat volkomen vast.
De kleine frauduleuze handelingen, waar ook wij ons van tijd tot tijd toe laten verleiden, moeten we ze maar vergeven en deze zien als de smeerolie die het geheel draaiende houdt.
Als we dit niet toestaan, krijgen we die 150 stoelen in de Tweede Kamer nooit bezet en blijven de raadszalen in den lande leeg.
Het is aan hen om de gelegenheden tot fraude tot een minimum te beperken.
Want ook de particulier schroomt er niet voor om te graaien in de pot van overheidsgelden als hem daartoe de mogelijkheid geboden wordt.
We weten allemaal wat de gelegenheid maakt.

Trouwens.
In wat voor wereld zouden wij leven als er geen fraude bestond?
Fraude bestaat omdat er regeltjes zijn.
En het ontduiken van die regeltjes stimuleert juist de inventiviteit en creativiteit van de mens.
Daardoor is uit fraude ook veel moois voortgekomen.
Het frauduleus handelen van de mens, intriges, verduisteringszaken en andere malafide praktijken, echt gebeurt of verzonnen, hebben ons toch maar mooi een keur aan litteraire werken en prachtige toneelstukken en films gebracht!
En vermakelijke TV.
Niet in de laatste plaats op kanaal Politiek 24.
Het ontlokt mij toch een grimlachje als ik daar een dame, met op het oog vrij vettig haar, op het spreekgestoelte zie, die haar medekamerleden verwijt boter op het hoofd te hebben.

Sommige fraude is zelfs volledig geaccepteerd.
Verwijten we het de H.H. doktoren, dat zij door het toedienen van medicatie of door het toepassen van een ingreep de loop der natuur verstoren of er zelfs niet voor terug deinzen om de dood een loer te draaien?
Frauduleus kunnen handelen is eigenlijk een voorwaarde om een goede dokter te zijn.
Maar......
Tot op zekere hoogte.
Gerommel met valse declaraties kunnen we niet toestaan.

We moeten ons als mensheid natuurlijk niet àl te bezwaard voelen over deze negatieve eigenschap.
Ook de weergoden hielden zich het afgelopen voorjaar niet aan de regels en afspraken.
En wat te denken van God zelf?
Die verduistert toch af en toe ook de zon.........?