Klassieker

Once upon a time in the West, de Max Havelaar van Multatuli, de vijfde van Beethoven, Hamlet van Shakespeare, Yesterday van The Beatles en de Alfa Romeo berlina van mijn zoon, allemaal klassiekers.
De encyclopedie omschrijft de term als een alomtegenwoordig en uniek symbool van een vergane tijd, hoofdzakelijk vanwege inherente kwaliteit of representatieve status, vaak beschouwd met gevoel van nostalgie.
Van die dingen waar je hart van open bloeit.......
Het woord zelf zegt het al: dingen met klasse.

Ook de sport kent haar klassiekers.
Rivkah op het Veld van Studio Sport roept het al de hele week: zondag 2 april is de dag van de klassiekers.
Naast de geplande sportevenementen Ajax-Feyenoord en de Ronde van Vlaanderen kwam er deze week nog een klassieker bij: de zoveelste tennisfinale tussen de eeuwige rivalen Federer en Nadal in het Miami Open.
Niet omdat wedstrijden tussen deze heren al sinds mensenheugenis worden gehouden, maar omdat ze tussen 2005 en 2009 het mondiale mannentennis domineerden.
Hun ster leek dalende, maar ze lijken nu als phoenixen uit hun as te herrijzen en spelen wederom de sterren van de hemel. De Australian Open 2017 werd na een zinderende finale tussen de twee aartsrivalen door Federer gewonnen.
Het is de wederopstanding van deze twee grootheden die de finale van vandaag tot een "klassieker" maakt.

Klassieker is ook de naamgeving voor wielerwedstrijden die al geruime tijd op de wielerkalender staan. De Ronde van Vlaanderen is er zo eentje en hij draagt met zijn 101ste editie deze naam met ere.
In het begin van de 20ste eeuw werd een parcours uitgezet over de smalle kasseiwegen, waarmee het toenmalige België bezaaid lag. Naarmate deze wegen meer en meer geasfalteerd werden, werd de wedstrijd verzwaard door er een aantal hellingen in op te nemen.
De Bosberg, de Koppenberg, de Taaienberg, de Oude Kwaremont en natuurlijk de Muur van Geraardsbergen zijn gerenommeerde en gevreesde bulten in het parcours.
De laatste was de afgelopen vijf edities niet in de ronde opgenomen, maar,..... de Muur is terug!
Kijk, dat vind ik in deze onzekere tijden een mooie geste van de organisatie.
Overal in de wereld worden fysieke of symbolische muren opgetrokken. Aan de zuidgrens van de V.S., door de Britten die zich terug trekken uit de EU, in de Egeïsche en de Middellandse Zee.
En onze Geert zou ook graag een hek om Nederland zetten.
Juist nu keert de Muur van Geraardsbergen terug in "Vlaanderens Mooiste". Een Muur die geen scheiding tussen bevolkingsgroepen aanbrengt maar, al is het maar voor één dag, juist in staat is om de Belgen te verenigen tot één volk!

En dan hebben we ook nog de wedstrijd tussen Ajax en Feyenoord.
Ze draagt de naam "klassieker" omdat beide verenigingen de laatste decennia in de top van het Nederlandse voetbal meedraaien èn vanwege het feit dat zich "supporter" noemende randdebielen van beide teams zich in het verleden en helaas tot in het heden, zich geroepen voelen om een potje voetbal, door vandalistisch optreden en het uitbraken van discriminerende leuzen, te verstoren.
Er zitten vandaag geen Rotterdammers in de Arena. Beide supportersgroepen is het verboden om elkaars onderlinge wedstrijden te bezoeken.
Fout, zeg ik.
Het is een knieval voor die kleine groep geteisem die het zo voor de grote groep "echte" supporters verziekt omdat zij zo niet in staat gesteld worden om hun club te steunen.
Met de huidige technieken moet het toch mogelijk zijn om de raddraaiers er uit te filteren? En dan geen halfzachte maatregelen, maar keihard aanpakken.
Op voorhand laten weten dat, als je gepakt en veroordeeld wordt: een jaar de bak in en een levenslang stadionverbod. Een veel te zware straf? Ze weten van tevoren waar ze aan toe zijn, dus als ze het risico willen nemen: niet mekkeren achteraf.
Ik garandeer dat binnen de kortste keren het geweld is uitgebannen. Nee, ik spreek bewust niet over supportersgeweld. Echte supporters gebruiken geen geweld. Ze proberen hun club naar de overwinning te schreeuwen en drinken na de wedstrijd gezellig een biertje met elkaar.

Trouwens, waar maken we ons überhaupt nog druk om.
Een potje voetbal tussen twee Nederlandse clubs die hun overwinningen vooral te danken hebben aan hun Deense spitsen en buitenlandse doelmannen.
Sinds deze week weten we dat het Nederlandse voetbal mondiaal geen fluit meer voorstelt.
Een desastreus optreden tegen de Bulgaren en ook het Sprookje van Grim tegen de Italianen eindigde niet in een: "En ze leefden nog lang en gelukkig....."
Er werd wel beter gevoetbald, dat wel.....
Toch zou ik hier graag de grote JC citeren: Elk nadeel heb ze voordeel.
Door de ontstane situatie zijn we gevrijwaard van de discussie of we nu wèl of níet moeten deelnemen aan het WK in Rusland, gezien het politieke optreden van Poetin.

En nu op zoek naar een nieuwe bondscoach.
Maar ja, wie wil daar zijn vingers aan branden?
We moeten de feiten onder ogen zien: we hebben te maken met een zeer middelmatige generatie voetballers. En als bondscoach wordt er toch van jou verwacht dat je met deze matige spelers een plaatsje bij de wereldtop bereikt.
Er worden vele namen genoemd.
Ik heb nog wel een suggestie. Laten we Johan Derksen bondscoach maken. Die weet het toch allemaal zo goed?