Joris 5

Een goed verhaal.

Ik wil juist aan mijn Kerstblog beginnen als er op het raam wordt getikt. Tussen de verpieterende plantjes in mijn vensterbank zie ik zijn gerimpelde kopje met de glinsterende oogjes, zijn neus plat tegen de ruit gedrukt.
Joris! Die heb ik al een hele tijd niet gezien!
Ik spring op en laat hem binnen. "Zo, goede vrind, leef je nog?"
Hij kijkt mij vanonder zijn rode mutsje grijnzend aan. "Onkruid vergaat niet", zegt hij grinnikend.
"Kom binnen! Koffie?"
Hij zet zijn muts af en hangt zijn wandelstokje aan een spaak in het achterwiel van mijn fiets.
"Heb je geen warme chocolademelk?", zegt hij, de kamer binnenstappend.
"Uh.... nee."
"Warme anijsmelk dan?"
"Ook niet,.... nee,.... en ook geen erwtensoep."
"Doe dan maar koffie."
Ik loop naar de keuken om het koffiezetapparaat aan te zetten.
Intussen klimt Joris via de hocker op de tafel en zoekt een plekje tussen de rommel die daar ligt te slingeren. Ik weet dat ik mij niet hoef te verontschuldigen. Joris houdt van rommel.
"Je hebt gelijk", zeg ik, "Het is de tijd van warme choco en anijsmelk, zo in de donkere dagen voor Kerst!" Joris vindt een plaatsje op de stapel toneelboekjes waar ik me doorheen aan het worstelen ben.
"Mooie tijd, de Kersttijd", zegt Joris, met veel aandacht zijn pijpje stoppend. "Een tijd van hoop en verwachting, het wachten op een nieuwe lente."
"Nieuwe ronde, nieuwe kansen", zeg ik.
"Inderdaad....", zegt Joris. "Da's ook het mooie aan het Kerstverhaal. De geboorte van een kind, een nieuw leven, nog volkomen onschuldig, verwachtingen voor de toekomst..."
"Ja, alleen jammer dat die onschuld in de loop van het jaar al snel verloren gaat." antwoord ik.
"Tja, jullie mensen zijn wel verdomd hardleers", zegt hij grinnikend. "Daarom moet dat verhaal ieder jaar opnieuw verteld worden. Konden jullie je nou maar eens focussen op de essentie...."
"De essentie?"
Joris steekt de brand in zijn pijpje en puft kleine rookkringetjes de kamer in. Ik schenk de koffie in (voor Joris mèt suiker!) en neem plaats in mijn stoel, tegenover hem.
"Een van de mooiste Kerstverhalen vind ik "Vadertje Panov" van Leo Tolstoi. Ken je dat?"
Ik knik. Het verhaal over het oude schoenmakertje, dat Eerste Kerstdag wacht op de komst van Jezus, nadat hem in een droom is toegezegd dat Hij die dag langs zal komen.
"Wel," zegt Joris, "in dit verhaal, geïnspireerd door het aloude Kerstverhaal, probeert Tolstoi ons te wijzen op de essentie van Kerst: een beetje medemenselijkheid, een beetje aandacht voor elkaar en oog hebben voor de zwakkere in de samenleving.
Een goed verhaal....."
"Klinkt nogal erg socialistisch, niet?", zeg ik glimlachend.
"Ja, de huidige verrechtsing van de maatschappij maakt het beleven van de Kerstgedachte er bepaald niet makkelijker op.", grinnikt Joris.
Hij drinkt zijn koffie op en lurkt daarna nadenkend aan zijn pijpje.
Ik herneem het gesprek: "Dat komt omdat veel mensen niet meer geloven, denk ik."
"Onzin.", lacht Joris, "Alle mensen geloven!"
"In God, bedoel ik."
"God, Allah, Jahwe, Boeddha, Vishnu, De Liefde, de natuur, wat voor naam je er ook aan geeft, iederèèn gelooft, al is het maar in zichzelf!", zegt Joris met stelligheid.
"Ja maar, je kunt geloven in een God en geloven in jezelf toch niet met elkaar vergelijken?"
"En waarom niet? Dragen al die religies niet dezelfde boodschap uit, die diep in het hart van elk mens al geëtst staat? Dat we een beetje medemenselijkheid moeten betrachten, een beetje aandacht voor elkaar moeten hebben en de zwakkeren dienen te beschermen?"
"Nou, daar zie ik in de praktijk maar bar weinig van terug", antwoord ik hem.
"Tja, maar dàt komt, omdat mensen graag verstoppertje spelen met zichzelf. Ze gelóven, wéten dat ze volgens deze normen dienen te leven...... maar velen vallen voor de verleidingen van bezit en macht. en kijken dan de andere kant op.
Niet allemààl, gelukkig lang niet allemaal......"
Hij doet een trek aan zijn pijpje en schudt dan langzaam het hoofd.
"Het is eigenlijk te zot voor woorden, dat Christenen, Joden en Islamieten elkaar zò verketteren en naar het leven staan, al 2000 jaar lang. Ze hebben alle drie dezelfde roots, dezelfde ontstaansgeschiedenis en, in de kern, dezelfde boodschap: medemenselijkheid,  aandacht voor elkaar en zorg voor de zwakkere...... En wat doen ze?"
"Maar dat geldt toch niet voor àlle mensen", probeer ik, "er zijn er genoeg die....."
"Nee, natuurlijk, je hebt gelijk. Het zijn fanatici die in hun zucht naar macht de religie misbruiken en het vuur van de haat aanwakkeren, vanuit het idee dat zìj als enige de waarheid in pacht hebben. Ze kijken respectloos neer op andersdenkenden en willen hen hun wil en overtuiging opleggen. Het is alleen triest om te moeten constateren dat zij in hun waanzin zoveel anderen meeslepen. Het zou flink schelen als mensen zèlf eens goed zouden nadenken alvorens achter zo'n volksmenner aan te hollen. Vind God in jezelf...... noem hem Schepper, Allah, Liefde....."
Er valt een stilte.
"Kortom, we hebben nog een lange weg te gaan.", verzucht ik.
Joris klopt zijn pijpje uit en steekt hem in zijn vestzakje.
"Een hele, hèle lange weg, jochie.", zegt hij minzaam. Hij staat op en laat zich van de tafel glijden.
"Maar laten we de moed niet verliezen. Elke nieuwe dag krijgen we de kans om de wereld een beetje beter te maken. We kunnen tenslotte elke nacht de droom van Vadertje Panov dromen, toch? En als we daar dan de volgende dag naar leven en handelen, dan komt een mooiere wereld vanzelf dichterbij."
Hij zet z'n mutsje op, spreidt zijn armen uit en zegt met glimmende oogjes:" Vrede op aarde, aan de mensen van goede wil! En...", voegt hij er grinnikend aan toe, "diegenen die niet van goede wil zijn, die moeten met Kerst maar bezoek krijgen van een paar Kerstgeesten, zoals Meneer Scrooge, vind je ook niet? Ook zo'n mooi Kerstverhaal.
Een verdomd goed verhaal...."
Ik laat hem uit.
Hij schenkt me een vette knipoog, pakt z'n wandelstokje en stapt fluitend naar buiten, de grijze wereld in, om te verdwijnen tussen de struiken in mijn tuintje.
Aan de kale takken zijn de knoppen zichtbaar, beloften van nieuw leven.....

Ik wens u, en allen die u liefhebt een vredig en harmonieus Kerstfeest toe, met mooie, goede verhalen.
Óók namens Joris.......