Binnenweg 8 II

Hernummering

Een aantal weken geleden schreef ik over onze verhuizing naar Rijpwetering, naar het adres Binnenweg 8. Ik moet mijzelf echter corrigeren. Ik realiseerde mij, dat wij de eerste jaren helemaal niet op nummer 8, maar op Binnenweg 22 woonden. Pas toen een aantal jaren later woningen verschenen aan een nieuwe straat die (hoe origineel) de Buitenweg ging heten, kregen de zijstraatjes de namen Hertogsweg en Blijversweg en werd de Binnenweg hernummerd. Zonder te verhuizen veranderde ons adres in Binnenweg 8.

Ik bedacht dit, toen ik deze week mijn mobiele nummer weer eens in moest voeren. Ik moet het altijd even opzoeken. Kan het nummer maar niet onthouden. Leeftijd? Een volle harde schijf? Of waren mijn hersenen (bouwjaar 1950) niet berekend op de overstap van analoog naar digitaal.
Ach, wat maakt het uit. Waarom zou je dingen onthouden die je ook kunt opzoeken?
Was vroeger toch een stuk makkelijker, toen telefoonnummers nog geen ellenlange cijfercombinaties behelsden.
Wij waren een van de eersten in de Binnenweg die telefoon kregen. Mijn vader had besloten dat hij voor zijn bezigheden als bollenboer niet langer zonder deze moderne technologie kon om snel contact te kunnen leggen met zijn afnemers.
Ik geloof dat wij kinderen het niet helemaal met ons vader eens waren. Wij vonden dat de aanschaf van een televisie, ook zo'n prachtig nieuw technisch hoogstandje, urgenter was.
Niet dat wij dit uitspraken. Wij wisten immers op voorhand wel dat een eventuele lobby van onze kant geen schijn van kans zou hebben. Het was de tijd dat vaders wil nog wet was.
Het heeft nog een aantal jaren geduurd, voordat een televisietoestel op Binnenweg 8 werd geïnstalleerd....

Op een morgen verschenen twee mannen van de PTT, die een zwarte bakelieten wandtelefoon plaatsten in de gang, naast de kapstok.
Mèt een teller, zodat de kosten van deze investering nauwlettend in de gaten konden worden gehouden. Die teller bleek geen overbodige luxe, vooral toen de kinderen van de overburen op "vrijersleeftijd" gekomen waren, en te pas en te onpas aanbelden omdat zij "belangrijke zaken" te bespreken hadden met hun geliefde, dit tot ergernis van mijn vader. Dààr had hij immers geen telefoon voor genomen! In zijn ogen dacht ik soms de overweging af te kunnen lezen, dat een televisie achteraf gezien toch een betere keuze geweest zou zijn. Ik heb het hem nooit durven vragen.
En, wàre het zo, hij zou het nooit hebben toegegeven.
De gesprekken van de tortelduifjes werden keurig afgerekend.....
Vaak werden wij er op uit gestuurd om deze of gene in de straat te gaan roepen, omdat er telefoon was voor die persoon. In mijn herinnering regende het dan altijd, wat mij versterkte in de overtuiging dat een televisie ècht een betere keuze was geweest.

Ons telefoonnummer was 452. Kengetal 01712.
Kijk, da's nog eens gemakkelijk te onthouden!
Het geeft de telefoondichtheid aan, begin 60-er jaren.
Met de toename van de welvaart steeg ook het aantal telefoonaansluitingen snel, zodat al spoedig een hernummering plaats vond. We kregen er een "8" voor.
In latere jaren bedacht broer Chris, die het stokje van pa in de Blauwe Polder had overgenomen, dat een telefoon daar ook wel handig zou zijn. Maar ja, elektriciteit was er niet in de polder en het enige aanwezige stromende water (overigens geen voorwaarde voor een telefoonaansluiting) liep door de sloten of viel uit de lucht.
Er waren wel "draagbare" telefoons, enorme apparaten waarbij je een accu op je rug moest meetorsen. Vanwege de kosten heeft hij daar maar van afgezien.....

In 1995 had een grootscheepse hernummering plaats, toen telefoonnummers standaard 10 cijferig werden (Operatie Decibel) door een samenvoeging van het kengetal (vaak terug gebracht tot 3 cijfers) en het abonneenummer.
Het telefonieverkeer kreeg in de 90-er jaren een enorme boost met de komst van de mobiele netwerken. Ineens kon je nu bellen, waar je ook was! Niet langer afhankelijk van een vaste telefoonlijn! Tenminste..... als het netwerk daar "dekking" had, iets wat in die beginjaren nog wel eens te wensen overliet.
De eerste mobieljes waren alleen om te bellen, maar al snel kregen ze er functies bij, zoals kalender en agenda en werden ze omgedoopt tot "smartphone".
Het volgende was toevallig deze week op het nieuws.
Vandaag, precies 25 jaar geleden, werd het eerste sms bericht verstuurd.

• De allereerste sms werd op 3 december 1992 door Neil Papworth naar Richard Jarvis verzonden en bevatte de tekst "Merry Christmas".

In 2000 verscheen het eerste mobieltje met camerafunctie.

En nu?
Tegenwoordig heeft iedereen zo'n ding. Soms zelfs meerdere, wat is af te leiden uit een onderzoek uit 2007. Tien jaar terug waren er in Nederland al meer dan 18 miljoen mobiele telefoonaansluitingen!
De nieuwste smartphone is een complete computer waarmee we het internet af kunnen struinen, waarmee we kunnen sms'en, e-mailen, WhatsAppen, Twitteren, Instagrammen, foto's maken, filmpjes opnemen.
We kunnen er een pizza mee bestellen of onze boodschappen afrekenen, een reis boeken of kaartjes voor een concert regelen, spelletjes spelen, onze bankzaken doen.
Ik vergeet vast nog een paar dingen.
O ja, je kunt er ook mee bellen.....

452
Dat was gemakkelijk te onthouden.
Maar nu?
Ons vaste telefoonnummer, ons mobiele nummer, pin- en pukcodes van allerlei apparaten, gebruikersnamen en wachtwoorden en ga zo maar door. We hebben een extern geheugen, in de vorm van een mobieltje, nodig om deze bulk aan informatie te kunnen onthouden.
Het geheugen van computers is in de loop der jaren mee geëvolueerd met de vraag naar meer geheugenruimte, maar het menselijk brein kent zijn grenzen. Daar kunnen we geen geheugenbankje bijsteken.
Ik vraag me wel eens af.....

Vijftig jaar geleden was de telefoon een luxe.
Handig, maar absoluut geen eerste levensbehoefte.
Probeer dàt de jeugd van vandaag maar eens aan het verstand te peuteren.....