Trots

Wij Nederlanders zijn een trots volkje.
Ook al ontkennen we dat vaak in alle toonaarden. 'Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg', zijn gevleugelde woorden in onze streken.
Zelfs in onze Tweede Kamer worden uitspraken als 'Doe normaal, man' gebezigd, die dan gevolgd worden door een geagiteerd 'Doe zelf eens normaal'.
'De gewone, normale Nederlander' werd vorig jaar een gevleugeld begrip door de uitspraken van Minister President Mark Rutte. Velen gingen naar hem op zoek. Niemand heeft hem gevonden.
Gelukkig maar.....
Want hoewel we voor het oog van de wereld graag te boek staan als een hardwerkend calvinistisch volkje, wars van opsmuk en hoogdravend gewauwel, onderhuids zijn wij wel degelijk met onszelf zeer ingenomen.
En dat is niet zo verwonderlijk als we onze geschiedenis nader beschouwen.
Eeuwen lang was het zompige moerasgebied in de delta van de grote rivieren een toevluchtsoord voor de verstotenen van Europa. Het waren dwarskoppen, rebellen en betweters die naar onze streken trokken om te trachten hier een bestaan op te bouwen. Dat vele landgenoten deze eigenschappen nog steeds in hun genen meedragen, is in het huidige tijdsgewricht dagelijks zichtbaar.
Het is niet verwonderlijk dat deze vrije geesten, gevlucht voor onderdrukking, zich heftig verzetten als buitenlandse heersers trachtten om de Lage Landen hun wil op te leggen.
Dat leidde uiteindelijk in 1581, tijdens de Tachtigjarige oorlog met de Spanjaarden, tot het Plakkaat van Verlatinghe, deze week uitgeroepen tot "het Pronkstuk van Nederland".
In dit document staken de Staten-Generaal van de noordelijke Nederlandse Provinciën een dikke middelvinger op tegen Filips II, de Spaanse overheerser. Zij wensten hem niet langer als hun vorst te erkennen en schoven hem aan de kant.
In 1588 werd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden uitgeroepen, bestuurd door de Staten-Generaal (afgevaardigden van de zeven soevereine provinciën).
Een noviteit in West-Europa...... Een land, dat niet geregeerd werd door een vorstenhuis......
Deze kleine republiek (2,5 miljoen inwoners) zou uitgroeien tot een ongekende wereldmacht in de 17e eeuw........

Het pronkstuk van Nederland. Iets om trots op te zijn.
Het is waar, met het Plakkaat van Verlatinghe werd de kiem gelegd voor wat zou uitgroeien tot onze huidige democratie.
Het was ook de aanzet tot de Gouden Eeuw, een tijdperk van economische voorspoed (voor de rijken dan) en culturele bloei.
Dat die economische groei grotendeels te danken was aan slavenhandel en het leegroven van wingewesten is iets waar we in deze tijd iets minder trots naar kijken. In onze tijd verwerpelijke zaken die een verhitte discussie opleveren over de "verheerlijking van de helden van toen", gestalte gegeven in standbeelden, straat-, school- en tunnelnamen.
Een terechte discussie, hoewel ik vaak de nuance mis.
Allereerst vind ik dat we moeten beseffen dat deze gebeurtenissen plaats vonden in een tijd dat normen en waarden totaal anders waren dan waar wij nu naar trachten te leven.
Dat een school haar naam, toebehorend aan een massamoordenaar uit het verleden, wil veranderen, begrijp ik.
Maar met het neerhalen of verwijderen van standbeelden verander je de geschiedenis niet. Het is eerder een ontkennen of verdoezelen van de geschiedenis. Het is m.i. goed dat we met regelmaat geconfronteerd worden met de duistere kanten van ons verleden, opdat wij leren.....

Het is dan ook teleurstellend dat sommigen nìet leren......
Vooral als zo'n persoon zich ook nog historicus durft noemen.
Hij zegt, dat we trots kunnen zijn op Nederland.
Maar kùn je, màg je trots zijn, als je een deel van je bevolking letterlijk èn figuurlijk laat zakken?

Het aanboren van een enorm aardgasveld in Slochteren (Groningen) in 1959 luidde een nieuwe Gouden Eeuw in voor de Nederlanden. Omdat de toenmalige regering vreesde dat de opkomende kernenergie het aardgas al snel zou verdringen, werd de Groningse bodem in hoog tempo leeggezogen en werd het gas in grote hoeveelheden aan het buitenland verkocht. Kassa!!
Dankzij het aardgas is er sinds 1960 zo'n slordige 300 miljard euro in de staatskas gevloeid.
Geld, waarmee de Oosterscheldedam, de Betuwelijn, de Hoge Snelheidslijn konden worden bekostigd, en een riant sociaal stelsel kon worden opgetuigd.
Zonder het Groninger aardgas had Nederland er momenteel heel anders voorgestaan.
Met een lichte bodemdaling was rekening gehouden.
Met aardbevingen en alle daaruit voortvloeiende ellende niet.....
Een vergelijking met de 17e eeuwse wingewesten dringt zich op.....

Kunnen we de toenmalige regering iets verwijten? Kortzichtigheid misschien, maar ze handelden naar de indertijd bekende gegevens, schattingen en aannames. Volgende regeringen zijn misschien een ongebreideld potverteren te verwijten en onvoldoende toekomstvisie.
Het is echter beschamend dat de opeenvolgende regeringen Rutte, sinds het bekend worden van de ramp die zich in Groningen voltrekt, de bevolking van dit wingewest volledig in de kou laten staan.
Keer op keer horen we schone beloftes, maar een genereus gebaar blijft uit.
Niets geleerd van de geschiedenis.....

Bepaald niet iets om trots op te zijn.
Maar, ik heb het makkelijk als schreeuwer aan de zijlijn, zoals zovelen met mij.
We weten allemaal wat er mis is en wat er niet deugt in deze wereld en brullen het van de daken.
Ja, we verafschuwen ons slavernij verleden.
Met woorden.
Maar hoe zit het met onze daden?
Deze week een spijkerbroek gekocht. Voor een tientje!
Op jacht naar koopjes winkelen we bij Zeeman en Wibra.
En, wie heeft er van die mooie Nikes in de kast staan, in elkaar gezet door kinderhanden?
Houden we zo niet de moderne slavernij in stand?
Ach, we hebben allemaal boter op ons hoofd....
Nee, niet iets om trots op te zijn.

Zullen we gewoon afspreken dat die Coentunnel de naam draagt van Coen Moulijn, de fameuze dribbelaar van Feyenoord?

Mogen we dan helemaal nergens trots meer op zijn?
Ja! Op onze hackers van de AIVD, die de Russische hackers te slim af geweest zijn.
Tenminste, als het allemaal waar is.
Want dat is tegenwoordig wel een dingetje......

Windbuil

Wind.
Ach, we maken het allemaal wel eens.
In de letterlijke zin des woords, maar ook in figuurlijke zin zijn er personen die verbaal slechts lucht verplaatsen en deze snoevers krijgen dan ook wel het predikaat "windbuil" opgeplakt.
Deze winden veroorzaken, afgezien van wat afkeurende reacties omtrent geluid en odeur of lichte verbolgenheid, meestal weinig materiële schade.

Hoe anders is dat met het weersverschijnsel wind.
Schreef ik twee weken geleden al over een storm die over ons land raasde (code oranje), deze week deed moeder natuur het nog eens dunnetjes over (code rood!). Omgewaaide vrachtwagens, volkomen ontwricht trein- en vliegverkeer, afgerukte daken, enz.
Het heeft er alle schijn van dat de weergoden het jaar begonnen zijn op een dieet van bonen en uien.
De schade is enorm.
Ik denk dat men bij de verzekeringsmaatschappijen wel even achter de oren krabt. Het jaar moet nog beginnen, en ze zijn nu al ruim door het begrote budget "uitkeringen bij stormschade" heen.
Maar, ik weet zeker dat ze daar wel iets op zullen verzinnen, want de einde-jaars-bonussen moeten straks natuurlijk wel uitgekeerd kunnen worden.

En toch.....
Wij leven in een klein land. Alles is hier klein.
Want zelfs een storm als afgelopen donderdag verbleekt bij de orkanen en tornado's die elk jaar de Verenigde Staten teisteren. De gemeten windsnelheden van afgelopen donderdag komen overeen met de krachten welke gemeten worden in een tornado van de F1 klasse (118 tot 180 km/uur) of met een orkaan uit de S-1 klasse (119 tot 154 km/uur).
Tornado's komen ook in Nederland voor, al spreken we hier van wervelwinden die slechts sporadisch grote schade aanrichten. In onze overzeese gebiedsdelen in de Cariben komen orkanen (tropische stormen) vaker voor, zoals orkaan Irma (categorie 5 met windsnelheden boven de 250 km/uur) die in september vorig jaar over Sint Maarten raasde.
Een héél enkele keer worden wij hier bezocht door een èchte tornado, zoals op 23 augustus 1950 (de dag na mijn geboorte!). Tijdens zwaar noodweer ontwikkelde zich in de vroege avond een F3-F4 tornado (windsnelheden tot 300 km/uur!) welke een groot schadespoor trok over de Veluwe.
Op 1 augustus 1674 trok een zeer zware storm over West-Europa, die o.a. het middenschip van de Utrechtse Domkerk deed instorten, waardoor Domkerk en toren van elkaar gescheiden werden, een situatie die tot op de dag van vandaag bestaat.
Maar, zoals gezegd, dat zijn zeldzaamheden.
In de Verenigde Staten is het bijna ieder jaar raak.

Ach, Amerika.....
Het land van de onbegrensde mogelijkheden. Alles is daar groter, en niet alleen de stormen.
Ook de windbuilen......
Woensdag jl. presenteerde de Amerikaanse president de "Trump Fake News Awards", waarin journalisten, die nepnieuws verspreidden aan de schandpaal werden genageld.
De winnaar werd Paul Krugman, die in zijn column voorspeld had, dat de economie, bij verkiezing van Trump als president, ineen zou storten. Het gebeurde niet. De economie in de VS draait op volle toeren. In hoeverre dit te danken is aan het beleid van Trump, dan wel aan het herstel van de wereldeconomie, is lastig vast te stellen.
Maar... als iemand een voorspelling doet, die niet uit komt, kun je dan spreken over nepnieuws?
Dat zou betekenen dat onze weermannen en -vrouwen ook het verspreiden van nepnieuws kan worden verweten. Ze zitten er immers nog wel eens naast (niet afgelopen donderdag overigens).
Dat er het afgelopen jaar veel halve waarheden en hele leugens verschenen in de Amerikaanse media betreffende hun kersverse president staat buiten kijf, maar heeft Trump dit door zijn botte optreden niet zelf aangewakkerd? Vele malen heeft hij in zijn tweets zèlf nepnieuws verspreid, zodat hier gesproken mag worden van de pot die de ketel verwijt.
In de lijst komt Trump zelf niet voor als verspreider van nepnieuws..
Begrijpelijk. De jury die deze lijst samenstelde bestond uit slechts één man.
Inderdaad, Donald Trump.....
Aan het einde van de berichtgeving omtrent deze awards kan Donald het niet laten om zichzelf nog even op de borst te kloppen. Hij doet kond van de feiten dat hij toch maar mooi het belastingstelsel heeft herzien en dat hij IS heeft weggevaagd.
Dat de belastinghervormingen vooral ten gunste van de grote bedrijven en de allerrijksten uitpakken, vertelt hij er niet bij. En wat betreft de vernietiging van IS, was dat niet vooral het werk van de Russen en het Iraakse leger?
Over nepnieuws gesproken.....
Intussen dreigt een "government shutdown", omdat het Amerikaanse congres niet bij machte is om de begroting goedgekeurd te krijgen. Mocht het zover komen en mocht deze situatie langere tijd duren, dan zal dit zeker schade toebrengen aan de Amerikaanse economie.
Zou die profetie van Krugman zomaar alsnog kunnen uitkomen.....

Maar, wat waar is, is waar.
Donald is wèl zijn verkiezingsbelofte omtrent herziening van het belastingstelsel nagekomen (misschien niet helemaal conform de verwachtingen van de Amerikaanse kiezer, maar alla) en òòk is hij, zoals beloofd, uit het Parijse Klimaatakkoord gestapt.
Oké, het afschaffen van Obamacare wil nog niet erg lukken en ook die muur aan de Mexicaanse grens schiet niet erg op, maar hij heeft in ieder geval een pààr verkiezingsbeloften ingelost.
Kijk Mark, daar kan jìj nog een puntje aan zuigen.....
Want, laten we wel zijn, veel van jouw uitgesproken beloftes blijken achteraf niet veel meer dan gebakken lucht.
Vraag maar aan de Groningers.
Vraag maar aan het onderwijs.
Vraag maar aan de zorg.
Je zorgt wèl goed voor het grootkapitaal, net zoals Trump.
En alles moet wijken voor de economische groeicijfertjes, net zoals bij Trump.
Eigenlijk ben jij een soort mini Trumpje.
Een snoever, een pocher.
Een klein windbuiltje.
Een natte wind.....

Binnenweg 8 III

Bladgoud

Aan de Koppoellaan stond, vlakbij de school,  een mysterieus groot, rechthoekig gebouw.
Zonder ramen aan de voor- en zijkanten.
Groezelig crème-geel, met roodbruine accenten.
Waarvoor het oorspronkelijk diende, weet ik niet.
Toen ik een keer, ik zal een jaar of 10 geweest zijn, op een vrije woensdagmiddag langs liep, stond de zijdeur open.
Nieuwsgierig liep ik er naar toe en tuurde naar binnen. Ik ontwaarde een enorme, schemerige ruimte, met allemaal stellingen. Aan en langs de wanden hingen en stonden allemaal schilderijen.
Achter in de ruimte zat een oude, gebogen man te werken aan een schilderij, bij het licht dat viel door een klein raam aan de achterkant van het gebouw.
Waarschijnlijk door de verandering van lichtval door mijn kleine postuur in de open deur, keek hij langzaam op. Hij glimlachte naar me en wenkte.
Schoorvoetend liep ik de werkplaats binnen en ontmoette daar Gerard Zoetemelk, kunstschilder.
Hij was geen prater. Ik ook niet.
In stille bewondering keek ik toe, hoe hij minuscule dotjes verf met een fijn penseel opbracht op het doek, een prachtig landschap.
Af en toe wisselden we een paar woorden.
Nee, het was geen schilderij van hemzelf. Hij moest dit doek voor iemand restaureren.
Geduldig legde hij uit wat dit moeilijke woord betekende.
Op een gegeven moment vroeg hij: "Heb je wel eens goud gezien?"
"Goud? Dat is toch hartstikke duur?"
Glimlachend stond hij op en liep naar een andere ezel waarop een groot schilderij stond in een glanzend gouden lijst.
"Is dat allemaal ècht goud?, vroeg ik. Mijn adem stokte.
Hij knikte, en temperde mijn verbazing door de mededeling dat het maar een héél dun laagje was, dat op de lijst was aangebracht.
Ook dit was een restauratieopdracht. Hier en daar was de lijst beschadigd en vertoonde bruine en rode vlekjes.
Hij liet mij een heel klein boekje zien. Tussen de blaadjes lagen kleine, vierkante, flinterdunne velletjes glanzend goud.
Met een pincet scheurde hij een heel klein stukje van zo'n velletje af en legde dat op een kaal plekje op de gouden lijst. Met een kwastje drukte hij het stukje op zijn plek en veegde zachtjes heen en weer tot de randjes volkomen verdwenen waren, onzichtbaar.....
Het was pure magie.

Ik heb nog vaak gekeken, als ik langsliep, of de deur misschien open stond. Maar nee.
Het was mijn eerste en enige ontmoeting met deze bijzondere man. Ik heb hem nooit terug gezien.....

Ik kon aardig tekenen en had daar ook lol in.
De lessen van Dhr. Kompier op de HBS en later Fredje Vogelenzang op de PA, hebben mij werkelijk vooruit geholpen. Perspectief, kleurgebruik, compositie, de eigenschappen, de mogelijkheden en onmogelijkheden van verscheidene materialen.
Er is op de HBS zelfs ooit een tekening van mij gejat, van het prikbord in de gang, waarop werk van leerlingen werd tentoongesteld.
Een pentekening, voorstellende de optocht uit het lied "Het land van Maas en Waal".
Waarschijnlijk een kunsthandelaar in de dop, die dacht de hand te leggen op een "vroeg werk" van een later bekende kunstenaar. Hoe groot zal thans zijn ontgoocheling zijn.....

Ik kreeg voor (niet van) Sinterklaas een doosje met tubetjes echte olieverf en een schilderdoekje. Daarop penseelde ik mijn allereerste èchte olieverfschilderij.
Een portret van mijn eerste grote liefde: Tonja.
Het kwam tevoorschijn bij het uitruimen van haar huis, na haar overlijden in 2011.
15 januari....... Morgen al weer zeven jaar geleden.
Mijn kinderen wilden het schilderijtje niet en toen heb ik het maar meegenomen, samen met de kinderportretjes die ik van hen maakte. Ik heb ze goed bewaard.
Ik heb het opgezocht.
Hoewel ik een grote chaoot ben, wist ik het meteen te vinden.
Een flets schilderijtje. Bepaald geen meesterwerk.
Zuinig met de verf, minder zuinig met de verdunner.
Verf is duurder dan verdunner.....
Onderaan mijn naam en een datum: 4 jan. 1971.
Ik was twintig.....
Een mooie herinnering aan de goede tijden die wij zeker ook gekend hebben.

Naarmate de tijd verstrijkt, verdwijnen minder leuke momenten naar de achtergrond en treden de mooie, goede herinneringen naar voren.
Da's het mooie van ouder worden.
Alles slijt....

Liefde is als het gouden pigment in een boomblad. Het is heel even zichtbaar, als het blad zich voor het eerst ontvouwd. Maar het wordt al snel overheerst door het groene pigment: de zorg, de stress van alle dag, de moeilijke, soms pijnlijke momenten.
Aan het einde van het leven van het blad trekt het groene pigment zich terug en wordt langzaam het goud weer zichtbaar.
Dan, als het blad uiteindelijk valt, is alleen het goud nog zichtbaar.
Met hier en daar wat bruine en rode vlekjes: mooie herinneringen.....
Blad... goud...

Alweer weer

2018 kende een turbulent begin!
Terwijl het volgens de boeken van Jac. P. Thijsse, welke de rode draad vormden in het programma "Andere Tijden" op oudejaarsdag, momenteel winter zou moeten zijn, met sneeuw en ijs, raast op woensdag een storm over het land, welke in een willekeurige herfst niet zou misstaan.
Alle waterkeringen worden gesloten en blijken goed en afdoende te functioneren. Da's toch wel effe een prettig idee!
De volgende dag horen we op het nieuws, dat door het zachte weer van de afgelopen tijd de sneeuwklokjes volop in bloei staan, evenals de hazelaar, ja, zelfs de eerste bloeiende narcis is al gespot!
Is het weer van slag? Ach, welnee. Hoewel klimaatverandering onmiskenbaar is, zijn er elk jaar wel extremen in de natuur. En als we de plussen en de minnen tegen elkaar wegstrepen, ontlopen die jaargemiddelden elkaar echt niet zo veel. Klaagden de uitbaters van wintersportfaciliteiten in de Franse, Oostenrijkse en Zwitserse Alpen de afgelopen jaren niet over gebrek aan sneeuw? Ze worden dit jaar op hun wenken bediend, al lijkt het nu weer iets te veel van het goede.
Ach, het weer......
Als we Hans Goedkoop, presentator van "Andere Tijden", mogen geloven, wordt er nergens op de wereld zo veel over het weer gesproken als bij ons. Een wetenschapper van de Universiteit van New Delhi heeft er in het verleden zelfs een groot onderzoek naar gedaan. Waarom zijn die Nederlanders zo obsessief bezig met het weer? Zijn conclusie was, dat de Nederlanders wonen in een land, dat ze zelf gemaakt hebben en in stand trachten te houden met als grootste vijand: het weer. Vandaar dat er zoveel over gesproken wordt. Nederlanders kunnen veel, alleen dat verdomde rotweer hebben ze niet in hun macht, dat kunnen ze niet regelen. En dat stoort ze.....

Het jaar is amper een week oud, maar de gebeurtenissen die elkaar deze week in rap tempo opvolgden leveren ruim voldoende stof op voor Youp om een avondvullende conference te houden. Het is bizar!
Kim Jong-un zoekt plotseling toenadering tot Zuid-Korea en overweegt zelfs een ploeg af te vaardigen naar de komende Olympische Winterspelen in Pyeong Chang. De hotline tussen beide Korea's, die al enkele jaren buiten werking was, is in ere hersteld. Laten we echter niet te vroeg juichen. Het zou zomaar een actie van die kleine, gezellige dikkerd kunnen zijn in het kader van zijn grootste hobby: "Trumpie pesten".
Trump is inderdaad razend en wedijvert met de Noord Koreaanse leider op twitter wie "de grootste" heeft.
In eigen land wordt Donald geconfronteerd met het verschijnen van "Fire and Fury" van journalist Michael Wolff, waarin hij wordt afgeschilderd als een groot verwend kind en door meerdere personen uit zijn directe omgeving als idioot en imbeciel wordt bestempeld. De run op de boekwinkels bevreemd mij enigszins. Afgaand op deze berichtgeving vertelt het boek niks nieuws, alleen dingen die we al lang wisten....

President Erdogan van Turkije lijkt een verzoeningsoffensief richting Europa te zijn begonnen. Hij gaat op bezoek bij Macron en noemt ons "zijn goede, Nederlandse vrienden" terwijl hij ons een half jaar geleden nog uitmaakte voor fascisten, nazi's en moordenaars van Srebrenica.
Met zulke "vrienden" heb je geen vijanden nodig.....

En daar was dan ook nog "us Camieleke". Och gut.
Daar gaat ook nog wel een boek over geschreven worden: "De teloorgang van de ideale schoonzoon".
Een veelbelovende jongeman, een zondagskind! Hij was het jongste lid ooit van de Tweede Kamer, werd op zijn 33ste al minister! Een glanzende toekomst lonkte!
Zijn ondergang diende zich misschien al aan toen hij tijdens het CDA partijcongres in oktober 2010 openlijke steun betuigde aan Maxime Verhagen voor samenwerking met de PVV.
Hij trad nog toe tot de directie van de KLM en werd benoemd tot lid van het IOC.
Maar zijn overgang naar de KLM draaide uit op een fiasco en nadat hij in 2015 zijn toenmalige vriendinnetje had "bewerkt" (niet zo'n ideale schoonzoon dus), raakte hij in een vrije val. Zeker nadat hij niet koos voor een welgemeend Mea culpa, Mea culpa, Mea maxima culpa, iets wat hem als praktiserend katholiek niet zou hebben misstaan.
Terwijl hij blijft volhouden dat hij niets verkeerd gedaan heeft, zegt hij wèl dat hij zijn toenmalige vriendin excuses heeft aangeboden. (????) Over de ware toedracht wil hij nog steeds geen mededelingen doen en blijft hij om de hete brij heen draaien. Het "draaikonterij-virus", waarschijnlijk opgelopen tijdens zijn politieke carrière.
Zijn halsstarrig blijvend ontkennen van de harde feiten leidde deze week tot zijn terugtreden uit het IOC.
Nee, niet omdat hij vond dat hij niet goed meer kon functioneren, maar om de discussie weg te halen bij de sporters, zo vertelde hij bevlogen. De sporters die vier jaar lang kei- en keihard toegewerkt hebben naar dit moment! Daar gaat het om! Om de sporters!
Nou, Camiel, als je zò begaan zou zijn met de atleten, dan had je in 2016 je functie al neergelegd.
Misschien heeft Maxime nog een leuk baantje voor je.....

Allemaal mannetjes, die alleen maar met zichzelf bezig zijn.
Youp zou er wel raad mee weten......

Wat het nieuwe jaar ons brengen zal?
Ik hoop in ieder geval dat alles wat ù wenst uitkomt.
Zelf weet ik het niet.
Ik neem het jaar maar zoals het komt, in plakjes van 24 uur....
Carpe diem!