Brain fog

Terwijl heel Nederland jubelend afscheid neemt van de anderhalve-meter-maatregel en knuffelend bij elkaar op schoot kruipt, zet het demissionaire kabinet staatssecretaris Mona Keizer op ruime afstand. Ontslag! Op staande voet! 

Da's meer dan anderhalve meter.....

Tja Mona, nou kun je wel denken dat jij je met zo'n achternaam heel wat kunt permitteren, maar in een kranteninterview de coronamaatregelen van het kabinet, waarin je zelf zitting hebt, in twijfel trekken, dat kan natuurlijk niet! Ook al zijn het controversiële maatregelen die misschien wel bij meerdere kabinetsleden de wenkbrauwen doen fronsen, je hebt ingestemd met dat kabinetsstandpunt en dan moet je dat, eventueel knarsetandend, verdedigen. Of je had tijdens de ministerraad je "onaanvaardbaar" moeten uitspreken en zelf op moeten stappen. Het is van tweeën één.

Waarom in hemelsnaam zo'n domme actie?

Ja, heeft alles te maken met de QR-code die horeca- en theaterbezoekers vanaf deze week moeten kunnen tonen. Zinvol? Ach.... Zinloos? Ach.....

Het is nou eenmaal de afspraak en we moeten wel beseffen dat het vooral de niet-gevaccineerden zijn die tegen deze regel ageren. En aangezien ruim 80% van de volwassenen volledig gevaccineerd is, kan het toch niet zo zijn dat een minderheid van 20% de lakens uit gaat delen? Daarbij, ze kunnen zich op kosten van de maatschappij (dus mede gefinancierd door de gevaccineerden) laten testen en hebben dan toegang tot alle evenementen. Dus... waar doen ze nou eigenlijk zo moeilijk over?

Door die hoge vaccinatiegraad is de kans vrij klein dat je iemand tegenkomt met Covid-19 onder de leden. De laatste weken tellen we minder dan 2000 geregistreerde besmettingen per dag. Als we er vanuit gaan dat een besmet persoon 10 dagen lang anderen kan besmetten, lopen er in Nederland dus ca. 20.000 besmette personen rond (of liggen ziek in bed, dat kan natuurlijk ook). Maar, er lopen er ongetwijfeld meer rond (mensen die zich niet willen laten testen, of zelf niet in de gaten hebben dat ze besmet zijn) dus laten we dat aantal van 20.000 nog eens maal 10 doen. 200.000 besmette personen! Bij een bevolking van 17 miljoen is de kans op een ontmoeting met een besmet persoon..... één op duizend......

En dat is vooral fijn voor de mensen die niet gevaccineerd kùnnen worden vanwege ziekte,  medicatie of omdat hun immuunsysteem niet op het vaccin reageert. En ja, de standvastigen die zich "uit principe", vanwege angstbeelden of om vage redenen niet willen laten vaccineren, die profiteren ook mee. En natuurlijk de "flinke jongens en meisjes" die zich zogenaamd "niets door de regering laten opdringen" terwijl de werkelijke reden is dat het ze dun door de broek loopt, alleen al bij de gedachte van een prikje.....

Dus.... inderdaad, dat tonen van die QR-code, daar mag je vraagtekens bij zetten en het zal daarom niet lang stand houden.....

In de krant van zaterdag lees ik: 

Hugo de Jonge: 'Als je je niet vaccineert, raak je zeer waarschijnlijk vroeg of laat besmet’

Da's natuurlijk lulkoek, Hugo. Iederéén loopt het risico om vroeg of laat (weer) besmet te raken, gevaccineerd èn ongevaccineerd. Alleen is de kans vrij groot dat gevaccineerden en zij die Covid-19 hebben doorgemaakt veel mildere klachten zullen hebben, terwijl ongevaccineerden een vergrote kans hebben om in het ziekenhuis te belanden.

Waarom zeg je zulke domme dingen?

Wat een week!
De week van de Troonrede, waarin de koning de problemen opsomde waarvoor we ons de komende decennia gesteld zien, zonder ook maar enige oplossingsgerichte acties te benoemen. Traditioneel op woensdag en donderdag gevolgd door de algemene politieke beschouwingen waar politiek inhoudelijk door alle partijen van ons land gedebatteerd mocht worden over alle voorstellen uit de voorgestelde begroting van het demissionaire kabinet.

Maar vooraleer dat gebeurde moest er eerst flink met modder gegooid worden. Verlichte geesten hebben dit ongetwijfeld voorzien gezien de bekleding van de achterwand van de tijdelijke Tweede Kamer die zulk gedrag prima kan absorberen.

Eerst ging ome Geert helemaal los over het gedrag van Sigrid Kaag (wat volgens mij helemaal niets met de Rijksbegroting van doen had) wat mijn vorige week uitgesproken vermoeden alleen maar bevestigt. Ik had niet gedacht dat hij zó klein zou zijn......

Natuurlijk werd ook Thierry Baudet aangesproken over het herhaald vergelijken door FvD van de Tweede Wereldoorlog en de coronamaatregelen in het algemeen en over zijn twitter-gedrag over de 'holocaust' (tussen aanhalingstekens) in het bijzonder.

Thierry kon niet bevatten dat zijn uitingen binnen de Joodse gemeenschap als uiterst kwetsend waren ervaren. Hij begreep helemaal niets van de ophef. Hoe is het mogelijk dat zo'n zelfbewust, erudiet en zelfbenoemd intellectueel dit niet snapt?!?!?

Maar toen...... toen zei Thierry iets, wat mijns inziens alles verklaarde!

Tussen neus en lippen door meldde Thierry dat hij zelf óók Covid-19 heeft doorgemaakt......

Natuurlijk!!! Dat verklaart alles! Thierry behoort hoogstwaarschijnlijk tot de groep van 10% Covid-19 patiënten die nog langdurig klachten houden na een doorstane besmetting: het zogenaamde Long (langdurig) COVID.

Naast smaak- en reukverlies is één van de veelgehoorde klachten "brainfog". Dat betreft (tijdelijke) beperkingen van de hersenfuncties op gebieden zoals denken, herinneren, concentreren en redeneren.

Heeft Donald Trump ook geen Covid-19 gehad? Die heeft vast óók Long COVID waarbij de brainfog klachten blijkbaar een permanent karakter hebben aangenomen.

En Mona en Hugo? Hebben die misschien óók.......?

Het zou in ieder geval hun gedrag gedurende deze week grotendeels verklaren.

Trouwens, nu ik er over nadenk........ volgens mij zitten er een helebóel in de Tweede kamer die worstelen met brainfog.......!

Rutte ook!!!

                                                                                   maar da's meer chronisch.......

Als een kaartenhuis

 

Sinds de Netflix-serie House of Cards weten we het allemaal: de politieke arena is een jungle, een slangenkuil en het begint er steeds meer op te lijken dat politici in de veronderstelling leven dat zij zo goed mogelijk moeten voldoen aan het beeld dat in de serie wordt geschetst. We zagen het gebeuren in de Verenigde Staten tijdens de Trump regering waar de politiek verwerd tot een potsierlijke soapserie die zelfs de meest briljante scriptschrijvers van Hollywood nooit hadden kunnen verzinnen.

Maar ook in het Haagse weet men van wanten. Na de val van Rutte III, de Tweede Kamer-verkiezingen van maart en het doormodderen van het demissionaire kabinet tijdens de voortslepende corona crisis en de volledig vastgelopen formatiebesprekingen, mogen we vaststellen dat er wat betreft het regeren van ons land sprake is van totale wanorde. Van de oorspronkelijke bezetting van het kabinet is nog maar weinig over. Diverse ministers en staatssecretarissen moesten al snel het veld ruimen vanwege leugens, incapabiliteit of gezondheidsredenen gedurende het missionaire tijdvak van het kabinet en er was sprake van een constante stoelendans om alle posten bezet te houden. Tijdens de demissionaire periode werd het helemaal een duiventil. Mensen traden terug om gezondheidsredenen of hielden het voor gezien en verlieten als ratten het zinkende schip..... 

Deze week een midscheepse voltreffer: de desastreus verlopen evacuatie van Afghaanse tolken uit oorlogsgebied waarvoor demissionair minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Kaag de volle verantwoording nam en na een motie van afkeuring de enig zuivere en juiste beslissing nam. Zij diende haar ontslag in bij de koning. Ank Bijleveld als minister van Defensie dacht nog even wel verder te kunnen, maar besefte dat dit een illusie was en trad een dag later ook terug als minister.

Het kabinet Rutte III dondert als een kaartenhuis in elkaar.....

Waar Mark Rutte na een motie van afkeuring naar aanleiding van de toeslagenaffaire het lef ontbeerde (of gewoon in de illusie leeft dat hij "als groot staatsman" werkelijk àlles kan maken) om de enig juiste consequentie te trekken, toonden deze vrouwen wèl ballen. Als Rutte toen was opgestapt, was er waarschijnlijk allang een nieuw kabinet geweest en was er een begin gemaakt aan de gigantisch grote problemen waarvoor ons land zich gesteld ziet: de milieuproblematiek, de woningnood, de energietransitie en het imploderen van de publieke sector door een schrijnend gebrek aan arbeidskrachten.

En terwijl Mark Rutte, alleen al door zijn aanwezigheid, het formatieproces volledig blokkeert omdat hij koste wat kost nou eenmaal een kabinet Rutte IV wil gaan leiden opdat hij de geschiedenisboekjes in zal gaan als langstzittende minister president (als meest succesvolle gaat in ieder geval niet lukken), is Nederland intussen verworden tot de belangrijkste narcostaat van Europa en krijgt de georganiseerde misdaad steeds meer grip op de samenleving.

Wat ik niet begrijp en waar ik mij eerlijk gezegd wel een beetje aan stoor is de ongelofelijke berg shit die Sigrid Kaag de laatste tijd over zich heen krijgt, terwijl zij juist door haar verkozen ontslag de geloofwaardigheid van de politiek nog énigszins in stand houdt. 

Dat Geert Wilders zich daarin niet onbetuigd laat is niet zo vreemd. Die heeft een aversie voor alles wat D66 ademt sinds hij regelmatig Alexander Pechtold tegenover zich vond. Daarnaast heeft Geert ook nog eens een aangeboren angst voor sterke vrouwen die hij ziet als een bedreiging voor zijn positie als alfamannetje. Deze angst is begrijpelijk als je de cv's van Kaag en Wilders naast elkaar legt. Waar Kaag kan bogen op een indrukwekkende lijst van internationaal beklede posities waarin zij hoge achting en waardering verdiende, kan witte Willy slechts een karig lijstje overleggen. Niet zo verwonderlijk dus dat hij zijn uiterste best doet om haar te kleineren en vooral in een kwaad daglicht te stellen om haar zo reputatieschade te berokkenen.

Vooral op social media zie ik een groot leger van Kaaghaters (ik vermoed voor een groot deel Geert-adepten), die elkaar de loef trachten af te steken door zo krachtig en minachtend mogelijk hun vernietigende mening over haar uit te braken. Vooral....., nee, alleen maar mannen......

Ik denk dat het vooral mannen zijn met een volkomen misplaatst superioriteitsgevoel, die zich bedreigd voelen door sterke vrouwen. Gefrustreerde mannen die een klein piemeltje trachten te compenseren met een grote bek en de rest van de mensheid met minachting tegemoet treden. Die status denken te verwerven over de ruggen en ten koste van anderen en er niet voor schromen groeperingen als minderwaardig weg te zetten om zo hun eigen voortreffelijkheid meer glans te geven.....

De kritiek op Sigrid Kaag betreft niet eens zozeer de standpunten van D66. Ook ik onderschrijf lang niet alle stellingen in hun partijprogramma. Nee, daar kun je het mee oneens zijn, maar dat is toch geen reden om de uitdragers van die ideologie te kleineren of aan te vallen op volkomen irrelevante persoonlijke eigenschappen?

Zo wordt er neerbuigend gedaan over de manier waarop Sigrid Kaag spreekt. Niet over de inhoud van haar uitlatingen, maar vooral over de manier waaróp. Ja, ze spreekt Algemeen Beschaafd Nederlands en dat blijkt voor een deel van het volk aanstootgevend. 

Als ik alle reacties zo lees, denk ik dat het vooral met dat "beschaafd" te maken heeft......

'Bijschaven' kan niet (zie: Een beetje bijknippen), 'afschaven' is mogelijk, maar 'beschaven' lijkt bittere noodzaak.....

Exotische kaaskop

Het "bomenlaantje of bomenweggetje". 

Vooral de ouderen onder ons die vanuit het toenmalige Alkemade in hun jonge jaren op de fiets het middelbaar onderwijs in Leiden bezochten, zullen meteen weten welk weggetje ik bedoel. De smalle weg tussen Leidseweg en Zijldijk, aan de zuidzijde geflankeerd door knotwilgen. Op Google Maps lees ik dat zij officieel de naam "Nieuweweg" draagt.

Dagelijks fietste ik, en velen met mij, door weer en wind de lange weg naar school en weer naar huis. In den beginne met een dikke boekentas achter op de bagagedrager tussen de snelbinders. Al snel kwam ik erachter dat het meezeulen van al die boeken volkomen nutteloos was en werd slechts het hoognodige ingepakt. Ik herinner mij nog dat het fietspad langs de Leidseweg werd aangelegd en wij als fietsers deze verkeersader niet langer hoefden te delen met auto's, tractoren en de geel-blauwe bussen van Maarse & Kroon, wat de verkeersveiligheid, zeker voor de fietsers enorm verbeterde. 

Vanwaar deze mijmeringen over lang vervlogen tijden? 

Wel, het aantal mogelijke routes om Leiden te 'befietsen' is de afgelopen zestig jaar aanmerkelijk uitgebreid. Wij hadden destijds slechts het bomenlaantje tot onze beschikking. Misschien uit nostalgische overwegingen koos ik ervoor, toen ik deze week vanuit Leiden huiswaarts fietste, om voor het bomenweggetje te kiezen. Het was prachtig weer. De zon scheen en de natuur straalde een enorme, aanstekelijke energie uit. 

We mogen constateren dat de zomer dit jaar in de eerste week van september viel...... 

Er is veel veranderd. 

Het weggetje is nu aan weerskanten voor autoverkeer afgesloten door een slagboom. 

Was in het verleden het omringende land gewoon saai weiland met grazende koeien, in de beginjaren van deze eeuw ontstond vanuit de stad Leiden de behoefte om meer recreatiemogelijkheden rond de stad te ontwikkelen. De blik viel onder andere op de Boterhuispolder, ten noordoosten van de stad. Inderdaad, de polder waarin het bomenweggetje ligt. In 2009 werd het Inrichtingsplan Boterhuispolder Leiderdorp - Teylingen gepresenteerd en sindsdien is het gebied opnieuw ingericht. Hoewel in de polder nog steeds kleinschalig veeteelt bedreven wordt, ligt het accent toch vooral op natuurbeheer en landschapsontwikkeling en is het gebied door de aanleg van voet- en fietspaden toegankelijk gemaakt voor de naar rust en ruimte snakkende stedeling. Overigens, ook dorpelingen uit omliggende woonoorden mogen van dit prachtige gebied genieten.....

Maar.... niet het gehele jaar door! In het voorjaar zijn delen van het gebied geruime tijd niet toegankelijk voor het publiek. Nee, niet omdat de koning er jachtpartijen organiseert voor zijn vriendjes, maar om de talloze weidevogels die jaarlijks in de Boterhuispolder hun kroost grootbrengen, dit in alle rust te laten doen.

Genietend van de schoonheid der natuur fietste ik dus in een gezapig tempo het bomenlaantje af.

En toen....... zag ik daar plots een fazantenhaan! Fier stappend door het grasland, op nog geen tien meter afstand! Direct waren er associaties met het schitterende boek "Daantje de Wereldkampioen" van Roald Dahl.

Nou is de fazant algemeen voorkomend en is hij met zijn opvallende verenkleed (de haan) een soort van exotische kaaskop, maar hier in onze contreien heb ik er nooit eerder een gezien (in het wild althans). Het zou natuurlijk een ontsnapte fazant kunnen zijn van een vogelliefhebber, maar in een inventarisatie rapport van de weidevogelstand in de Boterhuispolder van het Ecologisch Onderzoeks- en Adviesbureau Van der Goes en Groot las ik, dat er in 2009 twee broedparen van de fazant waren aangetroffen! Ik mag aannemen dat ik een ontmoeting had met een van hun nakomelingen. Heel bijzonder......

Hij blijft met zijn exotische kleurenpracht toch een beetje een buitenbeentje in onze Faunawereld, waar de modekleuren verrassend overeenkomen met de kleuren van de kleding van Calvinistische kerkgangers op zondag. Zo'n typisch Nederlands "doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg" kleurtje om vooral niet op te vallen. 

Niet zo verwonderlijk, want de fazant komt oorspronkelijk uit Oost-Europa en Azië. Toch wordt hij als een inheemse soort beschouwd omdat hij hier al voorkomt sinds de tijd van de Romeinen, die de vogel vanwege zijn smakelijke vlees naar onze streken brachten. In de 18e eeuw werden ze omwille van de plezierjacht veel gefokt en dan losgelaten. De fazant gedijde goed in het wild en veroverde zo een plaatsje in de Nederlandse (en West-Europese) fauna.

Juist omdat hij een inheemse soort is, zou de fazant symbool kunnen staan voor al die mensen die in een grijs verleden, om wat voor reden dan ook, naar Nederland kwamen en wier nazaten èchte Nederlanders zijn en zich ook zo voelen, die volledig geassimileerd, geïntegreerd en opgenomen zijn, ook al is aan hun kleurtje soms hun exotische afkomst nog af te lezen. 

En, vergis je niet, ook al is het aan jou en aan mij misschien niet te zien, het zou zo maar kunnen dat ònze voorouders net zulke exoten waren als het voorgeslacht van onze fazant. Zijn wij uiteindelijk ook gewoon exotische kaaskoppen....... 

(lees: Vlagvertoon)

Een beetje bijknippen

 

Ik heb meermaals beweerd dat ik op het mooiste plekje van Oud Ade woon. Helaas, ik moet bekennen dat ik niet de waarheid sprak, want op het wèrkelijk mooiste plekje ben ik thans bezig aan een "projectje", zoals mijn goede vriend Rob dat pleegt te benoemen. Zijn dochter heeft met haar vriend een woning gekocht, waarin een mooie parketvloer lag. Maar, die moest eruit! Barbara (zo heet die dochter), kreeg het lumineuze idee om een deel uit de vloer te zagen en daar een tafel van te maken! Een stuk van 3 bij 1 meter werd met binten en al uitgezaagd en naar de "werkplaats" van Rob in het mooie Oud Ade getransporteerd. Daar werd een aantal malen diep peinzend om het "object" heen gelopen.....

Nou is Barbara de zus van Roeland, u weet wel, de uitbater van "LeVoilà voor wie ik uit sloophout een bar samenstelde. Barbara, op de hoogte van dit feit, besloot dat het tijd was om mij te bellen......

Vorige week ben ik even gaan kijken en heb het peinzend rond het gevaarte lopen nog een keer dunnetjes overgedaan. Uiteindelijk heb ik toegezegd om in ieder geval een poging te wagen.

De afgelopen week ben ik een paar keer wezen klussen en afgelopen vrijdag durfde ik mèt Rob te beslissen dat het zin had om door te gaan. Rob zou een dezer dagen de binten, waar hij al een deel van had afgezaagd, nog een beetje bijschaven.

Ik vertelde hem dat dàt hoogstwaarschijnlijk niet ging lukken......

Kijk, afzagen kan, maar bijschaven is onmogelijk.

Toesnijden of bijsnijden, ook zoiets. Of bijknippen, ook zo'n woord. Kappers die vragen: "Alleen een beetje bijknippen?", of tuinlieden die de heg willen 'bijknippen'.

Het zijn woorden die een tegenstrijdigheid in zich dragen. Schaven, snijden en knippen zijn woorden die impliceren dat er iets afgehaald wordt, terwijl het voorvoegsel 'bij-' of 'toe-' juist wil zeggen dat er iets wordt toegevoegd.

Dat woordje 'bij' wordt maar te pas en te onpas gebruikt. Terwijl het zich uitstekend staande weet te houden als een zelfstandig naamwoord, wordt het in haar diverse betekenissen als voorzetsel of woordonderdeel overal "bij"gesleurd. En nee, het is géén bijwoord! Al bij al heel verwarrend.....

Een bij zonder angeltje is tenslotte iets héél anders dan een bijzonder angeltje.

En met een 'bijvrouw' wordt echt niet de bijenkoningin bedoeld.

Vroeger werden wij door moeder naar de kapper gestuurd met de instructie dat we de vraag van de kapper of er alleen wat bijgeknipt moest worden, steevast moesten repliceren met: "Zo kort mogelijk". Dit was niet ingegeven door een bepaald modebewust zijn van ons moeke, maar beoogde een vervolgbezoek bij de kapper, omwille van financiële redenen, zo lang mogelijk uit te stellen.

Zo na mijn 40ste levensjaar kwam er langzaam wat sleet op het tapijt tengevolge van "de Ziekte van Hedel" (geen haar op je schedel). Ik heb een weinig getreurd vanwege het afscheid moeten nemen van mijn ooit volle haardos. Het was vlak na mijn scheiding dat ik schreef:

                    mijn scheiding baart mij zorgen, ik denk daar dikwijls over na

                    vooral, als ik in de morgen stil voor de spiegel sta

                    want kam ik dan mijn haren, dan is het zeker en gewis

                    dat over enkele jaren mijn scheiding over is

Ik besefte echter al snel dat een kale kop ook zo zijn voordelen heeft. Geen gedoe meer 's morgens voor de spiegel, gewoon de zeem erover en klaar! Geen afspraken meer maken voor de kapper en daar, wachtend op je beurt, je tijd zitten verdoen (die paar haren die het nog niet helemaal hebben opgegeven hou ik zelf met de tondeuse wel in bedwang). 

Maar soms mis ik mijn hoofdvachtje wel hoor. Vooral 's winters bij straffe kou of als 's zomers de zon vol op je knar staat, besef je dat een haardos ook isolerende eigenschappen bezit.

Dan denk ik wel eens, als ik een kapper zou kennen die werkelijk mijn haar kan 'bijknippen', dan zou ik meteen in zijn stoel kruipen en zeggen: "Doet u maar...."

Vandaag (zaterdag) vierden wij het 55-jarig bestaan van VIOS. Het werd een geweldig feest in "Back to the sixties-style". Complimenten voor en dank aan het organiserende jubileumcomité!

Mijn goede vriend en trouwe lezer Pieter verraste mij tijdens deze feestelijke bijeenkomst met bovenstaand cadeautje, waardoor ik deze week niet zelf een tegeltekstje hoefde te verzinnen.....

Dank Pieter, dank.

Trouwens, die kapper, die heb ik gevonden!