Losse veters

Vandaag is het toegestaan uw medemens te nemen.
De keus is aan u.
Bij de neus, bij de flip, in het ootje, te grazen, in de maling, ertussen of in de boot.
En aangezien ook anderen vandaag een vrijbrief hebben om met u allerhande fratsen uit te halen, is alertheid geboden. Weest voorbereid!
Een gezonde portie achterdocht is raadzaam als uw kinderen juist op deze dag u willen verrassen met ontbijt op bed, uw auto willen wassen, uw pijp stoppen of uw pantoffels klaar zetten.
Het beste is om zelf de eerste slag uit te delen.
En wel zodanig, dat zij de gehele dag, hun wonden likkend, murw in een hoek liggen.

Hij was die dag opgestaan en een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij de 31ste maart van de kalender scheurde.
1 april.
Schoonste aller dagen.
Vlak voordat hij naar school reed, belde hij zijn directeur op met de mededeling dat hij, zich voordoend als inspecteur van het primair onderwijs, die ochtend een bliksembezoek zou brengen. Hij was toch in de buurt. Na wat gehakkel en gestotter aan de andere kant van de lijn beëindigde hij het gesprek met: "Rond een uur of elf ben ik bij u", en hing op.
Op school aankomend, voelde hij meteen nattigheid.
De speelplaats was angstig leeg en een grote stilte hing rond het gebouw.
Hij begreep meteen dat zijn collega's hem ertussen wilden nemen en hem in de veronderstelling wilden brengen dat hij een uur te vroeg op school was gearriveerd.
Had natuurlijk heel goed gekund, zo met het verzetten van de klok van winter- naar zomertijd, afgelopen weekend.
Hij was dan ook niet echt verrast toen uit alle hoeken en gaten plots kinderen, een groot aantal wapperend met een wc-rol, en collega's opdoken onder het luid roepen van: "1 April!!!"
De rollen toiletpapier waren een gevolg van de brief die de schoolleiding gisteren had doen uitgaan.
Daarin stond vermeld dat de school vanwege bezuinigingen niet langer in staat was om toiletpapier te fourneren en dat de leerlingen voortaan hun eigen rol mee moesten nemen.

Rumoeriger dan normaal kwamen de leerlingen het lokaal binnen.
"Meester, uw veter is los."
"Meester, uw neus bloedt."
"Meester, er zit een spin in uw haar."
"Ja hoor jongens, leuk. 1 April. Ga maar gauw zitten."
Dave probeerde zijn meesmuilende lachje en wegwerpgebaar nog te omzeilen door meteen te brullen: "1 April, kikker in je bil!", nadat hij had geroepen dat de meester een scheur in zijn broek had.
Hij ging gretig in op het aanbod van Pien en Lynn om koffie voor hem te halen, maar liet de mok onaangeroerd op zijn bureau staan, genietend van hun teleurstelling.
Ze probeerden het nog met een: "Meester, je koffie wordt koud".
"Ja, ja, dadelijk", glimlachte hij, zo hun stille hoop levend houdend.
In de pauze leegde hij de beker in de gootsteen en tapte zelf een verse bak.
's Morgens stuurde hij Ellen langs de klassen met een briefje dat er hoofdluis was geconstateerd en 's middags mocht Max de school doorkruisen, op zoek naar de kaart van Luilekkerland.
Tussen de middag had hij langs zijn neus weg aan de juf gevraagd, die een week daarvoor trots in haar nieuwe autootje naar school was gekomen, waar ze tegenaan gezeten had.
"Hoezo?" "Nou, die diepe kras op je rechterportier..."
Nog voor hij helemaal was uitgesproken, was juf, krijtwit weggetrokken en met een verschrikte blik, het pand uit gestoven, richting parkeerplaats.
Wat een mooie dag....

Het was half vier. De school was uit en een zucht van verlichting ontsnapte aan zijn lippen.
Gelukkig, de dag goed doorgekomen, nergens ingetuind.
Ze hadden hem niet te grazen kunnen nemen, hoe ze het ook hadden geprobeerd.
Nog even deze stapel boeken naar de zolder brengen.
In de gang waren de laatste leerlingen bezig hun jas aan te trekken.

"Meester, uw veter is los."
Hij keek glimlachend om naar Max, die met een bezorgde blik in de ogen naar hem op keek, alsof hij hem wilde behoeden voor een groot ongeluk. Max zinde kennelijk op wraak vanwege de streek die hem 's middags geleverd was.
Meesterlijk hoe Max dit speelde en zelfs een ondeugende twinkeling in zijn ogen wist te onderdrukken.
Op dat moment trapte hij op zijn losse veter...
Het linkerbeen wat hij wilde verzetten ging plots niet verder en met een kreet klapte hij voorover, met zijn gezicht op de tegelvloer.
De stapel boeken vloog door de gang.
Kreunend tilde hij het hoofd op en trachtte zich enigszins op te richten.
Rode druppels vielen in gestaag tempo op de gele tegels.

Vanuit een ooghoek zag hij Max staan.
"Meester, uw neus bloedt."
Hij meende een ondeugende twinkeling in Max' ogen te ontwaren.

Over politiek gesproken.

Waarom presenteren politieke partijen hun verkiezingsprogramma niet op 1 april.

Zou wel zo eerlijk zijn....