Stof

"Stof zijt gij, en tot stof zult gij wederkeren."
Zo sprak God tot Adam volgens het boek Genesis, nadat hij zich door zijn vrouw Eva had laten verleiden tot het eten van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad.
Hij plukte een zoete appel, wij plukken als gevolg daarvan tot op de dag van vandaag de wrange vruchten.

Bij het woordje "stof" denken wij in eerste instantie aan twee dingen.
De eerste betekenis die wij het woordje "stof" toekennen, zijn de hele fijne deeltjes die in de lucht zweven en uiteindelijk neerdalen op boekenkast of vensterbank.
Stof is ook de verzamelnaam voor de talloze soorten textiel die de mens in de loop der eeuwen heeft leren maken.
Ik denk niet, dat God de laatste omschrijving voor ogen had toen Hij zijn uitspraak deed.
En of wij onszelf na de dood terug zullen vinden op boekenkast of vensterbank waag ik ook te betwijfelen.
Nee, Hij bedoelde waarschijnlijk dat ons lichaam na de dood terug keert naar de aarde, uiteen valt in kleine deeltjes.
Grondstof, die weer opgenomen zal worden in de eindeloze kringloop van het leven.
Recycling is al zo oud als de aarde.

Het woordje "stof" is in vele samenstellingen terug te vinden.
Niet alleen in grondstof, maar ook in zuurstof en waterstof.
De twee elementen die tesamen water vormen.
Water.
Het thema van de kunsttentoonstelling "Made 2014", welke in dit weekend na Kerst gehouden zal worden in "De Spreng", het voormalige kerkgebouw van de Hervormde Gemeente in Oude Wetering.

Vol terechte trots en met de bereidheid om dit met de bevolking te delen, hebben een groot aantal kunstenaars hun werk daar bijeen gebracht.
Kunst, die stof zal geven voor discussies, of stof tot nadenken.
Misschien zelfs stof zal doen opwaaien.
Kunststof.
Hoewel deze term is voorbehouden voor synthetisch geproduceerde materialen, zou men toch ook een eerlijk stuk linnen, door een kunstenaar uitgekozen om daarop een schitterend schilderij neer te penselen, met recht kunststof mogen noemen.
En wat te denken van het stof dat zich, naast boekenkast en vensterbank, verzamelt op de bovenkant van schilderijlijsten en beelden.
Ook dat is kunststof.
Maar ook marmer, brons, verf, email.
In de handen van een creatief mens kunnen deze grondstoffen worden tot kunststof.
En..... klei.
De ultieme grondstof voor het maken van een kunstwerk.
De eerste mens werd volgens de Geschriften door Zijn Schepper toch min of meer uit de klei getrokken.
En wie durft ontkennen dat de mens een prachtige creatie is, net als alle andere wezens op aarde.
Kunstwerken, stuk voor stuk.
Zo komen we wel heel dicht bij de Grote Creator.
Waar sommige dieren nog wel in staat zijn om eenvoudige werktuigen te maken en te gebruiken, heeft de mens de gave om dingen te maken, puur voor de schoonheid.

Heel dichtbij, maar nooit Zijn Gelijke.
We kunnen dan wel inbreken in het DNA en zijn in staat om het leven te manipuleren.
We kunnen zelfs levens repareren met goede tweedehandsjes.
Maar leven scheppen?
Sommigen denken dat het slechts een kwestie van tijd is, dat de mens het mysterie van het leven zal kunnen doorgronden.
Ik denk dat ze uiteindelijk in het stof zullen bijten.
Net als Adam.....

Weer staan we op de drempel van een nieuw jaar en sluiten we 2014 af.
Ben benieuwd wat onze cabaretiers er van vinden op Oudejaarsavond.
Ze hebben in ieder geval genoeg gespreksstof.
Het beste sportjaar ooit voor Nederland.
Mart Smeets is de enige Nederlander die daar anders over denkt. (ja, hij wordt oud)
Ook het warmste jaar in ruim 3 eeuwen sinds de waarnemingen begin 18e eeuw zijn bijgehouden. 
Een prachtig voorjaar, een heerlijke zomer, al viel augustus wat tegen.
Maar ook een jaar met veel ellende: IS, de ebola epidemie, het oorlogsgeweld in Syrië, Gaza, Oekraïne met als absoluut dieptepunt de ramp van 17 juli.
2014 zal, ondanks alle mooie dingen die er gebeurden, herdacht worden als een jaar met een diepzwarte rand.....

Ik wens u voor het Nieuwe Jaar gezondheid, vrede en heel veel liefde toe.....

Woord van het Jaar

Elk jaar, dat ten einde loopt, kent zijn verkiezingen.
Het speelgoed, de supermarkt, de auto, de sportman en sportvrouw van het Jaar.
De Gouden en Loden Loeki.
En.... het woord van 2014!
Dit jaar heeft de dagobertducktaks het gewonnen van de crimiclown en het moestuinsocialisme.
Een woord dat pas in oktober van dit jaar tijdens een bijeenkomst van de FNV-top ontstond.
Een terechte verkiezing? De tijd zal het leren.
Indien deze belasting voor de superrijken ook daadwerkelijk zal worden ingevoerd, dan zal het woord een blijvertje zijn, zo niet dan zal het al snel in de vergetelheid raken.
Of er zo'n belasting moet komen?
Ach, het wordt zo langzamerhand tijd dat men in Den Haag, zoals in ieder huishouden gebruikelijk is, leert rond te komen met hetgeen er jaarlijks aan inkomsten binnenstroomt.
Steeds maar weer een andere groepering uit de samenleving een poot uitdraaien als er weer tekorten dreigen, is wel de gemakkelijkste weg.
Dagobertducktaks is tenslotte gewoon een eufemisme voor graaibelasting, een term die eigenlijk veel beter verwoord waar het uiteindelijk op neer komt.

Mooi is dat, zo'n levende taal!
Elk jaar weer ontspruiten aan creatieve breinen nieuwe woorden om een zich nieuw voordoend fenomeen te omschrijven.
Soms flauw, maar vaak ook prachtige vondsten.
The Language Lab startte in 2003 de zoektocht naar "Het Woord van het Jaar".
De top-3 bestond in dat jaar uit: gamen, beurtbalkje en googelen, vandaag de dag volledig ingeburgerde woorden.
In 2007 nam Van Dale het stokje van de woordverkiezing over en vanaf 2010 werd een aparte verkiezing gehouden in Vlaanderen.
Sinds 2009 houdt ook het "Genootschap Onze Taal" een woord-van-het-jaar verkiezing.
Zo werd onze taal in de loop der jaren onder andere verrijkt met woorden als plofkip, selfie en participatiesamenleving.
En, in 2009.... ontvrienden!
We kennen het allemaal.
Zo af en toe de bezem halen door je virtuele vrienden op de social media.

Een man die de laatste jaren de Nederlandse taal het meest verrijkt heeft met nieuwe woorden is ongetwijfeld Geert Wilders. Zo hebben wij aan hem termen als tuigdorp, bedrijfspoedel en kopvoddentaks te danken.
Of er werkelijk sprake is van verrijking is natuurlijk arbitrair.
Velen zullen het binnendringen van dit soort woorden in onze taal eerder zien als een bewijs van de verdere verloedering van onze maatschappij en de teloorgang van het respect voor de andersdenkende medemens.
Je kunt van hem zeggen wat je wilt, maar hij is een meester in het bespelen van de massa via het gesproken woord.
Door in te spelen op de emoties die binnen de maatschappij leven, weet hij de massa te bewegen om het gezonde verstand terzijde te schuiven.
Deze week kwam het bericht dat hij vervolgd gaat worden vanwege zijn uitspraken ten tijde van de gemeenteraadsverkiezingen.
Hij heeft het weer voor elkaar.
Hij zal zichzelf weer in de slachtofferrol kunnen manoeuvreren en verbolgen uitroepen dat het een schande is, dat hij vervolgd wordt, terwijl hij de gedachten van "miljoenen" Nederlanders heeft verwoord en zo de aandacht afleiden van de realiteit.
Dat hij gewoon een racistische, discriminerende haatzaaier is.
Ik hoop dat het Nederlandse volk zo langzamerhand door de retoriek van deze volksmenner heen gaat prikken, zodat wij afscheid kunnen nemen van zijn gedachtengoed.
Geestelijk ontspullen.
Ontwildersen zou dan zo maar het woord van 2015 kunnen worden.

Een trouwe lezer maakte mij attent op het feit dat "ontspullen" geen bestaand woord is.
Inderdaad, het is niet terug te vinden in Van Dale of enig ander woordenboek.
Toch levert een zoekactie op Google 257 hits op en vind ik het woord al in een artikel van The Optimist uit het jaar 2000.
Heeft een woord, dat al zo'n 15 jaar met enige regelmaat opduikt in onze dagelijkse taal, niet meer recht op een plaatsje in het woordenboek, dan een op een achternamiddag bedacht woord voor iets dat (nog) niet bestaat?
Daarbij is "ontspullen" een duidelijke, scherpe omschrijving van een activiteit die we allemaal kennen en herkennen.
De redactie van Van Dale legt het volk drie "leuke" woorden voor waaruit het mag kiezen en gaat zo mee in de waan van de dag....

Gelukkig geen Witte Kerst dit jaar.
Ik ben die kleurendiscussies een beetje beu....

Ik wens u allen liefdevolle Kerstdagen toe!

Ontspullen

Een mens kan in zijn leven wat troep verzamelen!

Ik ben er ook zo een.
Zo van "zonde om weg te gooien" of "je weet maar nooit".
En als je, net als ik, redelijk chaotisch bent en de zaken niet systematisch ordent, dan zorgt dat regelmatig voor vertwijfeling.
Ja, dat moet ik ergens hebben..... Maar waar....?
Op zoek naar het gewenste kom je dan van alles tegen.
Ooit gekregen cadeautjes waar je geen raad mee weet, in een opwelling gekochte gadgets die in de praktijk volkomen nutteloos bleken.
En in plaats van deze spulletjes direct in de grijze bak te dumpen, leg je ze terug.
Om ze anderhalf jaar later weer te ontmoeten.
Want zo maar weggooien, dat doe je niet....
Zo slibt je huis en je leven langzaam vol.

In een uitzending van "Man Bijt Hond" kwam deze week Jelle Derckx langs, een jonge man die werd omschreven als "minimalist".
Hij vertelde dat hij ooit ruim 4000 "spullen" had en nu nog 144.
Hij streeft er naar om dit terug te brengen tot 99.
Ontspullen.
Wat een prachtig woord.....!
Al googelend (sinds 2003 een goed Nederlands werkwoord) kwam ik er achter dat dit woord al langer in zwang is.
Maar "ontspullen" lijkt vooral de laatste tijd een echte hype te worden, gezien de opkomst van allerlei weggeef-sites.

Ik moest gelijk denken aan een lieve vriendin die de laatste tijd op de site "Ik zoek/ik ruil/ik geef weg Kaag en Braassem" zeer actief is.
Zij biedt werkelijk van alles aan, in ruil voor chocolade of ander snoepgoed.
Ik heb al eens voorzichtig geïnformeerd of het langzamerhand niet erg leeg wordt in haar huisje.
Voorts maak ik mij ernstig zorgen over haar gewicht.
Onvermijdelijk dringt de vraag zich op, of zij van allerlei meuk af wil, of dat een dwangmatige snoeplust haar verleidt tot deze transacties.
Maar niet alleen zij lijdt aan dit ontspullen-virus.
Op bovengenoemde site wordt door ruim 2000 leden werkelijk de duvel en zijn ouwe moer aangeboden.
Ook ik heb al een keer dankbaar gebruik gemaakt van deze site.
Nee, niet om iets aan te bieden.
Ik was op zoek naar een hamsterkooitje.
Binnen de kortste keren had ik keus uit acht kooien!
Naast alle serieus bedoelde aanbiedingen, kom je zo af en toe ook prachtige vondsten tegen (dank je wel, Michelle van Klink), zoals deze:

Met de komst van het internet is het elke dag rommelmarkt.
Dè ontmoetingsplek voor verzamelaars en ontspullers.
Niet langer zien wij ons genoodzaakt af te reizen naar Waterloo-plein of Beverwijk of moeten we wachten tot Koningsdag om van onze troep af te komen of op zoek te gaan naar, voor ons, waardevolle spullen of "hebbedingetjes".
Toch zal die gezellige rommelmarkt nooit verdwijnen.
Want is het niet heerlijk om langs al die kraampjes te struinen op zoek naar echt waardevolle zaken die voor een schijntje worden aangeboden.
Maar ook om de verkopers meelijwekkend, edoch bemoedigend toe te knikken omdat je zo goed begrijpt dat ze van de door hen uitgestalde rotzooi af willen.
Het vergt toch een zekere schaamteloosheid om alle meuk die je tijdens je leven hebt vergaard voor het oog van de wereld tentoon te stellen.....

In deze tijd van crisis worden mensen soms gedwongen tot ontspullen......

Een lekker kontje

Al eerder maakte ik melding van het feit, dat een titel de lezer behoorlijk op het verkeerde been kan zetten.
Het bovenstaande zal bij menigeen direct gezien worden als een seksistische opmerking.
In dit geval ten onrechte.
Ik spreek hier over het eerste plakje dat van een cake wordt afgesneden en dat met recht een "lekker kontje" genoemd mag worden (mits de cake fijn van structuur en niet te nat of te droog is).
Zo kan ik mij ook nog goed herinneren dat mijn moeder een vers bruin brood aansneed en mij het kontje toeschoof, belegd met dik boter en suiker. Ook hier was sprake van een "lekker kontje".
Ik weet, dat men in gegoede kringen liever spreekt van een "kapje" om dit deel van cake of brood te omschrijven, omdat het woord "kont" of "kontje" onbetamelijk wordt geacht, maar bij ons thuis (geen aristocratische omgeving maar een gewoon, eerlijk arbeidersmilieu) spraken wij gewoon over een kontje, zonder enige associatie met het lichaamsdeel dat ook wel met dit woord wordt aangeduid.
Bij het zien van een man in livrei die de gasten van een 5-sterren hotel verwelkomt, denk je ook niet aan een autodeur. Toch?
Sommige woorden hebben nu eenmaal meerdere betekenissen en dat kan af en toe leiden tot verwarring.
Indien deze woorden niet in een bredere context geplaatst zijn, wordt het gissen naar wat bedoeld wordt. De menselijke geest heeft dan vaak de neiging om te kiezen voor de meest tot de verbeelding sprekende betekenis.
Ook ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik bij het woord "kontje" niet in eerste instantie denk aan etenswaar......

Gedegen bronnenonderzoek mijnerzijds leerde mij, dat het woord "kont" door velen gezien wordt als een dysfemisme, een stijlfiguur waarbij iets kwetsender, grover, viezer en/of aanstootgevender wordt voorgesteld dan het in werkelijkheid is.
Persoonlijk vind ik dat aanstootgevende nogal meevallen, zeker bij gebruik van het verkleinwoordje.
Een fors uitgevallen bilpartij omschrijven als "dikke reet" vind ik meer in deze categorie vallen.
"Billen", "zitvlak" en "achterwerk of achterste" lijken de minst omstreden woorden om het betreffende lichaamsdeel te duiden.
Toch is er nog een breed scala van andere woorden voorhanden om dit deel van ons lichaam te benoemen.
Een groot aantal daarvan, zoals reet, gat, aars, krent, hol, poeper, hammen, batterij en toges zijn duidelijke dysfemismen, terwijl benamingen als bips en derrière als veel beschaafder worden beschouwd.
Het tegenovergestelde van een dysfemisme is het eufemisme, een stijlfiguur om iets mooier of vriendelijker te omschrijven.
Zo hoorde ik ooit in een film een forse dame haar niet geringe achterwerk omschrijven als "mijn kussentjes".
Eufemistischer heb ik het nooit gehoord.

Als het woord "kont" al een negatieve lading zou hebben, dan kan het, in combinatie met andere woorden, qua klank, tot de meest schunnige woorden leiden (althans, dat maakt onze geest er van).
Zo wordt in de plantkunde een onschuldig plantje, met specifieke kenmerken, een "pleuro-heterokont" genoemd.
Nou, als je dat als scheldwoord naar je hoofd geslingerd krijgt, sta je toch wel even naar adem te happen. Toch?

De aanleiding tot dit betoog vindt zijn oorsprong in een WhatsApp discussie waarin ik deze week verzeild raakte.
Wij Komen Tezamen, het is immers bijna Kerstmis.
Via de groeps-WhatsApp beloofde een van mijn schoondochters direct een overheerlijke cake te bakken, in de vorm van een kerstboom.
Direct ontspon zich tussen de dames (de heren hielden zich wijselijk afzijdig) een discussie over wie het "kontje" zou krijgen.
Nu weet ik dat elke zichzelf respecterende cake, net als elk brood, in het bezit is van zelfs twéé kontjes.
Maar bij een kerstboomcake? Ik kon mij er geen voorstelling van maken.
Ik heb mij nog even in het gesprek gemengd met de vraag of een kerstboom wel een kontje heeft.
Een kerstboom heeft ballen, een kruis en een piek.
Maar een kontje?
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, tijdens de discussie tussen de dames kwam al snel de andere betekenis van het betreffende woord om de hoek kijken en zo ontaardde het geheel onafwendbaar in een vergelijkend warenonderzoek betreffende elkaars derrière.
Ik zal u de details besparen.

Tenslotte heb ik hen voorgesteld om maar iets te bakken als op onderstaande foto.
Linksom of rechtsom: een lekker kontje!

Klussen

Yolanda is verhuisd.
Naar een appartement.
U weet wat dat betekent voor iemand die als redelijk handig bekend staat.
Dan mag je kasten in elkaar zetten, vensterbanken maken, rails ophangen en al wat dies meer zij.
En dat doe je natuurlijk graag, met liefde.
Maar soms word je toch lichtelijk teleurgesteld.....

Zaterdagmorgen vroeg naar Karwei.
Er moest hier en daar nog wat voor de ramen gefrutseld worden.
Rolgordijnen, lamellen, jaloezieën, ze wist het nog niet precies.
Zitten we net in de auto, komt ze erachter dat ze haar mobiel vergeten is.
Heb je die nodig dan?
Nou, nee..... maar.....
Nou, haal hem dan even.
Nee, laat maar. Ze start de auto.
Ik dring niet verder aan.
Achteraf een geniale ingeving.....

In de bouwmarkt hebben we al snel een rolgordijn gescoord voor de slaapkamer.
Voor het kleine kamertje aan de voorkant blijkt het lastiger om tot een keuze te komen.
Zoeken, kijken, wikken en wegen.
De keuze is ruim in kleur, uitvoering en mechaniek.
Lastig, lastig.
Uiteindelijk wordt gekozen voor lamellen.
Aangezien de rail aan het plafond bevestigd moet worden, zitten we vast aan een minimale lengte van 185 cm.
Dat betekent dat we moeten kiezen voor een lengte van 250 cm.
En die staan achteraan.....
Het hele schap wordt leeggehaald om het door ons beoogde pak te bereiken.
En alles weer netjes terug zetten. Zo zijn wij.
Blijkt het bij nadere bestudering niet de goede breedte te zijn.
(de maten staan op een hoogte van 250 cm in een 12-punts lettertype aangegeven)
Kortom, wederom, met behulp van een toegesnelde Karwei-medewerker, het hele schap nogmaals leeghalen, op zoek naar de gewenste afmetingen.
En ja hoor! Gevonden!
"Krijg je dat wel in je auto?", vraag ik met een bedenkelijk blik aan Yolanda.
"Tuurlijk".
Yolanda is een rasoptimist......

Yolanda heeft een Renault Twingo.
Leuk wagentje om van A naar B te komen of boodschapjes te doen hoor, maar niet echt uitgerust om bouwmaterialen en aanverwante artikelen te vervoeren.
Ik ben alvast naar de auto gelopen met de handel, terwijl Yolanda afrekent.
Het lamellenpak heeft ongeveer de lengte van de auto.....
Ben benieuwd.....

Ze komt aanlopen met een opgerold vloerkleed dat ook nog in de auto vervoerd zal moeten worden.
"Gaat lukken", zegt ze en ze begint alle stoelen, met uitzondering van de bestuurdersstoel, plat te leggen.
En verdomd, het lamellenpak past precies.
Weggestoken in de ruimte die normaal bestemd is voor de benen van een passagier op de voorstoel, past het pak diagonaal zowaar precies in de kleine Twingo!
Optimisme wordt altijd beloond!
Gevolg is echter dat de stoelen achter, niet meer beschikbaar zijn voor passagiers.
Mij bekruipt het donkerbruine vermoeden dat ik straks achter de auto aan mag hollen.
Ja, kom zeg!
Ik wurm mij via het portier op de voorstoel, een been over het pakket, en laat mij achterover zakken op de platgelegde rugleuning.
Rechts, over mijn schouder, wordt het rolgordijn geschoven en even later krijg ik het opgerolde tapijt tussen mijn benen gestoken.
Ik kan geen kant meer op......

Kijk,
en in plaats van nou haar bewondering uit te spreken over mijn, zeker voor mijn leeftijd, uitzonderlijke lenigheid, heeft ze staan lachen, staan lachen!!!!
Het heeft zeker een kwartier geduurd voordat ze bij machte was om haar vehikel te besturen.
Gelaten heb ik het maar over mij laten komen.
Ik kon ook niet veel anders.....
Nee, er is geen foto gemaakt van hoe ik er bij zat/lag.
Mobieltje vergeten......

"Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd".
Je kunt het ook overdrijven.....

Voor het blok gezet

Schrijf je twee weken geleden nog in je blog, dat je een beetje moeite begint te krijgen met al die nieuwe technologie.
Dat je niet goed weet, hoe je de TV aan moet zetten als je aan het oppassen bent bij je kleindochters....

Woensdagavond, na de muziekrepetitie nog even TV kijken, lekker in mijn luie stoel, beentjes omhoog en een glaasje onder handbereik.
Een "plop" en het beeld op zwart.
Wat krijgen we nou?
Er knippert een rood lampje op het voorfront.
Maar even uit en opnieuw weer aan zetten.
Binnen hebben ze blijkbaar wel beeld, want ik zie een lichtflits in de ingewanden van de TV.
Maar heel kort.
Het licht dooft en kleine rookwolkjes kringelen door de ventilatieopeningen.
Ik zoek tussen de kluwen snoeren de stekker van de TV en trek hem uit het stopcontact.

Nee, geen "shit" gevoel omdat mijn TV het heeft begeven.
Het mag een keer, na bijna twintig jaar trouwe dienst.
Mijn oerdegelijke breedbeeld Sony, die tot zijn laatste snik altijd een perfect beeld gaf.
"Jeetje, heb jij nog zo'n ouderwetse bak?", kreeg ik vaak van visite te horen.
Ja, ik wel.
Zolang iets het nog goed doet, doe ik het niet weg.
Zit een beetje in mijn opvoeding, denk ik.

Mijn onrust komt meer voort uit het besef dat ik dat loeizware, onhandelbare kreng nu naar de gemeentewerf moet brengen en dat ik nu gewoon voor het blok gezet wordt.
Een nieuwe TV, dat betekent zo'n moderne flatscreen met allerlei toeters en bellen, functies en mogelijkheden die ik maar weer onder de knie moet trachten te krijgen.
Want zo'n model als mijn oude Sony, nee, dat is niet meer te koop.
Het is niet anders.
Even overweeg ik nog om naar de kringloopwinkel te gaan, om te kijken of daar een apparaat wordt aangeboden, gelijkwaardig aan mijn oude TV.
Maar als ik de volgende morgen met veel pijn en moeite en met het gevaar een dubbele hernia op te lopen, de kolos in de auto heb geladen, laat ik deze gedachte al snel varen.

Surfend op het internet, op zoek naar een nieuwe TV, wordt mijn voorgevoel bewaarheid.
Tè lang heb ik de ontwikkelingen op het gebied van audio-visuele technologie onvoldoende aandacht geschonken, zodat ik nu al snel verdwaal in het bos van specificaties en mogelijkheden.
Gelukkig biedt het internet antwoord op al mijn vragen.
Alleen roept ieder antwoord nieuwe vragen op.
Dit wil ik helemaal niet!
Ik wil gewoon lekker TV kijken!

Achter het kastje, dat al die jaren mijn ouwe, trouwe TV heeft getorst, ligt, ingebed in een prachtig stofnest, een wirwar van draden.
Naar boxen, naar mijn stereotoren, waar ik eens zo trots op was.
Mèt platenspeler èn dubbel cassette-deck. Ja, ja....
En met een CD-speler die kuren vertoont.....
Kortom, ik gebruik het ding nooit meer.
Mijn CD verzameling heb ik omgezet naar MP3's en op mijn computer gezet.
Die geeft beter geluid dan mijn ouwe stereo-set.
En radio luisteren doe (deed) ik via mijn TV of via de computer.
Dus....
Verworden tot museumstukken......
Ik besluit om al die ouwe meuk eruit te gooien.
Het staat alleen maar stof te verzamelen.
Dat wordt nòg een ritje naar de gemeentewerkplaats.....

De nieuwe TV is via internet besteld en wordt morgen (vrijdag) bezorgd.
Nee, niet zo'n wandvullend geval, maar gewoon eentje die op mijn kastje past.
Met zijn 81 cm scherm toch nog een stuk groter beeld dan m'n ouwe Sony.
Ik ga gewoon proberen of ik het ding aan de praat kan krijgen.
Kan altijd nog de hulp inroepen van een van mijn kleindochters.....

Cruyff heeft gelijk!
Elluk nadeel hep ze voordeel.
Waar de mensen, die voorop wilden lopen en zich als eersten een flatscreen aanschaften, zo'n slordige  €2000 mochten neertellen, koop ik mijn LED, 81 cm, Full-HD Smart TV, mèt HyperReal Engine, Wide Color Enhancer Plus, Digitale ruisfilter, 100 Hz Clear Motion Rate, etc. (God mag weten wat het allemaal inhoudt) voor een prijsje van 278 Euri.
D'r zit zelfs een handleiding bij!
Èn.... (en dat is toch het allerbelangrijkste!) weegt maar 5,8 kg!
Ja, ik ben toch niet gek!

Engelientje

Wat mij zoal bezig houdt....
Zo kondig ik mijn wekelijkse blog altijd aan.
Wat mij momenteel vooral bezig houdt, laat zich raden.
En niet alleen de afgelopen week.
Nee, de laatste maanden ben ik vooral bezig geweest met de voorbereidingen van onze voorstelling "Engelientje", het stuk dat we dit weekend met VIOS spelen ter nagedachtenis aan Truike en Erik, slachtoffers van de rampvlucht MH17.
Ondanks de trieste aanleiding is het hartverwarmend om te ervaren hoe betrokken alle leden van de vereniging zijn bij deze uitvoering, hoe het bestuur alle (financiële) ruimte geeft om hier werkelijk iets moois van te maken.
Dat geeft een onbeschrijfelijk gevoel van geluk en dankbaarheid en doet je beseffen wat een voorrecht het is, om deel uit te mogen maken van deze heel bijzondere, prachtige vereniging.

Vanavond de première.
Het is allemaal zo anders dan anders.
De spanning is voelbaar bij iedereen. De betrokkenheid is groot.
We weten allemaal waarvoor we het doen.
Een tribute aan Truike en Erik, die we deze dagen zo vreselijk missen.
Er is door iedereen met zoveel toewijding, inzet en liefde aan gewerkt om iets moois neer te zetten.
Hoe het stuk ontvangen gaat worden door ons publiek?
Ik weet het niet.
Hoewel ik er alle vertrouwen in heb, voel ik de spanning in mijn lijf oplopen.
Wat hoop je te bereiken?
Dat we langzaam de fase van verdriet en rouw achter ons kunnen laten.
Dat er gaandeweg de ruimte ontstaat voor de mooie herinneringen die we met elkaar kunnen delen, die ons weer doen glimlachen.
Want vergeten zullen we ze nooit.

Ik denk dat ze vanavond allemaal kijken.
Truike en Erik.
Waarschijnlijk bij Dirk, want die is immers jarig vandaag.
Vader Piet is aangeschoven.
En ome Gijs, ome Jan, Hellen en Els.
Onze oud-voorzitters Jan van Seggelen en Richard Hartog.
Ze zijn vanavond in ieder geval allemaal in ons hart.
Ik hoop dat ze een beetje trots zijn op ons......

Een kern van waarheid

Weet u nog?
Het interview dat Jan Fillekers in het programma "Showroom" (1977-1982) had met Dirk van Noort?
De man, die niet geloofde dat er mensen op de maan waren geweest.
Fillekers werd weggehoond door Dirk die niet begreep, dat er mensen waren die zulke onzin geloofden.
Een geweldig programma, dat opvolgers kreeg in "Paradijsvogels", "De Stoel", "Joris' Showroom" en ook terug te vinden is in "Man Bijt Hond".
Ik vind dat prachtig.
Mensen die niet in een hokje passen.
Die kans zien zò anders tegen de wereld aan te kijken dan de grijze middenmoot.
Niet dat ik denk dat Dirk gelijk had, hoor.....

Gezonde argwaan bij alles wat in de media verschijnt, is zeker op zijn plaats.
Het is per slot van rekening hèt middel, om de gedachtengang van de mens te manipuleren.
En vele mensen staan dat toe.
Ze nemen alles wat ze horen, lezen of zien klakkeloos voor waarheid aan en verkondigen het dan als zodanig.
Zo laten zij zich ongemerkt soms voor twijfelachtige karretjes spannen.
De meeste zaken zijn niet zwart of wit, zoals de media ons willen doen geloven.
Meestal grijs, met nuances.
Je kunt beter vertrouwen op je eigen, gezonde verstand.
Maar ja, er ook weer niet blind op varen, zoals Dirk.
Want, Dirk, ik denk toch dat er wel een kern van waarheid zat in dat bericht.....

Een kern van waarheid.
De waarheid.
Minister president Mark Rutte beloofde het Nederlandse volk niet te rusten voor de onderste steen boven is, voor de volledige waarheid boven water is, in de nasleep van de ramp met vlucht MH17.
En hoewel ik veel respect en waardering heb voor de wijze waarop hij, samen met de regering optrad na deze afschuwelijke gebeurtenis, hoe geloofwaardig is hij?

Een minister president die het volk regelmatig wijst op de problematiek rond de zorg, dat deze in de toekomst onbetaalbaar gaat worden en dat daarom grote bezuinigingen in deze sector onontkoombaar zijn, terwijl ik deze week een bericht onder ogen krijg waarin gesteld wordt, dat sinds de invoering van het nieuwe belastingstelsel in 2001 maar liefst 70 miljard (!) van de AWBZ-premies niet is besteed aan zorguitgaven maar door de politiek voor andere doeleinden is gebruikt.
Een bericht in de media.
Moet ik, màg ik dit geloven?
Het klinkt ongeloofwaardiger dan het verhaal van de mens op de maan.
Mijn gezond verstand weet niet goed wat het hiervan denken moet.
Maar als dit werkelijk waar is, al heeft het maar een kern van waarheid.....
Hoe geloofwaardig zijn dan nog de uitlatingen van onze HH politici?

Dirk zou, als hij nog onder ons was, waarschijnlijk gillend van de lach van zijn stoel zijn gegleden bij het bericht dat Philae, verkenner van ruimtesonde Rosetta, na een reis van 10 jaar (dus met technologie aan boord van 10 jaar geleden) en een totaal afgelegde afstand van 6,5 miljard kilometer op 12 november 2014, op een afstand van 500 miljoen kilometer van de aarde, succesvol op een komeet (met de vorm van een rubber eendje) is geland.
En, eerlijk gezegd, als je dat zo naleest, dan denk je mèt Dirk: Nee, dat kan niet.....
Want wat zegt het gezonde verstand?
Hoe kan het bestaan, dat een mensheid, die in staat zou zijn tot zo'n ongelofelijk huzarenstukje, niet in staat is om in vrede samen te leven.

En tòch......
Ik ben geneigd om te geloven dat het werkelijk waar is.
Van het ene bericht hoop ik het.
Van het andere bericht vrees ik het.....

Wondere Wereld

Dat was even schrikken deze week!
Ik werd thuis gebeld op mijn mobiele nummer.
Niet alleen mijn telefoon ging over, maar ook mijn tablet en computer begonnen spontaan luide geluidssignalen af te geven.
En geloof me, als je van drie kanten toegetoeterd wordt, weet je even niet welke kant je op moet.
Zo'n telefoontje komt dan wel als "zeer dringend" over.
Ik greep in eerste instantie gewoontegetrouw naar mijn huistelefoon, maar die bleek geen deel uit te maken van het complot. Hij gaf geen sjoege en straalde iets uit van: "Ik weet van niks."
Mijn tablet was het eerst voorhanden en daar zag ik het vertrouwde scherm van mijn mobiele telefoon.
Alleen iets groter.
Na mijn vinger op het rode rondje geplaatst te hebben, hielden de andere apparaten subiet op met het schreeuwen om aandacht.
Na een schuchter "ja?" van mijn kant, begon het tablet tot mij te spreken.
Verdomd, gewoon een telefoongesprek.
Het bleek niet zo dringend als zich in eerste instantie liet aanzien.
Gewoon, een "belletje".
Na afronding van het gesprek vraag je je toch af: Wat gebeurt hier....?

Het blijkt, dat na het updaten van de besturingssystemen van mijn Apple-apparaten (I-Mac, I-pad en I-phone), deze wondertjes van techniek plotseling volledig met elkaar kunnen communiceren en zelfs elkaars taken over nemen.
Ach, het synchroniseren van mijn i-pad met de computer doe ik wel eens.
Maar daar moet dan wel een snoertje voor aangesloten worden.
Ik realiseer me nu pas, dat een op mijn tablet bijgewerkte agenda ook al op mijn computer verschijnt, zònder handmatige synchronisatie.

Een paar jaar terug had ik ook al zo'n schokkende ervaring.
Met de auto op weg naar mijn dochter ging onderweg mijn mobieltje af. Op mijn tomtom verscheen tot mijn verwondering de boodschap dat er een sms'je binnenkwam.
Toen ik op het icoontje tipte werd het sms'je zowaar voorgelezen!
Ook toen dacht ik: Wat gebeurt hier....?

De ontwikkelingen, zeker op technologisch gebied gaan snel, heel snel.
Soms mag ik oppassen bij mijn twee kleindochters (6 en 8 jaar).
Als de TV (zo'n joekel van een flatscreen) aangezet moet worden sta ik hulpeloos met de afstandsbedieningen te worstelen om het kreng aan te krijgen. Ze worden mij door een van de meisjes met een zucht uit de handen genomen en die kleine opdonders hebben het ding na het indrukken van een paar toetsen zo aan de praat.
Ja, dan denk ik: "Je wordt oud, pappa....".

Jongeren zullen ongetwijfeld besmuikt lachen om mijn verwondering.
Zij groeien op in een tijd waarin de veranderingen en ontwikkelingen zoveel sneller gaan dan toen ik nog jong was.
Ik weet nog dat onze Limburgse tuinkabouter Chriet Titulaer in de 80-er jaren van de vorige eeuw in zijn programma "Wondere Wereld" veel van deze ontwikkelingen reeds voorspelde.
Dat klonk toen menigeen (en zeker de ouderen) als science fiction en daarom als ongeloofwaardig en onmogelijk in de oren.
Maar de meeste van zijn voorspellingen zijn uitgekomen.
Sterker nog, er zijn dingen ontstaan die zelfs hij niet voorzag.
Chriet Titulaer, de Jules Verne van de 20ste eeuw.
Daarom zal ik ook niet lachen om de voorspellingen die gedaan worden over de nabije toekomst, want het is mij wel duidelijk dat niets meer onmogelijk is.
De sky is the limit.
Maar sta mij toe om een beetje moeite te hebben met de snelheid waarin deze ontwikkelingen gaan.
Als je geboren wordt in een boemeltreintje en je ontwaakt in de HSL, dan is dat toch even schrikken....

Net als Chriet durf ik wel een voorspelling te doen.
Ook voor jullie, jongeren, komt ooit het moment dat je zegt: "Sorry, maar dit gaat me toch te snel.
Ik haak af....."

De slag om de hagelslag

Deze week verontrustende berichten in de media: hagelslag wordt verbannen van het Nationaal Schoolontbijt.
Heeft dat met de kleur te maken?, denk je dan meteen.
Moeten we na de negerzoen en Zwarte Piet nu ook ons nationale broodbeleg, "hagelslag" aan de dijk zetten omdat een handvol mensen zich stoort aan het kleurtje?
Wordt er ook geen bruin brood meer geserveerd bij het Nationaal Schoolontbijt?
Of wordt de hagelslag verbannen omdat het woord "slag" misschien agressie opwekt bij die onschuldige kindertjes.
Of hebben Marianne en Dion soms met succes campagne gevoerd om deze lekkernij te weren, omdat de kleine chocoladestaafjes wel erg veel op muizenkeutels lijken, waardoor hagelslag toch wel als een zeer dieronvriendelijk product kan worden aangemerkt.
Zou zo maar kunnen in dit land waar muggenziften en mierenneuken tot nationale sport verheven is.

Het Nationaal Schoolontbijt begon 11 jaar geleden als een (goedbedoeld?) initiatief, om kinderen (en ouders) er van te doordringen, dat een stevig ontbijt belangrijk is om de dag goed te beginnen.
Meerdere onderzoeken hadden immers uitgewezen dat veel kinderen naar school gestuurd werden (en worden), zonder een redelijk ontbijt achter de kiezen.
Gevreesd moet echter worden, dat het voor een aantal kinderen de enige keer in het jaar is, dat ze de dag met een goed ontbijt beginnen.
Misschien was het beter om kinderen elke dag op school te laten ontbijten.
En te laten lunchen.
Maar ja, willen we dat?
Het is zo betuttelend.
Vinden wij Hollanders.
Het is een beetje eng, het tast ons vrijheidsgevoel aan, als de overheid gaat bepalen wat onze kinderen voorgeschoteld krijgen.
Wij weten zelf wel wat goed is voor ons kind.
Vinden we, denken we....
In vele landen om ons heen is het de gewoonste zaak van de wereld dat er op school een warme maaltijd wordt geserveerd.
Dat komt hier ook wel.
Gaat nog wel een paar jaar duren......

Het Nationaal Schoolontbijt is, samen met lesbrieven, een welkome aanvulling op het onderwijspakket om kinderen wat meer kennis bij te brengen over voeding en hen te leren wat gezond en wat minder of niet zo gezond is.
Om dit alles te bekostigen deed de organisatie een beroep op de grote voedingsproducenten, die daar uiteraard met graagte op in gingen, omdat zij hier een mooie kans zagen om hun producten te promoten.
Een soort win-win situatie.
Mooi toch?
Nee, zo werkt dat niet in Nederland.
Het "ja, maar...." ligt op ons aller lippen bestorven.

Het blijkt "Foodwatch" te zijn (dat zichzelf graag omschrijft als "De Voedselwaakhond") die met succes de hagelslag van tafel heeft gekregen en daarvoor in de plaats fruit zag toegevoegd.
In 2013 maakte deze organisatie een hoop stennis omdat er wel hagelslag (een ongezonde "dikmaker" volgens hen), maar geen fruit op tafel stond.
Ik heb nog nooit een obesitas-patiënt de schuld aan hagelslag horen geven.
Maar goed, ze hebben hun zin.
Het feit, dat de fruitboeren hun appels en peren, dankzij de Russische boycot, aan de straatstenen niet kwijt kunnen, zal daar ook wel in mee spelen.
"Ja, maar er staat ook nog smeerkaas op tafel en daar zit erg veel zout in...."
Jongens, kom op zeg....!
Als we op alle slakken zout gaan leggen, kunnen we straks niks meer eten. (ook de slakken niet)
En dan, is fruit werkelijk zo gezond? Als je leest wat er aan bestrijdingsmiddelen in de fruitteelt gebruikt wordt, mag je daar gerust je vraagtekens bij zetten.
Trouwens, de zuren in fruit schijnen funest te zijn voor het tandglazuur.
Het begint erop te lijken dat er met al ons voedsel wel iets mis is.
Niks meer eten, dat is het gezondst.
Maar ja, dan ga je wel dood.....

Foodwatch maakt zich vooral sterk om de commercie uit scholen en peuterspeelzalen te verdrijven.
Een loffelijk streven, waar zeker iets voor te zeggen is, maar ik denk niet dat de voedselproducenten nog zo genereus aan het Nationaal Schoolontbijt zullen willen bijdragen als ze hun producten in bruine zakken moeten aanleveren.
Quid pro quo, nietwaar?
Daarbij, het binnendringen van de commercie op scholen is echt niet iets van de laatste jaren.
Zo kan ik mij herinneren dat in mijn lagere schooltijd een meneer van de Boerenleenbank maandelijks de klassen afging.
Bij hem kon je "zegeltjes" van een dubbeltje of een kwartje kopen en dat geld kwam dan op je spaarbankboekje.
Natuurlijk moet je een beetje oppassen, maar aan de andere kant, zolang de regering weigert om meer geld in het onderwijs te steken, is de verleiding voor scholen wel erg groot om een vette cheque "als sponsoring" van een willekeurig bedrijf aan te pakken.
Vooral als het een bank betreft.
Dat geld kan beter aan het onderwijs besteed worden, dan dat het verdwijnt in de zak van een overbetaalde directeur.
Trouwens, de meeste kinderen in de basisschoolleeftijd zijn, tenminste, waar het voeding betreft, echt niet met merken bezig. Het zal hen worst (van Unox of Stegeman) zijn van welke fabrikant het lekkers komt.
Ze vinden de pindakaas "met die groene deksel" het lekkerst.

Kinderen beschermen tegen de opdringerige commercie?
Een gevecht tegen windmolens.
De reclameblokken tijdens jongerenprogramma's staan weer bol van de Little Pony's en aanverwante artikelen.
De speelgoedfabrikanten willen immers in deze tijd van Sinterklaas weer scoren.
En het zal hen aan de derrière oxideren of zijn Pieten nu zwart, wit, groen of pimpelpaars zijn, of voorzien zijn van een stroopwafelrastertje.

Bomen

Ik hou van bomen.
Vooral van dikke.
Bomen met obesitas.
Nee, ik praat niet met ze.
Nog net niet.

Een aantal jaren geleden brachten we een lang weekend door in Ede.
Prachtige uitvalsbasis voor een flinke fietstocht.
Tijdens deze rit kwamen we door het rustieke Lochem en troffen daar op het landgoed Verwolde de dikste boom van Nederland aan. Een reus van een eik, met een geschatte leeftijd van zo'n kleine 500 jaar.
Daar word ik dan een beetje stil van.
Ik tracht me dan voor te stellen wat zo'n boom allemaal heeft meegemaakt, zou kunnen vertellen.
Waarschijnlijk begonnen als ontkiemend eikeltje ten tijde van Willem van Oranje.
Een stevige boom toen Hugo de Groot in een boekenkist ontsnapte uit Slot Loevestein.
Later maakte hij de bloeiperioden mee van de VOC en van schilders als Rembrandt en Vermeer.
Opstanden, oorlogen.
Bezetting door Spanjolen, Fransen en Duitsers.
De eerste trein, de eerste auto, het vliegtuig, de mens op de maan.
En nu de computer en de i-pad.
Hoeveel gaat hij nog zien wat ik niet meer mee zal maken.
Op zo'n moment voel ik me een passant naast een blijvertje.
Dan kan ik mij niet bedwingen en wens geen gehoor te geven aan het vriendelijke verzoek op het bordje, om de ruimte binnen het hekwerk rond de boom niet te betreden.
Zo'n boom wil ik aanraken, voelen, en langs de majestueuze stam omhoog kijken naar de brede kroon die hij torst.
Dat geeft mij een blij gevoel.

Nu weet ik wel, dat de Amerikanen lacherig zouden doen over "onze dikke boom", omdat zij in Sequoia National Park in Californië, bomen hebben staan waar "onze dikke" wel drie keer uit kan.
Machtige bomen, waar zelfs soms een weg dwars doorheen loopt.
Kun je je natuurlijk afvragen wat daar de lol van is.
Kon die weg er niet omheen?
Bomen die daar al stonden vóór Columbus het continent ontdekte.
Voordat Europese kolonisten het land overspoelden en de oorspronkelijke bewoners in een van de grootste genociden uit de geschiedenis tot een kleine minderheid decimeerden.
De bizon werd uitgeroeid.
Hoeveel sequoia's het loodje legden vertelt de geschiedenis niet.

Nee, zo'n enorme sequoia heb ik (nog) niet met eigen ogen mogen aanschouwen.
Maar wel andere dikkerds, waarbij "onze dikke" toch wel wat schriel afstak.
Twee jaar terug waren we in het prachtige Italiaanse stadje Bolsena, gelegen aan een schitterend kratermeer.
Vanaf ons hotel voerde een brede laan, omzoomd door machtige platanen, naar het meer.
Geweldig mooie bomen, met enorme kronen.
Waarschijnlijk geliefd in dit zonovergoten land vanwege de schaduw die zij geven.
Echte super dikkerds.
Ik vermoed dat het heel bescheiden bomen zijn.
Bang om op te vallen in het bos en vandaar voorzien van camouflage-pakken.
Of hebben ze misschien een chronische huidaandoening en zou een boomdermatoloog zich eens moeten verdiepen in de overmatige huidschilfering waaraan de plataan lijkt te lijden.
In ieder geval inspiratiebron voor de camouflage-uitrusting van onze militairen.

En toch denk ik dat "onze dikke" eigenlijk de dikste is.
Zeker als je het afzet tegen de oppervlakte van ons landje in vergelijking met die van de VS of Italië.
Zult u zeggen: "Ja, zo lust ik er nog wel een...."
Kijk, als ze in Brussel geld tekort komen, maken ze gewoon een "herberekening" en mag Nederland ineens 642 miljoen aan "naheffing" ophoesten.
Gewoon de regeltjes buigen, zodat je er zelf beter van wordt.
Nou, en als hullie dat in Brussel magge, dan mag ik 't ok!

Ach, bomen....
Ik kan er uren over bomen.

Hi hi hi, ha ha ha.

In juli 2012 werd de commissie "parlementair onderzoek ICT projecten bij de overheid" in het leven geroepen, naar aanleiding van onrustbarende rapporten van de Algemene Rekenkamer uit 2007 en 2008 waaruit bleek dat er nog al wat geld verspild werd op dit gebied.
Afgelopen woensdag, ruim twee jaar na instelling, presenteerde de commissie haar eindrapport aan de Kamer.
Mevrouw Van Miltenburg mocht het in ontvangst nemen.
Ze bekende, verlegen lachend, dat zij op google even op had moeten zoeken waar de afkorting ICT voor staat.
Ik vermoed, dat vele kamerleden, met haar (en ook zonder haar trouwens) net zo onwetend zijn.
Kamerleden, die geacht worden de regering te controleren hoe de door het volk bijeengebrachte belastingcentjes adequaat worden besteed.....

Ik heb een beetje moeite met het fotootje dat bij deze gelegenheid genomen werd.
De voltallige commissie, met Anouchka in het midden, allen breed lachend, alsof ze Nederland persoonlijk uit het moeras hebben getrokken.
Terwijl de uitkomsten van het rapport eerder aanleiding geven om in een fikse huilbui los te barsten.
Één tot víjf miljard, dat jaarlijks door het putje wegspoelt.
Dat betekent 2 tot 10 miljard gedurende de werkzaamheden van de commissie.
Of, sinds de eerste verontrustende aanwijzingen in 2007, een bedrag tussen de 7 en 35 miljard!
Plùs de kosten die de commissie maakte door het inhuren van externe adviesbureau's (Policy Research), omdat de leden zelf te weinig kaas hadden gegeten van de ICT-materie.
Terwijl het voor Jan met de Pet door de berichtgeving via de media over de problemen bij het Electronisch Patiënten Dossier, de OV-jaarkaart, tunnelprojecten, het communicatiesysteem van de politie, etc., allang duidelijk was dat er op grote schaal geld verspild werd, nam de commissie twee jaar de tijd om tot diezelfde conclusies te komen.
Dan past het niet dat Dhr Elias (met een air alsof hij het allemaal in zijn eentje gedaan heeft) breedlachend en enthousiast in praatprogramma's uit de doeken doet wat er allemaal mis is.
Al die jaren zat hij zèlf in de Kamer en heeft dus, samen met zijn medekamerleden, volledig gefaald in zijn controlerende taak!
Lachen?
Ja....., hi hi hi, ha ha ha, ik stond er bij en ik keek er naar.

Of de uitslag van dit rapport zal leiden tot verbeteringen?
Ik durf het te betwijfelen.
De overheid lijkt niet bij machte om de snelle veranderingen in de wereld bij te houden en de daaruit voortvloeiende problematiek het hoofd te bieden.
Ze zullen steeds weer in het pak genaaid worden door de grote ICT bedrijven, zolang ze niet over de kennis beschikken om op niveau met deze jongens te communiceren.

Ach, ICT (informatie- en communicatietechnologie) is niet meer weg te denken uit de wereld van vandaag.
En, wat waar is, is waar, op vele gebieden heeft dit geleid tot een veraangenaming van het leven.
Via internet hebben we de wereld onder handbereik, communiceren met familie, vrienden en kennissen was nog nooit zo simpel.
En ook bij het invoeren in arbeidsprocessen heeft het geleid tot een verbetering van werkomstandigheden.
Maar dat er vaak teveel betaald moet worden voor deze diensten is evident.
Slimme profiteurs, die misbruik maken van de onwetendheid van anderen, zijn er altijd geweest.
Zullen altijd wel blijven.....

ICT zou zo maar een afkorting kunnen zijn van "Ichthys", een oud Christelijk symbool.
In dat geval:

Vandaag (vrijdag) meldde het journaal dat vele Nederlanders dik in de schulden zitten en dat deze schuldenlast de samenleving op jaarbasis zo'n slordige 11 miljard kost.
Onze regering treedt krachtdadig op.
Ze nemen de hele studiefinanciering op de schop en stimuleren jonge mensen om zich diep in de schulden te steken.
Tel uit je winst.....

Wapenwaanzin

Op 6 oktober verscheen in de media het bericht, afkomstig van Amerikaanse inlichtingendiensten, dat ISIS-militanten van plan zijn om, vermomd als asielzoekers, Europese landen te infiltreren.
Een verontrustend bericht, zeker.
En.... koren op de molen van de PVV natuurlijk!

In het vragenuurtje van de Tweede Kamer werden dinsdag over dit bericht uiteraard door voornoemde partij vragen gesteld.
En, zoals te verwachten, werden door de PVV woordvoerders alle asielzoekers gemakshalve meteen maar over één kam geschoren en afgeschilderd als ISIS-infiltranten!
Te gênant voor woorden.
Hoe dom denken ze eigenlijk het Nederlandse volk?
Hoewel, als je de peilingen mag geloven, is er nog steeds een grote groep die dit soort uitlatingen voor zoete koek slikt en hersenloos achter Grote Geert aan paradeert.
Hersenloos?
Of gewoon te lui om een keer zelf na te denken.

Laten we echter niet dezelfde fout maken, en alle berichtgeving over ISIS blindelings als waarheid omarmen.
Dat zij een bedreiging vormt voor de wereldvrede, en dat deze beweging met wortel en tak moet worden uitgeroeid staat buiten kijf.
Maar als het werkelijk alleen maar een groepje barbaarse godsdienstfanaten zou zijn, zoals onze wereldleiders ons voorspiegelen, dan zouden ze toch allang weggevaagd zijn?
Het is duidelijk dat er wel degelijk een grotere organisatie achter zit, met kennis van moderne oorlogsvoering.
Dat zo'n "kleine" groepering in zo korte tijd zo'n immens gebied heeft kunnen veroveren roept toch een aantal vragen op.
Hoe komt ISIS aan al die zware wapens? Gedeeltelijk veroverd op het leger van Assad misschien.
Maar er komen ook berichten langs waarin verteld wordt dat ze belangrijke olievelden in handen hebben en de opbrengsten daaruit aanwenden om wapens te kopen.
Dan denk ik: Wie koopt die olie? Wie levert die wapens?
En hoe is Assad, toch ook bestempeld als een terrorist, aan al zijn wapens gekomen?
Wie leverde Kadhafi zijn wapens? Wie pompte Egypte, Soedan, Tsjaad, Afghanistan en Syrië vol wapentuig?
Hoe kwamen die Russische separatisten in Oekraïne aan hun raketten.....

De wapenindustrie vormt een belangrijke poot in de economieën van de westerse "beschaafde" wereld.
De VS, Rusland, Frankrijk, Het Verenigd Koninkrijk en China zijn de grootste exporteurs van wapentuig.
Maar ook Nederland is steevast in de top 10 terug te vinden. In Nederland zijn er zo'n 250 bedrijven actief op het gebied van de productie en export van wapens of wapenonderdelen.
En hoewel de parlementen van de meeste van deze landen restricties hebben opgeworpen en de export naar brandhaarden in de wereld verbieden, blijkt daar in de praktijk regelmatig een loopje mee genomen te worden (zie: Globale wapenhandel in cijfers)
Ja, maar de meeste wapens komen via illegale wapenhandel in die gebieden, zullen onze wereldleiders roepen.
Doe daar dan M=LVVNM wat aan!
Al die wapens zijn gefabriceerd in jullie "legale" fabrieken. Jullie verstrekken vergunningen en fiatteren de productie van deze moordwerktuigen. Dan is het ook jullie verantwoordelijkheid om te zorgen dat deze producten uit handen blijven van kwaadwillenden.
Al die wereldleiders die nu moord en brand schreeuwen en de vermoorde onschuld spelen, hebben bergen boter op het hoofd, omdat ze de nationale wapenindustrieën beschermen en in stand houden.
Maar.... de aanslagen van 11 september 2001 hebben het bewezen....

Ik krijg een beetje een Don Quichotterig gevoel.
De legale wapenindustrie en de illegale wapenhandel zijn geen los van elkaar staande zaken.
Ze vloeien via een groot, grijs gebied geruisloos in elkaar over.
De geldbedragen die in de wapenindustrie omgaan zijn gigantisch en spekken zo de staatskassen.
En al die werkgelegenheid die het genereert......
En om zo'n industrie in stand te houden, moeten de producten wel gebruikt worden.
Maar wel graag ver van huis alsjeblieft......
Het Midden-Oosten en Afrika zijn al decennia lang de proeftuinen van de wapenindustrie.
En zolang deze industrie floreert, loont het om te innoveren en nog verschrikkelijker wapens te ontwikkelen.

Obama zegt geen grondtroepen te willen sturen.
Is het misschien omdat hij bang is, dat een van die jongens die hij dan de oorlog in zou sturen, zal worden neergeschoten door een ISIS-strijder met een wapen, dat op de kolf de inscriptie draagt: "Made in USA"..........?

Arm, arm Midden-Oosten.
Gezegend met een enorme grondstoffenrijkdom in de vorm van uitgestrekte olievelden.
Olie, die dit gebied tot het meest welvarende ter wereld zou kunnen, zou moèten maken.
Maar zolang de opbrengsten verdwijnen in de zakken van enkelen en verder worden aangewend voor het kopen van wapens, in plaats van te investeren in onderwijs, infrastructuur, gezondheidszorg en sociale voorzieningen voor het gewone klootjesvolk, is die olierijkdom eerder een vloek voor deze regio....

Joris

Vrijdagmorgen.
Het zonnelicht flonkert in de dauwbeparelde spinnenwebben in de beukenhaag.
Het belooft een mooie herfstdag te worden.
Eentje uit het boekje.
Na een prachtige lente en een mooie zomer belooft ook de eerste week van de herfst van 2014 veel goeds.
De bomen staan nog vol in blad, al zijn de eerste verkleuringen zichtbaar, en zuigen de laatste zonnewarmte in zich op.
Nu kan het nog.
Laten we hopen dat het nog een poosje zo mooi blijft, en dat de blaadjes de kans krijgen om zelf afscheid te nemen van hun boom.
Niets is mooier dan door een zonnig herfstbos te wandelen in een goudgele regen van vallende bladeren, die op de bodem een dik tapijt vormen.
Wat was het heerlijk om als kind door die grote hopen bladeren te banjeren, handenvol op te pakken en in de lucht te werpen en zo de blaadjes een niet verwachte extra vlucht te verschaffen.
Met de kinderen van mijn klas liepen we in het najaar het natuurpad in Nieuwe Wetering, "Het Laatste Stuk", een door vrijwilligers beheerd natuurgebiedje.
Natuurlijk een slap aftreksel van een echt herfstbos, maar toch een mogelijkheid om de kinderen te wijzen op de langzame veranderingen in de natuur zo aan het einde van de zomer.
Niet dat het aan alle kinderen besteed was.
Toch waren er altijd wel een paar die wèl geïnteresseerd waren en hoe leuk was het dan om te vertellen van de kardinaalsmuts, de galappeltjes en hen te wijzen op de talrijke schimmels, paddestoelen en mossen die daar toch te vinden waren.
Een keer kwam een leerling aan met een schedeltje, waarschijnlijk van een muis o.i.d.
En dan kan ik het toch niet laten.
Met een serieus gezicht wist ik het merendeel van de kinderen te overtuigen dat dit wel eens de schedel van een kabouter zou kunnen zijn....
Zo heb ik ook een keer mijn klasje weten te overtuigen van het bestaan van kabouters, aan de hand van het boek van Rien Poortvliet: De Kabouter.
Later sprak ik een moeder van een van mijn leerlingen die vertelde dat er thuis flinke reuring was ontstaan, omdat haar zoontje, een nakomertje, te vuur en te zwaard tegenover zijn grote broers bleef beweren dat kabouters echt bestonden, want de meester had het gezegd!
Hoewel hij werd weggehoond door zijn familieleden, was hij niet van zijn standpunt af te brengen.
Ik denk dat hij nog steeds gelooft; a true believer.

Ach, kabouters.....
Ik heb wat met dat kleine volkje.
Ik mag het eigenlijk niet verklappen, maar er woont er een in mijn achtertuintje.
Joris heet ie.
Hij wil liever niet dat ik er ruchtbaarheid aan geef.
Ik heb hem wel eens gevraagd waarom hij mijn achtertuintje niet een beetje bijhoudt.
Ik was in de veronderstelling dat kabouters dat deden, gezien de vele stenen kabouters, voorzien van harken, schoppen, schoffels en kruiwagens die her en der in tuinen staan opgesteld.
Maar Joris is niet zo'n kabouter.
Hij houdt van de natuur en vindt dat je die vooral zijn gang moet laten gaan. Hij houdt van ruig, van rommel.
Heb ik even pech.
Vandaar dat mijn achtertuintje zo rommelig is.
Maar ik laat het maar zo, voor Joris....

Ik heb hem vanmiddag gezocht, maar kon hem niet vinden.
Ik had graag met hem gesproken over de gebeurtenissen in de wereld van vandaag.
Hij kan daar wijze dingen over zeggen.
Hij heeft geen internet of zo, maar hij weet precies wat er allemaal gebeurt.
Hoe hij dat weet?
Als ik hem er naar vraag, fronst hij zijn wenkbrauwen, verschijnt er een glimlach op dat verkreukelde koppetje en zegt hij: "Ik weet."
Prachtig toch?

Geloof is een mooi ding.
Het geeft kracht, spanning en hoop voor de toekomst.
Geloof, al is het maar in kabouters.
Geloof in ieder geval in jezelf.
Wie zegt nergens in te geloven is een deerniswekkend mens.....

Baasjes

Ja hoor.
Deze week kwam het bericht door dat de baas van de FIFA, Sepp Blatter (van 10 maart 1936!) graag nog een nieuwe periode van 4 jaar in deze functie herbenoemd wil worden.
Zijn aantreden in 1998 ging al gepaard met verhalen over corruptie en omkoping en ook tijdens zijn lange zittingsperiode verstomden deze geruchten nimmer, met als hoogtepunt de toewijzing van de Wereldkampioenschappen in Qatar in 2022,
Ondanks allerlei miskleunen en een ziekelijke halsstarrigheid als het gaat om het moderniseren van het voetbal, wil meneer Sepp graag nog een poosje blijven.
Zijn ideeën om het voetbal te vernieuwen (o.a. de golden goal) gingen al snel ter ziele.
Meneer denkt, dat de ideeën van anderen nooit beter kunnen zijn als die van hem en legt ze daarom bij voorbaat naast zich neer.
Vastgeroest in het verleden wil hij alles maar bij het oude laten.
Maar ach, de goeie man is intussen 78!
Dan denk je toch, ga toch vissen man, en geef de leiding in handen van een jongere generatie.

Wat is dat toch, die ziekelijke lust naar macht.
Ongetwijfeld is het baantje van Sepp uiterst lucratief en geeft het aanzien, status.
Maar hoe groot is het bord voor je kop, als je zonder blikken of blozen, na zoveel brevetten van onvermogen te hebben afgeleverd, nogmaals voor een zittingsperiode opteert?
Baasjes zijn het, die alle mogelijke middelen in de strijd werpen om hun apenrots te verdedigen.
Ze doen alle aantijgingen van corruptie en malafide praktijken af als lasterpraat en lulkoek maar weten ondanks alle kritiek toch op hun positie te blijven.
Een beter bewijs voor corruptie is er niet.

Meneer Sepp is niet de enige.
De wereld zit vol met zulke baasjes.
En dat leidt vaak tot hachelijke situaties in de wereld.
Want als deze lieden aan het hoofd komen te staan van een volk of staat of ideologie, dan is de ellende vaak niet te overzien.
Ze manipuleren, indoctrineren, corrumperen en vertellen de wereld met een stalen gezicht dat het welzijn van hun volk voor hen op de eerste plaats komt.
En wie het niet met ze eens is, die moet dat maar zeggen. Hardop graag.
Dan weten ze hem tenminste te vinden en kunnen hem op de een of andere manier de mond snoeren.
We kennen de voorbeelden uit het verleden.
De voorbeelden uit het heden zijn talrijk.
Het is niet het welzijn van het volk dat hen drijft.
Het gaat hen slechts om de macht en het vasthouden van die macht.
Waarom?
Omdat het status geeft en in veel gevallen de mogelijkheid om rijkdom bij elkaar te stelen..

Gelukkig komen niet alle baasjes in de situatie om hun machtswellust bot te vieren op een heel volk.
De meesten worden gewoon weggehoond om hun denkbeelden.
Anderen zijn niet in staat om een geraffineerd netwerk op te zetten om hen in de machtspositie te manoeuvreren.
In het gunstigste geval trouwen ze een dominante vrouw en krijgen ze de kans niet.
Soms komen ze aan het hoofd te staan van een organisatie.
Vervelend, maar niet echt gevaarlijk.
Zoals Sepp.
Als voorzitter van de Wereldvoetbalbond kan hij natuurlijk een hoop mensen frustreren, maar echt gevaarlijk? Nee...

Bestaan ze dan niet, integere leiders?
Jawel, maar je moet ze met een lantaarntje zoeken.
Volgens mij was Jaques Rogge er zo een.
De voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité van 2001 tot 2013.
Een man van onbesproken gedrag die vocht voor de zuiverheid in de sport en de corruptie in het Olympische wereldje grotendeels uitbande.
Na 12 jaar voorzitterschap en 70 jaar oud vond hij het genoeg.
Kan Sepp een voorbeeld aan nemen.

Nazomeren

Wat een weekje!
Wat een weertje!
De mindere weken van augustus zijn vergeten.
De zomer is weer helemaal terug en de Veenders wentelen zich tijdens het jaarlijks Kermisfestijn, gehuld in korte broek en t-shirt en ingesmeerd met factor 18, in het feestgedruis.
Dat wordt weer kassa voor de horeca!
Opvallend, dat jaar in jaar uit de Veense Kermis goed weer heeft.
Zou het dan toch waar zijn?

Ook in de Troonrede en tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen werd terug gekeken op het afgelopen jaar, met name op de zomer die achter ons ligt.
De kleine lichtpuntjes van de voorzichtig aantrekkende economie, worden volledig overschaduwd door de inktzwarte gebeurtenissen van de afgelopen tijd.
De ramp met MH 17 die het hele Nederlandse volk tot in zijn vezels raakte.
De spanningen in Oekraïne en Gaza.
De uitbraak van twee levensbedreigende virusziekten.
Ebola en IS.
Twee Nederlandse gezondheidszorgers die terug keerden uit ebola gebied en verdacht werden van besmetting, werden bij terugkeer direct in quarantaine geplaatst.
Zelfs na ontslag uit het ziekenhuis kozen zij ervoor om voorlopig in afzondering te blijven en niet terug te keren naar hun gezinnen, totdat zij de zekerheid hadden dat zij inderdaad niet door de gevreesde ziekte waren getroffen.
Geen gezeur over het beknotten van bewegingsvrijheid.
Wat is er dan op tegen om lieden die terug keren uit IS gebied en verdacht worden van besmetting met het IS virus in quarantaine te plaatsen?
Opsluiten en niet eerder loslaten voor is vastgesteld dat zij virusvrij zijn.

Op het moment dat Emile aan zijn eerste termijn tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen wilde beginnen, kwam Witte Willy maar weer eens naar voren om een hoofdelijke stemming af te dwingen om de Koran te verbannen van de tafel van de voorzitter.
Een op voorhand kansloze actie, net als zijn later ingediende motie van wantrouwen tegen het zittende kabinet.
Pure tijdsverspilling (en tijd is geld!).
Louter en alleen om het politieke proces te traineren en zijn politieke opposanten te tergen.
Emile was duidelijk van zijn stuk gebracht door deze actie.
En dat kwam ook niet meer goed.....

Willy kwam tijdens de debatten weer niet verder dan het herhalen van zijn uitgekauwde oneliners en de schuld leggen bij de andere partijen.
Hij schaamde zich er niet voor om de uitkomsten van een onderzoek, gedaan na de vreselijke aanvallen van Assad tegen de eigen burgerbevolking in Syrië, te misbruiken om nu alle moslims te betichten van IS sympathieën.
De duizenden Syriërs, op de vlucht voor IS, zijn notabene zelf moslim.
Dat er tweespalt bestaat binnen onze samenleving tussen moslims en andersdenkenden valt niet te ontkennen. Maar de oorzaak daarvan moet toch meer gezocht worden in het optreden van Wilders cs, dan bij andere partijen.
Wilders draagt niet bij aan het oplossen van dit probleem, maar is er zelf een onderdeel van.
Mark diende hem, na een duwtje van Samsom, op nette en duidelijke wijze van repliek.
De stellingname van de voltallige 2e Kamer (uitgezonderd de PVV uiteraard) is duidelijk: hard optreden tegen radicalisering, maar mensen van goede wil alle ruimte en kansen bieden, ongeacht ras, afkomst, nationaliteit of geaardheid.
Een stellingname waar ik het van harte mee eens kan zijn.
Zo eindigt deze zomer toch nog met wat hoop voor de toekomst.
Het is te hopen dat bij vele van mijn landgenoten, die steeds blind achter de heer Wilders hebben aangelopen, zo langzamerhand de schellen van de ogen vallen en dat zij gaan inzien, dat zijn optreden de problemen niet oplost, maar juist verergert.

Deze week kop in het AD.
"Pastoor per direct weg bij AZ"
Schiet toch eerst door je gedachten: Zeker vanwege seksueel misbruik?
Maar nee, het had andere redenen.

9/11

Het boek had ik al gelezen.
Extremely Loud and Incredibly Close van Jonathan Safran Foer.
Een prachtige roman over de 9 jarige Oskar Schell, die zijn vader verloor bij de aanslagen van 11 september 2001.
De dag, die de wereld voor altijd veranderde.
Deze week werd de film op tv vertoond. Het was tenslotte 11 september.
Een film, door critici verketterd, die mij echter zeer bekoorde.
Sterk spel en prachtig in beeld gebracht.
Tenminste, dat vind ik.
Na de film een compilatie filmisch materiaal en amateurbeelden van die bewuste rampdag.
Beelden die mijn maag wederom deden omdraaien.
Ik kon ze niet aanzien en heb ze weggezapt.....

Waanzin.
Wat drijft mensen toch tot zulke daden?
Ik probeer het te begrijpen.
Gewone mensen, zoals u en ik, die zich laten indoctrineren door machtbeluste volksmenners die hen er van weten te overtuigen dat het "Gods wil" is dat zij zo zouden handelen.
Wat kun je zulke mensen verwijten?
Dat ze te lui zijn om zelf na te denken, hun gezonde verstand te gebruiken.
Er is in zijn naam (of je Hem nu Odin, Zeus, Wodan, God, Jupiter of Allah noemt) in de loop der geschiedenis al zoveel terreur bedreven.
En denk niet dat dit alleen voor de Islam geldt.
De Kruistochten, de verbranding van ketters en de folteringen ten tijde van de Spaanse inquisitie.
De diaspora van het Joodse volk met als ultieme climax de Jodenvervolgingen tijdens de Tweede Wereldoorlog, waren uiteindelijk een gevolg van de gedachte dat dit volk gestraft moest worden omdat zij Jezus verraden en aan de Romeinen uitgeleverd  hadden om te worden gekruisigd.
Onze Calvinistische voorouders vonden in het Bijbelverhaal over Kain de aanleiding en rechtvaardiging om de zwarte mens tot slaaf te onderwerpen.
En allen beroepen zich op hun "Heilige Boeken": de Bijbel, de Thora, de Koran.
Boeken, geschreven door mensen (met of zonder inspiratie van boven, maar gewoon mensenwerk), duizenden jaren geleden, toen de wereld er nog heel anders uitzag.
Ieder weldenkend mens moet toch beseffen dat deze geschriften vandaag de dag slechts als inspiratiebron gehanteerd mogen worden en niet als letterlijk wetboek.
Misplaatst superioriteitsgevoel en het zich uitverkoren wanen, heeft al veel ellende voortgebracht.
We zeggen niet te begrijpen dat Soennieten en Sjiieten in het Midden-Oosten elkaar naar het leven staan.
Maar hoe lang is het geleden dat in Noord-Ierland katholieken en protestanten, christenen onder elkaar notabene, elkaar de hersens insloegen.....?
Deze week (12 september) kwam het bericht van het overlijden van de Noord-Ierse radicale protestantse dominee Ian Paisley, die bij leven het katholicisme een vloek noemde en de paus uitmaakte voor anichrist.

Mijn God begrijpt het niet.
Mijn God is als een goedbedoelende ouder, die het beste met zijn kinderen voor heeft.
Hij stuurt, geeft goede raad, maar respecteert de vrije wil van zijn kinderen.
Verdrietig moet hij constateren dat een aantal van zijn kinderen deze vrijheid niet aankan en deze misbruikt om de vrijheid van anderen te bedreigen.
Hij is boos, omdat Zijn Naam te pas en te onpas wordt aangeroepen om wandaden te rechtvaardigen.
Hij is teleurgesteld, omdat zijn kinderen door eigenzinnig gedrag zijn Schepping verminken, verwoesten.
God is als een schilder, die nèt iets te lang is doorgegaan aan zijn creatie, zijn schepping.
Ook een perfect schilderij kan verpest worden door nog net even een laatste penseelstreek.
Misschien had Hij de Zesde dag al moeten gaan rusten....

Een deel van de mensheid moordt en plundert uit naam van zijn God, terwijl een ander deel zich van zijn God afkeert, omdat zij zich niet kunnen voorstellen dat Hij dit allemaal zou laten gebeuren, indien Hij bestond.
Zo krijgt Hij van beide partijen de Zwarte Piet toegespeeld.
En tja, Zwarte Piet mag niet meer.....

Maar, gelukkig!
Ook nog een positief bericht!
In de nacht van vrijdag op zaterdag heeft Loek van 't Hart de bullebak gevangen!
Goed gedaan jochie....!

Opstarten

De zomervakantie is voorbij.
Het gewone leven trekt zich weer op gang.
Brugpiepers sluiten zich aan bij de fietscolonnes die zich een weg zoeken in het verkeer.
Op jacht naar kennis.
Jonge kinderen, het fietsen net machtig, begeven zich naar hun basisschool.
In hun rugtasje een beker drinken, een appel, banaan of Ligakoek.
Banners in de berm of boven de weg waarschuwen en vragen ons rekening te houden met hun soms onvoorspelbare gedrag.
"De scholen zijn weer begonnen."

Maar niet alleen de scholen maken een nieuwe start.
Vele loonslaven mogen dagelijks weer aansluiten in de file en opdraven bij de baas na hun welverdiende vakantie.
Op naar de volgende.

Ook de Tweede Kamer heeft haar werkzaamheden weer opgepakt.
Na een respectvolle herdenking van de vliegtuigramp van 17 juli jl., ging men over tot de orde van de dag.
De messen werden geslepen en men hakte weer lustig op elkaar in.
Genoeg om over te debatteren.
De wereld staat in brand en niemand heeft een antwoord.
Binnenlandse problemen worden overschaduwd door zaken die zich om ons heen afspelen.
Oekraīne, Gaza, IS, Syrië, de ebola epidemie in Afrika.
Hoe om te gaan met deze zaken?
En hoe gaan we om met mensen die er iets van vinden en dat ook publiekelijk kenbaar maken?
Vrijheid van meningsuiting.
Waar ligt de grens? Wat is te tolereren en wat niet?
Er gaan stemmen op om in te grijpen als bepaalde lieden, zich beroepend op deze vrijheid, onze democratie ondergraven en zo diezelfde vrijheid in gevaar brengen.
Volgens mij zijn de grenzen van het toelaatbare al lang overschreden.
Het is de politiek in het algemeen en bepaalde politici in het bijzonder te verwijten dat in de laatste decennia de grenzen van het vrije woord almaar opgerekt werden.
Ja, vrijheid van meningsuiting is een groot goed.
Iedereen moet kunnen zeggen wat hij wil.
Maar zodra iemands uitlatingen de vrijheid van zijn medemens aantasten, moet hij terug gefloten worden.
En als hij dan halsstarrig vasthoudt aan zijn opvattingen en deze blijft ventileren, moet hij de consequenties van dit gedrag aanvaarden en aangepakt worden.

Tijdens de zomermaanden is in omroepland het "Nederland" geruisloos weg gegumd en vervangen door "NPO".
De televisieprogrammering is weer voorspelbaar geworden en reguliere programma's keren, op een enkele uitzondering na, terug op hun vertrouwde plekje.
Man Bijt Hond, De Wereld Draait Door.
Alleen Pauw en Witteman is even wennen zonder Witteman.

En ik?
Nee, ik hoef 's morgens de wekker niet te zetten en mij te haasten naar mijn werk.
Ik weet het: ik ben een bevoorrecht mens.
Maar toneel en muziek zijn ook weer begonnen en zorgen zo voor een zekere regelmaat in mijn leven.
Deze week de eerste bestuursvergadering van toneel.
Met z'n zessen rond de tafel en een lege stoel.
Moeilijk.
Het zal nog even duren voor we daadwerkelijk de dagelijkse gang van zaken kunnen oppakken en deze droeve periode kunnen afsluiten.
Maar... we werken er aan.
Dit najaar zullen we een speciale voorstelling maken, als eerbetoon aan Truike en Erik.
Het belooft heel mooi te worden....

De zomer heeft deze week een doorstart gemaakt.
Deden de laatste weken van augustus al wat herfstachtig aan, deze week was de zomer volop terug.
Laat nog maar lekker lang duren.....